Morgunblaðið - 18.05.1996, Blaðsíða 43

morgunblaðið
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 18. MAÍ 1996 43
I
)
I
I
I
4
I
I
I
j
3
s§
l
4
4
í
4
i
i
i
i
i
í
i
i
Aðalstræti 26 - þetta er heimilis-
fang, en í mínum huga er þetta töfra-
formúla úr bernsku minni því minn-
ingarnar um þennan stað eru svo
ótrúlega skírar og fallegar. Minning-
arnar úr Aðalstræti eru eins og lit-
mjfndir teknar í sólskininu og logninu
á Isafirði. Þarna bjó Hulda frænka
mín með ijölskyldu sína þegar ég var
lítil og þarna bjó hún líka þegar hún
var lítil og þaðan á mamma sínar
bernskuminningar og þær ljóma allar
móðursystur mínar þegar þær tala
um þetta hús sem þær ólust upp í
og verða eins og litlar stelpur í annað
sinn.
Við systumar elskuðum helgarnar
hjá Huldu frænku, Konna, Konnýju,
stóru góðu frændunum Hemma og
Stebba og Bjarna litla sem var alltaf
eitthvað að brasa. Þarna hoppuðum
við og sippuðum í portinu fyrir fram-
an húsið með bámjárnklædda skúr-
inn öðrum megin en grófa svarta
steinmúrinn hinum megin. Við hlup-
um dularfullu leiðina milli húsanna
gegnum sundið, þar sem loftið var
alltaf dökkt og rakt, eftir stéttinni
milli hárra húsanna og hitinn frá
sólinni skall á okkur þegar við komum
að tröppunum á Gamla bakaríinu og
dásamlegur ilmurinn af dísætu bak-
kelsinu freistaði þegar dymar opnuð-
ust. Ég man svo vei eftir hljóðinu í
stéttinni bak við húsið þegar við vor-
um í snú-snú á spariskónum og berg-
málinu milli hárra húsanna og enda-
lausu sólskininu.'
Það var gott andrúmsloft hjá
Huldu frænku, þar mátti ýmislegt
sem var bannað heima. Þar mátti
drekka kaffí með helling af sykri í
og dýfa kringlunum í, þar mátti
hoppa á dívaninum, þar þurfti ekki
að raða skónum og þar var alltaf
nógur tími, þar var fólkið bara og
þar leið okkur vel.
Fyrir okkur systumar sem bjugg-
um í Bolungarvík og áttum enga
ættingja þar, voru þessar ferðir á
Isafjörð ævintýralega skemmtilegar.
Við þvældumst með Konnýju frænku
um tangann, heimsóttum afa og
ömmu, fórum í sendiferðir í Björns-
búð og Gamla bakaríið, kynntumst
krökkunum og laumuðumst inn í
Bókhlöðuna til að skoða.
Það var dittað að húsinu þessi ár
sem við vomm börn í Aðalstræti.
Gamli vaskurinn í eldhúsinu með
rauðu slöngunni á krananum hvarf
og í staðinn kom venjulegur leiðinleg-
ur vaskur. Konni fór í siglingu og
kom heim með ný húsgögn, baðher-
bergið fékk andlitslyftingu og stiginn
á ganginum hvarf. En sumt breyttist
ekki. Það var alltaf sandur og möl í
útidyragangínum og ótrúlega margir
skór, það brakaði alltaf í ganginum
fyrir framan eldhúsdyrnar við lúg-
una, eitt traust hátt brak um leið og
maður steig inn í eldhúsið þar sem
var alltaf kaffiilmur og konur og
karlar í kaffí, ína frænka, Fanney,
einhvetjar gamlar konur og menn,
allir voru velkomnir og allir drukku
kaffí og hlógu með. Það var alltaf
fil normalbrauð og ostur í eldhúsinu
°g mjúkar kringlur og það var aldrei
jagast í okkur krökkunum þótt við
hlypum fleiri, fleiri ferðir gegn um
eldhúsið til að stytta okkur leið út
bakdyramegin. Og það var alltaf fólk
að koma og fara.
Arin hafa liðið og Hulda og Konni
löngu flutt úr Aðalstrætinu, fyrst inn
í fjörð og síðan aftur niður í bæ þar
sem þau vildu vera. En hvar sem
Hulda frænka var þar var gott að
vera. í því hólfi sem geymir góðar
minningar á hún stórt pláss og augun
hennar brúnu og bamalegu og hlát-
urinn hennar fallegi sem hefur sjald-
an heyrst undanfarin ár hljómar í
höfðinu á mér þegar ég hugsa um
þessa bestu frænku mína. Mig langar
með þessum orðum að þakka frænku
minni fyrir öll yndislegu árin í Aðal-
stræti og sérstakiega langar mig til
að þakka henni fyrir áð hafa alltaf
verið til staðar fyrir mig þegar ég
þurfti á styrk að halda fullorðinsárin
mín fyrir vestan.
Elsku Erna Sigrún, Hemmi,
Stebbi, Konný, Bjarni og Konni,
gleðjumst yfir góðu minningunum og
að góð kona hefur fengið frið hjá
guði. Guð geymi frænku mína.
Hildur Finnsdóttir.
Þegar ég var lítil að alast upp í
Bolungarvík var heimurinn ekki stór.
Hann byrjaði í Yíkinni hjá mömmu
og endaði á Þingeyri hjá Helgu - en
á milli þeirra var hún Hulda frænka
í Aðalstrætinu á ísafirði. í húsinu
þar sem við fæddumst svo mörg, þar
sem amma dó. Hinar móðursystumar
áttu heima fyrir sunnan - bak við
öll þessi háu fjöll og endalausu fírði.
Þar sem bammargar fjölskyldur eins
og mín gerðu lítið af því að leggjast
í ferðalög, gat skreppitúr í leigubíl
til Ísaíjarðar verið svo spennandi og
taugatrekkjandi fyrir litlar stelpur
að stoppa þurfti nokkrum sinnum á
Hlíðinni til að tæma magann. En
bílveikin hvarf um leið og komið var
í Aðalstrætið og við systurnar rugl-
uðumst saman við skarann hennar
Huldu frænku. Og það var hlaupið
út og inn, ærslast upp um alla veggi
- og það mátti bara alveg. Hulda
og mamma í eigin heimi, við borðið
í gamla eldhúsinu, kannski ína öm-
musystir líka „hlæjandi með öðra
auganu og grátandi með hinu“. Mitt
fólk út um allt -. Enda leið mér
best hjá Huldu frænku - og var
ekki stór þegar mér fannst ég vera
hennar og hún mín. Fyrir mér var
heimilið í Aðalstræti alveg sérstakt
- einhver friður í allri óreiðunni. Þar
var sungið og grátið í senn. Konný
að halda akróbat-sýningu fyrir
frænkur sínar á grasinu hjá Jóhönnu
Sigurðar eða dragandi inn illa nærða
villiketti, Hemmi að gutla á gítarinn
og Stebbi að reyna að fræða frænku
sína um útlenskan fótbolta í herberg-
inu þar sem myndir af Manchester
United og George Best prýddu veggi.
Og mitt í öllu þessu var hún, þessi
kona. Hulda frænka. Hver var hún
eiginlega? Hún bara var og hún var
allt. Stundum glöð og stundum
hrygg. Með fallegasta bros í heimi.
Hún var konan hans Konna, sem var
alltaf úti á sjó. Hún var vestfírsk
hversdagshetja.
Seinna þegar ég var orðin stór og
heimurinn Iíka, fór ég í menntaskóla
á ísafirði. Og þótt mér væri ætlað
að vera annars staðar, tókst mér ein-
hvern veginn fljótlega að smygla mér
inn á heimilið í Aðalstræti, og þar
var ég þangað til ég útskrifaðist. Hjá
Huldu og Konna, sem var kominn á
Faggann og var meira heima. Þá var
Erna löngu flutt að heiman og
Hemmi og Stebbi komnir með kær-
ustur og krakka. Bara Konný og
Bjarni eftir. En Konni frændi hélt
samt áfram að gera kjötsúpu fyrir
tíu manns, og það gerði ekkert til
því það var aldrei að vita hveijir
rækju inn nefíð á matmálstíma.
Ég sé Huldu fyrir mér glaðasta
þegar krakkarnir hennar og barna-
böm voru heima, kannski um páska,
en ég skil ekkert í því núna hvernig
allir komust fyrir. En það var ekki
vandamál á hennar heimili - þar var
nóg pláss. Og ég ætla að muna hana
svona - eldhúsið fullt af fólkinu
hennar og hún hlæjandi við
gluggann. Órugglega eitthvað grín
dottið upp úr Hemma og Stebba!
Eg á margar kærar minningar frá
þessum tíma, minningar um konu,
sem mér þótti vænt um og var mér
svo góð.
Dobba systir minnist Huldu
frænku með þökk og sendir Konna
með stóra sterka faðminn og frænd-
systkinunum öllum samúðarkveðjur
frá Danmörku.
Góður Guð geymi Huldu frænku
mína.
Jóna Finnsdóttir.
Okkur systkinin langar til þess að
minnast Huldu frænku með örfáum
orðum.
Okkar bestu minningar um hana
era á ísafirði, þegar við sem börn
heimsóttum Huldu og Konna nánast
á hveiju sumri. Það sem fyrst kemur
upp í huga okkar er hversu hlý og
góð manneskja hún var.
Þetta breyttist ekkert með áranum
og fundum við ávallt hversu velkom-
in við voram þegar við sóttum hana
heim á fullorðins árum. Við erum
ekki sátt við að hún sé farin frá
okkur og það er sorglegt til þess að
hugsa að nú í ár ætlar íjölskyldan í
fyrsta skipti að hafa ættarmót á
ísafírði og þá verður hún ekki þar.
Við getum ekki notið samvista við
hana, sem var okkar tengiliður við
æskustöðvamar.
Elsku Konni, böm og fjölskyldur,
Guð gefi ykkur styrk í sorg ykkar
og við biðjum góðan Guð að blessa
minningu kærrar frænku.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleymst
eigi,
og gæfa var það öllum er fengu að kynnast
þér.
(Ingibj. Sig.)
Guðmundur, Petrína og Elfa.
Mig langar að kveðja trygga vin-
konu mína, Huldu, sem nú hefur lok-
ið sinni erfíðu baráttu. Okkar vinátta
hófst þegar við voram innan við tví-
tugt og börnin okkar ung. Við bjugg-
um þá rétt hjá hvor annarri og hlup-
um á milli og röbbuðum saman.
Mennirnir okkar voru á sjó langtím-
um saman og þótt við flyttum hvor
frá annarri hélst alltaf sami vinskap-
urinn. Ég flutti úr bænum, kom í
heimsókn og gisti hjá Huldu. Það var
alltaf jafn gaman og gott að koma
til þeirra hjóna.
Hulda var mikill persónuleiki sem
ég mun seint gleyma. Síðast þegar
ég sá hana heimsótti ég hana á Rey-
kjalund og við fórum í smá göngut-
úr. Þá var hún orðin mikið lasin en
krafturinn og dugnaðurinn voru fyrir
hendi.
Þegar leiðir skilja vil ég þakka þér
fyrir allt og votta Hákoni, börnum
og fjölskyldu samúð mína.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Jana.
0 Fleirí íninmngargreinar um
Huldu Rósu Guðmundsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í blað-
inu næstu daga.
t
Eiginkona mín,
SYLVIA HARALZ,
fædd Soulis,
lést á heimili okkar í Arlington, Virginíu, þann 16. þessa mánaðar.
Jónas H. Haralz.
t
Elskulegur sonur okkar, bróðir og
barnabarn,
GUNNAR HJÖRTUR BJARNASON,
Vesturgötu 115B,
Akranesi,
lést í Sjúkrahúsi Akraness 15. maí.
Bjarni Einar Gunnarsson, Valgerður Olga Lárusdóttir,
Ása Katrín Bjarnadóttir,
Ingibjörg Óladóttir,
Lárus Engilbertsson, Gunnhildur Benediktsdóttir.
t
Ástkær dóttir okkar, systir, mágkona,
frænka og dótturdóttir,
SANDRA DRÖFN BJÖRNSDÓTTIR,
Kárastfg 8,
Hofsósi,
sem lést af slysförum mánudaginn
13. maí sl., verður jarðsungin frá Hofs-
óskirkju í dag, laugardaginn 18. maí,
kl. 14.00.
Sigrún ívarsdóttir,
Kristín S. Björnsdóttir,
Aðalbjörg J. Björnsdóttir,
Hafdís Hrönn Björnsdóttir,
Björn Emil Jónsson,
Kolbrún Sif Skúladóttir,
Kristín Sigurjónsdóttir,
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, er sýndu okkur samúð og vináttu
við andlát og útför móður minnar,
JÓNU SIGURBORGAR JÓNSDÓTTUR,
Hásteinsvegi 31,
Vestmannaeyjum.
Sveinn Jónsson
og aðrir vandamenn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð
og hlýhug við andlát og útför
EIRIKS ÓLAFSSONAR,
Safamýri 54.
Sigurlaug Straumland,
Andrés Eiríksson, Deborah Spence,
Ólafur Friðrik Eiriksson, Valgerður Vilmundardóttir,
Sigrún Straumland.
t
Innilegar þakkir fyrir samúð og vinarhug við andlát og útför
SIGRÍÐAR SIGMARSDÓTTUR,
Lækjargötu 22b,
Akureyri.
Sérstakar þakkir til starfsfólk kvensjúkdómadeildar FSA og hjúkr-
unarfræðinga heimahlynningar fyrir góða umönnun og hlýhug.
Guð blessi ykkur öll.
Egill Jónasson,
Hólmfríður Svala Jóhannsdóttir,
Jónas Óli Egilsson, Oddný Hjálmarsdóttir,
María Egilsdóttir, Jan Larsen,
Ingibjörg S. Egilsdóttir, Jósep Zophoniasson,
Eygló Egilsdóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem
sýndu okkur samúð og vináttu við and-
lát og útför eiginkonu minnar, móður
okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
FRIÐBJARGAR TRYGGVADÓTTUR
hjúkrunarkonu.
Sérstakar þakkirtil starfsfólks Sólvangs
í Hafnarfirði.
Gísli Friðrik Johnsen,
Ásdfs Anna Johnsen, Björn Blöndal,
Hrafn G. Johnsen, Sigurrós Skarphéðinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn
t
Sendum innilegar þakkir öllum þeim,
sem sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginkonu minnar, móð-
ur okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
HREFNU EINARSDÓTTUR,
Höfðabrekku,
Mjóafirði.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fjórð-
ungssjúkrahúss Neskaupstaðar fyrir
góða umönnun.
Gísli Björnsson,
Stefanía Gfsladóttir, Ingólfur Pétursson,
Sigurborg Gísladóttir, TómasZoega,
Jóhanna Gísladóttir, Haraldur Hálfdánarson,
Björn Gfslason, Helga Erlendsdóttir,
Hrefna Zoega, Hrefna Ingólfsdóttir,
Reynir Zoega, Hjálmar Hjálmarsson,
Hjálmdís Zoéga, ída Björnsdóttir,
og barnabarnabörn.
Björn ívarsson,
Skúli Skúlason,
Valur Júlfusson,
Valdimar Júlfusson,
ívar Antonsson.
I