Morgunblaðið - 17.09.1996, Síða 40

40 ÞRIÐJUDAGUR 17. SEPTEMBER 1996
MORGUNBLAÐIÐ
ÓSKAR
EYJÓLFSSON
+ Óskar Ejjólfs-
son fæddist í
Björgvin á Stokks-
eyri 25. maí 1911.
Hann andaðist á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 21. ágúst síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Eyjólfur
Sigurðsson, for-
maður, Stokkseyri,
og Sigríður Gísla-
dóttir. Systkini
hans eru: 1) Gíslína
Guðrún, húsmóðir,
Selfossi, f. 7. febr-
úar 1905, d. 17.
mars 1987. 2) Sigurður, fyrrv.
skólasljóri, Selfossi og síðar
deildarstjóri í menntamála-
ráðuneytinu, f. 16. janúar 1906.
3) Guðni, formaður á Stokks-
eyri, f. 1. ágúst 1909, drukkn-
aði af vélbátnum Ingu á Stokks-
eyri 17. mars 1938. 4) Margrét
Hanna, f. 15. okt. 1922, fyrrv.
ritari, Selfossi.
Oskar kvæntist 18. nóvember
1944 Stefaníu Guðrúnu Áskels-
dóttur, f. 9. mars
1918, frá Grenivík,
d. 26. febrúar 1994.
Fóstursonur þeirra
er Sæmundur
Bjarkar Árelíusson,
útgerðarmaður, f.
20. febrúar 1946.
Kona hans er Ásdis
Hildiir Jónsdóttir
frá Isafirði og börn
þeirra Ingibjörg
Þóra, Jón Óskar,
Sigríður Ólöf og
Ása Laufey. Stefan-
ía Guðrún er dóttir
Sæmundar af fyrra
hjónabandi með Kristínu Hall-
dórsdóttur. Barnabörn Sæ-
mundar eru orðin þijú.
Óskar var húsasmíðameist-
ari. Hann var einn af fjórum
eigendum verktakafyrirtækis-
ins Stoðar og síðar bygginga-
meistari Sambands íslenskra
samvinnufélaga í aldarfjórð-
ung.
Utför Óskars fór fram frá
Dómkirkjunni 29. ágúst.
Minn góði tengdamaður lést þegar
k ég var fjarstaddur og ekki við því
búinn að kveðja hann á útfarardag-
inn eins og mér finnst sæma. Því
er hér kveðjan síðbúin.
í stórri ætt sem var að hálfu dreifð
fyrir norðan en að hálfu á þéttbýlis-
svæði Reykjavíkur var heimili Osk-
ars og Stefaníu föðursystur minnar
ætíð miðstöð þess hluta ættarinnar
er bjó í Reykjavík eða fór þar um.
Eg er aðeins einn hinna mörgu af
ættinni er nutu ótakmarkaðrar gest-
risni og hlýju að Grenimel fjögur,
• þar sem ausið var af allsnægtum
birtu og sálaryls þeirra hjóna. Þótt
Stefanía heitin hafi að öðrum ólöst-
uðum verið eftiriætisfrænka mín,
' sannkölluð veita léttleika, góðlátlegs
spaugs, umhyggju og jákvæðs
áhuga í garð ættmenna, hallaði á
hvorugt hvað allt þetta varðar. Þótt
þetta sé ekki minning Stefaníu, _sem
lést fyrir tveimur árum, verður Ósk-
ar látinn njóta sannmælis með að
segja að hún hafí verið fullsæmd af
honum. „Ó, það er svo gaman þegar
mönnum gengur eitthvað vel,“ sagði
hún við mig á stundu er ég taldi
mig hafa áorkað einhveiju. Þessi orð
hefðu jafnt getað verið hans sem
hennar. Eins var í þeim báðum mest
stoð á þeim stundum er þung högg
riðu yfir.
Hann mun hafa orðið að telja
fremur íhaldssaman mann. Samt fór
ekki styggðaryrði á milli hans og
mín, róttæklingsgassans. Hann var
t
Faðir okkar og fósturfaðir,
ERLING PETER HESTNES,
Sæviðarsundi 35,
Reykjavík,
lést í Landspítalanum 13. september
síðastliðinn.
Ingibjörg Lára Hestnes,
Halldór Hestnes,
Guðlaug Hestnes.

Útför
LÍSBETHAR ZIMSEN,
Kalmanstungu,
verður gerð frá Gilsbakkakirkju fimmtudaginn 19. september kl.
14.00
Bílferð verður frá Umferðarmiðstöðinni kl. 10.30 sama dag.
Ragnheiður Kristófersdóttir,
Ólöf Kristófersdóttir,
Ólafur Kristófersson
og aðrir aðstandendur.
t
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir og afi,
ALEXÍUS LÚTHERSSON,
Skipasundi 87,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju miðvikudaginn 18. septem-
ber kl. 15.00. Blóm og kransar vinsamlega afþakkaðir.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag
(slands.
Ingibjörg Magnúsdóttir,
Katrin S. Alexíusdóttir, Jónas Helgason,
Magnús L. Alexfusson, Hrönn Pálsdóttir,
Guðrún I. Alexíusdóttir, Guðjón Helgason,
Kristín K. Alexíusdóttir, Steingrimur Davíðsson
og barnabörn.
MINNINGAR
of mikill heiðursmaður til þess. Kurt-
eisi hans og hlýja fengu mig einnig
til að sitja á mér. íhaldssemi hans
var þeirrar gerðar sem róttæklingur-
inn fór að meta er þroski óx. Hann
var beri og miðlari þeirra gilda sem
höfðu verið nauðsynleg og affarasæl
í samfélaginu sem hann ólst upp í,
við brimgarðinn við Stokkseyri.
Hann miðlaði þeim gildum áfram á
sinn kurteislega hógværa hátt, sann-
færður um að þau verðmæti sem
hann hafði með sér heiman að aust-
an fyrir fjall væru áfram gild í nú-
tímasamfélaginu Reykjavík.
Kynnin af honum eru orðin hátt
í fimm áratugir. Fyrstu árin sem ég
man hann, fór það fram á líkan
hátt, ár eftir ár. Þau hjón birtust
með stundvísi farfuglanna, nema
seinna, í ágúst hvert sumar komu
þau, þá ung, þá sem ætíð fjörleg,
full áhuga á okkar tilveru sem fyrir
norðan bjuggum, á _ viðgangi at-
vinnulífs og manna. Ég man langa
sólríka ágústdaga við verk úti við
þar sem hugurinn var við - og aug-
un hvimuðu eftir ford-pilot bílnum
dökka, sendiboða úr heimi sem var
utan veruleikans sem til náðist, og
sannaðist einungis í því fólki sem
kom þaðan, og lífgaði upp hinn dag-
lega heimj í um það bil eina viku
hvert ár. I samfélagi sem gat verið
kröfuhart börnum, og ekki var alltaf
ráðrúm til að veita næga hlýju né
umbun fyrir erfiði, var það ungu
barni mikilvægt að vita af þessu
glæsilega ættfólki sem sýndi því allt
í senn, hlýju, áhuga og virðingu.
Virðing í viðmóti við börn var
kannski það sem bændasamfélagið
var hvað minnst umkomið að veita.
í þessu voru Óskar og Stefanía svo
samtaka, að það hlýtur að hafa ver-
ið sameiginlegur eiginleiki sem þau
hafa fundið hvort hjá öðru og hefur
laðað þau hvort að öðru í upphafi.
Ævistarf Óskars varð að vera
yfirsmiður og byggingameistari fjöl-
margra af þeim húsum sem hefur
einna mest borið á í Reykjavík und-
anfarinna áratuga. Með fuliri virð-
ingu fyrir því sem hann vann þar,
er það ekki nema efnislegt tákn
þess er hann gerði að öðru leyti. Það
er mér, á þeim árum er mér verður
æ ljósara samhengi kynslóðanna,
hvernig verðmæti berast frá kynslóð
til kynslóðar, mjög innan ætta þessa
samfélags þar sem ættarbönd eru
mikilvægari en í nágrannasamfélög-
um, að sjá smám saman hvernig
ákveðnir menn verða meira en aðrir
til þess að skila áleiðis verðmætum
sem eiga að erfast frá kynslóð til
kynslóðar. Breytt samfélagsbygging
hefur valdið því að erfiðara er en
áður að skila af sér þessum verð-
mætum í hendur hinna yngri. Send-
ingarskilyrði eldri kynslóðarinnar en
einkum móttökuskilyrði hinnar yngri
hafa versnað. Óskar var einn þeirra
sem með fyrirmynd um ráðvendni,
hlýju og jákvæðni í garð okkar hinna
yngri skilaði hvað mestu áleiðis.
Alúðin við allt það er næst er mönn-
um er forsenda alúðarinnar við allt
hitt í heiminum.
Egill Egilsson.
Óskar föðurbróðir minn ólst upp
á Stokkseyri þar sem Eyjólfur faðir
hans stundaði sjósókn sem formað-
ur, eins og forfeður hans höfðu gert
mann fram af manni. Hörð lífsbar-
áttan við skeijótta ströndina og opið
úthafið hefur þarna haft mótandi
áhrif á kynslóðirnar. Fyrstu störf
Óskars tengdust því eðlilega sjósókn
og hóf hann sjóróðra sem ungling-
ur. Hugur hans stóð þá til sjó-
mennsku, en 19 ára gamall komst
hann á samning í húsasmíði hjá Ein-
ari Kristjánssyni, húsasmíðameist-
ara í Reykjavík. Strax að námi loknu
gerðist hann yfirsmiður við bygg-
ingu St. Fransiskusspítalans í Stykk-
ishólmi. Síðan varð hapn yfirsmiður
við byggingu Háskóla íslands. Verð-
ur það að teljast óvenjulegt að svo
ungum manni væri treyst fyrir slík-
um ábyrgðarverkefnum. Fóru þeir
Einar síðan að taka að sér verk sam-
an og byggðu þá meðal annars fjöl-
býlishús við Hringbraut og þótti
byggingartíminn óvenjulega
skammur á þeim tíma. Um það leyti
stofnuðu þeir ásamt tveimur öðrum
meisturum verktakafyrirtækið Stoð,
sem var mjög umsvifamikið í fram-
+
Þökkum innilega öllum þeim sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við fráfall og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og
langafa,
GUÐMUNDAR H. HELGASONAR,
áður Hjallalandi 1,
Reykjavík.
Örn Guðmundsson, Hulda Guðmundsdóttir,
Valur Guðmundsson,
Sólveig Guðmundsdóttir, Hilmar Helgason,
Sævar Guðmundsson, Elín Ólafsdóttir,
afabörn og langafabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför eiginmanns míns, föður
okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR ÓLAFSSONAR,
bónda,
Belgsholti.
Sérstakar þakkirtil lækna og starfsfólks
A-deildar, Sjúkrahúsi Akraness.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Anna Þorvarðardóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður, afa og langafa,
KRISTJÁNS GESTSSONAR,
Borgarbraut 65a,
Borgarnesi.
Sérstakar þakkir fyrir góða umönnun
færum við læknum og starfsfólki á deild
11-G á Landsspítalanum.
Olga Guðrún Þorbjarnardóttir,
Ásdís Kristjánsdóttir, Sævar Þórjónsson,
Gunnar Kristjánsson, Auðbjörg Pétursdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
kvæmdum um árabil og byggði
margar stórbyggingar. Sem dænii
um stærð fyrirtækisins má nefna
að um tíma var unnið við þessar
stórbyggingar samtímis: Laxárvirkj-
un, Dvalarheimili aldraðra sjó-
manna, Iðnskólann í Reykjavík, Ver-
búðirnar á Grandagarði og Hall-
grímskirkju. Óskar tók þá að sér
ýmsar byggingaframkvæmdir fyrir
Samband íslenzkra samvinnufélaga
og var honum boðið að gerast sér-
stakur byggingameistari Sambands-
ins. Hafði hann það starf með hönd-
um til 71 árs aldurs og hafði þá
starfað þar í aldarfjórðung.
Óskar eignaðist yndislega konu
er hann kvæntist Stefaníu. Hún var
vel gefin, listelsk, jafnan glaðlynd
og syngjandi, innileg og hlý. Löðuð-
ust að heimilinu vinir og vandamenn
og var þar jafnan gestkvæmt. Gistu
þar á heimilinu um lengri eða
skemmri tíma ýmis ungmenni, sem
komu tii náms í Reykjavík, úr hópi
ættmenna og vina bæði að norðan
og sunnan. Var þar jafnan glatt á
hjalla. Stefanía var þá jafnan mið-
punktur heimilislífsins. Óskar var
hinn trausti, ábyrgi íjölskyldufaðir,
sem aflaði vel til heimilisins, og oft-
ast störfum hlaðinn. Vinnan átti líka
hug hans allan á stundum því mikið
var oft í húfi og mikil ábyrgð hvíldi
á byggingameistaranum. Þeim hjón-
um varð ekki barna auðið en þau
tóku í fóstur Sæmund Bjarkar
þriggja_ mánaða gamlan. Hann er
sonur Árelíusar Níelssonar og Ingi-
bjargar Þórðardóttur en hún var þá
berklasjúklingur. Óskar hafði kynnst
Árelíusi í Stykkishólmi en Árelíus
starfaði þar þá sem kennari.
Á unglingsárum mínum vann ég
í nokkur sumur hjá Óskari ásamt
hópi ungra skólapilta. Það var
skemmtilegur tími og oft margt um
manninn enda oft unnið við stór-
hýsi. Það var gott að vinna hjá
Óskari og var hann hinn besti
stjórnandi. Árvekni, útsjónarsemi,
samviskusemi og trúmennska var
honum í blóð borin. Hann var vand-
virkur og fljótur til framkvæmda
þegar á þurfti að halda. Hann hafði
einstakt lag á að örva menn til
verka, laða fram kapp og metnað,
og jafnframt gera vinnuna
skemmtilega. Við fundum líka að
hann vildi láta vinnuna ganga hratt
og vel. Sumarvinnan var góður og
hollur skóli mörgum námsmannin-
um sem reyndist góður undirbún-
ingur fyrir lífið ekki síður en bók-
lestur. Óskar hafði á að skipa hópi
margra vaskra traustra starfs-
manna sem margir hveijir unnu hjá
honum árum saman og sumir ára-
tugum saman.
Óskar hafði átt við vanheilsu að
stríða síðustu árin. Mikil breyting
varð á högum hans eftir að Stefanía
eiginkona hans lést fyrir 2 árum.
Bjó hann eftir það einn, en naut þá
góðrar umhyggju Sæmundar sonar
síns og Stefaníu Guðrúnar yngri.
Fyrir tveimur mánuðum versnaði
ástand hans skyndilega og lagðist
þá inn á Sjúkrahús Reykjavíkur þá
mátti skynja að lífsþróttur þessa
dugmikla manns var þverrandi og
átti hann þaðan ekki afturkvæmt.
Innilegar samúðarkveðjur til fjöl-
skyldu og vina.
Sigurður Ingi Sigurðsson.