Morgunblaðið - 26.10.1996, Blaðsíða 31

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 1996 31
Eiríkur Finnur Greipsson og Guðlaug Auðunsdóttir lentu í flóðinu
ITEYRI
Flytja inn í nýtt
hús á Flateyri
Morgunblaðið/Golli
bjartsdóttir með dætrum sínum og tveimur barnabörnum, f.v. Guðrún
t, Arnar Már Þorsteinsson á bak við móður sína, Kristínu Agústs-
Söndru Mjöll Traustadóttur og Helga Ósk Eggertsdóttir.
þeirra. Yngsta barnið fannnst síðar,
einnig látið.
Betra að vera heima
Eggert og Laufey komust vestur
daginn eftir snjóflóðið og segja að
aðkoman hafi verið skelfileg. Síðan
hafa þau verið fyrir vestan. Bæði
eru þau rótgrónir Önfirðingar, Egg-
ert hefur verið á Flateyri frá fimm
ára aldri og Laufey er fædd og
uppalin í Önundarfirði. „Ég held
ekki, það er ekkert betra að vera í
Reykjavík. Hér er maður miklu
frjálsari og hefur þó vinnu hér,“
segir Laufey þegar þau eru spurð
að því hvort ekki hefði komið til
greina að flytjast suður um tíma,
eins og margir gerðu sem urðu fyr-
ir miklum missi. „Það kom ekki til
greina að fara. Þetta er eina versl-
unin á staðnum og við gátum ekki
farið og lokað á eftir okkur,“ segir
Eggert. Hann segist einnig telja að
fólkið sem varð eftir heima hafi
frekar komist yfir erfiðleikana, að
því marki sem það sé hægt.
Eggert og Laufey reka verslunina
Félagskaup og hafa gert í sjö ár.
Þar vinna einnig dætur þeirra þrjár.
Ómar Ingi býr einnig á Flateyri en
Magnús Gunnar er fluttur til
Reyðarfjarðar. „Við vinnum mikið
og hittum marga í versluninni. Það
kemur öðruvísi út,“ segir Laufey
þegar þau hjónin eru spurð að því
hvað hafi gefið þeim styrk til að
komast í gegnum sorg sína og
styrkja jafnframt aðra sem átt hafa
í erfiðleikum. „Maður varð einfald-
lega að taka á og lifa með þessu.
Við fengum einnig áfallahjálp í
fyrstu,“ segir Laufey og Eggert
bætir því við að mikil vinna og þetta
bindandi starf hafi hjálpað þeim.
Margt rifjast upp
Helga Ósk segist stundum hugsa
mikið um atburðina fyrir ári, sérstak-
lega þegar hún sé ein og hafi lítið
að gera. Hún segir að sér hafi ekki
litið betur þegar hún fór frá Flateyri
í tvo mánuði í sumar. „Ég held að
það sé betra að vera á staðnum og
takast á við sorgina en að reyna að
flýja hana,“ segir Helga Ósk. Hún
segist hafa farið til sálfræðings í
Reykjavík og það hafí einnig hjálpað
henni að ræða málin við vini sína.
Laufey, Eggert og Helga Ósk
hafa eins og fleiri Fiateyringar hugs-
að mikið til baka undanfarna daga
þegar unnið hefur verið að undirbún-
ingi þess að minnast snjóflóðanna
þegar ár er liðið frá þeim. Þau segja
að margt rifjist upp og neita því
ekki að nokkur kvíði sé í þeim vegna
dagsins.
Morgunblaðið/Golli
GUÐLAUG Auðunsdóttir og Eiríkur Finnur Greipsson í sumarbú-
staðnum sem hefur verið heimili þeirra frá því í vor.
neinni áfallahjálp að halda en það
fór samt svo að konan pantaði tíma
fyrir mig í febrúar og ég fann það
fljótt þegar ég skrúfaði frá kranan-
um að ég hafði mikla þörf fyrir
þessa aðstoð enda á hún ekki að
vera neitt feimnismál," segir hann
og Guðlaug bætir því við að álit
þeirra á sálfræðingum hefði breyst
mikið við þessi samskipti. Þau segj-
ast enn ekki vera búin að vinna úr
áfallinu, veðurhræðslan sé enn mik-
il eins og kom í ljós í óveðrinu í
byijun vikunnar.
Byggja upp nýtt heimili
Fljótlega ákváðu Eiríkur Finnur
og Guðlaug að kaupa íbúðarhús
foreldra Eiríks, geræ það upp og
flytja aftur heim. í fyrstu var hug-
myndin að flytja um áramót en það
reyndist óraunhæft og þau fluttu
vestur 20. maí. „Það var mikill
munur að taka þessa ákvörðun og
það hefur hjálpað okkur mikið að
hafa þetta markmið til að stefna
að. Við vitum að sumum sem eru
í svipaðri stöðu og við finnst það
óþægilegt að hafa framtíðina
óráðna að þessu leyti,“ segir hann.
Þau fluttu í lítinn sumarbústað á
Flateyri og hafa búið þar síðan.
„Það er allt í lagi að vera í sumarbú-
stað í hálfan mánuð eða þijár vikur
en það er þreytandi til lengdar,“
segir Guðlaug. Plássið er lítið og
svo skelfur bústaðurinn og nötrar
í slæmum veðrum.
„Það varð allt annar andi í fjöl-
skyldunni þegar við komum vestur
og við erum ánægð með lífíð. Það
eina sem skyggir á er að við höfum
stöðugar áhyggjur af því að koma
okkur aftur fyrir, byggja upp nýtt
heimili,“ segir Eiríkur. Þau hafa
unnið hörðum höndum að því að
gera upp húsið og vonast til að
geta flutt inn í næsta mánuði. End-
urbæturnar hafa tekið lengri tíma
og verið dýrari en þau gerðu ráð
fyrir í upphafí.
Þau eru ánægð á Flateyri og
segjast verða að takast á við veður-
hræðsluna á næstu mánuðum.
„Ekki er hægt að flýja veðrið, þá
væri maður að flýja raunveruleik-
ann. Maður verður að taka tillit tif'
náttúruaflanna og læra að lifa með
þeim,“ segir Eiríkur Finnur.
HÚS Eiríks Finns Greips-
sonar og Guðlaugar
Auðunsdóttur að Unnar-
stíg 3 sprakk í tætlur í
snjóflóðinu en þau hjónin og tveir
synir þeirra, Grétar Örn og Smári
Snær, sluppu lítið meidd. Elsti son-
urinn, Auðunn Gunnar, var við nám
í Reykjavík þegar atburðirnar gerð-
ust. Fjölskyldan fór strax til
Reykjavíkur með varðskipinu Ægi
og dvaldi þar fram á vor. Þau eru
nú að gera upp hús á Flateyri og
flytja inn í það í næsta mánuði.
Þau segja að erfitt hafí verið að
búa fyrir sunnan, sérstaklega hafi
breytingin verið erfið fyrir strák-
ana. „Þeir voru þvingaður suður
án undirbúnings. Þeir söknuðu vina
sinna og umhverfisins og mánuði
eftir flóðið voru þeir farnir að gráta
og biðja um að fá að fara aftur
heim,“ segir Eiríkur Finnur. Sjálfur
fór hann fljótlega að vinna á Isafírði
þar sem hann var framkvæmda-
stjóri Fjórðungssambands Vestfírð-
inga og segir að þó hann hafi haft
ákaflega velviljaðan vinnuveitanda
og reynt að vera mikið fyrir sunnan
hafi aðskilnaður fjölskyldunnar
haft slæm áhrif á strákana.
Áfallahjálpin mikilvæg
Frændfólk og vinir Eiríks Finns
og fjölskyldu létust í snjóflóðinu,
meðal annars tvær ungar frænkur
hans hans sem bjuggu við Unnar-
stíginn. Þau segja að mikill sam-
gangur hafi verið milli fjölskyldn-
anna við götuna og samhugur. Og
þær hefðu haldið sambandinu eftir
snjóflóðið.
„Ég met það svo að við höfum
ekki átt annarra kosta völ en að
fara strax. Okkar nánasta fjöl-
skylda er öll fyrir sunnan og það
er ekki hægt að lýsa því hvað það
er manni mikils virði að fá stuðning
ættingja þegar svona stendur á.
Það hefði hins vegar verið betra
fyrir okkur ef við hefðum átt kost
á því að komast fyrr heim aftur,“
segir Eiríkur Finnur.
Fjölskyldan fékk öll áfallahjálp.
Eiríkur segir að fyrst hafi Guðlaug
farið með strákana og síðan farið
sjálf. „Ég taldi mig ekki þurfa á
Ingibjörg Kristjánsdóttir og Hinrik
Kristjánsson sitja uppi með skemmt hús
Búum aldrei
þama
Morgunblaðið/Golli
HINRIK Kristjánsson og Ingibjörg Kristjánsdóttir við byrgða
giugga á svefnáimu húss síns sem snýr að fjallinu.
Morgunblaðið/Golli
• við vinnu sína á leikskólanum.
um málið við fjölskyldu sína og vini
og telur að það sé besta áfallahjálp-
in. „Ég tel að það hafí gert mér
gott að vera hér á staðnum, hafa
rústirnar fyrir augunum og venjast
þeim þó auðvitað sé gott að núna
skuli vera búið að hreinsa þær,“ seg-
ir Guðný Margrét.
MAÐUR veit ekki hvað
verður. Það eina sem er
ljóst að við ætlum ekki
að búa þama framar,“
segja Hinrik Kristjánsson og Ingi-
björg Kristjánsdóttir um hús sitt
Olafstún 4. Snjóflóðið féll á húsið
og skemmdi og hafa þau fengið
tryggingabætur en hafa ekki viljað
gera við húsið á meðan óráðið er
hvað um það verður.
Fyrir snjóflóð voru umræður um
uppkaup ríkisins á nokkrum húsum
efst í þorpinu, á því svæði sem þá.
var talið mesta snjóflóðahættusvæð-
ið. Hús Hinriks og Ingibjargar var
þar á meðal. Atburðarásin sem varð
í kjölfar snjóflóðsins, meðal annars
ákvörðun um byggingu varnarmann-
virkja í fjallinu, hafa tafíð málið og
telja þau sig nú vera í verri stöðu
en fyrir flóð.
Þau telja að varnargarðarnir
breyti engu um afstöðu þeirra til að
búa í húsi sínu. Húsið sé byggt úr
steinsteyptum einingum og því hafi
verið lýst yfir af sérfræðingum að
einungis sérstaklega styrkt hús
þyldu örugglega bylgjuna sem kæmi
yfír garðana í snjóflóðum. Þá óttast
þau að snjósöfnun aukist á þessu
svæði vegna garðanna og hafi hún
þó verið ærin fyrir.
Ekkert í hendi
Ingibjörg og Hinrik höfðu rýmt
hús sitt áður en snjóflóðið féll og
segjast hafa verið í útilegu í mánuð
eftir flóð og síðan í leiguhúsnæði.
Þau segjast ekki treysta sér til að
ráðast í byggingu nýs húss fyrr en
örlög þess gamla séu ráðin. Fleiri
eru í þeirra sporum og sumir þegar
farið út í fjárfestingar. Hinrik segist
þeirrar skoðunar að eigendur ann-
arra húsa á svæðinu séu í nákvæm-
lega sömu stöðu, þeir geti ekkert
frekar nýtt húsin þótt þau séu heil.
Fólk hefur smám saman verið að
yfirgefa húsin síðustu daga og vikur
og þau segjast ekki eiga von á að
nokkur búi í Ólafstúninu í vetur.
Hugmyndir hafa verið uppi um
að Húsnæðisstofnun keypti húsin og
leigði sem sumarhús á meðan reynsla
væri að komast á vamargarðana.
Hinrik gerir sér vonir um að skriður
sé loksins að komast á málin en tek-
ur fram að enn sé ekkert í hendi um
lausn.