Morgunblaðið - 26.10.1996, Blaðsíða 40

40 LAUGARDAGUR 26. OKTÓBER 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BJÖRN
BJÖRNSSON
1925. Þau eignuð-
ust sex börn, Bald-
vin, f. 31.7.1946,
Björn, f. 14.7.
1951, Elínu, f. 7.2.
1956, Rúnar Þór,
f. 27.10. 1957,
Birki, f. 16.10.
1961, og Víði, f.
16.3. 1963. Björn
fluttist 11 ára
gamall með for-
eldrum sínum til
Hríseyjar og bjó
þar alla tíð.
Útför Björns fer
fram frá Hríseyjarkirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 14.
4- Björn Björns-
■ son var fæddur
í Pálsgerði
Fnjóskadal 19. ág-
úst 1920. Hann lést
á heimili sínu í
Hrísey 15. október
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Sigurrós Sölva-
dóttir, húsmóðir
og Björn Árnason,
bóksali. Þau eign-
uðust fimm börn.
Hinn 17. nóvember
1945 giftist Björn
eftirlifandi konu sinni, Guð-
rúnu Baldvinsdóttur, f. 8.10.
Á dimmum haustdegi situr lítil
stúlka við gluggann og bíður eftir
því að dagróðrabátamir úr Hrísey
komi fyrir eyjaroddann. Þeir koma
einn af öðrum og svo kemur allt í
einu ákveðinn bátur. Þá hverfur öll
dimma því að þú varst að koma heim,
pabbi minn.
Þó langt sé um liðið og margt
hafí breyst hefur næstu endurfunda
alltaf verið beðið með sömu eftir-
væntingu og tilhlökkun, hvort heldur
var þegar ég heimsótti æskustöðv-
amar í Hrísey eða þið mamma heim-
sóttuð mig hvar sem ég hef búið.
Heima í Hrísey stóðst þú á svölunum
og veifaðir, þó feijan væri ekki kom-
in að bryggju, einungist af því að
þú vissir að ég var að koma. Þá fylgdi
því einnig einstök tilfínning að vita
að von væri á ykkur hvenær sem von
var á samfundum.
En nú verður lengra en skyldi til
næta fundar og minningarnar koma
upp í hugann ein af annarri umvafð-
ar þeirri birtu, hlýju og gleði sem
einkenndi þig allt til síðustu stundar.
Manstu sumarkvöldin þegar við í
logni og kvöldsól rerum út á sundið
á litla bátnum þínum, eða þegar við
gengum um fjöruna til að vitja um
silunganetin og hver á nú að kijúpa
við jólatréð og lesa utan á jólapakk-
ana, það gerir það a.m.k. enginn eins
skemmtilega og þú.
Elsku pabbi. Mitt í djúpum sökn-
uði og trega stendur minningin um
einstakan pabba og afa og lýsir upp
haustmyrkrið. Þig sem ávallt varst
glaður og hress hvað sem mætti þér
í Kfínu.
Þín dóttir,
Elín.
Tengdafaðir minn, Bjöm Bjöms-
son, er látinn. Mig langar að minnast
hans með fáeinum orðum. Leiðir okk-
ar lágu fyrst saman fyrir tæpum 30
árum þegar ég kynntist Baldvini elsta
syni hans. Mér er efst í huga sú vel-
vild sem hann og Guðrún kona hans
sýndu mér og Helgu dóttur minni,
þá fjögurra ára gamalli, þegar við
komum inn í stóru fjölskylduna þeirra
og sú velvild óx með árunum. Bjöm
var mikill fjölskyldumaður, hann setti
konu sína og böm ofar öllu öðra. Við
Baldvin bjuggum um tíma á neðri
hæðinni hjá Bimi og Guðrúnu og aldr-
ei heyrði ég hann mæla styggðaryrði
til bama sinna. Mér er mjög minnis-
stætt stuttu eftir að ég futtist til
Hríseyjar þegar ég var að skamma
Helgu fyrir eitthvað smávægilegt að
þau horfðu á mig og báðu mig þess
lengstra orða að skamma hana ekki
heldur tala við hana. Þessi aðferð
reyndist þeim vel því meira ástríki á
milli foreldra og bama er erfítt að
fínna. Heimili þeirra stóð alltaf allri
fjölskyldunni opið og vora ófá sumrin
sem Helga dvaldi hjá þeim.
Björn var alla tíð sjómaður og var
með eigin útgerð í fjöldamörg ár.
Eftir að hann kom í land stundaði
hann ýmis störf sem tengdust sjón-
um. Litla trillu átti hann þó alltaf
og naut þess að skreppa og ná sér
í soðið. Oþarfí er að taka það fram
að fleiri nutu góðs af. Með fískinum
skyldu vera kartöflur og þá ræktaði
hann að sjálfsögðu kartöflur handa
allri fjölskyldunni. Næst á eftir fjöl-
skyldunni var stangveiði hans helsta
áhugamál. Nýtti hann öll tækifæri
sem gáfust til að komast í góða veið-
iá og var þá ekki slegið slöku við.
Gaman var að sjá þann sérstaka
svip sem kom á tengdapabba þegar
fískur tók á hjá honum.
Bjöm las mikið og voru einkum
bækur sem tengdust sjómennsku og
veiðiskap í mestu uppáhaldi hjá hon-
um. Björn tók ekki mikinn þátt í
félagsmálum. Hann var félagi í Li-
onshreyfíngunni og hreppstjóri Hrís-
eyinga um alllangt skeið.
Ég kveð tengdaföður minn með
innilegu þakklæti fyrir áratugalöng
kynni.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Elsku Guðrún, við Helga vottum
þér og fjölskyldu þinni okkar innileg-
ustu samúð við fráfall Bjöms.
Sigríður Kristín.
Þá var beðið eftir vorinu með enn
meiri eftirvæntingu. Sólin virtist
heitari og sumarið bjartara. Lítill
snáði lagði uppí, að honum fannst,
langt ferðalag. Alla leið útí Hrísey.
Þar var annar heimur, náttúran svo
nálæg, sjávarhljóð og söngur mó-
fugla. Mannlífíð einstakt, allir þekktu
alla og vissu hvað hver gerði. Lífíð,
lífsbaráttan, atvinnan, fólkið, sjórinn
og landið, allt rann í eina órofa heild.
Ferðinni var heitið til Rúnu frænku
og Bjössa útí Hrísey. Þar var stórt
og kærleiksríkt heimili. Amma sem
fagnaði sonarsyninum innilega.
Frændur og frænkur sem tóku hlý-
lega á móti gestinum og Bjössi með
útitekið andlit, hlýtt bros og krafta-
legu sæbörðu hendumar sem straku
blítt um kinn og koll á litlum hnokka
og bauð hann velkominn.
Allt þetta var fyrir rúmum þijátíu
áram og eru nú bjartar ljóslifandi
minningar er virðast svo nálægar.
Þótt tíminn sem við systkinin dvöldum
útí Hrísey hjá Rúnu og Bjössa hafí
ekki verið langur miðað við heila
mannsævi hefur hann skilið eftir var-
anleg spor í lífí okkar allra, verið stór
þáttur í uppvexti okkar og þroska.
Frá þessum tíma og frá heimili þeirra
era margar af okkar björtustu bem-
skuminningum og þaðan fengum við
hluta af veganesti okkar útí lífíð sem
við munum njóta alla ævi.
Bjöm Björnsson eða Bjössi
„frændi", eins og við gjaman köll-
uðum hann, var einstakt ljúfmenni,
bamgóður og traustur. Hann var
auðmjúkur maður þvi sönn auðmýkt
byggist á skapgerðarstyrk, kjarki,
sjálfsvirðingu, raunsæi og umfram
allt á heiðarleika. í því felst líka góð-
ur skilningur á mannlegu eðli. Auð-
mýkt er auðlegð og fögur dygð sem
jafnframt færir þeim manni er hana
öðlast efni á að sýna öðrum góðvild
og umburðarlyndi. Einmitt þannig var
góðvild Bjössa, gegnheil og sönn.
Með þessum orðum viljum við
systkinin fá að þakka þessum ein-
staka manni fyrir allt það sem hann
var og gaf. Við erum fátækari í dag,
en rík af yndislegum minningum.
Rúnu frænku og frændsystkinum
okkar sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur.
Baldvin Valdemarsson.
f. 20.9. 1966.
Útför Hörpu fer fram frá
Sauðárkrókskirkju í dag og
hefst athöfnin kl. 14.
Elsku Harpa mín, það eru fá orð-
in sem maður-á þegar atburð sem
þennan ber að höndum og ung stúlka
í blóma lífsins er hrifín á brott.
Maður situr bara og hugsar og fær
ekki skilið hvemig þetta má ske.
Það má með sanni segja að lífið
geti verið harla ósanngjarnt.
Fyrir tæpum tuttugu árum, nánar
tiltekið 7. desember 1976 kl. 13.07,
varð ég vitni að því í fyrsta sinn að
sjá barn fæðast. Mikil var ánægjan
þegar þessi litla heilbrigða og yndis-
lega stúlka birtist.
Kannski átti þessi atburður þátt
í því hversu náin við urðum síðan,
alla þína lífstíð. Þar sem ég var
nýhættur á sjónum þegar þú fædd-
ist átti ég þess kost að fylgjast bet-
ur með þér en eldri systram þínum
og með því öðlast ég nýja og ánægju-
lega lífsreynslu. Þegar ég sat við
rúmið þitt á spítalanum laugardag-
inn svarta 19. þessa mánaðar leitaði
margt í hugann, segja má að öll
okkar sameiginlega lífstíð hafí liðið
mér fyrir hugskotssjónum. Frá því
að þú varst lítil í vöggu og síðar
þegar ég var að fara með þig á leik-
skólann og síðar í barnaskólann og
sækja þig.
Taka þig með á golfvöllinn, þar
sem þú sast á golfpokanum og sagð-
ir, „hí, hittir ekki“ þegar mér gekk
illa að pútta, síðar þegar þú stækk-
aðir fóram við saman á skíði. Það
má með sanni segja að á milli okkar
hafi ekki verið til neitt sem hét kyn-
slóðabil, við vorum alla tíð sem vinir
og félagar og alltaf gast þú leitað
til mín, sama hvers eðlis málin eða
vandamálin voru. Þú fékkst einnig
að njóta margs sem systur þínar
höfðu ekki fengið, bæði vegna þess
að þú varst miklu yngri en þær og
vegna breyttra aðstæðna. En allt
þetta fórst þú sérlega vel með. Ekki
megum við heldur gleyma öllu því
góða sem þú fékkst frá systrum þín-
um, þú varst alltaf litla systir.
Oft saknaði ég þín þann tíma sem
þú varst í Þýskalandi, en þá var líka
hægt að lyfta símtólinu og hringja
í þig. Jólin voru erfið og öll söknuð-
um við þess, að hafa þig ekki hjá
okkur, en allt hvarf þetta sem dögg
fyrir sólu við heimkomuna þegar ég
sótti þig suður á Keflavíkurflugvöll.
Minningarnar eru margar og góðar
sem ég og fleiri munum geyma í
hjarta okkar um góða og glaðværa
stúlku sem alltaf gaf sér tíma til
þess að sinna litlu frænkunum sín-
um, þrátt fyrir það að alltaf væri
mikið um að vera og margt að gera.
Elsku Harpa mín, þú lifðir lífínu
hratt, alltaf að flýta þér, þú þurftir
svo mikið að gera og miklu að koma
frá, en samt gafstu þér tíma til þess
að gera alla hluti vel.
Það var lengi búinn að vera
draumur þinn að fara suður og vera
fyrir sunnan og þangað varstu kom-
in. Ánægð í vinnunni, í góðum hópi
vina, þér leið svo vel og þú varst svo
ánægð en þá þurfti þetta að fara
svona.
Elsku Harpa mín, mikið mun ég
sakna þín, geta ekki lengur tekið
utan um þig og sagt, pabba þykir
svo vænt um þig og fá svarað á
móti, mér þykir líka svo vænt um þig.
ætlaði eg að gefa þér
þann 7. desember, þegar þú yrðir
tvítug. Það átti að vera svo indælt
hjá okkur þann dag, ég hafði hugs-
að mér að koma suður til þín, við
færum út að borða og hefðum það
svo notalegt, en þetta fór á annan
veg. Ég kem ekki til með að geta
glaðst með þér þann dag, því þú
ert horfin mér, elsku stúlkan mín,
í stað þess förum við pabbi þinn
suður og förum með þig heim, en
á annan hátt en við hefðum kosið.
Þetta sýnir hve litlu eða engu við
ráðum, þótt við séum með eitt og
annað í huga.
Elsku Harpa mín, ég kveð þig
með söknuði, ég veit að þér líður
vel þar sem þú ert núna. Ástar-
kveðja.
Þín
mamma.
Ég mætti henni Hörpu í Kringl-
unni á föstudagsmorgni fyrir viku.
Við héidum hvor í sína áttina til
verkefna dagsins. Svo kom kvöld og
nótt. En það kom ekki morgunn hjá
Hörpu. Bjart bros hennar frá því við
heilsuðumst morguninn áður hefur
verið í huga mér síðan. Það minnti
mig á fermingarárið hennar. Það
minnti mig á lífsgleði, hlýleika og
notalegheit. Hún var í glöðum hópi
efnilegra og heilbrigðra unglinga,
sem setti góðan svip á bæjarsamfé-
lagið, eins og unglingarnir okkar
fyrst og fremst gera. Nú er brosið
hennar minning. En jafnvel minning-
in og það að hugsa um hana verður
dýrmætt og bætandi.
Harpa var hreinlynd og góð
stúlka, ljúf í framgöngu og bjó yfir
leiftrandi glaðværð. Hún átti góða
vini og félaga. Hún var litla barnið
í fjölskyldu sinni og eftirlæti allra.
Allt var það þó með þeim hætti að
hvorki dró úr dugnaði hennar né
vilja til þess að standa á eigin fót-
um. Hún hafði stundað námið vel
og hafði nú ætlað veturinn til þess
að kynnast nýjum stöðum og að-
stæðum. Laugardagsmorgunninn
rann ekki upp í lífi hennar heldur
morgunn eilífs lífs. Ég trúi því að
Guð hafí vakið Hörpu til nýs Kfs þar
sem ekki er hætta á slysum. Ég trúi
því að hún fái að byggja það upp
annars heims sem hún fékk ekki
ráðrúm til í þessum heimi. Trúin á
kröftugt svar við tómleika, kvíða og
sorg. Hún bendir okkur fram til sam-
funda að þessu lífi loknu en hún er
þó umfram allt nærvera Guðs í þess-
um heimi við allar þær aðstæður sem
við lifum og kynnumst.
Kæra fjölskylda. Við sendum ykk-
ur og ástvinunum öllum einlægar
samúðarkveðjur. Skólasystkinum
hennar og vinum vottum við einnig
dýpstu samúð.
Hjálmar Jónsson
og fjölskylda.
„Skoðaðu hug þinn vel, þegar þú
ert glaður og þú munt sjá, að aðeins
það, sem valdið hefur hryggð þinni,
gerir þig glaðan." (Spámaðurinn.)
Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur. Hún Harpa okkar
er dáin. Við viljum minnast hennar
með nokkrum orðum.
Við kynntumst henni Hörpu fyrst
í haust þegar hún hóf störf í Hag-
kaupi. Það er ótrúlegt en um leið
ánægjulegt hvað hún eignaðist
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
GUÐNÝ JÓNSDÓTTIR BIELTVEDT,
Bólstaðarhlíð 41,
Reykjavík,
andaðist í Sjúkrahúsi Reykjavíkur 12. október sl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Innilegar þakkir til alls starfsfólks á deild 4-B fyrir frábæra um-
mönnun og aðhlynningu.
Guðrún Karen Briseid,
Hildegunn Bieltvedt,
Ole Anton Bieltvedt,
Brit Julie Bieltvedt,
tengdabörn, barnabörn
og barnabarnabörn.
t Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, SIGURÐUR JÓHANNESSON rafvirkjameistari, Norðurási 2, Reykjavík, sem lést í Sjúkrahúsi Reykjavíkur Foss- vogi mánudaginn 21. október sl., verður jarðsunginn frá Fella- og Hólakirkju mánudaginn 28. október kl. 15.00. Kristin Andrésdót Ragnhildur Hrund Sigurðardóttir, G Anna Björg Sigurðardóttir, V Þórdís Sigurðardóttir, H Stefán Jóhannes Sigurðsson, K Egill Sigurðsson, A barnabörn og barnabar tir, unnar Sigurðsson, glundur Akason, jalti Hafsteinsson, ristin Ólafsdóttir, nna Gísladóttir, nabörn.

t
Ástkær móðir okkar, fósturmóðir, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
UNNUR BJÖRNSDÓTTIR
frá Hrfsey,
lóst á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Hornbrekku í Ólafsfirði aðfara-
nótt 24. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Tryggvi Ingimarsson, Ester Júlíusdóttir,
Ingibjörg Ingimarsdóttir, Hallgrfmur Sigmundsson,
Eygló Ingimarsdóttir, Árni Kristinsson,
Halla Grímsdóttir, Jósef Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
HARPA
STEINARSDÓTTIR
+ Harpa Steinars-
dóttir fæddist á
Sauðárkróki 7.
desember 1976.
Hún lést af slysför-
um 19. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Guð-
munda Kristjáns-
dóttir f. 10.4. 1945,
og Steinar Skarp-
héðinsson f. 11.3.
1941. Systkini
Hörpu eru: Helga,
f. 11.11. 1963, Haf-
dís Halldóra, f.
26.6. 1965, og Hlín,
Blessuð sé minning
þín, elsku Harpa mín.
Þinn,
pabbi.
Elsku hjartans
Harpa mín, ekki hvarfl-
aði það að mér, vina
mín, síðast þegar þú
skrappst heim, að það
væri í síðasta sinn sem
ég sæi litlu stúlkuna
mína. Ég var fyrir örfá-
um dögum búin að
kaupa hálsmen sem þig
hafði lengi langað í, og