Morgunblaðið - 06.12.1996, Blaðsíða 55

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMIIMGAR
FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 1996 55
útjaðri höfuðborgarsvæðisins. Þótt
miklar annir væru við heyskapinn,
lét Binni það ekki aftra sér frá því
að drífa fólk í reiðtúr á kvöldin eft-
ir mjaltir. Þá var gjarnan riðið upp
að Tröllafossi, og það brást ekki að
ef Binni var á Rauðku sinni þá
hleypti hann henni á skeið á árbökk-
unum á heimleiðinni. Rauðka var
smávaxin fíngerð meri, sem Binni
hélt mikið upp á og var með mynd
af henni við höfðalagið fram undir
það síðasta. Þetta sumar stóð frændi
okkar, Geiri í Gufunesi, í stórræðum
eins og oft áður, og að þessu sinni
var það gerð 800 metra skeiðvallar
í Gufunesi. Þetta mun hafa verið
lengsti skeiðvöllur landsins á þeim
tíma. Einn af hestunum sem hleypt
var í 800 metra stökki þarna í fyrsta
skipti var einmitt um tíma í Norður-
Gröf þetta sumar. Höttur minnir
mig hann hafa heitið, stór og stæði-
legur og mikill var spenningurinn
hjá Binna þegar stundin nálgaðist.
Binni var þarna eins og víða annars
staðar skeiðvörður, og fylgdist með
hvort hestamir hlypu upp. Þar var
hann í essinu sínu.
Binni var geðgóður, glaður og
kátur þegar maður hitti hann, og
hrókur alls fagnaðar á gleðistund-
um, sem hann kunni vel að njóta.
í vísnabálki sem pabbi hans orti um
börnin sín stendur líka: „Benedikt
með blíða lund ...“
Álfsnesheimilið var eitt af þessum
stóru sveitaheimilum í gamla daga,
húsmóðirin Sigríður Þorláksdóttir
frá Varmadal stóð þar fyrir heimilis-
haldi af myndarskap og reisn og
húsbóndinn Kristján Þorkelsson
hreppstjóri fæddur í Þverárkoti bjó
stórbúi og gegndi margskonar trún-
aðarstörfum fyrir sveit sína. Það var
ekki aðeins að börnin væru mörg,
heldur voru oft á tíðum bæði vinnu-
menn og vinnukonur á bænum þeg-
ar annir voru miklar, og gestagang-
ur stöðugur vegna stórrar ijölskyldu
og margvíslegra starfa húsbóndans
utan heimilis. Þetta var umgjörðin
um líf Binna á uppvaxtarárum hans.
Hann hefur áreiðanlega saknað síð-
ar þess lífs og fjörs sem var oft á
tíðum í Álfsnesi, þegar hann var
stuttan tíma í einu ráðsmaður á
ýmsum sveitabæjum, en kannski
hefur hann upplifað á ný andrúms-
loft stóra sveitaheimilisins þegar
hann fór að Reykjum í Mosfells-
sveit tii sæmdarhjónanna Málfríðar
Bjarnadóttur og Jóns M. Guðmunds-
sonar. Ekki veit ég um tildrög þess,
en kannski hafa hestar og hesta-
mennska átt þar einhvern þátt. Hitt
veit ég, að á Reykjum leið Binna
vel og þar dvaldi hann í fjölda ára
í góðu yfirlæti og var eins og einn
af fjölskyldunni. Við Álfsnesingar
getum varla þakkað þeim Málfríði
og Jóni og þeirra fólki nógsamlega
fyrir umhyggju þeirra fyrir frænda
okkar í öll þessi ár. Þarna gekk
hann til verka fram undir nírætt eða
þar tii hann flutti í íbúðir aldraðra,
Hlaðhömrum í Mosfellsbæ. Þar
kunni hann líka ágætlega við sig
og kom sér vel. Þannig var hann
eiginlega á sínum heimaslóðum
mörg seinni árin, og í dag verður
hann jarðsettur í Lágafellskirkju-
garði þaðan sem sér „.. . um sundin
blá og nesin fríð“, eins og segir í
kvæðinu um Álfsnesför fyrir meira
en 40 árum.
Kári Jónasson.
Venslafólk og vinir hverfa á braut.
Mágur minn Benedikt Kristjánsson
frá Álfsnesi er látinn, á 93. aldursári.
Hafa þá öll börn heiðurshjónanna
Kristjáns Þorkelssonar og Sigríðar
Þorláksdóttur í Álfsnesi kvatt þetta
jarðlíf.
Binni, eins og hann var ávallt
kallaður, hafði þá sömu eiginleika
og einkenndu mörg systkinanna,
þ.e. líkamlegt atgervi, andlegan
styrk og æðruleysi, einstaklega hlýtt
viðmót og auk þess var stutt í glettn-
ina.
Á yngri árum tók hann virkan
þátt í íþrótta- og ungmennafélags-
starfi á Kjalarnesi, enda íþróttamað-
ur góður og var íslenska glíman
hans aðalíþróttagrein. Allt fram
undir það síðasta báru hreyfingar
hans fimi hans vitni, svo léttur og
kvikur var hann í spori.
Binni var mikill dýravinur. Þótti
hann sérstaklega nærfærinn við
hesta og góður tamningamaður,
keppti á mótum fyrr á árum og átti
gæðinga. Seinasta hestinn sinn lét
hann fella nokkru fyrir andlát sitt
og var það honum æði þungbært.
Mér er minnisstæð ferð okkar
hjóna með Binna upp að Tröllafossi
fyrir mörgum árum. Við fórum að
sjálfsögðu ríðandi. Ég var algjörlega
óvön hestum og fannst því að þetta
yrði hin mesta glæfraför. En kvíði
minn hvarf þegar ég hitti Binna.
Af alúð og kostgæfni hafði hann
valið mér hest, og einstök nærgætni
og umhyggja hans fyrir mér í ferð-
inni sýndi svo vel hvern mann hann
hafði að geyma og líður mér seint
úr minni.
Sem fyrr segir var Binni mikill
dýravinur. Átti hann því láni að
fagna að geta verið innan um skepn-
ur nær allt sitt iíf. Hann var bóndi
í Glóru á Kjalarnesi um nokkurra
ára skeið, en eftir það vann hann
hjá öðrum, og efast ég ekki um að
hann hefur unnið sínum húsbændum
vel. Síðustu áratugina hefur hann
verið nær óslitið á Reykjum í Mos-
fellssveit, allt þar til hann fyrir ald-
urs sakir fór á Elliheimilið að Hlað-
hömrum í Mosfellsbæ, þar sem hann
naut góðrar umhyggju starfsfólks.
Það er alveg einstætt, hve þau hjón-
in Jón Guðmundsson á Reykjum og
kona hans Málfríður Bjarnadóttir og
börn þeirra hafa reynst Binna vel.
Þótt hann hefði verið þeim mjög
nákominn ættingi, hefðu þau ekki
getað sýnt meiri umhyggju, vináttu
og tryggð en þau sýndu honum allt
til hinstu stundar. Slíks eru örugg-
lega fá dæmi. Megi blessun fylgja
þeim öllum.
Við mæðgur sáum Binna í síðasta
skiptið þegar við vorum á ferðinni í
ágúst sl. og heimsóttum hann að
Hlaðhömrum. Það var daginn sem
Folda systir hans var jarðsungin.
Hann hafði ekki treyst sér til að
fylgja henni, enda einn eftir að
systkinunum. Auðfundið var að hann
var mjög sáttur við að fá að fara
líka. En stutt var samt enn í glettn-
ina hjá honum: „Nú verður örugg-
lega „party“ hjá þeim fyrir handan.“
Nú hefur Binni kvatt og fagnað-
arfundir hjá þeim systkinum - og
gæðingarnir hans hnusa vinalega
af gömlum húsbónda og vini.
Far þú í friði, mágur minn.
Vilhelmína Þorvaldsdóttir.
Nú eru þau öll látin systkinin frá
Álfsnesi. Þegar ég lít um öxl finn
ég hve margt þau kenndu mér, auk
föður míns þá ekki síst hann Binni
minn, og það hefur reynst mér gott
veganesti í lífinu. Það var þetta já-
kvæða lífsviðhorf, söngur, gleði,
náungakærleikur og að vera vinur
vina sinna, það hve mannleg sam-
skipti skipta miklu máli og eru eig-
inlega eitt það mikilvægasta í lífinu.
Ég átti margar góðar og skemmti-
legar stundir með Binna m.a. í hesta-
mennskunni, þegar við vorum saman
með hesthúsið á hlaðinu í Smára-
hvamminum. Áður hafði ég fengið
að fara til hans í Fljótshlíðina. Mér
er minnisstætt þegar hann m.a. lán-
aði mér fína skeiðhestinn sinn.
Fannst hann þar sýna mér mikið
traust. Á þessum tíma myndaðist
mjög gott samband milli okkar
Binna, sem aldrei hefur rofnað, þó
oft hafi verið langt á milli funda.
Binni var einstakleg hlýr og glett-
inn og hafði gaman af söng. Þegar
ég heyrði lagið „Ljúft er að láta sig
dreyma" kemur hann upp í hugann,
því þetta var eitt af hans uppáhalds-
lögum.
Mikið þótti mér vænt um um-
hyggju hans fyrir mér og börnum
mínum, t.d. hvað hann, kominn yfir
nírætt, fylgdist vei með líðan Elísa-
betar dóttur minnar í veikindum
hennar þegar hún var á fyrsta ári.
Þá vorum við meira að segja komin
norður í land.
Einnig fann ég hve innilega hann
samgladdist mér, þegar ég kom til
hans síðast og sagði honum að mér
vegnaði vel. Það er dýrmætt að hafa
átt slíkan frænda.
Ég kveð Binna vin minn með
söknuði og þökk.
Megi hann eiga góða heimkomu.
Sigríður Snjólaug
Vernharðsdóttir.
+ Þórunn Woods
var fædd í
Reykjavík hinn 10.
september 1943.
Hún lést í Keflavík
hinn 26. nóvember
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
hjónin Sesselja
Þórðardóttir Wo-
ods, f. 9. apríl 1918,
og Russel Eugene
Woods (Ragnar Vil-
hjálmsson), f. 26.
júlí 1911, d. 29.
mars 1991. Þórunn
var elst þriggja
systkina, hún átti tvo bræður,
tvíburana Rúnar Ragnarsson
og Vilhjálm Viðar Ragnarsson,
f. í Minnesota í Bandaríkjunum
28. október 1952. Eiginkona
Rúnars er Margrét Óskarsdótt-
ir og eiginkona Vilhjálms er
Ólöf Marteinsdóttir.
Hinn 10. september 1965
gekk Þórunn að eiga eftirlif-
andi eiginmann sinn, Kristin
Bjarna Egilsson, bifvélavirkja,
f. 24. mars 1935. Þórunn eign-
aðist þrjú börn: 1) Ævar Geir-
dal, f. 26. maí 1962,
búsettur í Reykja-
vík. Maki hans er
Súsanna Antons-
dóttir, f. 21. júli
1963. Synir Ævars
eru 1) Páll Rúnar
Geirdal, f. 10. apríl
1983, 2) Egill Geird-
al, f. 5. desember
1985. Synir Sú-
sönnu og fóstursyn-
ir Ævars eru 1) Ing-
var Rúnarsson, f.
8. mars 1980, 2)
Anton Eyþór Rún-
arsson, f. 30. apríl
1984. 2) Þórður Kristinsson, f.
13. ágúst 1967, búsettur í
Reykjavík. Maki hans er Lilja
Björk Sveinsdóttir, f. 15. sept-
ember 1965, dóttir þeirra er
Thelma Ósk Þórðardóttir, f. 5.
apríl 1995. 3) Sesselja Kristins-
dóttir, f. 29.8. 1974, búsett í
Njarðvíkum. Maki hennar er
Jens Kristbjörnsson, f. 12. júlí
1973.
Þórunn verður jarðsungin
frá Keflavíkurkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Elsku amma, okkur langar til að
kveðja þig með þessum orðum:
Elskulega amma, njóttu
eilíflega Guði hjá,
umbunar þess, er við hlutum,
ávallt þinni hendi frá;
þú varst okkur ungu hjörtum,
eins og þegar sólin hlý,
vorblómin með vorsins geislum
vefur sumarfegurð í.
Hjartkær amma, far i friði,
föðurlandið himneskt á,
þúsundfaldar þakkir hljóttu,
þínum litlu vinum frá.
Vertu sæl um allar aldir,
alvaldshendi falin ver,
inn á landið unaðsbjarta,
englar Drottins fylgi þér.
(Höf. ók.)
Páll Rúnar, Egill, Ingvar,
Anton og Thelma Ósk.
Okkar ástkæra frænka Þórunn
Woods er látin og er það okkur
öllum þungbært. Við sem eftir sitj-
um með sorg í hjarta reynum að
sætta okkur við það sem við fáum
ekki breytt.
Þórunn hafði létta lund og þar
sem hún kom var alltaf líf og fjör.
Hún hafði yndi af því að ferðast
bæði um landið okkar og erlendis.
Hún starfaði á barnaheimili í Kefla-
vík í fjölda ára og þar leið henni
vel því hún hafði mjög gaman af
börnum, og fengu börnin í fjöl-
skyldunni að njóta góðs af því,
enda féllu mörg tár hjá yngra fólk-
inu við fráfall hennar.
I veikindum sínum var Þórunn
alltaf sterk og bjartsýn og sýndi
mikla hetjudáð, en hún stóð ekki
ein því við hlið hennar stóðu eigin-
maður hennar, móðir, svo og öll
fjölskyldan.
Elsku Kiddi og fjölskylda, við
biðjum algóðan Guð að styrkja
ykkur í sorginni.
Við kveðjum þig, elsku frænka,
og biðjum Guð að blessa þig. Þú
munt alltaf eiga stóran sess í hjarta
okkar.
Með friðar- og saknaðarkveðj-
um.
Fjölskyldan Bakkagerði 1.
Elsku Þórunn, kveðjustundin er
runnin upp, allt of fljótt, við erum
hér samankomnar í saumaklúbbn-
um, eins og við höfum verið sl. 30
ár, nema hvað nú erum við bara
fimm, það vantar svo mikið þegar
þig vantar.
Við erum svo hreyknar af þér,
hvernig þú stóðst af þér veikindin,
bjartsýn og ræddir frekar um veik-
indi annarra, hafðir áhyggjur af
öðrum en aldrei af sjálfri sér.
Okkur langar með þessum fá-
tæklegu línum að þakka allar góðu
stundirnar, öll árin fjörutíu með
Huldu og þessi þrjátíu með okkur.
Þú ert sú fyrsta sem kveður, en
við vitum, að þegar okkar tími
kemur, þá verður þú þar og tekur
á móti okkur, brosandi og glöð að
venju.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum lífs-
ins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem gleym-
ist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Kiddi, Setta eldri, Ævar,
Þórður og Setta, tengdabörn og
barnaböm, sómi ykkar var stuðn-
ingur ykkar í hennar baráttu. Miss-
ir ykkar er mikill og vonum við að
Guð styrki ykkur og styðji í þess-
ari miklu sorg.
Innilegar samúðarkveðjur.
Hulda, Elsa, Bára, Ásdís
og Álfheiður.
Þórunn Woods starfaði á leik-
skólanum Tjarnarseji í rúm tuttugu
ár með smáhléum. Á þessum langa
tíma eignaðist hún marga góða og
trausta vini. Þegar við vinnufélag-
arnir komum saman í heimahúsi
til að gera okkur dagamun eða
fórum í sumarbústaðaferðir, var
Þórunn alltaf hrókur alls fagnaðar.
Við minnumst þess til dæmis,
að þegar starfsfólk og börn héldu
öskudaginn hátíðlegan, þá hlakkaði
Þórunn ekki síður til. Hún var allt-
af löngu búin að ákveða í hvers
konar gervi hún ætlaði að vera og
lagði hún ávallt mikla vinnu í bún-
inga sína.
Það átti vel við Þórunni að vinna
með börnum og í henni áttu þau
góðan vin. Þórunn var mjög hlý
manneskja og kom það glögglega
fram í samskiptum hennar við
börnin. Hún átti því láni að fagna
að vera farin að annast börn for-
eldra sem höfðu verið á deildinni
hennar þegar þeir voru litlir.
Fyrir um ári síðan veiktist Þór-
unn skyndilega og þurfti að hætta
að vinna. Var hún lögð í skyndi á
sjúkrahús, þar sem hún gekkst
undir miklar aðgerðir. Engan grun-
aði þá að hún ætti ekki afturkvæmt
á Tjarnarsel.
Það gladdi Þórunni mikið þegar
foreldrar og börn á deildinni henn-
ar tóku sig saman fyrir síðustu jól
og færðu henni smá þakklætisvott
fyrir góða umönnun barnanna.
Við þökkum Þórunni fyrir sér-
staklega góða viðkynningu og
munum við sakna hennar sárt.
Ástvinum hennar sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd starfsmanna á Tjarn-
arseli,
Inga María Ingvarsdóttir,
leikskólastjóri.
ÞÓRUNN WOODS
BRMÚLft 38 SÍMI5531133
Falleg jólagjöf
á réttu verði
81072B 81073B
Stálkeðja Stálkeðja
Kr. 12.900 Kr. 9.900
81019G 81018G
Stálkeðja Stálkeðja
Kr. 4.900 Kr. 4.900
81056B 81055B
Stálkeðja Stálkeðja
Kr. 9.900 Kr. 9.900
81074B 81013
Leðuról Leðuról
Kr. 9.900 Kr. 6.200
81092W
Leðuról
Kr. 7.600
81093W
Leðuról
Kr. 7.600