Morgunblaðið - 06.12.1996, Blaðsíða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMINGAR
FÖSTUDAGUR 6. DESEMBER 1996 59
SYSTIR THERESIA
MARGARETHE
+ Theresia Marg-
arethe Schrui'ng
fæddist i Þýska-
landi 6. ágúst 1935.
Hún lést í Reykjavík
1. desember síðast-
liðinn. Hún gekk í
St. Jósefsregluna í
Danmörku árið
1960 og kom til ís-
lands 1964. Theres-
ia var sjúkraliði
með umönnun aldr-
aðra sem sérsvið, en
vann á lyflækninga-
deild á Landakots-
spítala.
Utför systur
Theresiu Margarethe verður
gerð frá Kristskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
reynslu sinni og liðsinnti
eftir bestu getu. Mér var
bent á, að fylgjast vel
með „systur“, því á því
lærði ég mest. Henni
var annt um sjúklingana
sína, sem hún annaðist
með virðingu og nær-
gætni, henni var annt
um deildina sína og
„stelpurnar" sínar allar
á 2-A. Hæversk og
hljóðlát sinnti hún sjúkl-
ingunum sínum og aldr-
ei féll henni verk úr
hendi og ævinlega komu
eftirfarandi ljóðlínur
Davíðs Stefánssonar
upp í hugann, þegar við fylgdumst
með störfum hennar:
Getur nokkuð glatt þig fremur:
Guð þinn sjálfur til þín kemur?
(V. Briem)
Hún kvaddi okkur við upphaf jóla-
föstu, kvaddi og gekk á fund frels-
ara síns og heilagrar Guðsmóður.
Systur Theresiu hitti ég fyrst fyr-
ir nákvæmlega 7 árum, þegar ég hóf
störf á deild 2-A á Landakotsspítala.
Hún sá aumur á þessum miðaldra
sjúkraliðanema og miðlaði mér af
„Hún fer að engu óð,
er öllum mönnum góð
og vinnur verk sín hljóð.“
Þessi fínlega og smáa kona, sem
samt var svo óumræðilega stór, miðl-
aði okkur öllum af elsku sinni og nú
á kveðjustund þakka ég henni sam-
veruna og bið algóðan Guð að leiða
hana inn í ljósið.
Astvinum hennar öllum, nær og
fjær, sendi ég mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Ásta.
VILHJALMUR
FRIÐRIKSSON
Vilhjálmur
* Friðriksson
var fæddur í
Reykjavík hinn 16.
ágúst 1920. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Reykjavíkur 24.
nóvember. For-
eldrar hans voru
Jónína Björg Jóns-
dóttir og Friðrik
Hansson. Jónína
Björg var tvígift.
Með fyrri manni
sínum, Jóhanni
Ágúst, átti hún sex
börn. Eitt dó ungt.
Með Friðriki átti hún níu
börn. Elsta barnið, Friðjón,
drukknaði á Spáni 21 árs og
tvö dóu barnung. Friðrik átti
tvö börn áður. Öll systkinin
eru látin. Þrír bræður létust
á árinu og er Vilhjálmur síð-
astur þeirra.
Vilhjálmur var tvíkvæntur.
Fyrri kona hans
var Sigrún Þor-
steinsdóttir. Börn
þeirra eru: 1)
Dagný Heiða, f.
2.7. 1942, gift og á
fjögur börn. 2)
Friðjón Ágúst, f.
7.10. 1944, kvænt-
ur og á fjögur
börn. 3) Jón Stein-
ar, f. 21.12. 1945,
kvæntur og barn-
laus. 4) Una, f.
23.7. 1949, gift og
á tvö börn. Barna-
barnabörnin eru
fjögur talsins.
Hinn 18. maí 1957 kvæntist
hann seinni konu sinni, Guð-
rúnu Klöru Jóakimsdóttur, f.
18. maí 1922. Þeim varð ekki
barna auðið.
Útför Vilhjálms fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku langafi.
í dag er komið að kveðjustund
og skiptast á blendnar tilfinningar.
Gleði yfir því að nú ertu frjáls og
4 frískur á ný, en þó svo sárt að hafa
| ekki fengið að kynnast þér áður en
^ heilsu þinni fór að hraka.
Láttu Guðs hönd þig leiða hér,
lífsreglu halt þá bestu,
blessuð hans orð, sem boðast þér,
i brjósti og hjarta festu.
Hrintu ei frá þér Herrans hönd,
hún þó þig tyfta vildi,
legg heldur bæði líf og önd
ljúfleg’ á Drottins mildi.
Hér þegar mannleg hjálpin dvín,
* holdið þó kveini og sýti,
upp á hönd Drottins augun þín
ætíð með trúnni líti.
(Hallgr. Pét.)
Elsku langafi, við sendum hlýtt
faðmlag og okkar blíðasta bros í
vegarnesti. Blessuð sé minning þín.
Vala Björk og Heiðar Smári
( Birgisbörn.
Elsku afi.
t Með nokkrum orðum langar mig
að kveðja þig í hinsta sinn. Því
miður gat ég ekki kvatt þig með
hinum því ég er úti á sjó. En kallið
gerir ekki boð á undan sér. Þó sam-
band okkar hafi verið dapurt þessi
síðustu ár vona ég að það megi
bæta seinna á þeim stað sem leið
okkar mun liggja saman.
Hin langa þraut er liðin,
nú loksins hlaustu friðinn,
og allt er orðið rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak við dimma dauðans nótt.
Fyrst sigur sá er fenginn,
fyrst sorgar þraut er gengin,
hvað getur grætt oss þá?
Oss þykir þungt að skilja,
en það er Guðs að vilja,
og gott er allt, sem Guði er frá.
Nú héðan lík skal hefja,
ei hér má lengur tefja
í dauðans dimmum val.
Úr inni harms og hryggða
til helgra ljóssins byggða
far ve! í Guðs þíns gleðisal.
(V. Briem.)
Með kærri kveðju til þín, afi
minn.
Birgir Snær Valsson.
ÞORDIS
HALLDÓRSDÓTTIR
4- Þórdís Hall-
■ dórsdóttir
fæddist 23. októ-
ber 1909. Hún lést
22. nóvember síð-
astliðinn og fór út-
för hennar fram
frá Fossvogskirkju
3. desember.
Þeir hverfa einn af
öðrum samferðamenn-
irnir inn í óravídd ei-
lífðarinnar. Nú hefur
góð vinkona mín Þór-
dís Halldórsdóttir kvatt
þennan heim. Okkar
kynni hófust þegar hún
flutti á Laufásveginn
sumarið 1958 og bjó
þar í áratug. Það var
dásamlegur tími. Hún
var okkur öllum, ekki
síst börnunum mínum,
góð og hlý. Við munum
ætíð minnast þess. Þór-
dís var með allra glæsi-
legustu konum, há,
grönn og tíguleg. Alltaf
fallega klædd og ljósa,
mikla hárið fór alltaf
svo vel. Hún hafði svo
marga góða kosti að þegar ég hugsa
um hana finnst mér að allt hafi
verið jákvætt í fari hennar. Hún var
glaðlynd, gjafmild, dugleg og fórn-
fús.
Þórdís var mikill fagurkeri, heim-
ili hennar glæsilegt og allir hlutir
vandaðir og vel valdir. Hún hafði
mikla söngrödd og yndi af söng sem
og allri tónlist. Eitt sinn sagði hún
mér að sig hefði langað mikið til að
læra að syngja þegar hún var ung
en af því gat ekki orðið. Ýmsir aðr-
ir draumar hennar trúi ég að hafi
heldur ekki ræst. Einkasonur hennar
dó langt um aldur fram, en hún átti
sonardóttur og nöfnu sem var auga-
steinn hennar.
Nú þegar hún er öll finnst mér
sorglegt að hafa ekki getað launað
betur alla þá góðvild og kærleika
sem við nutum frá henni alla tíð.
Blessuð sé minning hennar.
Hjördís.
+ Árný Fjóla Stef-
ánsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 9.
desember 1923. Hún
lést á Sjúkrahúsi
Vestmannaeyja 30.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Stefán
Guðnason og Vigdís
Sæmundsdóttir.
Fjóla var ein af níu
systkinum sem öll
eru látin nema Anna
Laufey.
Árið 1948 eignað-
ist Fjóla dóttur,
Þuríði Georgsdótt-
ur, en faðir hennar var Georg
Bergfors. Hinn 10.11. 1955 gift-
ist Fjóla Stefáni Agnari Magnús-
syni brjta, f. 26.11. 1917, d. 9.9.
1974. Áttu þau saman sex börn,
en Stefán átti þá fyrir eina dótt-
ur, Kristínu. Börn þeirra Fjólu
í huga okkar og hjarta er sorg.
Sorg yfir því að hafa misst móður
sem okkur var svo kær, vin sem allt-
af var alls staðar, ijársjóð, já, því
það var hún. Og ekki bara fjársjóður-
inn okkar, því hún reyndist öllum
vel er til hennar leituðu. Á þessari
stundu getum við ekki með einu orði
lýst hennar lífi en næst því að lýsa
henni væri að segja að hún hefði
verið vinur.
Núna þegar við lítum til baka yfir
það tímabil sem Guð gaf okkur með
henni eru margar minningar sem
hellast yfir mann og tárin, já, hvem-
ig stoppar maður tárin? Á þessari
stundu er tærust minningin um
kvöldið 9/9 1974. Þá vorum við
systkinin að leika okkur með öðrum
börnum í hverfinu. Við heyrðum væl
í sjúkrabíl nálgast, það var svo sem
ósköp algengt að heyra það væl þar
sem við bjuggum í námunda við
Hrafnistu.
Við fengum að heyra það að faðir
okkar hefði verið fluttur með hraði
upp á spítala. Okkur var sagt að
fara út að leika og að ef eitthvað
alvarlegt væri að þá myndum við
verða sótt. Krakkahópurinn fór af
stað inn í grasagarðinn í Laugardal
þar sem við fórum í feluleik. Þegar
við vorum búin að vera þar nokkra
stund kom stúlka til okkar og sagði
að við ættum að fara heim. Við tví-
burarnir leiddumst þó svo að það
hefði ekki verið gott að láta yinina
sjá að við vorum að leiðast. Á leið-
inni grétum við og báðum til Guðs
um að pabbi væri ekki dáinn. Þegar
við svo komum heim tók mamma á
móti okkur, tók okkur í fang sér og
sagði okkur að pabbi væri farinn til
Guðs og þar myndi honum líða vel
eftir öll veikindin.
Það tók okkur langan tíma að
venjast tilverunni án pabba, og oft
öfunduðum við hina krakkana af því
að þeir áttu sér föður. En eitt áttum
við sem enginn annar hefur átt að
okkar mati og það er besta móðir
sem nokkur getur átt.
Mamma, við söknum þín svo
hræðilega mikið. Hvernig stoppar
og Stefáns eru: Vig-
dís, f. 1955, Gunnar
Héðinn, f. 1956, Rík-
harður Jón, f. 1959,
Hreiðar Örn, f. 1962,
Hildur Hrönn, f.
1962, og Kai August,
f. 1963. Fjóla vann
stærstan hluta starf-
sævi sinnar á Elli- og
hjúkrunarheimilinu
Grund.
Árið 1990 flutti
Fjóla til Vestmanna-
eyja þar sem hún bjó
fyrst hjá dóttur sinni
Hildi Hrönn, en síð-
an hjá syni sínum
Hreiðari Erni, æskulýðsfulltrúa
Landakirkju að Hásteinsvegi
35. Fjóla eignaðist 13 barna-
börn.
Útför Árnýjar Fjólu fer fram
frá Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
maður tárin? Og nú á kveðjustund
þökkum við allar góðu stundirnar.
Strákarnir litlu, Hreiðar Örn
(yngri) og Óskar Elías (yngri), sakna
sárt ömmu sinnar og Óskar Elías
tengdasonur þinn kveður einnig góð-
an vin.
Ég minnist þín, um daga og dimmar nætur.
Mig dreymir þig, svo lengi hjartað slær.
Og þegar húmið hylur allt sem grætur,
mín hugarrós á leiði þinu grær.
Þín kærleiks bros mér aldrei, aldrei gleymast,
þitt allt, þitt bænarmál og hvarms þíns tár.
Hvert ráð, hvert orð, hvert armtak þitt skal
geymast,
þin ástarminning græðir lífs míns sár.
(Ásmundur Jónsson frá Skúfstöðum)
Hreiðar Örn Stefánsson,
Hildur Hrönn Stefánsdótt-
ir, Óskar Elías Óskarsson,
Hreiðar Örn (yngri) og Ósk-
ar Elías (yngri).
Elsku mamma mín.
Það er erfitt að lýsa persónu þinni
í fáum orðum. Alltaf stóðst þú eins
og kletttur fyrir okkur og með okkur
systkinunum bæði í uppvextinum og
eftir að við vorum komin til vits og
ára. Þó að stundum ættirðu erfitt
sjálf var alltaf hægt að leita til þín.
Þú áttir alltaf einhver ráð ef upp
komu erfiðleikar hjá okkur. Þú varst
þakklát Hildi og Hreiðari sem voru
þér alveg ómetanleg og gerðu þér
lífið léttbærara á allan hátt. Guð
launi þeim það. Ég veit ekki hvernig
þú hefðir komist af án þeirra. Ég
vil fyrir þína hönd þakka þeim sér-
staklega hvað þau voru þér góð.
Hvíl í friði, elsku mamma mín, þín
er sárt saknað af okkur öllum.
Þín elsta dóttir
Þuríður.
Enginn veit hvað átt hefur fyrr
en misst hefur. Ég vil kveðja þig,
elsku tengdamamma, með þessum
fátæklegu orðum. Þú varst mér allt-
af góð. Þú gafst mér alltaf miklu
meira en ég gat nokkurn tíma gefið
þér. Þú varst alitaf sterkust allra.
Þó varstu líka blíðust allra og máttir
ekkert aumt sjá.
En nú ertu komin til Agnars og
ég veit þér líður vel hinum megin.
Söknuður minn er mikill.
Páll Róbert.
Elsku amma mín. Nú ertu horfin
yfir móðuna miklu og ert koinin til
afa. Ég sakna þín mikið og mun allt-
af varðveita í hjarta mínu allar góðu
minningarnar sem ég á um þig. Guð
geymi þig, elsku amma mín.
Þinn
Jósef Arnar.
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast ástkærrar ömmu minnar, Árnýjar
Fjólu.
Ég sakna þín ofboðslega mikið og
mér finnst sárt að missa þig. Mér
finnst svo skrýtið að ég eigi aldrei
eftir að heimsækja þig á Hásteins-
veginn og fara með þér og Hildi á
spilavist.
Þú gafst mér svo mikið með lífi
þínu og ég elska þig meira en lífið
sjálft.
Þín dótturdóttir,
Fjóla Margrét Róbertsdóttir.
Mig langar til að kveðja kæra
frænku, Fjólu föðursystur mína.
Fyrstu minningar mínar af Fjólu eru
frá því að hún var ung kona á heim-
ili ömmu minnar og afa á Bestó,
Bergstaðastræti 17 í Reykjavík. Þar
ólst hún upp í stórri ijölskyldu og var
þar alltaf mikið líf og fjör, mikið sung-
ið og lét Fjóla sitt ekki eftir liggja.
Mjög gestkvæmt var á Bestó og voru
allir velkomnir. Alltaf lumaði amma
á einhveiju góðgæti og sá til þess að
enginn færi svangur þaðan.
Eftir að Fjóla gifti sig og fór að
heiman, fylgdí henni sama gestrisnin
og hún hafði verið alin upp við. Hún
var mjög lagin við matargerð og helst
vildi hún hafa mat handa 20 manns
þó svo að það væru ekki nema fimm
í mat.
Fjóla varð aldrei rík á veraldlega
vísu, hún hefði aldrei getað orðið það
því að hún var alltaf að gefa. Ég
man eftir því að Agnar kom stundum
með eitthvað heim úr siglingum sem
átti að vera handa fjölskyldunni en
það stóð ekki lengi við því að Fjóla
var óðar búin að gefa það.
Mér er það sérstaklega minnis-
stætt að þegar ég var lítil stelpa hafði
ein frænka mín fengið nýtt hjól og
mig langaði mikið til þess að eignast
hjól líka. Þá var það ekki sjálfsagt
að allir krakkar ættu hjól og grét ég
mikið vegna þess að ég fékk ekki
hjól. Þá fór Fjóla frænka og keypti
handa niér hjól. Mikið var ég þakklát
og glöð. Þannig var Fjóla, að gefa
og veita var hennar líf og yndi.
Fjóla var alltaf boðin og búin til
þess að aðstoða ef halda átti veislu
og fór ég ekki varhluta af þeirri hjálp-
semi.
Eftir að Fjóla fluttist til Vest-
mannaeyja heimsótti ég hana nokkr-
um sinnum, síðast nú í sumar er ég
dvaldist hjá henni í nokkra daga í
góðu yfírlæti.
Kæra Fjóla, ég vil þakka þér fyrir
allt það sem þú hefur verið mér og
mun ég muna það meðan ég lifi.
Ég vil senda öllum ástvinum henn-
ar mínar innilegustu samúðarkveðjur.
Ása Stefánsdóttir.
ARNYFJOLA
STEFÁNSDÓTTIR