Morgunblaðið - 04.04.1997, Blaðsíða 40

40 FÖSTUDAGUR 4. APRÍL 1997
BJARNFRÍÐ UR
> SIGURJÓNSDÓTTIR
+ Bjamfríður
Sigurjónsdótt-
ir, húsmóðir, var
fædd í Minnibæ í
Grímsnesi 30. júlí
1904. Hún lést hinn
26. mars síðastliðin.
Foreldrar hennar
voru hjónin Sigur-
jón Jónsson bóndi
að Minnibæ, f. 26.7.
1875, d. 28.10.
1923, og Guðrún
Guðmundsdóttir
húsfreyja, f. 8.10.
1884, d. 8.10. 1884.
Föðurforeldrar
Bjamfríðar vom hjónin Jón
Björasson, söðlasmiður á
Hömmm í Grímsnesi, og Katrín
Snorradóttir, ættuð úr Gríms-
nesinu. Móðurforeldrar hennar
vora hjónin Guðmundur Guð-
mundsson frá Miðhúsum í Bisk-
upstungum og Sigríður Magn-
úsdóttir. Bjarnfríður var næst-
elst sextán systkina og em sex
þeirra enn á lífi.
Bjarnfríður ^iftist 26.11.
1936 Ágústi Olafssyni raf-
■S» virkjameistara, f. 5.8. 1898, d.
24.10. 1982. Foreldrar Ágústs
vom hjónin Ólöf Guðmunds-
dóttir húsfreyja, f. 24.6. 1862
frá Þórkötlustöðum í Grinda-
vík, d. 7.7. 1993, og Ólafur
Björnsson sjómaður, f. 23.10.
1849, frá Staðargerði í Grinda-
vík, d. 26.12. 1917. Ágúst var
yngstur þriggja bræðra sem
em allir látnir. Bjamfríður
eignaðist dótturína Sigríði, f.
27.6. 1930, d. 12.2.
1931. Kjörsonur
þeirra Bjamfríðar
og Ágústs er Þórð-
ur S. Gunnarsson
hæstaréttarlög-
maður í Reykjavík,
f. 23.1. 1948. Eigin-
kona hans er Helga
Sigþórsdóttir við-
skiptafræðingur, f.
22.1. 1943. Þau eiga
eina dóttur, Þór-
unni Helgu Þórðar-
dóttur, f. 30.11.
1984. Foreldrar
Helgu eru Sigþór
Karl Þórarinsson, hreppsljórí
og bóndi á Einarsnesi í Borgar-
hreppi, f. 28.1. 1918, d. 23.1.
1981, og Sigríður Guðmunds-
dóttir, húsmóðir, f. 11.12. 1916.
Stjúpsonur Þórðar er Sigþór
Öra Guðmundsson tölvunar-
fræðingur, f. 6.4. 1965, og er
sambýliskona hans Elín Sig-
hvatsdóttir tölvunarfræðingur,
f. 1.10. 1966. Þau eiga synina
Sighvat Öm, f. 28.5. 1990, og
Guðmund Öm, f. 31.10. 1995.
Bjamfríður og Ágúst bjuggu
allan sinn hjúskapartíma í
Reykjavík. Þau bjuggu lengst
af í Norðurmýrinni, á Mána-
götu 7, og að Bergstaðastræti
80. Síðustu æviárin dvaldist
Bjamfríður á Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu Seljahlíð í
Reykjavík.
Utför Bjarnfríðar verður
gerð frá Fossvogskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Látin er tengdamóðir mín, Bjam-
fríður Siguijónsdóttir, eftir langa
og erfiða sjúkdómslegu. Kvöldið
hljóðnaði þegar þessi skapfasta og
hljómmikla kona kvaddi þetta líf.
Kerti með áletruninni „Guð blessi
þig“ logaði. Loginn bærðist ekki og
varpaði kyrru ljósi á Biblíuna og
upprisukrossinn við höfðalagið.
Upprisuhátíðin var að ganga í garð
og tengdamóðir mín kvaddi þennan
heim með bros á vör. Við, sem sáum
þetta bros, vissum ekki hveijum það
var ætlað. Eitt er ljóst; henni var
léttir að fá að hverfa á braut á
fund ástvina sinna.
Bjarnfríðar eða Fríðu, eins og
hún var kölluð, verður ekki minnst
án þess að hverfa til liðins tíma og
annars konar þjóðfélagsaðstæðna
en nú blasa við. Mikill og stór hug-
ur fylgdi tengdamóður minni hvert
sem hún fór og þrátt fyrir heilsu-
leysi og vanmátt hin síðari ár hugs-
aði hún aldrei smátt. Hún missti
aldrei þann eldmóð sem einkenndi
allar gerðir hennar og reyndar líf
hennar allt. Fríða fann oft til þess
að hún hafði lifað hinar stórfelld-
ustu breytingar aðstæðna og lífs-
skoðana í þjóðfélagskjarna Islend-
inga. Hugsanir hennar og langanir
* JAIME ÓSKAR
MORALES LETELIER
+ Jaime Óskar
Morales fæddist í
Valparíso í Chile 24.
október 1951. Hann
lést á heimili sínu 18.
mars síðastliðinn og
fór útför hans fram
frá Akureyrarkirkju
2. apríl.
3 Elsku pabbi.
Nú ertu farinn frá
okkur, við sem héldum
að við myndum vera
með þér lengur. Þú varst
besti pabbi sem hugsast
getur. Alltaf þegar við
hittumst og vorum saman knúsaðir
þú okkur og kysstir okkur og alltaf
varstu svo glaður af því þú sagðist
ekki hafa tíma til að vera leiður af
því að lífið væri svo stutt.
Við áttum svo margar stundir
saman. Þú varst alltaf að gera eitt-
^ hvað með okkur eða fyrir okkur.
Þú vildir gera allt fyrir alla en vild-
ir bara fá lítið sem ekkert í stað-
inn. Ef þú varst ekki í vinnunni þá
varstu að hjálpa vinunum þínum
sem þörfnuðust þín. Þú hafðir gam-
an af því að vera í og starfa með
KA, fara í veiðiferðir með þínum
vinum. Þér fannst líka gaman að
+ elda mat.
Þú kenndir okkur
svo margt gott og
varst svo góður við
okkur eins og önnur
börn. Við þökkum þér
fyrir allar dásamlegu
stundirnar, sem við
áttum með þér. Þökk-
um þér fyrir að gefa
okkur lífið. Við biðj-
um góðan Guð að
geyma þig.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesú, þér ég sendi.
Bæn frá mínu bijósti sjáðu,
blíði Jesú, að mér gáðu.
(Asmundur Einarsson.)
Svanhildur, Eva og Anna.
Það hefur greinilega verið brýn
þörf á góðum sálum í öðrum heimi.
Það er eina ástæðan sem við getum
ímyndað okkur að geti verið fyrir
skyndilegu brottnámi einnar bestu
sálar sem við höfum kynnst. Jaime
var mjög góður vinur og vinur vina
sinna, mjög góður faðir, rólegur í
fasi, hlýr og með góðan húmor, vildi
allt fyrir alla gera, eins og kom vel
í ljós í góðu starfi hans fyrir Knatt-
spyrnufélag Akureyrar. Alltaf var
gaman að koma upp í KA-höllina
og ómissandi var að hitta Jaime og
MINNINGAR
féllu betur að háttum nútímakonu
en fyrri tíma lífsmynstri. í næm-
leika hennar fólst sú guðsgjöf að
geta tekið við hveiju nýju og mótað
það án þess að fórna gömlum gild-
um og grundvallar lífsskoðunum.
„Það er erfítt að eiga svona göm-
ul föt eins og líkama minn þegar
mér fínnst ég vera svo ung. Ég
hugsa eins og ung stúlka." Þessi
orð tengdamóður minnar urðu sterk
og grípandi þar sem hún sat fjötruð
af heilsuleysi. Hetjulund Fríðu var
alþekkt í hennar vinahópi sem ekki
var fámennur. Fríða sýndi mikinn
skörungsskap og dugnað til hús-
stjórnar enda var heimili þeirra
Ágústs og Fríðu bæði rausnarlegt
og listrænt. Fjölskylda Fríðu fór
ekki varhluta af gestrisni þeirra
hjóna og m.a. dvaldi móðir hennar
hjá hjá þeim svo áratugum skipti
eða allt frá því hún brá búi til dauða-
dags og annaðist tengdamóðir mín
móður sína af mikilli alúð og rækt-
arsemi. Þau hjónin Ágúst og Bjarn-
fríður voru bæði miklir velunnarar
Hallgrímskirkju og var Bjarnfríður
virkur félagi í kvenfélagi kirkjunnar
meðan heilsa hennar leyfði. Minn-
ingar okkar um Fríðu verða þeim
dýrmætastar sem þekktu hana best
og réttast.
Helga Sigþórsdóttir.
Guð, líf mitt þér ég gef,
vald og dóm á þínar hendur.
Vilt þú vaka sem ljós er ég sef,
svo ég verði við nafn þitt nefndur,
svo til himnaríkis verði ég sendur."
(Þ.H.Þ.)
Hún Bjamfríður heitin, amma
mín, var alltaf ljúf og góð í minn
garð. Þegar ég heyri minnst á hana
dettur mér alltaf i hug: „Þessi góð-
hjartaða manneskja“. Ég vildi óska
að ég hefði getað varið meiri tíma
með henni þegar hún var enn á lífi
síðastliðin ár. Þó man ég ennþá
þegar hún leyfði mér að dansa við
stafinn sinn, gaf mér kökur, eins
og flestar ömmur gera, þegar ég
var að spila við hana og hitt eldra
fólkið í Seljahlíð. Þegar hún lést var
ég ekki viðstödd. Móðir mín sagði
mér að það yrði of mikil byrði fyrir
mig. Mér létti þegar hún sagði mér
að amma hefði dáið fegin með bros
á vör eftir löng veikindi. Samt er
það svo að fólkið heldur áfram að
lifa og lífið heldur áfram þrátt fyr-
ir allan þennan missi sem heimurinn
varð fyrir þegar hún lést.
Guð blessi minningu hennar.
Þórunn Helga Þórðardóttir.
fara í létt spjall um lífið og tilver-
una og velta okkur upp úr leikjunum
og ekki vantaði húmorinn sem því
fylgdi alltaf. Alltaf tók hann vel á
móti okkur á Pollinum þar sem
hann vann við að bjóða alla gesti
velkomna sem komu þangað inn,
við stoppuðum alltaf hjá honum og
slógum á létta strengi og héldu svo
áfram inn, stórt tómlegt gat er nú
komið í lífíð þar sem enginn Jaime
er lengur til að taka á móti okkur
með sínum hlýju augu og skemmti-
lega brosi. Jaime, þín verður sárt
saknað, en vonandi líður þér vel á
þínum nýja stað þar sem aðrir fá
að njóta þinnar einstöku mann-
gæsku og hlýleika.
Elsku Magga, Svanhildur, Eva,
Anna og aðrir aðstandendur, við
vottum ykkur dýpstu samúðar-
kveðjur.
Inga og Unnur.
Sú von er sterk, hún verður eigi slökkt
að vorið komi, þó að geisi hríð.
Eins sigrar Drottinn alla ógn og stríð.
Og þó að dauðinn hremmi hart og snöggt
er hönd að baki, mild og trú og góð,
hún leiðir fram til ljóss um myrka slóð.
Sú von er sönn, hún verður aldrei slökkt,
hún vekur þína sál við hinsta ós,
að Kristur breyti öllu í eilíft ljós.
(Sigurbjöm Einarsson.)
Elsku Jaime, ég þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar.
Margrét.
MORGUNBLAÐIÐ
JÓHANN
SIGURÐSSON
+ Jóhann Sig-
urðsson var
fæddur á Ljóts-
stöðum II í Vopna-
firði 12. janúar
1940. Hann lést á
krabbameinsdeild
Landspitalans 27.
mars síðastliðinn.
Foreldrar hans
vora Sigurður
Gunnarsson og Jó-
hanna Sigurborg
Siguijónsdóttir.
Jóhann var næst-
yngstur af 11
systkinum. Þau eru
öll á lífi. Þeirra elstur er Gunn-
ar, þá Siguijón, Ágúst, Sigurð-
ur, Jörgen, Jón, Valgerður,
Anna, Katrín og Ámi.
Tveir klettar við strönd
sterkir, traustir, ódauðlegir.
Brimið lemur á ströndinni,
dag og nótt, mánuði og ár.
Dag einn lætur annar kletturinn
undan þunga brimsins.
Eftir stendur einn klettur
sterkur, traustur, einmanna.
Arin líða og áfram lemur brimið
af sama þunga og áður.
Og að lokum kemur aftur að því
að brimið hefur betur.
Eftir stendur minning um tvo kletta
sterka og trausta
sem þurftu þrátt fyrir allt
að lúta í lægra haldi fyrir briminu.
Minningin er ódauðleg
og ekkert getur tortímt henni.
(Geoffrey Wells, lausl. þýtt.)
Jónatan.
Nú blundar fold í blíðri ró,
á brott er dagsins stríð,
og líður yfir land og sjó
hin ljúfa næturtíð.
(J.H.)
Heima á Ljótsstöðum.
Innfrá - útfrá, tvö heimili -
fyrir mér sem eitt.
Jóhann og Sigga.
Allar mínar bernskuminningar
svo samofnar þeim, svo mörg
augnablik koma upp í hugann
núna.
Til þeirra fór ég svo oft.
Sigga sikksakkaði blúndur utan
um dúka sem ég saumaði, hún gaf
mér þá bestu kökuuppskrift sem
ég á.
Með Jóhanni og stelpunum fór
ég oft inn á Borgarstekk og beitar-
hús.
Jóhann fékk líka bláan jeppa á
undan pabba og ófáar ferðirnar fór
ég með í honum. Þau buðu mér
alltaf ef eitthvað var um að vera.
T.d. vildi mamma aldrei elda
skötu á Þorláksmessu, því fór ég
alltaf í „Þorláksmessu- skötu“ til
þeirra.
Þau flytja til Akureyrar - ég til
Reykjavíkur.
Hjá þeim þar, sömu viðtökurnar.
Oft var farið í góðu veðri og
keyrt með mig um allt í Eyjafirði,
alltaf nægur tími.
Jóhann var hagur á margt og
eitt sinn er þau voru á ferð hér
færðu þau mér klukku sem hann
skar út.
Hún tifar nú í stofunni minni.
Með Jóhanni fór ég í fyrra suður
á Miðnesheiði, þar vorum við góðan
tíma í rólegheitunum að rölta um.
Allar þessar minningar er svo
ómetanlegt að eiga.
Þeirra vinátta var svo sönn og
hlý.
Elsku Margrét, Haraldur, Sigur-
Jóhann giftist
Sigríði Vigfúsdótt-
ur, f. 8. febrúar,
1937, d. 15. maí
1990. Foreldrar
hennar voru Sigríð-
ur Magdalena Þórð-
ardóttir og Vigfús
Brypjólfsson. Jó-
hann og Sigríður
áttu þijár dætur,
Margréti Ágústu,
Sigurborgu og Sigr-
únu. Maki Margrét-
ar er Haraldur
Borgar Siggeirsson
og maki Sigurborg-
ar er Albert Jakobsson.
Útför Jóhanns fer fram frá
Akureyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
borg, Albert og Sigrún. Guð veri
með ykkur.
Anna Sólveig.
Elsku Jóhann.
Kynni okkar voru ekki löng en
þau voru góð. Ég kynntist þér þeg-
ar leið þín var farin að styttast og
þrek þitt á þrotum. Við áttum sam-
an seinnipart virku daganna, í þær
vikur sem þú fékkst að vera heima
áður en þú kvaddir. Þú varst ótrú-
lega hress og skemmtilegur, þrátt
fyrir allt sem á þig var lagt, og við
spjölluðum oft mikið og veltumst
um af hlátri. Svo fannst þér nú
ekki leiðinlegt að gefa mér I staup-
inu og reyna á mér ýmsar tegundir
líkjöra. Matur var annað sameign-
legt áhugamál okkar og þú sparað-
ir ekki við þig harðfískinn eða ann-
að góðgæti sem þú réttir að mér.
En við fórum á mesta flugið þegar
við spjölluðum um sveitirnar okkar
og sögðum hvort öðru reynslusögur
úr búskapnum. Það mátti glögglega
finna og heyra hversu mikill bóndi
þú varst i þér og ég geymi vel og
vandlega allar skemmtilegu sögurn-
ar sem þú sagðir mér frá búskapar-
árum þínum. Það fylgdu líka með
ýmis strákapör og hremmingar frá
bernskuárunum í sveitinni. Þú varst
hreinn og beinn í samskiptum okkar
og skófst ekkert utan af hlutunum
frekar en Magga dóttir þín. Þú
varst þannig skapi farinn að þér
fannst ekkert sérlega auðvelt að
sætta þig við magnleysið sem fylgdi
veikindunum. Einu sinni þegar ég
kom til þín varstu að moka snjóinn
úr innkeyrslunni eins og ekkert
væri sjálfsagðara. Eins neitaðir þú
að vera veikur þegar þið Magga
fóruð við annan mann og óðuð
skafla til að kanna litla húsið þitt
við kartöflugarðana.
Elsku Jóhann, ég þakka þér allar
góðu stundirnar sem við áttum sam-
an og líka þær sem voru erfiðari.
Melkorka þakkar þér líka allan
þann hlýhug sem þú sýndir henni,
afmælisgjafírnar og molana sem
þú gaukaðir að henni. Við kveðjum
þig hinsta sinni og það er gott að
vita af þér fyrir norðan, því þar var
þinn staður. Að leiðarlokum ætla
ég að gera orð Hannesar Pétursson-
ar að þínum:
Bláir eru dalir þínir
byggð mín í norðrinu
heiður er þinn vorhiminn
hljóðar eru nætur þínar
létt falla öldurnar
að innskeijum
- hvit eru tröf þeirra.
Elsku Magga, Sigurborg, Sigrún
og aðrir sem syrgja Jóhann, ég
sendi mínar innilegustu samúðar-
kveðjur norður yfir heiðar.
Kristín Heiða.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust
er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins
í bréfasíma 5691115, eða á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki
yfir eina örk A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.