Morgunblaðið - 10.04.1997, Qupperneq 34

34 FIMMTUDAGUR 10. APRÍL 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 10. APRÍL 1997 35
STOFNAÐ 1913
ÚTGEFANDI: Árvakur hf., Reykjavík.
FRAMKVÆMDASTJÓRI: Hallgrímur B. Geirsson.
RITSTJÓRAR: Matthías Johannessen,
Styrmir Gunnarsson.
ÞÁTTASKIL í SAM-
KEPPNISMÁLUM
SKILYRÐI þau, sem Samkeppnisráð hefur sett fyrir samein-
ingu innanlandsflugs Flugleiða og Flugfélags Norður-
lands í Flugfélag íslands marka þáttaskil í samkeppnismálum
hér á landi. Það hefur ekki gerzt áður að samkeppnisyfirvöld
hindri í raun ákveðna þróun á afmörkuðum markaði á þeim
forsendum að hún dragi úr samkeppni, þótt þau hafi áður
sett skilyrði fyrir samstarfi og eignatengslum fyrirtækja.
Um það þarf tæplega að deila að samruni Flugfélags
Norðurlands og innanlandsflugs Flugleiða dregur úr sam-
keppni. Keppinautum Flugleiða fækkar og samanlagt er mark-
aðshlutdeild félaganna í innanlandsflugi um 90%, hvort sem
litið er á tekjur eða farþegafjölda. Hið nýja félag yrði þannig
markaðsráðandi fyrirtæki og með samrunanum styrkja Flug-
leiðir jafnframt markaðsráðandi stöðu sína á umræddum
markaði, en slíkt telst til skaðlegra áhrifa á samkeppni sam-
kvæmt 17. grein samkeppnislaganna.
Aðgerðir Samkeppnisráðs eru ekkert einsdæmi í alþjóðlegu
samhengi. Samkeppnisyfirvöld í nágrannalöndunum hafa
margoft á undanförnum árum gripið til sams konar aðgerða
gegn samruna eða samstarfi fyrirtækja, sem þau hafa talið
að hamlaði virkri samkeppni.
Flugleiðir hafa tilkynnt, að félagið muni að óbreyttu falla
frá sameiningunni og innanlandsflugið verði áfram hluti af
starfsemi fyrirtækisins. Líklegt má telja, að forráðamenn fyrir-
tækisins skoði nú vandlega stöðu þess í innanlandsflugi. Mik-
ið tap hefur verið á þessum þætti rekstrar fyrirtækisins, þótt
úr því hafi dregið síðustu misseri. Flugleiðum er ekki skylt
að halda uppi flugi innanlands. Fyrirtækið gæti þess vegna
tekið ákvörðun um að hætta þeirri starfsemi alveg á þeirri
forsendu, að skilyrði Samkeppnisráðs geri því ókleift að reka
innanlandsflug með viðunandi hætti. Flugleiðir gætu líka
brugðizt þannig við að hætta öllu flugi til annarra staða en
þeirra, sem gefa af sér tekjur. Fyrirtækinu er frjálst að velja
hvora leiðina sem er. Talsmenn markaðarins mundu hins veg-
ar spá því, að í kjölfar slíkrar ákvörðunar Flugleiða mundu
minni flugfélögin eflast mjög og ná sér á strik.
Aðstæður í samgöngum innanlands eru gjörbreyttar eftir
að vegakerfið batnaði. Mikill fjöldi fólks kýs frekar að aka á
milli staða heldur en að fljúga enda er það oft ódýrara. Þess
vegna má vel vera, að innanlandsflugið beri einfaldlega ekki
svo dýrar flugvélar, sem fyrirtækið hefur notað síðustu árin
í þessu flugi. Margir munu hins vegar telja það skref aftur
á bak og draga úr öryggi, ef minni flugvélar yrðu notaðar í
innanlandsflugi. En þeir hinir sömu eru áreiðanlega ekki til-
búnir til að greiða helmingi hærri fargjöld til þess að standa
undir rekstri dýrari flugvéla eða leggja til að mismunurinn
verði greiddur úr ríkissjóði. Starfsaldurslistar flugmanna
kunna einnig að skapa Flugleiðum sérstök vandamál í þessu
sambandi.
Halldór Blöndal, samgönguráðherra, segir í Morgunblaðinu
í gær að eðlilegt hefði verið að Samkeppnisstofnun hefði skýrt
sjónarmið sín fyrir Flugleiðum og Flugfélagi Norðurlands
áður en gengið var frá samrunanum. Félögin þurftu hins
vegar ekki ábendingu Samkeppnisstofnunar eða Samkeppnis-
ráðs til að átta sig á að samruni þeirra gæti brotið gegn
markmiði samkeppnislaganna. Þeim var heimilt, samkvæmt
18. grein Iaganna, að leita álits ráðsins með formlegum hætti
fyrirfram.
Samgönguráðherra kveðst hafa tröllatrú á fijálsri sam-
keppni í samgöngum en telur að aðgerðir Samkeppnisráðs
leiði til óhagræðis. Skilyrði ráðsins eru hins vegar sett til
þess að tryggja frjálsa samkeppni, ekki til þess að draga úr
henni.
Þá kemur það sjónarmið fram af hálfu Flugleiða að „al-
gert athafnafrelsi" muni innan skamms ríkja í innanlandsflug-
inu, en 1. júlí næstkomandi ganga í gildi hér á landi reglur
Evrópusambandsins, sem leyfa erlendum flugfélögum að
keppa við íslenzk í innanlandsflugi. Þetta breytir ekki þörf-
inni á að setja skilyrði til að tryggja virka samkeppni. Þrátt
fyrir athafnafrelsi í flugi innan Evrópusambandsins hafa sam-
keppnisyfirvöld þar oft séð sig knúin til að hamla gegn sam-
starfi eða samruna flugfélaga, sem þau hafa talið að stuðlaði
að markaðsráðandi stöðu og fákeppni.
Ákvörðun Samkeppnisráðs í þessu máli markar tímamót
vegna þess að hún sýnir að fyrirtæki, sem ráða stórum hluta
ákveðins markaðar munu í framtíðinni búa við mun ákveðn-
ara aðhald í samkeppnismálum en raunin hefur verið hingað
til. Þau munu þurfa að hafa augu á samkeppnislögunum og
markmiði þeirra og hugsa sig tvisvar um áður en þau kaupa
upp keppinauta sína eða gera við þá bandalög. Samkeppnis-
stofnun og Samkeppnisráð hafa sótt í sig veðrið að undan-
förnu og í ljósi þessarar ákvörðunar má vænta þess, að sam-
keppnisyfirvöld muni í framtíðinni efla varðstöðuna um frjálsa
samkeppni og þar með hagsmuni neytenda.
55 milljóna króna ijárveiting frá Dönum til eflingar danskri tungu og menningu á íslandi
S‘
KÓLAFERÐALÖG íslenskra
nemenda til Danmerkur,
námskeið í Danmörku fyrir
íslenska kennara og kenn-
aranema, danskur sendikennari við
Kennaraháskólann, danskir farand-
kennarar á Vestfjörðum, Suðurnesj-
um og í Reykjavík, gerð kennslu-
myndbanda, kaup á nýjum dönskum
bókum, myndböndum, kennslufor-
ritum og margmiðlunarefni fyrir
bókasafn Kennaraháskólans, dansk-
ir djasstónleikar og sýning um
Grænlandsísinn. Allt þetta er meðal
þeirra nýjunga sem fjárveiting frá
danska þjóðþinginu hefur gert
mögulegar.
Um er að ræða fimm milljónir
danskra króna, þijár milljónir á fjár-
lögum ársins 1996 og tvær á árinu
1997 en í íslenskum krónum talið
eru það alls um 55 milljónir. Þessa
ákvörðun Dana má rekja til þeirrar
umræðu sem upp kom hér á landi
árið 1994 eftir að nefnd um mótun
menntastefnu lagði til að enska yrði
tekin fram yfir dönsku sem fyrsta
erlenda mál í grunnskólanum. Sú
tillaga gekk ekki eftir en vakti mikla
umræðu um þörf íslendinga fyrir
tungumálakunnáttu.
Að sögn Klaus Otto Kappels,
sendiherra Dana á íslandi, var til-
efni þingsályktunartillögu Hans
Engells, þáverandi formanns
danska íhaldsflokksins, um fjárveit-
ingu til eflingar danskri tungu og
menningu á Íslandi, hinn mikli áhugi
sem merkja mátti frá íslendingum.
Frumkvæðið
komi
frá íslendingum
Samstarfs-
nefnd skipuð full-
trúum mennta-
málaráðuneyta
Danmerkur og ís-
lands og fulltrú-
um frá danska
sendiráðinu tekur
ákvarðanir um út-
hlutanir styrkja af
dönsku fjárveit-
ingunni. Sendi-
herrann leggur á
það mikla áherslu
að frumkvæði og
óskir komi frá ís-
lendingum og því
hafi samvinnu-
nefndin verið sett
á laggirnar. Hann
segir að mat verði
lagt á áhrif verk-
efnanna jafnóðum
til þess að tryggja
að fjármunum og
tíma sé skynsam-
lega varið og skili
sér sem best.
Auður Hauks-
dóttir, lektor í
dönsku við Kenn-
araháskóla Is-
lands, segir stuðn-
inginn frá Dönum
afar kærkominn.
„Hann hefur tví-
mælalaust haft þau áhrif að færa
okkur nær danskri tungu og menn-
ingu, ekki síst með því að við höfum
fengið inn í skólana lifandi fólk sem
talar dönsku. Danska féð hefur gert
okkur kleift að festa kaup á dýru
efni, svo sem myndböndum og
margmiðlunarefni sem glæðir
kennsluna lífi og gefur möguleika á
að upplifa málið á annan hátt en í
gegnum bækumar einar,“
segir Auður.
Hún vísar til þess að
með fjárveitingunni hafi
verið unnt að fá danskan ________
séndikennara að Kenn-
araháskólanum og ráða þijá danska
farandkennara sem hafa það hlut-
verk að örva og styðja dönsku-
kennsluna í grunnskólum. Einnig
segir hún fjárveitinguna til bóka-
safns Kennaraháskólans ómetan-
lega. Auður segir stuðning Dana
sýna ákveðinn vináttuvott og sam-
kennd með annarri norrænni þjóð.
„Við sýnum tungu þeirra og menn-
ingu virðingu. Þeim finnst það
„Færir okkur
nær danskri
tunguog
menningu“
Ýmsar nýjungar eru á döfínni á sviði
dönskukennslu í íslenskum skólum, meðal
annars fyrir tilstilli myndarlegrar fjárveitingar
frá Dönum til eflingar danskri tungu og
menningu á íslandi. Margrét Sveinbjörns-
dóttir grennslaðist fyrir um hvað verið er
að gera fyrir peningana frá Dönum
og heimsótti Kennaraháskólann.
Morgunblaðið/Ámi Sæberg
AUÐUR Hauksdóttir og Ole Berg Sorensen tala dönsku - og ekkert annað en dönsku -
við nemendur sína í Kennaraháskólanum.
Mjög
örugg-
fagþekking
greinilega skipta máli og sýna það
í verki með þessu móti.“
Færni í einum þætti
styður annan
Frá því að Auður hóf störf við
Kennaraháskólann haustið 1995
hefur hún ásamt samstarfsfólki sínu
unnið að því að breyta áherslum í
dönskukennslunni á þann veg að
-------- nemarnir noti dönskuna
sem lifandi mál. „Oft er
færni í tungumálum skipt
í fjóra þætti; talmál, ritun,
______ hlustun og lestur. Hér á
landi er mjög rík hefð fyr-
ir því að leggja megináhersluna á
lestur en talmálsþjálfun hefur verið
vanrækt. Okkur þykir hins vegar
mikilvægt að þjálfun í þessum
færniþáttum haldist í hendur vegna
þess að færni í einum þætti styður
annan.
Auður er hörð á því að tala
dönsku og ekkert nema dönsku við
nemendur sína, utan jafnt sem innan
skólastofunnar. Nemendur lesa allt
námsefnið á dönsku, hvort heldur
það fjallar um málfræði, bókmennt-
ir, danskt samfélag eða kennslu-
fræði greinarinnar. Þeir tjá sig og
rökræða um þessi efni á dönsku,
munnlega jafnt sem skriflega.
Danski sendikennarinn, Ole Berg
Serensen, undrast það hversu marg-
ir kennarar kenni erlend mál á ís-
lensku eins og ekkert sé sjálfsagð-
ara. „Islenskir dönsku- -----------
kennarar eru að setja sér
mjög þröngar faglegar og
kennslufræðilegar skorð-
ur með því að láta hjá líða
að tala dönsku í tímum,“
segir hann.
Vinna á svokölluðu málverkstæði
er mikilvægur þáttur í dönskunámi
hinna tilvonandi kennara. Þangað
mæta þeir reglulega til danska
sendikennarans og þjálfa mál sitt.
Hver einstaklingur fær leiðsögn við
sitt hæfi, þar sem aðeins tveir og
tveir nemendur í senn koma í tíma
til kennarans. Nemendur eru þjálf-
aðir í að nota málið við sem ólíkast-
ar aðstæður og virkja orðaforða auk
þess sem framburður er slípaður
með kennslu í hljóðfræði.
„Að tala dönsku á að vera tiltölu-
lega afslöppuð athöfn. Það á að
vera svo sjálfvirkt að fólk geti talað
án þess að þurfa sífellt að vera að
hugsa um hvort allt sem það segir
sé málfræðilega rétt,“ segir Ole
Berg Sorensen.
Heimasíða, spjallrásir
og tölvupóstur
Kennaranemarnir fylgjast grannt
með því sem efst er á baugi í dönsku
þjóðlífi og menningu. Þeir eru t.d.
áskrifendur að dönsku dagblöðun-
um og hlusta á þætti úr danska
útvarpinu. Þá hefur dönskudeildin
einnig tekið upplýsingatæknina í
sína þjónustu. „Ég vil taka fram að
við erum ekki bara að nota tæknina
tækninnar vegna, heldur einfaldlega
vegna þess að þetta er skjótvirk
leið til þess að afla upplýsinga. Það
tekur örskotsstund að afla upplýs-
inga um það danska efni sem við
erum að fjalla um á hveijum tíma.
Þetta er einnig kærkomin leið til
þess að komast í tengsl við dönsku-
mælandi fólk, t.d. kennara eða jafn-
vel heila bekki,“ segir Auður.
Kennaranemarnir hafa í samráði
við kennara sína útbúið heimasíðu
fyrir greinina, þar sem finna má á
auðveldan hátt hagnýtar upplýs-
ingar sem gagnast kennaranemun-
um í námi þeirra og dönskukennur-
um í starfi. Slóð heimasíðunnar er
http://www.khi.i-
s/dansk. Spjall-
rásir eru notaðar
til skriflegra sam-
talsverkefna á
dönsku. Samskipti
kennara og nem-
enda fara oft fram
í gegnum tölvu-
póst — á dönsku
að sjálfsögðu.
„Þannig gefur
tæknin möguleika
á að nota málið til
tjáskipta á annan
hátt en unnt er í
hefðbundmni
kennslu. í tungu-
málanáminu ríður
á að neminn noti
málið sem oftast
og við sem ólík-
astar aðstæður,“
segir Auður enn-
fremur.
Kennaranám
verður að
lengja
Allt er þetta
afar jákvætt en
þó að mikil gróska
sé í dönskukennsl-
unni við Kennara-
háskólann telur
Auður þann tíma
sem danskan fær,
sem og aðrar val-
greinar, allt of
stuttan og því
knýjandi nauðsyn að lengja kenn-
aranámið um eitt ár, eins og svo
lengi hefur verið rætt um. Bóklegt
nám í hverri valgrein er nú tólf og
hálf eining eða sem svarar aðeins
tæplega hálfs árs háskólanámi.
„Tungumálakennsla krefst mjög
öruggrar fagþekkingar af hálfu
kennarans. Hann þarf að hafa
tungumálið fullkomlega á valdi sínu,
-------- kunna reglur um málnotk-
un til hlítar, gjörþekkja
menningu viðkomandi
lands og vita hvernig hann
ætlar að bera sig að við
kennsluna. Sá tími sem
Talmálsþjálf-
un hefur verið
vanrækt
greinin hefur til ráðstöfunar nú er
allt of skammur og algjörlega
óraunhæft að reikna með því að
hægt sé að ná þessum markmiðum.
Ef okkur íslendingum er alvara með
að bæta kennsluna í skólum lands-
ins, hvort heldur er í stærðfræði,
eðlisfræði eða erlendum málum,
verðum við að gera stórátak í því
að efla fagmenntun kennara," segir
Auður að síðustu.
Farand-
kennarar
örva dönsku-
kennslu
VIÐ tungumálakennslu í íslenskum
skólum er lögð allt of mikil einhliða
áhersla á að lesa texta á kostnað
munnlegrar færni. Það er að
minnsta kosti skoðun dönsku far-
andkennaranna þriggja sem eru
hér á landi í vetur, fara á milli
skóla og aðstoða íslenska dönsku-
kennara. Þær eru Marianne Folm-
er Nielsen á Vestfjörðum, Ulla
Brink á Suðurnesji'.m og Lotte
Kristensen í Reykjavík.
Verkefni þeirra er að örva
dönskukennslu í skólum landsins,
meðal annars með því að fá nem-
endur — og kennara þeirra — til
þess að tala dönsku í dönskutímum.
En það er þröskuldur sem mörgum
hefur reynst erfitt að yfirstíga,
ekki síst þar sem margir kennarar
hafa ekki fagmenntun í tungumál-
inu og því lítið sjálfstraust og litlar
forsendur til þess að tala það við
börnin.
„Það gefur þeim meira sjálfs-
traust og hvatningu þegar þau
upplifa að þau geta tjáð sig á mál-
inu,“ segir Lotte. „Þó að við séum
ekki nema eina til fjórar vikur í
senn í hverjum skóla finnum við
strax að krakkarnir verða mót-
tækilegri og óhræddari við að tala,
þannig að það þarf ekki að taka
svo ýkja langan tíma að ryðja
stærstu hindrununum úr vegi,“
segir Ulla.
Dönskukennsla fari fram á
dönsku — ekki íslensku
Þær lýsa undrun sinni yfir því
að ekki sé prófað munnlega í
Vantar meira
danskt áreiti
í umhverfið
STÖLLURNAR Ingibjörg Anna
Arnarsdóttir, Sunna Viðarsdóttir
og Steinunn Bjarnadóttir eru á 2.
ári í Kennaraháskólanum. Þær eru
sammála um að það vanti meira
danskt áreiti í umhverfið, danskar
myndir í kvikmyndahúsin, danska
tónlist í útvarpið og þar fram eftir
götunum. Og svo auðvitað fleiri
áhugasama og vel menntaða kenn-
ara.
Þær eru upprennandi dönsku-
kennarar og eitt er víst: Ekki vant-
ar áhugann og eldmóðinn hjá þeim.
Það er ekki laust við að blaðamað-
ur fyllist bjartsýni fyrir hönd dan-
skrar tungu — og íslenskrar æsku.
Á öðru ári hefja kennaranemar
nám í tveimur valgreinum sem
verða þeirra aðalkennslugreinar í
framtíðinni þó að kerfið geri
reyndar ráð fyrir að þeir geti líka
kennt allar hinar greinarnar! Ingi-
björg Anna og Sunna völdu báðar
dönsku og íslensku en Steinunn
dönsku og ensku.
Öll kennsla fer fram á dönsku
Allar eru þær mjög ánægðar með
dönskukennsluna í Kennaraháskól-
anum og segja áhuga kennaranna
og metnað vera svo smitandi og
hvetjandi að ekki sé hægt annað
en að hrífast með. Öll kennslan fer
fram á dönsku — og það nær reynd-
ar langt út fyrir veggi skólastof-
unnar.
„Það kemur t.d. aldrei annað til
greina en að tala dönsku við Auði,
líka þegar við hittum hana hérna
á göngunum. Meira að segja þegar
við hringjum heim til hennar utan
skólatíma verðum við að gjöra svo
vel að tala dönsku," segir Sunna.
„Þetta hvetur okkur auðvitað til
þess að tala dönsku við okkar nem-
endur þegar við förum út í grunn-
skólana að kenna,“ bætir Steinunn
FARANDKENNARARNIR Lotte Kristensen, Marianne Folmer Nielsen og Ulla Brink
virða fyrir sér úrvalið af nýjum dönskum bókum á bókasafni Kennaraháskólans.
dönsku nema í mesta lagi á stúd-
entsprófi. „Tilgangurinn með því
að læra tungumál hlýtur að vera
sá að við getum talað við annað
fólk,“ segir Marianne. Jafnvel þó
að kennari telji sig ekki sérlega
færan í dönskunni er nauðsynlegt
að hann tali hana við nemendur
sína, því hvar ættu þeir annars að
heyra málið talað? Þær eru sem
sagt allar á því, að nauðsynlegt sé
að dönskukennsla fari meira fram
á dönsku.
„Áhrifin frá engilsaxneskri
menningu eru gífurleg. Það gerist
oftar en ekki þegar ég kem inn í
bekkina að lítill pjakkur réttir upp
hönd og segir eins og ekkert sé
sjálfsagðara „Do you speak Engl-
ish?“ — án þess að hafa nokkurn
tíma lært ensku í skóla. Þetta sýn-
ir okkur hvað það hefur geysilega
mikið að segja að börnin heyri
tungumálið talað í kringum sig.
Þannig myndi norræn sjónvarpsrás
hafa ótrúlega mikil áhrif, því að
þar með væri danskt talmál komið
inn í umhverfið," segir Lotte.
Ulla talar um danskt sjónvarps-
efni fyrir börn og unglinga sem
væri vel til þess fallið að vekja
áhuga nemenda á málinu. Hún
nefnir sérstaklega unglingaþáttinn
Transit, sem svipar til þáttarins Ó
í íslenska sjónvarpinu.
Góðar viðtökur i skólunum
Dönsku farandkennararnir hafa
fengið góðar viðtökur í þeim skól-
um sem þeir hafa heimsótt. „Allir
dönskukennararnir sem við höfum
hitt hingað til eru mjög jákvæðir
og opnir fyrir því sem við höfum
fram að færa,“ segir Marianne.
Þær leggja allar á það mikla
áherslu að þær séu ekki komnar
til þess að segja íslenskum kennur-
um fyrir verkum heldur til að miðla
af reynslu sinni.
Þá er enn ósvarað hinni sígildu
spurningu hvernig hinir erlendu
gestir kunni við sig á Islandi. Lofs-
yrðin um sundlaugarnar og heitu
pottana eru ekki spöruð og heldur
ekki lýsingarnar á fagurri fjalla-
sýn, þorrablótunum, hjálpsemi og
gestrisni landans. „Eitt er alveg
víst,“ segir Marianne með fjarrænt
blik í augum, „ég á eftir að sakna
fjallanna á ísafirði."
KENNARANEMARNIR Ingibjörg Anna Arnarsdóttir, Sunna Viðarsdóttir og Steinunn Bjarnadóttir.
við, „þannig að það skilar sér.“
Hópur dönskunema úr Kennara-
háskólanum fór til Danmerkur á
námskeið í jólafríinu. Ingibjörg
Anna, Sunna og Steinunn eru sam-
mála um að þeim tíma hafi verið
vel varið. Fyrir utan að silja minnst
tvo fyrirlestra á dag, fara í skoðun-
arferðir um Norður-Sjáland og
borða ógrynnin öll af hinum víð-
fræga danska mat var farið í heim-
sóknir í kennaraskóla og grunn-
skóla.
Þær segja námskeiðið hafa verið
vel skipulagt í alla staði og mjög
gagnlegt. Að heyra talaða dönsku
í nokkra daga stanslaust hafí gefíð
þeim mikið og svo hafi hópurinn
auðvitað þjappast mun betur saman.
Landafræði á dönsku
og danskt rapp
Eftir jól komu svo fjórir af
dönsku kennaranemunum sem þau
heimsóttu í eins mánaðar æfinga-
kennslu í nokkra af grunnskólum
Reykjavíkur. „Það tókst bara mjög
vel þjá þeim að kveikja áhuga á
dönskunni. Mér fannst það reyndar
nokkuð djarft hjá þeim að kenna
landafræði á dönsku en það gekk
nú samt. Svo spiluðu þau líka
danskt rapp sem höfðaði mjög til
krakkanna," segir Ingibjörg Anna.
Eitt af því sem þeim Ingibjörgu
Onnu, Sunnu og Steinunni verður
tíðrætt um er hversu lítil rækt
hafi verið lögð við talmálið í
dönskukennslu hér á landi, a.m.k.
fram að þessu. Ofuráhersla hafi
verið á málfræði og bókmennta-
fræðilegri greiningu texta en svo
sé fólk tæplega fært um að panta
sér kaffibolla i Kaupmannahöfn,
hvað þá meira. Þetta horfi þó von-
andi til betri vegar með nýjum
áherslum í kennaranáminu en það
taki þó allt sinn tíma. Þær benda
líka á að ástandið sé ekki alls stað-
ar jafn slæmt, margir kennarar
leggi sig verulega fram og nái
góðum árangri með nýstárlegri «
kennsluaðferðum en tíðkast hafi
hingað til.
Þær segjast læra mikið á tím-
unum á málverkstæðinu, þar sem
nemendur mæta einu sinni í viku,
tveir og tveir saman, í hálftíma
spjall til danska sendikennarans
og þjálfa hagnýta málnotkun og
framburð. Einnig þykir þeim sem
nýr heimur hafi opnast þeim á al-
netinu, sem þær nota óspart til
heimildaröflunar. Þá fara þær líka
óhikað inn á spjallrásirnar og tala
dönsku. Því þær eru sér meðvitað- .
ar um mikilvægi þess að fylgjast *
með tíman'im og taka upplýsinga-
tæknina í sína þjónustu. Eða eins
og Auður Hauksdóttir lektor hefur
brýnt fyrir þeim: „Þið eruð dönsku-
kennarar framtíðarinnar og eigið
eftir að vera í kennslu þangað til
2050. Og þá þýðir ekki að silja
bara og pijóna.“