Morgunblaðið - 23.04.1997, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
_________________________________MIÐVIKUDAGUR 23. APRlL 1997 43
HESTAR
Notkun reiðhjálma vex
en betur má ef duga skal
MEÐ RÉTTU hefur verið hægt að
fullyrða að notkun hestamanna á
reiðhjálmum hefur verið mun minni
en æskilegt má telja. Margsannað
er að reiðhjálmarnir eru mikilvægt
öryggistæki sem oft hefur bjargað
mönnum frá meiðslum á höfði, stór-
um og smáum. í þessum efnum ligg-
ur vandamálið hjá hinum eldri því
börn og unglingar sjást vart orðið
án reiðhjálma.
Svo ber hins vegar við að síðustu
dagana hefur sala á reiðhjálmum
tekið mikinn kipp að sögn starfs-
manna hestavöruverslana. Ástæðan
fyrir aukinni sölu er rakin til hins
hörmulega slyss sem átti sér stað
fyrir skömmu þegar ung kona lét
lífið eftir að hafa dottið af hest-
baki. Eigandi einnar verslunarinnar
sagði að sala á reiðhjálmum tæki
alltaf kipp þegar alvarleg slys yrðu
í hestamennskunni.
Reiðhjálmar í
kynbótasýningum
Fyrir nokkrum árum var sam-
þykkt á þingum hestamanna að
keppendur í hestaíþróttum skuli
nota reiðhjálma og sú spurning
gerist áleitin hvort ekki liggi beint
við að sýnendur kynbótahrossa noti
sömuleiðis reiðhjálma. Slíkt stuðlaði
tvímælalaust að aukinni notkun
reiðhjálma. Á sama hátt og
ökumenn vélhjóla eru skyldaðir til
að vera alltaf með öryggishjálma
má spyrja hvort ekki sé eðlilegt að
hestamenn séu alltaf með
reiðhjálma en það hlýtur að vera
takmarkið. Eins og fyrr segir hefur
unga kynslóðin verið opin fyrir þeim
rökum sem mæla með notkun
reiðhjálma en það eru gömlu
hundarnir sem alltaf eiga erfitt með
að læra að sitja. í dag beinast spjótin
mest að atvinnumönnunum sem
stunda tamningar. Því miður er það
svo að alltof margir þeirra nota
ekki reiðhjálma sem verður að
teljast mikil skammsýni því
tamningar eru mjög áhættusamt
starf. Einnig má benda á að
fordæmisgildið vegur þungt í
þessum efnum og því mikilvægt að
þeir frægu sem eru fyrirmynd ungra
aðdáenda noti alltaf reiðhjálm vilji
þeir koma góðum skilaboðum til
aðdáendanna.
Þótt flestir tamningamenn noti
reiðhjálma lítið má finna góðar
unndantekningar. Meðal þeirra sem
hafa tileinkað sér notkun reiðhjálma
á hestbaki eru þeir bræður Sölvi og
Sigurður Sigurðarsynir sem báðir
starfa við tamningar í hestahúsa-
hverfinu á Varmárbökkum. Báðir
hafa þeir skapað sér gott nafn í
keppni og er Sölvi til dæmis núver-
andi íslandsmeistari í ungmenna-
flokki. Hann fékk reiðhjám í afmæl-
isgjöf í janúar sl. og upp frá þeim
degi hefur hann notað reiðhjálminn,
alltaf. Hann segist vera með hjálm-
inn á höfðinu frá því hann mæti í
hesthúsið og þar til hann fer heim
og stundum gleymi hann að taka
hjálminn af sér. Um tilganginn seg-
ir Sölvi að hjálmurinn sé betur
geymdur á höfðinu en rykfallinn
uppi í hillu. Á höfðinu geti hann
gert mikið gagn en vita gagnslaus
sé hann rykfallinn í hillunni. Sigurð-
ur fór skömmu síðar að dæmi litla
bróður og fór að nota reiðhjálm.
Hann segir að sé eitthvert vit kollin-
um þurfi maður að vetja það og
vemda á þann hátt sem mögulegt
er og þar gegni reiðhjálmurinn stóru
hlutverki. Svo segir Sigurður að það
sé ekki trúverðugt þegar tamninga-
menn ráðleggi bömum að nota
hjálm en noti sjálfir ekki þetta ör-
yggistæki að loknum góðum fyrir-
lestri um mikilvægi þess. Þær bræð-
ur segja að notkun reiðhjálmanna
venjist tiltölulega fljótt og Sölvi seg-
ir að sér þyki óþægilegt orðið að
vera ekki með hjálminn þegar hann
fer á bak. Þá fínnst þeim ekki leng-
ur lýti að sjá hestamann með reið-
hjálm, þetta venjist fljótt þótt vissu-
lega fari það dálítið eftir því hvern-
ig hjálmarnir em. Hægt sé að fá
mjög smekklega hjálma sem em
hvort tveggja í senn fallegir og
þægilegir. Þeir telja líklegt að innan
tveggja ára verði nánast allir hesta-
menn farnir að nota reiðhjálma að
staðaldri. Aðspurðir hvort þeir vissu
um aðra tamningamenn sem notuðu
hjálma að staðaldri nefndu þeir Jó-
hann Þorsteinsson, Guðmar Þór
Pétursson, Eystein Leifsson, Magn-
ús Bjamason og Jóhann Þór Jóhann-
esson.
Virkur í Hjálmavinafélaginu
Margar sögur má segja þar sem
reiðhjálmar hafa bjargað. Ein þeirra
er mjög góð þar sem Gunnar Vals-
son, hestamaður í Mosfellsbæ,
„frelsaðist" ef nota má þá samlík-
ingu. Þannig var að haldið var vetr-
armót hjá Herði á Varmárbökkum
í febrúar. Gunnar mætti í Harðarból
til að skrá sig til leiks og fá númer.
Þar hittir hann Barböru Meyer sem
er eindregið fylgjandi hjálmanotkun
og byijar hún að nöldra um þessa
hjálmanotkun eins og Gunnar orðar
það. Segir Barbara að það sé skylda
að nota hjálm og fer svo að Gunnar
lætur sér segjast og mætir með
hjálm í keppnina, með semingi þó.
Þegar í keppnina er komið fælist
hestur hans og rýkur út brautina
þar sem tveir keppendur sitja á
hestum sínum við enda
brautarinnar. Gunnar, sem hafði
enga stjórn á hestinum, kallar til
þeirra að forða sér því hesturinn
stefndi beint á þá. En þetta var of
seint. „Það síðasta sem ég man var
Orn Ingólfsson rétt framan við mig
á hesti sínum.
Atburðarásin var sú að ég og
hesturinn minn lentum á Erni og
hesti hans og ég flaug af baki. Þeir
sögðu að ég hefði hálfrotast því
þegar ég stóð upp sá bara í hvítuna
í augunum og ég datt strax aftur
yfir mig“ segir Gunnar. Þegar
hjálmurinn er skoðaður sjást fjögur
göt á ysta fóðrinu á honum og á
einum staðnum má sjá ummerki
þess að skafl á skeifu hefur grópað
far í innra birði hjálmsins. Gunnar
var með kúlu aftan á hnakkanum
því hesturinn hefur liklega náð að
sparka hjálminum af honum. Hvern-
ig hefði farið ef Gunnar hefði mætt
hjálmlaus til leiks er ekki gott að
segja en ætla má að hér hafi hjálm-
urinn bjargað miklu. Eftir þetta
segist Gunnar vera virkur meðlimur
í Hjálmavinafélaginu og nú fari
hann aldrei á bak án reiðhjálms.
Og hver segir svo að hjálmar séu
ekki nauðsynlegir í keppni.
Valdimar Kristinsson
Morgunblaðið/Valdimar Kristinsson
EFTIR að hafa fengið reiðhjálm í afmælisgjöf í byijun árs hefur
Sölvi Sigurðarson haft reiðhjálminn á réttum stað þegar hann fer
á bak og Sigurður, eldri bróðir hans, fylgdi fljótlega dæmi hans.
GUNNAR Valsson heldur hér á hjálminum sem reyndist svo vel
á vetrarmóti Harðar í febrúar. Á hjálminum er ytra fóðrið rifið
á fjórum stöðum og einum stað má greina far eftir skafl því
hesturinn hefur slæmt fæti í höfuð Gunnars þegar hann datt af
baki eftir að hesturinn fældist.
Opið töltkvöld
hjá Fáki
OPIÐ TÖLTMÓT var haldið á vegum
Fáks á föstudagskvöldið auk ung-
hrossakeppni sem orðin er árlegur
viðburður hjá fáksmönnum. Keppt
var í einum flokki í töltkeppninni
og voru um fimmtíu keppendur
skráðir til leiks. Sérlega gott veður
var meðan á keppninni stóð og fylgd-
ist fjöldi manns með. Úrslit urðu
annars sem hér segir:
Opinn flokkur
1. Páll B. Hólmarss., Gusti, á Hrammi, 84.
2. Guðlaugur Pálsson, Herði, á Blesa, 82,20.
3. Snorri Dal, Fáki, á Greifa frá Sauðanesi,
78,30.
4. Gunnar Amarsson Fáki, á Sprota, 78,10.
5. Sigurður Kolbeinss., Mána, á Ögra, 71,20.
6. Magnús Guðmundsson, Fáki, á Líkjör.
7. Hermann Karlsson, Fáki, á Tenór.
8. Vilhjálmur Þorgrímsson, Herði, á Garpi.
9. Kjell Nattested, Herði, á Irpu.
10. Jón Styrmisson, Gusti, á Adam.
Unghross í tamningu
1. Ragnar Ólafsson á Módísi frá Grenstanga.
2. Gunnl. Jónsson á Nótt frá Ytra-Vallholti.
3. Magnús Norðdahl á Tígli frá Flesjustöðum.
4. Helgi L Sigmarsson á Tígli frá Keflavík.
5. Lena Zielenski á Bassa.
Heilastormur á Akureyri
BOÐAÐ hefur verið til ráðstefnu af
hálfu Landsambands hestamannafé-
laga þar sem fjallað verður um móta-
hald frá þeim sjónarhóli að gera mót-
in skemmtilegri og áhugaverðari fyrir
mótsgesti og að þau verði jafnframt
fjölbreyttari og eftirsóttari. Fundur-
inn verður haldinn í Verkmenntaskól-
anum á Akureyri og hefst kl. 10.30.
I fundarboði segir að fundurinn sé
einkum ætlaður fyrir hugmyndasmiði
hestamannafélaganna og gefið í skyn
að þama eigi að gefa hugmyndaflug-
inu lausan tauminn, finna góðar hug-
myndir sem vinna megi betur úr í
þeim tilgangi að auka aðsókn að sam-
komum hestamanna.
Gert er ráð fyrir að hvert félag
innan LH sendi einn fulltrúa en tek-
ið er fram að fleiri hugmyndafræð-
ingar séu velkomnir á fundinn sé
áhugi fyrir hendi. Fjórir framsögu-
menn verða á fundinum og verður
hver þeirra með nokkuð afmarkað
efni. Fundurinn mun ekki taka
stefnumarkandi ákvarðanir til fram-
tíðar heldur leggja inn í hugmynda-
bankann eins og það er orðað í fund-
arboðinu. Hér um að ræða fund sem
á ensku hefur verið kallaður „brain
storm“ og fer vel á að kalla þessa
ráðstefnu heilastorm en mörgum
þykir tímabært að hestamennn haldi
slíka samkomu.
Verðbréfasjóðir VÍB hf.
Breytingar á samþykktum
Á aðalfundi Verðbréfasjóða VÍB hf., Kirkjusandi, Reykjavík, sem haldinn
var 10. mars 1997 voru gerðar breytingar á samþykktum félagsins, m.a.
vegna breytinga á lögum nr. 10/1993 um verðbréfasjóði með lögum nr.
21/1996. Varða þær hæfi stjómarmanna, verkefni stjórnar félagsins,
breytingu á fjárfestingarstefnu einstakra sjóða, þannig að Sjóður 2
fjárfestir eingöngu í ríkisskuldabréfum og að Sjóður 8 fjárfestir aðeins í
spariskírteinum ríkissjóðs, tilkomu nýs sjóðs, Sjóðs 7 þar sem a.m.k. 90%
eigna em ávaxtaðar í húsbréfum byggingarsjóðs ríkisins.
Með bréfi dagsettu 8. apríl 1997 hefur bankaeftirlit Seðlabanka íslands
staðfest umræddar breytingar á samþykktum félagsins. Auglýsing þessi er
birt með vísan til 3. mgr. 8. gr. laga nr. 10/1993 um verðbréfasjóði.
Eigendur hlutdeildarskírteina í einstökum sjóðum geta nálgast
samþykktir félagsins, sem liggja frammi hjá Verðbréfamarkaði
íslandsbanka hf. á Kirkjusandi, Reykjavík.
Reykjavík, 14. apríl 1997.
Stjórn Verðbréfasjóða VÍB hf.
VlB
VERÐBRÉFAMARKAÐUR ISLANDSBANKA HF.
• Aðili að Verðbréfaþingi íslands •
Kirkjusandi, 155 Reykjavík. Simi: 560-8900. Myndsendir: 560-8910.

&