Morgunblaðið - 05.03.1998, Síða 60

MORGUNBLAÐIÐ
60 FIMMTUDAGUR 5. MARZ 1998
MINNINGAR
John Glenn Kelson, Ari Þór Kelson,
Þóra Kristjánsdóttir, Ásta Árný Einarsdóttir,
Einar Ingvi Einarsson, Emil Róbert Karlsson,
Erla Kristjánsdóttir, Hafsteinn Erlendsson,
Eyrún, Sigrún, Þórður og Jón Hafsteinsbörn.
+
Faðir okkar,
BJÖRN ÞÓRÐARSSON,
Oddagötu 5,
Akureyri,
er látinn.
Guðrún Björnsdóttir,
Erla Björnsdóttir.
1 t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og systir,
INGIBJÖRG ÁSTA STEFÁNSDÓTTIR
frá Mýrum,
áður til heimilis
á Bragagötu 29A,
verður jarðsungin frá Melstaðarkirkju laugar-
daginn 7. mars kl. 14.00.
Sætaferðir frá BSÍ kl. 10.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Dvalarheimilissjóðinn Kvenna-
bandið, Hvammstanga.
Stefán Ásgeirsson, Guðrún Kristfn Antonsdóttir,
Halldóra Ásgeirsdóttir, Sigþór Óskarsson,
Jóhann Ingi Stefánsson,
Þórunn Elfa Stefánsdóttir,
Aðalheiður Stella Stefánsdóttir,
Óskar Bragi Sigþórsson,
Ásgeir Sigþórsson,
Ásta Björk Sigþórsdóttir,
barnabarnabörn og systkini.
—
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR SIGFÚSDÓTTIR.
Hagamel 46,
lést á Landspítalanum þriðjudaginn 24. febrúar.
Útförin fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Þökkum hlýhug og auðsýnda samúð.
Reynar Hannesson,
Gunnar H. Reynarsson, Fjóla Ingþórsdóttir,
Sigrún Reynarsdóttir, Gísli J. Ellerup,
Bjarni Reynarsson, Jóhanna Einarsdóttir,
Elfs Reynarsson, Steinunn K. Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BJARNI ÞÓRARINN ÓLAFSSON
frá Neðri-Rauðsdal,
Aðalstræti 4,
Patreksfirðl,
sem lést á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar föstudaginn 27. febrúar sl. verður
jarðsunginn frá Brjánslækjarkirkju laugardaginn 7. mars kl. 14.00.
Kveðjuathöfn verður í Patreksfjarðarkirkju föstudaginn 6. mars kl. 14.00.
Svanhvft Bjarnadóttir,
Ólafur Bjarnason,
Björg Bjarnadóttir,
Samúel Bjarnason,
Elsa Bjarnadóttir,
Sigurjón Árnason,
Arndfs Sigurðardóttir,
Karl Höfðdal Magnússon,
Kolbrún Ingólfsdóttir,
Sigurður Jónsson,
afabörn og langafabörn.
SIGRÍÐUR
SIGFÚSDÓTTIR
+ Sigríður Sigfús-
dóttir var fædd
á Stóru-Hvalsá í
Hrútafirði 9. nóvem-
ber 1921. Hún lést á
Landspítalanum 24.
febrúar siðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru hjónin Kristín
Gróa Guðmundsdótt-
ir, f. 8. október 1888,
d. 15. febrúar 1963,
og Sigfús Sigfússon,
f. 7. ágúst 1887, d.
29. janúar 1958.
Systkini hennar
voru: Guðmundur, f.
1912, Hans Hallgrímur, f. 1913,
Lárus, f. 1915, Anna Helga, f.
1918, Steingrímur Matthias, f.
1919, d. 1976, Salóme, f. 1920, d.
á fyrsta ári, Eiríkur, f. 1923,
Garðar, f. 1924, d. 1988, Harald-
ur Gísli, f. 1925, Sólbjörg, f. 1927,
d. 1947, Guðbjörg María, f. 1929,
Salóme Sigfríður, f. 1932, og Þor-
björn Sigmundur, f. 1934.
Hinn 17. júní 1944 giftist Sig-
ríður eftirlifandi maka sínum,
Reynari Hannessyni,
f. 26. febrúar 1922.
Börn þeirra eru: 1)
Gunnar Hannes, f.
25. nóvember 1944,
sambýliskona hans
er Fjóla Ingþórsdótt-
ir. Börn hans eru:
Pétur Tyrfingur,
Gunnar Reynar og
Sigurður Björn. 2)
Sigrún, f. 15. janúar
1947. Maki hennar
er Gísli Ellerup.
Börn þeirra eru: Sig-
ríður Anna og Reyn-
ar. 3) Bjarni, f. 5.
janúar 1948. Maki hans er Jó-
hanna Einarsdóttir. Barn hans
er: Ragnar Páll. Börn Bjarna og
Jóhönnu eru: Einar Hugi, Reynar
Kári og Halldóra Sigríður. 4)
Eh's, f. 20. janúar 1958. Maki hans
er Steinunn Kristín Jónsdóttir.
Börn þeirra eru: Ástrós, Jón og
Svana Kristín.
Utför Sigríðar var gerð frá
Fossvogskapellu 4. mars, í kyrr-
þey að ósk hinnar látnu.
Ég hugsa um mynd þína hjartkæra móðir
og höndina mildu, sem tór strauk af kinn.
Það yjjar á göngu um ófamar slóðir,
þó yfir sé harmþrungið rökkur um sinn.
Ljósið er slokknað á lífskerti þínu,
þú leiddir mig örugg á framtíðarbraut
Hlýja þín vakir í hjartanu mínu,
frá hamingjudögum, er fyrrum ég naut.
Minningarljósið á lífsvegi minum,
lýsir upp sorghúmið, kyrrlátt og hjjótt
Höfði nú drúp’ ég hjá dánarbeð þínum,
þú Drottni sért falin, ég býð góða nótt
(Hörður Björgvinsson)
Þín dóttir,
Sigrún.
Þú hlærð svo himnamir (jóma.
A heillandi dans minna öll þín spor
orð þitt er ilmur blóma,
ástþíngróandivor,
sál þín yósið, sem ljóma vefur
löndin og bræðir hjartóð kalt.
Ein og sama eilífð lengir
allt, sem var og koma skal.
í hvílunni engin jafn sólhvit sefúr,
- þú gefúr
oggefúr-allt.
Hvert blóm, sem grær við götu mína, -
er gjöf frá þér,
og á þig minnir allt hið fagra,
sem augað sér.
Sól og jörð og svanir loftsins
syngja um þig.
Hvert fótspor, sem ég færist nær þér
friðar mig.
(Davíð Stefánsson.)
Það er erfitt að átta sig á að Iífið
geti haldið áfram sinn vanagang án
Siggu ömmu. Hún var einstök kona
hún amma mín, alltaf var hægt að
leita til hennar hvað sem á bjátaði og
til hennar í eldhúsið var gott að
koma og spjalla um heima og geima
yfir kaffibolla. Hún var ákaflega
hreinskiptin að eðlisfari og afar við-
ræðugóð.
Hún var sérlega glæsileg og falleg
kona, alltaf vel klædd hvort heldur
hversdags- eða sparibúin. Gott dæmi
um það er, að þegar ég gifti mig,
sagði mágur minn að hún bæri af
öðrum konum í veislunni.
Amma og afi bjuggu á nokkrum
stöðum í Reykjavík, færðu sig til eft-
ir því sem bamahópurinn óx úr grasi
og efnahagur leyfði. Upp úr 1960
byggðu þau myndarlegt raðhús í
Hvassaleiti 91, þar sem þau bjuggu í
rúm 20 ár, en síðustu árin var heimili
þeirra á Hagamel 46.
Heimili þeirra, sem er einstaklega
hlýlegt og snyrtilegt, ber vott um þá
listakonu sem amma var. Allt bók-
staflega lék í höndunum á henni. Öll-
um hlutum var raðað af smekkvísi og
komið haganlega fyrir. Hún var mik-
il saumakona hvort heldur var út-
saumur, fatasaumur, prjón eða hekl.
Hún naut þess að gleðja aðra með
fallegum hlutum sem hún hafði gert.
Ég man þegar ég fór í fyrsta skíða-
ferðalagið mitt með skólanum, þá fór
ég í heimasaumuðum skíðagalla sem
gaf hinum aldeilis ekkert eftir. Ekki
fannst henni heldur tiltökumál að
sauma á mig fermingardragtina og
það eftir nýjustu tísku.
Það var ósjaldan sem ég hringdi í
ömmu og spurði hvað ég þyrfti að
kaupa mikið af efni í gardínur fyrir
þennan eða hinn gluggann og svo
hjálpaði hún mér náttúrulega við
saumaskapinn. Nú spyr ég heldur
ekki hvað eigi að sjóða eða baka
þetta lengi, en alltaf hafði amma
svör við öllu.
Ég er svo lánsöm að hafa fengið að
vera mikið hjá ömmu og afa og hjá
þeim fékk ég mjög gott veganesti til
framtíðar. Hjá ömmu var aldrei neitt
kynslóðabil og hún gaf sér alltaf tíma
fyrir mann. Þegar ég var yngri
fannst mér skemmtilegast að fá að
hjálpa henni, hvort heldur var við
húsverkin, bakstur eða að fá að prófa
saumavélina. Ekki veit ég nú hvort
mikil hjálp var í mér og eflaust tafði
ég hana bara frá verkunum en amma
lét aldrei á því bera.
Amma var afskaplega fróð og víð-
lesin og kunni ógrynni af ljóðum,
gátum og sögum sem hún miðlaði
óspart. Oft sátum við saman og lás-
um Ijóðin eða hlustuðum á leikritin
hans Davíðs Stefánssonar, en hann
var í miklu uppáhaldi hjá henni.
Amma hafði líka gaman af að syngja
og kunni mikið af textum. Ég man að
oftar en ekki sat ég í Hvassaleitinu
og hlustaði á plötur og söng með af
hjartans lyst.
Ur sumarbústaðaferðum í Skorra-
dalinn síðastliðin þrjátíu ár á ég
margar góðar minningar, en þar
naut amma sín innan um gróðurinn
og einstaklega fallegt landslag. Þar
höfðu hún og afi komið sér upp un-
aðsreit, litlu sumarhúsi í landi Fitja,
þar sem gott er að vera og þar undu
þau sér vel, oft í faðmi fjölskyldu og
vina.
Amma og afi höfðu verið gift í 54
ár þegar amma lést. Séra Bjami
Jónsson gifti þau 17. júní 1944 og
MAGNÚS
HARALDSSON
+ Magnús Haralds-
son var fæddur á
Grund f Eyjafirði 18.
janúar 1926. Hann
lést á Sjúkrahúsi
Keflavfkur 24. febrú-
ar sfðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Haraldur Briem og
Lára Jónsdóttir.
Eftirlifandi eigin-
kona Magnúsar er
Bára Guðmundsdótt-
ir, f. 10.8. 1925. Þau
gengu í hjónaband
24. aprfl 1950. Börn
þeirra eru Guðmund-
ur Elfs, f. 28.6. 1950,
kvæntur Ólfnu
Magnúsdóttur og
eiga þau fjögur börn;
Lára, f. 18.1. 1955,
gift Sigurði Magnús-
syni og eiga þau
fjögur börn; og
Magnús, f. 13.6.
1960, kvæntur Arn-
dfsi Hálfdánardóttur
og eiga þau tvö böm.
Útför Magnúsar
fór fram frá Kefla-
vfkurkirkju 2. mars.
Elsku afi minn, nú ertu kominn í
annan heim, þar sem þér líður vel á
ný. Ég man alltaf hvað mér fannst
leiðin til Keflavíkur löng þegar ég
var lítil, það var alltaf jafn spennandi
að koma til ykkar ömmu, hjá ykkur
Erfidrykkjur
M
M
M
M
M
M
M
M
M
^ Sími 562 0200 ..
LXIXXXXXIXXin
H
H
M
M
M
H
H
H
H
H
var tekið vel á móti manni og við átt-
um alltaf góðar stundir saman.
Stundunum okkar í eldhúsinu gleymi
ég aldrei, en þar gafstu mér alltaf
kaffi með mikilli mjólk og enn meiri
sykri og svo fékk ég kringlu til að
dýfa í á meðan við töluðum saman.
Þetta var leyndarmálið okkar, þetta
máttu amma og mamma ekki vita
um. Við áttum líka svo góðar stundir
í sumarbústaðaferðunum, en þar
fannst þér við bömin vera
Blómatmði
m
Cac\^S sk
om
v/ Fossvogskfrkjugarð
Sími. 554 0500
ómissandi, því þar gátum við leikið
okkur í náttúrunni.
Við eigum ótal góðar minningar
saman, þeim er ekki hægt að
gleyma. Þú varst mikið veikur síð-
ustu árin, en aldrei kvartaðir þú
heldur hafðir áhyggjur af ömmu sem
stóð eins og klettur við hlið þér í
veikindunum, og ég veit að þú ert
stoltur af henni.
Elsku afi minn, þú munt alltaf búa
í minningu okkar.
Bára.
Afi minn, hann fór út í eilífðina þar
sem við sjáum hann ei meir.
A pörtum var það gott að hann
fór, hann þjáðist mikið, þjáðist af
sjúkdómum sem ég get ekki lýst, en
það var samt ekki gott fyrir alla fjöl-
skylduna hans.
Hann var ekki venjulegur afi, afi
með bumbu eða margar sögur að
segja, hann var frekar ræðinn, en
ræðinn um hluti sem fullorðna fólkið
talaði um.
Og hann var góður afi og þegar ég
horfði á hann fylltist ég stolti, stolti
sem aðeins bamabam hefur, stolti af
að hann væri afi minn.
Ég myndi gera margt til að tala
við hann, tala við hann núna, en það
er ekki hægt, því hann er ekki meðal
okkar lengur og á einn hátt eða ann-
an verðum við að sætta okkur við að
hann er farinn og kemur ekki aftur.
En hann er ekki farinn úr huga
mínum því með hverju skrefi í lífinu
hugsa ég til hans og man, man hvað
hann kenndi mér og það er: Að þegar
þú elskar einhvem mildð mátt þú
aldrei taka hann sem sjálfsagðan hlut.
Þitt barnabam,
Sylvía Sigurðardóttir.