Morgunblaðið - 08.08.1998, Blaðsíða 48

48 LAUGARDAGUR 8. ÁGÚST 1998
MORGUNBLAÐIÐ

Dýraglens
/ és \zeiT, \ ( SK=TTi«./ J Cj ( ÉS FVLU MUHHINN \ , BANÖMUM... J /SÍÐAH KiTLAfÁ ( pÚMIG'- J ÍOKKVR. Jr ( LEIOIST \ y/A/KWnw/k
wSl *
-i m> ' -y ( K*r v/ . Æ ■\ -- llí ( x
Mér er hálfUlt f augunum... Ég held að ég hafi horft of mikið á fokplöntur...
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavík • Sími 569 1100 • Sfmbréf 569 1329
Sagan um Bing-dao
Hilmari Þór Guðmundssyni:
SJALDAN nenni ég að kvarta og
kveina um eigin ófarir. En í þetta
sinn hef ég ákveðið að leyfa þér,
ágæti lesandi, að
upplifa með mér
eina kvöldstund á
hinum, ehemm,
margrómaða veit-
ingastað þeirra
Akureyringa
Bing-dao. Það er
verslunarmanna-
helgi og við
skruppum nokkur
saman norður á
Akureyri. Allt fólk um 25 ára aldur-
inn og í besta dagsformi. Við ákváð-
um eitt kvöldið að skella okkur út
að borða og klæddum okkur í okkar
fínustu föt. Við komum á veitinga-
staðinn Bing-dao um klukkan átta
að kvöldi og voru nokkrir þar fyrir
að snæða. Við fengum ágætis sæti,
að við héldum. Reyndar var okkur
ekki boðið reyklaust sem við hefð-
um kosið og þegar ég bað þjóninn
um að biðja fólkið á næsta borði að
sleppa því að reykja meðan við
borðuðum þá sagði hann: „Það gæti
orðið erfitt“ og síðan sást sá maður
ekki meir. Við hliðina á okkur var
hópur af rígfullorðnu fólki sem var
svo ánægt með lifið að það flissaði
stanslaust og endaði vera þeirra
þannig að þau voru beðin um að
færa sig á barinn svo að gleði
þeirra truflaði ekki aðra gesti. Tel
ég að þetta hafi verið það eina vit-
urlega sem þjónar hússins gerðu
þetta kvöld. Hefst þá lesturinn: Við
ákváðum að vera „grand“ á því og
pöntuðum okkur „himneska sælu“,
sem er blanda af austurlenskum
réttum. Eftir um það bil 45 mínútur
skilaði maturinn sér og lofaði góðu.
Við byrjuðum að borða. Eftir um
það bil 5 mínútur kláruðust hrís-
grjónin hjá okkur, enda vorum við
fimm og aðeins lítil skál af hrís-
grjónum fylgdi. Við báðum um
meira. „Ekkert mál“ svaraði þjón-
ustustúlkan, sem ég tel að sé ekki
sú minnugasta í bransanum. Við
fengum okkur aðeins meira kjöt á
diskana og héldum að hrísgrjónin
kæmu innan skamms, enda er aust-
urlenskur matur að mestu byggður
upp á hrísgrjónum. Kjöt og fiskur
er notað sem meðlæti og sósur
einnig. Eftir 10 mínútur var ekkert
komið og við reyndum árangurs-
laust að ná sambandi við starfsfólk
sem eyddi öllum sínum tíma í mara-
þonhlaup um salinn og sinnti gest-
um að litlu sem engu leyti. Frekar
ófagmannlegt það. Eftir 12 mínútur
kom þjónustustúlkan og tilkynnti
okkur formlega að það hefði
gleymst að sjóða meiri hrísgrjón (á
austurlenskum veitingastað!) og
það sé verið að vinna í málinu. Við
biðum lengur, og á fimmtándu mín-
útu kom maraþonhlauparinn aftur
við og sagði að hrísgrjónin væru al-
veg að koma. Þá var allur matur
sem við höfðum sett á diskana
löngu orðinn kaldur og gosið sem
við höfðum pantað með matnum
orðið útþynnt af klökum. Brosið
sem hafði fylgt mér og vinum mín-
um allan daginn var orðið frekar
þungt og skeifa farin að myndast á
vörum okkar. Loks komu hrís-
grjónin, væntanlega úr örbylgju-
ofni, þar sem þau voru undirsoðin
um 3 mínútur og frekar ógirnileg
með öllu. Við reyndum að gera gott
úr öllu og héldum áfram að borða.
Þegar við áttum að fá ábót á réttina
tók það lengri tíma en það tók fyrir
nýkomna að fá nýjan rétt. Ábótin á
djúpsteiktar rækjur og fisk var or-
ly-deigbolla með örlitlum ýsubita.
Ábótin á lambaketið var steikt
grænmeti með lambabragði og
karrýsósan var alltaf sterkari og
sterkari sem leið á kvöldið (líklega
til að refsa okkur fyrir að vera ekki
ánægð með allt). Þegar við gáfumst
upp á öllu saman ákváðum við að
athuga hvort ekki væri eitthvað
fýrir okkur gert til að gera gott úr
öllu. Eg gaf mig á tal við þjónustu-
maraþon-hlauparann og spurði
hvort við fengjum ekki einhvem af-
slátt fyrir leiðindin. „Hvaða leið-
indi?“ heyrðist í þjónustustúlkunni.
Eg þuldi þau upp í stafrófsröð, en
hún tjáði mér að þau gæfu aldrei
afslátt, hvað sem uppá kæmi. Eftir
smá viðræður sagði hún: „Þið fáið
þá gosið frítt,“ sem var frekar
óhentugt fyrir þá sem ekki pöntuðu
sér gos. Eftir smá fortölur í viðbót
féllst hún á að gefa okkur
HUNDRAÐ KRÓNU afslátt á
hvern rétt sem kostaði 2.350 krón-
ur. Semsagt af 11.750 króna reikn-
ingi sló hún af 500 krónur. 2.250
krónur fyrir engin hrísgrjón og or-
ly-deig. Geri aðrir betur.
Ágæti lesandi, ég hef borðað úti í
Reykjavík, París, New York og
Djúpuvík. Aldrei hef ég upplifað
annað eins þjónustuleysi og óskipu-
lag. Áhugaleysi og leiðindi. Kannski
vorum við elda nægilega akureyrsk
til að fá góða þjónustu, en frekar
held ég að metnaðarleysi hafi verið
ríkjandi og þjónustu sem kokkum
einfaldlega sama hvaða bras var
sett fyrir fólk. Að lokum vil ég að
það komi fram að fólk á næsta borði
við okkur hafði margt miður um
sína rétti að segja, óeldað og frekar
vont heyrðum við og þjónustustúlk-
an eyddi mestum tíma sínum í að af-
saka verknað kokkanna. „Mistök
hér og óvart þar“ heyrðist oft sagt.
Þegar svona ber að höndum, að fólk
sé óánægt með matinn og þjónust-
una, ætti þjónustufólk að biðja vel-
virðingar og bjóða fólki eftirrétt eða
kaffi og koníak á kostnað hússins.
En við fengum bara illt augnaráð og
viðmót um persónulegar árásir sem
var alls ekki meiningin, bara einföld
réttmæt gagnrýni á það sem betur
mætti fara. Ég tek það einnig fram
að öll vorum við edrú og ekki ný-
komin af næsta tjaldstæði með leið-
indi í huga, heldur venjulegt fólk í
sparifötum sem ætlaði að gera sér
dagamun.
En eitt veit ég þó að 2.250 krón-
urnar hefðu mátt fara í eitthvað vit-
urlegra en að borða á Bing-dao, til
dæmis henda þeim í sjóinn.
HILMAR ÞÓR GUÐMUNDSSON,
UNA BJÖRK KJERULF,
INGÓLFUR BJARGMUNDSSON,
AUÐUR ÖSP HELGADÓTTIR,
JÓHANNA HELGA
HAFSTEINSDÓTTIR.
Iiilmar Þór
Guðmundsson,
ljösmyndari.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.