Morgunblaðið - 28.08.1998, Síða 43

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 28. ÁGÚST 1998 43 .
I
i
I
I
I
(
I
I
I
(
I
(
<
<
MINNINGAR
+ Guðrún Egg-
ertsdóttir fædd-
ist á Stóru-Drageyri
í Skorradal 10. júní
1909. Hún lést á
Hrafnistu 15. ágúst
siðastliðinn. Hún
var dóttir Eggerts
Guðnasonar, f. 27.2.
1875, d. 5.8. 1939,
og Unnar Jónsdótt-
ur, f. 6.12. 1876, d.
4.12. 1960. Systkini
Guðrúnar voru:
Guðni, Elín, Guðjón
og Jóhanna sem öll
eru látin. Hálfbróð-
ir samfeðra er Páll. Guðrún var
gift Karli Ágústi Ágústssyni bíl-
stjóra, f. 15.12. 1908, d. 1.1.
1998 og varð J>eim þriggja
barna auðið. 1) Agúst Karel, f.
20.5.1932, kona hans er Guðríð-
ur Sæmundsdóttir. Þeirra börn
eru: Unnur og Helgi auk þess
sem þau ólu upp Ármann Egg-
Elsku amma mín. Nú þegar leiðir
okkar skiljast langar mig að skrifa
þér nokkur orð. Saman höfum við
gengið langan veg. Fyrsta spölinn
leiddir þú mig en eftir að sjónin þín
fór að daprast reyndi ég að leiða
þig á milli staða. Ekki það að þess
væri mikil þörf. Því þrátt fyrir litla
sjón arkaðir þú ákveðin áfram og
fórst allra þinna ferða. Nenntir
engu drolli. En þér fannst stundum
notalegt að láta taka undir höndina
á þér og fá smástuðning.
Um þig á ég aðeins góðar minn-
ingar. Engan hef ég hitt sem hafði
eins gott skap og þú, alltaf var svo
örstutt í dillandi hláturinn og þú
varst líka fljót að sjá jákvæðu og
spaugilegu hliðarnar á öllum mál-
um. Óll smáslys urðu að einhvers
konar heppni ef ekki bara að hreinu
gríni.
Þú varst óþreytandi að segja
manni sögur frá liðnum tímum.
Hvað þú elskaðir Þvottalaugarnar
gömlu og allt sem þeim fylgdi.
Hvað það hafði verið gaman að
vaska fisk á Kirkjusandi þrátt fyrir
kuldann. Hvað þér fannst gaman að
taka til og hafa hreint í kringum
þig. Enda er ekki langt síðan þú
tókst gluggann hjá þér og þvoðir
hátt og lágt og varst alsæl á eftir.
Sennilega er það líka einsdæmi að
taka með sér hreingerningatröppu
á elliheimili og sjá þar um þrif á
eigin herbergi.
Síðastliðin 20 ár eða svo höfum
við verið í símasambandi þar sem
við höfum fjasað og masað um allt
og ekkert. Með tímanum urðu sím-
tölin fleiri og styttra á milli þeirra
uns þau voru orðin hluti af okkar
föstu rútínu. Þegai' ég var í Banda-
ríkjunum vissi ég ekkert betra ráð
til að hvfla mig frá námsbókunum
en að hringja í þig og spjalla. Og
eftir að synir mínir fæddust höfum
við rætt barnauppeldi frá öllum
mögulegum hliðum. Öll þroska-
merki voru tilkynnt samviskusam-
lega og þau rædd t.d. með tilliti til
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upp-
lýsingar um hvar og hvenær
sá, sem fjallað er um, er fædd-
ur, hvar og hvenær dáinn, um
foreldra hans, systkini, maka
og börn, skólagöngu og störf
og loks hvaðan útför hans fer
fram. Ætlast er til að þessar
upplýsingar komi aðeins fram í
formálanum, sem er feitletrað-
ur, en ekki í greinunum sjálf-
um.
ertsson. 2) Eggert
Hafsteinn, f. 8.3.
1936, d. 25.4. 1983,
kona hans var Ingi-
björg Friðriksdóttir
sem er látin. Þeirra
börn eru: Friðrik,
Hafsteinn og Guð-
jón Ingi. Eggert átti
fyrir soninn Ár-
mann. 3) Unnur, f.
17.9. 1940, hennar
maður er tílfur
Ragnarsson. Þeirra
börn eru: Karl
Ágúst, Guðrún Inga
og Linda Rán. Guð-
rún og Karl bjuggu allan sinn
búskap á Laugalæk í Reykjavík
uns þau fluttust á Hrafnistu.
Guðnín vann hin ýmsu störf s.s.
var í vistum, starfaði við fisk-
vinnslu og seinna á Kleppsspít-
ala og Hrafnistu.
títför Guðnínar fór fram í
kyrrþey að ósk hinnar látnu.
þinna barna. Þér þótti Hrafnkell
óttalega hárlaus á sínum tíma því
hann Nanni þinn hafði verið svo vel
hærður. Oftast enduðu símtölin
okkar á því að þú baðst mig að
kyssa strákana frá þér.
Þú varst svo mikið fyrir börn. Eg
veit að þér þótti svo vænt um kel-
ana mína og varst svo ánægð þegar
ég kom með þá til þín fyrir tveimur
vikum. Eitt af því síðasta sem þú
gerðir var að taka út peninga til að
gefa litlu langömmubörnunum þín-
um. Svona varst þú.
Okkar samband var sérstakt því
einhvem veginn náðum við svo vel
saman þótt ólíkar væram, voram
frekar eins og vinkonur heldur en
amma og dótturdóttir. Aldrei fann
maður að aldursmunur væri á okk-
ur, heldur vorum við eins og jafn-
ingjar. Þú spurðir hreint út um það
sem þú vildir fá að vita og fékkst
þess vegna jafn hreinskilin svör.
Enginn hefur gefið mér jafn mik-
ið og þú. Þú varst svo örlát og gafst
mér bæði veraldlegar og ekki síst
andlegar gjafir sem ég ætla svo að
gefa sonum mínum áfram. Eins og
ég heyrði frásagnir um langömmu
mína, þannig munu synir mínir
heyra um þig.
Ég var skírð í höfuðið á þér og
þótt nafnið sé lítið notað er ég svo
hreykin af því. Sérstaklega vegna
þess að þetta er nafnið þitt. Elsku
amma Gunna. Ég veit að Lykla-
Pétur hefur haldið hliðinu galopnu
og jafnvel hneigt sig í virðingar-
skyni þegar þú áttir leið á hans
slóðir. Nú kveð ég þig með söknuði
í hjarta en jafnframt gleði yfir því
að hafa átt þig svona lengi að. Þú
varst einstök kona á alla lund og
skemmtfleg að þekkja og ég er rík-
ari fyrir vikið. Hrafnkell, Arnkell
og Raggi þakka góðar stundir með
þér.
Guðnín Inga tílfsdóttir.
Það stendur unglingsstúlka við
fiskvöskunarkarið. Stæðurnar af
skjannahvítum saltfiskinum ná
henni uppyfir höfuð. Hún kom með
skipi ofan af Akranesi í gær og það
var vont í sjóinn. I dag er heiðskírt
og ylur í lofti og hún stendur við
karið í alltof stórri olíusvuntu með
bursta í hendinni. Hún er farin að
heiman til að fullorðnast. Héðan í
frá sér hún fyrir sér sjálf þótt hún
þurfi til þess að vaska allan heims-
ins saltfisk, þó að stæðan verði fjór-
ar mannhæðir, fimm mannhæðir -
til þess er hún hingað komin, að
standa á eigin fótum. Hún er
fimmtán ára. Fimmtán ára og lítil
eftir aldri. Þroskaðar konur og
margreyndar í fiskvinnu byrsta sig
og spyrja verkstjórann hvað í ver-
öldinni það eigi að þýða að setja
krakkann beint í vaskið, þið drepið
hana á þessu, segja þær og fussa
hver við aðra þegar karlinn yppir
öxlum. Og stúlkan stendur við hlið
þeirra stærri og sterkari og vaskar.
Um kvöldið eru afköstin færð í bók-
haldið og það ískrar kátínan í verk-
stjóranum þegar hann spyr vaska-
konur: „Og hver haldiði að hafi svo
vaskað mest í dag? Jú, það var sú
litla.“ Það kemur á sumar þeirra
lífsreyndari - þessi unglingsstúlka
kemur á óvart strax fyrsta daginn.
Þessi unglingsstúlka var amma
mín, Guðrún Eggertsdóttir. Og
svona sagði hún mér frá fyrsta
vinnudeginum sínum á Kirkju-
sandi. Ég á ekki erfitt með að trúa
þessari sögu og það á eflaust eng-
inn sem þekkti hana. Eitt er víst að
hún kom fólki stöðugt á óvart, ekki
einungis ókunnugum, líka okkur
hinum.
Þegar ég var barn hafði ég
kannski ekki vit á að láta það koma
mér á óvart hvað hún var einstök,
en seinna velti ég því oft fyrir mér
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÓLAFÍA SIGURÐARDÓTTIR,
sem andaðist á Sjúkrahúsi Vestmannaeyja
laugardaginn 22. ágúst, verður jarðsungin
frá Fossvogskirkju mánudaginn 31. ágúst
kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem
vilja minnast hennar, er bent á líknarstofnanir.
Sigríður Anna Jóhannsdóttir, Pálmi Rögnvaldsson,
Haukur Jóhannsson, Emma Kristjánsdóttir,
Birgir Jóhannsson, Kolbrún Stella Karlsdóttir,
Garðar Jóhannsson, Svanhvít Árnadóttir,
og ömmubörn.
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÍÐUR ÁSTA STEFÁNSDÓTTIR
frá Stakkahlíð,
Loðmundarfirði,
er lést mánudaginn 17. ágúst, verður kvödd frá Egilsstaðakirkju laugar-
daginn 29. ágúst kl. 13.30.
Anna K. Magnúsdóttir,
Óla B. Magnúsdóttir,
Sigurður Reynir Magnússon,
Stefán Smári Magnússon,
Steindór Gunnar Magnússon,
Áskell Einarsson,
Kristján Tryggvason,
Þrúður Þórhallsdóttir,
Sigríður Þ. Sigurðardóttir,
Sigrún Þ. Broddadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐRÚN
EGGERTSDÓTTIR
hvað hlýja hennar hafði ómótstæði-
legt aðdráttarafl. Hún var sól sem
geislaði frá sér gæsku og nærði
barnið á kærleik sínum, dró það að
sér og hélt því á réttri braut. Og
aldrei tók hún sjálfa sig svo hátíð-
lega að hún gæti ekki bragðið sér í
heimsókn í hugarheim barnsins,
sett sig inní leikinn og orðið að fé-
laga um stund.
Þegar ég komst á legg kom hún
mér stöðugt á óvart með óþreyt-
andi þolinmæði sinni, langlundar-
geði og skilningi. Hún var auðkýf-
ingur sem átti allan heimsins tíma í
hirslum sínum og gat sólundað hon-
um í Svarta-Pétur, stafsetningar-
verkefni níu ára bekkjar eða í að
spinna upp leiki og sögur. Og hún
lét sig ekki muna um að breyta eld-
húsinu á Laugalæk í íþróttasal þeg-
ar ég kom til hennar með þau tíð-
indi að ég ætti að læra heima fyrir
leikfimitíma.
Þegar ég fór að hafa vit á því
kom það mér enn á óvart hvað hún
var réttsýn, hvað hún var vel að
sér, hvað hún var einstaklega gáf-
uð. Ég vissi það eins og aðrir að
hún hafði aðeins fengið lámarks til-
sögn í lestri og skrift sem barn og
ekki lá hún í bókum á fullorðinsár-
um. Hún studdist fremur við
brjóstvit en bókvit og brjóstvitið
reyndist henni drýgra en bókvitið
flestum sem ég þekki. Kannski var
það vegna þess hvað hún hafði
hreina og óspillta sýn á lífíð og var
lítið fyrir að flækja málin. Og
kannski einmitt þess vegna tókst
henni oft að leysa vanda sem öðrum
þótti yfirþyrmandi og óyfirstígan-
legur. Því innsæi hennar var á
stundum hreint ótrálegt og skiln-
ingur hennar á mannlífinu dýpri en
margra þeirra sem gátu flaggað há-
skólagráðum og vildu festa hendur
á heiminum með kennisetningum.
Amma þurfti ekki langa skóla-
göngu, hún hafði fágætan hæfileika
til að skilja hluti og tileinka sér þá á
besta og einfaldasta hátt. Hún fór í
tvo orgeltíma. Hún hafði ekki efni á
fleiram, sagði hún mér. En eftir
þetta tveggja tíma nám gat hún
leikið öll algeng sönglög eftir nót-
um. Skynjun hennar og skilningur
á ljóðum var líka ótrálegur, enda
hafði hún ríkt fegurðarskyn og
naut þess þegar fallega var kveðið,
eða fallega hugsað í orðum. Stund-
um flögraði að mér sú hugsun hvað
frekara nám hefði getað gert úr
henni, en ég lét hana jafnan flögra
framhjá. Amma þurfti ekki að læra
meira.
Og alltaf gat hún komið fólki á
óvart með einstöku geðslagi sínu.
Hún átti þetta geislandi bros og
þennan viljuga hlátur sem stundum
gat tekið af henni völdin og þeyst
þindarlaust útum víðan völl, því víst **-
þótti henni ömmu sitthvað fyndið í
tilveranni. Og það voru forréttindi
að fá að eiga hlutdeild í hlátrinum
hennar, sitja og hlæja þar til tárin
runnu í lækjum um eldhúsborðið og
hún dæsti að lokum og sagði, ja,
þvflíkt giín!
Já, hún var örlát á kímnina eins
og allt annað, hún amma. Sögurnar
sem hún sagði okkur afkomendum
sínum af sjálfri sér era dýrmætar
gjafir einnar kynslóðar til annarrar
og okkur ber að varðveita þær og
gera að varanlegum auði. Ekki , _
vegna þess að þær séu svo miklu
merkilegri en sögur annarra, eða
svo mjög frábrugðnar þeim, heldur
vegna þess að þær eru af okkar
fólki og um leið segja þær söguna
af uppnma okkar sjálfra. Og jafn-
vel þó að sagan af henni ömmu sé
hversdagssaga alþýðukonu og fjalli
á köflum um vonbrigði og djúpar
sorgir, þá felur hún í sér undarlega
Ijómandi fegurð. Líklega vegna
þess að hún var sjálf til frásagnar
og björt lífssýn hennar litaði frá-
sögnina, gerði myndirnar ljósar og
glettnar.
Já, hún kom þeim á óvart, fisk-
verkastúlkan á Kirkjusandi. Ég
ætla að skilja við hana þar sem hún ■,
stendur við karið, lágvaxin, grönn,
brosandi, stolt og staðráðin í að
gera vel, standa sig og vera sér og
fólkinu sínu til sóma. Og þar sem
hún mundar burstann og horfir
djörf fram á veginn ætla ég að halla
mér að henni og hvísla í eyra henn-
ar: Allt þetta tekst þér, Guðrán. Þú
stendur á eigin fótum til hinsta
dags. Allt sem þú gerir muntu gera
vel og þegar þú kveður að lokum
geyma þeir sem eftir lifa fallegar,
mjúkar, hlýjar, bjartar og ilmandii^.
minningar um einstaka konu. Og úr
því ég stelst til að hvísla í eyra þér í
fjarlægri fortíð get ég ekki annað
en fært þér þakkir úr framtíð.
Þrjár kynslóðir sem kveðja þig að
loknu dagsverki færa þér hjartans
þakkir fyrir allar þær óbrotgjörnu
gjafh' sem þú hefur gefið þeim. Þær
era greyptar í hjörtu okkar og við
berum þær áfram inn í framtíð okk-
ar og færam þær ófæddum kyn-
slóðum. Ég veit að það gleður fisk-
verkastúlkuna ungu.
Þinn
Karl Ágúst tílfsson.
+
Ástkær amma, tengdamóðir, langamma og
langalangamma,
MAGNEA V. EINARSDÓTTIR,
Sólvangi,
áður Grænukinn 17,
Hafnarfirði,
verður jarðsungin frá Hafnarfjarðarkirkju í dag,
föstudaginn 28. ágúst, kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir. Þeir, sem vildu minnast hennar, eru
vinsamlegast beðnir að láta Sólvang í Hafnarfirði njóta þess.
Haraldur R. Gunnarsson, G. María Gunnarsdóttir,
Ársæll Már Gunnarsson, Magnea Þ. Gunnarsdóttir,
Olga Gunnarsdóttir, Auður Gunnarsdóttir,
Gunnar Már Torfason,
tengdabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn.
+
Þökkum af alhug öllum þeim, sem sýndu okkur
samúð og vinarþel við andlát og útför
ÓLAFS THORODDSEN,
Álfheimum 15.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk deilda 11 -E og
32-A á Landspítalanum og hjúkrunarfræðingar
Karitas.
Guðmundur Björn Thoroddsen, Kristín Ingvarsdóttir,
Ragnhildur Thoroddsen, Svanberg Árnason,
Ólafur Thoroddsen, Jónína Sigurgeirsdóttir,
Ragnheiður Thoroddsen, Haukur Óskarsson
og barnabörn.