Morgunblaðið - 07.02.1999, Blaðsíða 38

38 SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Hetjumar
okkar allra
Hvers vegna skipti Kristinn urn þjálfara?
Er eðlilegt að maður, sem tvívegis lendir í
öðru sæti á heimsbikarmóti, hætti undir
stjórn þjálfara sem hann hejur lýst mikilli
ánægju með opinberlega?
/
Islendingum þykir ákaf-
lega vænt um hetjur sín-
ar, ekki síst hinar látnu.
Allir þekkja Laxness og
Þórberg og Huseby. Eða
Gunnar og Njál. Og Jónas. Is-
lendingum þykir reyndar líka
ákaflega vænt um þær hetjur
sínar sem enn eru á lífi, en bara
stundum. Þegar hetjumar gera
það gott, ekki síst í útlandinu,
eigum við í þeim hvert bein.
„Strákarnir okkar“ eru mjög
gott dæmi um það. Stundum, til
dæmis þessa dagana, ganga
þeir undir nafninu Landsliðið í
handbolta. Þeim hefur nefnilega
ekki gengið alveg nógu vel upp
á síðkastið. En „strákarnir okk-
ar“ tóku þátt í heimsmeistara-
mótinu í
VIÐHORF Kumamoto
Eftir Skapta fyrirhálfu
Hallgrímsson Öðru án.
Hetjur eru
nauðsynlegar fyrir margra hluta
sakir. Til dæmis ómissandi sem
fyrirmyndir. Björk er gott dæmi
um það; allir þekkja sögu henn-
ar og nú virðist annar hver ís-
lendingur, að minnsta kosti ann-
ar hver Islendingur sem kann að
syngja og spila, hyggja á strand-
högg á erlendri grundu á því
sviði. Iþróttamenn hafa löngum
verið í hetjuhlutverkinu og um
leið fyrirmyndir íslenskrar
æsku. Það er hollt að stunda
íþróttir, bæði andlega og Ukam-
lega og hollt hverri þjóð að eiga
góðar fyrirmyndir. Pistilshöf-
undur sagði (sem formaður
Samtaka íþróttafréttamanna) í
ávarpi við útnefningu Iþrótta-
manns ársins 1997: „Mikið hefur
verið talað um mikilvægi ís-
lenskunnar - okkar stórmerki-
legu tungu, sem gerir okkur í
raun að þjóð. Að sama skapi
hlýtur það að vera afar mikil-
vægt að eiga fyrirmyndir sem
mæla á þessa tungu. Nóg er til
af fyrirmyndum annars staðar;
Michael Jordan, Ronaldo, Al-
berto Tomba og Marion Jones
eru góðra gjalda verð en Krist-
inn, Jón Amar, Geir og Guðrún
- svo einhver séu nefnd - hljóta
að vera æsku þessa lands enn
mikilvægari fyrirmyndir ef
grannt er skoðað. Að afreks-
menn skuli vera til sem tala
tungu hennar hlýtur að styrkja
þau enn frekar en ella í þeirri
trú að þau geti einnig náð langt;
geti náð markmiðum á sviði af-
reksíþrótta eða á öðrum sviðum
lífsins í leik og starfi."
Því er þetta rifjað upp að einn
afreksmanna íslensku þjóðarinn-
ar á íþróttasviðinu hefur átt í
einkennilegum vandræðum upp
á síðkastið. Þeir sem fylgjast
með hafa orðið varir við hversu
Kristinn Bjömsson skíðamaður
hefur dalað. Hann náði þeim frá-
bæra árangri í fyrravetur að
verða tvívegis í öðra sæti á
heimsbikarmótum auk þess sem
hann náði nokkram sinnum
bestum brautartíma á sama
vettvangi. Rétt er að taka fram
að Kristinn náði ekki að ljúka
nema mótunum tveimur, þegar
hann varð í öðra sæti - en hon-
um skaut engu að síður upp á
hinn erlenda skíðastjömuhimin.
Herbragð Kristins hefur jafnan
verið það að taka áhættu; hefur
rennt sér eins hratt og hann
möguiega getur og stefnt að því
að verða eins framarlega og
nokkur kostur er. Hann vill
frekar detta en verða aftarlega á
merinni. Hann er mikill keppnis-
maður, og shkan hugsunarhátt
ber að virða. I vetur hefur hins
vegar borið svo við að Kristinn
hefur alls ekki náð sér á strik.
Og það sem meira er: ekld verð-
ur betur séð en hann færi mun
hægar yfir en áður. Á síðasta
móti fór hann til að mynda löt-
urhægt, að því er virtist af sjón-
varpsútsendingu, en datt engu
að síður - á sama hátt og áður.
Fyrir þetta keppnistímabil
skipti Kristinn um þjálfara,
hætti hjá Austurríkismanninum
Christian Leitner, landsliðs-
þjálfara Finna, og æfir nú undir
stjóm íslensks þjálfara með
sænska landsliðinu. Skýringar á
því hafa ekki fengist. Leitner
kvaðst t.d., í samtali við Morg-
unblaðið um síðustu helgi, hafa
verið farinn að gera áætlanir
fyrir þennan vetur þegar honum
var tilkynnt að Kristinn hyrfi á
brott. „Eg hélt að Kristinn hefði
verið mjög ánægður með sam-
starfið síðasta vetur og ég var
það líka. Það kom mér því vera-
lega á óvart þegar hann ákvað
að ganga til samstarfs við Sví-
ana. Hann hafði lýst ánægju
sinni með okkar samstarf og ég
bjóst við að það myndi halda
áfram, enda stóð hann sig frá-
bærlega síðasta tímabil," segir
Leitner í Morgunblaðinu.
Við þetta vakna spurningar
sem aldrei hefur verið svarað
opinberlega. Hvers vegna skipti
Kristinn um þjálfara? Er eðli-
legt að maður, sem tvívegis
lendir í öðra sæti á heimsbikar-
móti, hætti undir stjóm þjálfara
sem hann hefur sjálfur lýst mik-
illi ánægju með opinberlega? Er
það rétt mat, að herbragðinu
hafi verið breytt - að hann fari
nú hægar yfir en áður?
íslenska þjóðin fylgdist
grannt með Kristni í fyrravetur
og gladdist yfir velgengni hans.
Nú heyrast æ fleiri raddir þess
efnis að árangurinn í fyrra hafi
verið heppni, Ólafsfirðingurinn
sé ekki eins góður og almenn-
ingur heldur og þar fram eftir
götunum. Kristinn er einn
þeirra sem njóta styrkja úr Af-
reksmannasjóði íþrótta- og
Ólympíusambandsins. Hluti
fjárins kemur frá hinu opinbera
og því er ekki óeðlilegt að fólk
fái að vita hvað er að gerast.
Kristni er óskað alls hins
besta. Mitt mat er að hann sé
mjög góður skíðamaður, sem
eigi að geta mun betur en hing-
að til í vetur. En hann virðist
kominn í eitthvert öngstræti.
Þegar skíðamaður dettur jafn
oft í keppni og Kristinn hefur
gert í vetur, er vandamálið ber-
sýnilega orðið andlegt. Það þarf
að hjálpa honum; oft hefur verið
haft á orði að andlega hliðin
skipti afreksmenn í íþróttum
ekki minna máli en annað og því
er augljóst að veita þarf Kristni
slíka aðstoð. Sem fyrst.
GUÐBJÖRN
GUÐMUNDSSON
+ Guðbjörn Guð-
mundsson fædd-
ist á Ketilvöllum í
Laugardal í Árnes-
sýslu 16. júní 1920.
Hann lést á heimili
sínu í Reykjavík 27.
janúar síðastliðinn
og fór útför hans
fram frá Langholts-
kirkju 5. febrúar.
Sem barn og ung-
lingur heyrði ég mikið
talað um afrek Guð-
bjöms móðurbróður
míns á mörgum sviðum, einkum
hvað varðaði hverskyns veiðiskap.
Guðbjöm er fæddur á Ketilvöllum í
Laugardal en fljótlega keyptu for-
eldrar hans Böðmóðsstaði í sömu
sveit og hófu búskap þar.
Guðbjörn var elstur fjórtán
systkina sem upp komust og voru
strax á barnsaldri lagðar á hann
miklar byrðar og ábyrgð sem hann
varð að standa undir. Ásamt því að
standa í hefðbundnum búskap á
unlingsaldri með foreldrum fór
hann snemma að ganga til rjúpna
og liggja á grenjum ásamt fóður
sínum sem var annáluð grenja-
skytta. Þá stundaði hann með föður
sínum lax- og silungsveiði í Hagaósi
og Brúará sem skapaði drjúgar
tekjur og mat til heim-
ilisins.
Á þessum tíma var
þetta ekkert sport
heldur eins og hver
önnur vinna sem þurfti
að framkvæma og oft
við slæmar aðstæður
miðað við það sem
þekkist í dag. Snemma
tókst Guðbirni að til-
einka sér mikla leikni í
veiðiskap og m.a. var
víðfrægt hve auðveld-
lega honum tókst að
kalla til sín tófur. Þess-
ir hæfileikar Guð-
björns frænda míns og veiðisögur
sem af honum fóru vöktu mikinn
áhuga og aðdáun mína á honum sem
leiddu til þess að ég fékk tækifæri
til að kynnast honum náið og stunda
með honum ýmiss konar veiðiskap.
Þótt tæp 40 ár væru á milli okkar
tókst með okkur mikill og góður
vinskapur enda áttum við margt
sameiginlegt og sömu áhugamál.
Það var ómetanlegt fyrir mig
með ólæknandi veiðibakteríu að fá
að vera með og læra af manni með
slíka hæfileika og reynslu. Á mörg-
um rjúpnaveiðiferðum og í grenja-
leitum miðlaði hann mér af reynslu
sinni frá öðru sjónarhorni en gjarn-
an tíðkast meðal sportveiðimanna
nútímans. Það er eitt að vera góður
veiðimaður og annað að kunna að
segja frá, og hafði Guðbjörn mikla
frásagnarhæfileika sem fullkomn-
uðu veiðiferðirnar.
Guðbjörn var umsvifamikill bygg-
ingameistari hér í borg. Unnum við
saman við margar húsbyggingar og
var því hægt að spjalla og spekúlera
í veiðiskap árið um ki-ing. Margar
góðar minningar á ég frá samveru-
stundum okkar frænda í sumarbú-
stað hans á Böðmóðsstöðum og var
Guðbjöm höfðingi heim að sækja og
hrókur alls fagnaðar. Þá kom það
ósjaldan fyi-ir að hann lánaði mér
bústaðinn fyrir mig og kunningja
mína.
Það var gott að leita til Guðbjörns
og mörgum hjálpaði hann sem áttu í
erfiðleikum og virtist hann eiga
auðvelt með að setja sig í spor ann-
arra, enda hafði hann sjálfur upplif-
að fátækt og erfiðleika.
I sumar þegar við vorum við veið-
ar á Böðmóðsstöðum fór ekki leynt
að Guðbjörn gekk ekki heill til
skógar þótt ekki óraði mig fyrir að
hann væri þá kominn með sjúkdóm
þann er leiddi hann til dauða.
Af einstöku æðraleysi tók hann
örlögum sínum er hann fann að þau
urðu ekki umflúin.
Þegar ég læt hugann reika er svo
margs að minnast en með þessum
fáu orðum vil ég þakka frænda mín-
um, sem mér þótti svo vænt um,
fyrir allar samverustundirnar.
Öllum ástvinum votta ég samúð
mína.
Hvíl í friði.
Flosi Ólafsson.
EINAR
JÓSEFSSON
+ Einar Jósefsson
var fæddur 12.
júní 1930 á Borgum
á Skógarströnd.
Hann lést á Vífils-
staðaspítala 23. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Jósep Einars-
son og Guðbjörg
Eysteinsdóttir.
Systkini hans eru
Eysteinn Jóhann og
Elsa Borg. Einar
kvæntist Kristínu
Jónsdóttur, f. 22.
Kveðja frá eiginkonu
M varst minn vetrareldur.
Þú varst mín hvíta lilja,
bæn af mínum bænum
og brot af mínum vilja.
Við elskuðum hvort annað,
en urðum þó að skilja.
Eg geymi gjafir þínar
sem gamla helgidóma
Af orðum þínum öllum
var ilmur víns og blóma.
júlí 1932. Dætur
þeirra eru: 1) Guð-
björg Nanna, f.
14.10. 1955, maki
Heiðar Snær Engil-
bertsson. 2) Krist-
jana, f. 13.12. 1956,
maki Brian Martin
Herzog. 3) Jóna
Gréta, f. 7.11. 1964,
maki Lárus Milan
Bulat. Barnabörnin
eru 6.
Útförin fór fram í
kyrrþey að ósk hins
látna.
Af öllum fúndum okkai’
slær ævintýraljóma.
Og þó mér auðnist aldrei
neinn óskastein að finna,
þá verða ástir okkar
og eldur brjósta þinna
ljósávegummínum
oglampifótaminna.
(Dav. Stef.)
Kristín Jónsdóttir.
Birting afmælis- og
minningargreina
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kr-
inglunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið grein-
ina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk,
A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast
við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverkn-
að. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali
era nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og
Wordperfect einnig auðveld í úrvinnslu.
Elsku afi, hér er lítil kveðja frá
mér til þín.
Regnboginn er himinhár, gulur, rauóur,
grænn og blár.
Regnboginn er sáttmáh milli Guðs og mín.
Regnboginn er himinhár, gulur, rauður,
grænn og blár.
Til himnanna nær miskunn þín, Guð,
til skýjanna trúfesti þín.
(H.J.)
Eg sakna þín sárt. Minning þín
mun ávallt lifa hjá mér.
Þín
Herdís.
Elsku afi. Þakka þér fyrir allt
sem þú gafst mér. Ég hlakka til að
hitta þig aftur.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni.
Sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Þinn
Markús Karl.
Vinur okkar og spilafélagi, Guð-
björn Guðmundsson, er látinn eftir
stutta og harða baráttu við illvígan
sjúkdóm. Hann barðist eins og
hetja til síðustu stundar eins og
honum einum var lagið.
Það skarð sem hann skilur eftir í
spilaklúbbnum okkar verður vand-
fyllt, því hann var alveg sérstakur
maður I alla staði, þéttur á velli og
léttur í lund og sá alltaf spaugilegu
hliðarnar á öllum málum.
Á sl. 14 árum, sem við höfum spil-
að saman, hefur margt verið brallað
og gert sér til skemmtunar og era
sérlega minnisstæðar jeppaferðirn-
ar um landið og heimsóknir í sum-
arhöllina hans á Böðmóðsstöðum og
þar dvalið heilu helgarnar. Þar var
oft glatt á hjalla, mikið spilað og
rabbað um landsins gagn og nauð-
synjar og kræsingar yfirleitt ekki af
verri endanum hjá honum og Unni
enda þau höfðingjar heim að sækja
og oft var lax og silungur á borðum
sem hann hafði sjálfur veitt í
Brúará enda veiðimaður góður.
Guðbjöm var mikill áhugamaður
um garðrækt og sýnir umhverfi
heimilis og sumarhúss það mjög vel.
Aðdáunarvert fannst okkur að
fylgjast með umhyggju og nær-
gætni Unnar í veikindum hans.
Að lokum vottum við Unni, börn-
um hans og fjölskyldum þeirra inni-
legustu samúð. Guðbirni þökkum
við samfylgdina. Guð veri með hon-
um.
Spilafélagar.