Morgunblaðið - 07.02.1999, Síða 40

MORGUNBLAÐIÐ
^40 SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1999
MINNINGAR
t
Útför
GUNNARS Þ. JÓNATHANSSONAR,
Vegamótum,
Seltjarnamesi,
verður gerð frá Bústaðakirkju mánudaginn
8. febrúar kl. 13.30.
Hjalti Jónathansson
og aðstandendur.
t
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
SIGRÍÐUR KRISTRÚN GUÐJÓNSDÓTTIR,
Vitastíg 23,
Bolungarvík,
sem lést á heimili dóttur sinnar í Hveragerði
sunnudaginn 31. janúar, verður jarðsungin frá
Hólakirkju í Bolungarvík þriðjudaginn 9. febrúar
kl. 14.00.
Svanfríður Kristjánsdóttir,
Ingunn Kristjánsdóttir, Jóhann Ágústsson,
Ásgeir G. Kristjánsson, Bergljót Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegur sonur okkar og barnabarn,
ARNAR ÞÓR,
sem lést þriðjudaginn 2. febrúar, verður
jarðsunginn frá Breiðholtskirkju miðviku-
daginn 10. febrúar kl. 10.30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Styrktarfélag krabbameinssjúkra barna.
Ólafía Guðbergsdóttir, Guðbjartur S. Franzson,
Ragnhildur Gísladóttir, Guðbergur Sigurðsson,
Guðrún Sigurjónsdóttir, Franz Guðbjartsson
og aðrir aðstandendur.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
AÐALHEIÐUR B. RAFNAR,
Miðleiti 7,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Dómkirkjunni fimmtu-
daginn 11. febrúar kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hennar, er bent á
líknarstofnanir.
Halldóra J. Rafnar, Baldvin Tryggvason,
Ingibjörg Þ. Rafnar, Þorsteinn Pálsson,
Ásdís J. Rafnar,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum innilega öllum þeim, sem sýndu ok-
kur samúð og hlýhug við andlát og útför
móður minnar, tengdamóður og ömmu,
KATRÍNAR ÞORVARÐARDÓTTUR,
Bogahlíð 15,
Reykjavík.
Þorvarður Guðlaugsson, Guðrún
og barnabörn.
GUÐRÚN BJARNADÓTTIR,
fædd 21. apríl 1918,
dáin 27. janúar 1999.
Sendum öllum þeim fjölmörgu sem minntust
móður okkar, með orðum, blómum, minning-
argjöfum, hlýju handtaki eða á annan hátt hjart-
ans þakkir.
Trygglyndi ykkar og vinsemd snart okkur
djúpt.
Hafið þökk fyrir.
Mæja og Bjarni og fjölskyldur.
VALBORG
JÓNASDÓTTIR
+ Valborg Jónas-
dóttir var fædd
á Akureyri 8. sept-
ember 1920. Hún
lést á Landspítalan-
um 28. janúar síð-
astliðiun. Foreldrar
hennar voru Herdís
Símonardóttir og
Jónas Jón Snæ-
björnsson. Valborg
var næstelst
þriggja systkina.
Eldri bróðir hennar
var Brjánn,.f. 15.11.
1915, d. 16.7. 1989.
Yngri bróðir henn-
ar er Snæbjörn, f. 18.12. 1921.
Hinn 21. tnars 1942 giftist
Valborg Svavari Bergsteini
Björnssyni, f. 17.2. 1914, d.
13.4. 1962. Börn þeirra eru: 1)
Björn, vegaeftirlitsmaður, f.
7.7. 1942, kona hans er Unnur
Ingólfsdóttir, skóiastarfsmað-
ur, f. 5.8. 1941, og eiga þau þrjú
börn: Svavar Bergstein, f. 29.1.
1962, Margréti Gróu, f. 29.5.
1965, og Hjördísi, f. 23.7. 1966.
2) Jónas, tæknifræðingur, f.
2.5. 1947, kona
hans er Yienette
Svavarsson, f. 15.8.
1943. 3) Herdís,
hjúkrunarfræðing-
ur, f. 2.9. 1951,
maður hennar er
Jón G. Friðjónsson,
prófessor, f. 24.8.
1944, og eiga þau
þrjá syni: Friðjón
Eirík, f. 10.5. 1972,
Bergstein Þór, f.
9.6. 1974, og Egil
Bjarka, f. 10.6.
1983. 4) Hanna Þor-
björg, ritari, f. 7.9.
1955, unnusti hennar er Sævar
Leifsson, bifreiðastjóri, f. 5.6.
1951.
Eftir lát eiginmanns síns
starfaði Valborg fyrst við versl-
unarstörf en árið 1972 hóf hún
störf við Stofnlánadeild Búnað-
arbankans og starfaði þar uns
hún lét af störfum sökum ald-
urs árið 1991.
Útför Valborgar fór fram í
kyrrþey frá Fossvogskapellu
föstudaginn 5. febrúar.
íyrir aðra en sjálfa sig. Hvað sjálfa
sig áhrærði var hún kröfulítil en
fyrir fjölskyldu sína vildi hún
aðeins hið besta. Afstaða hennar til
fjölskyldunnar kom vel fram í því
að hún naut þess að hafa böm sín
og barnaböm í kringum sig. Um
langt árabil vai- það fastur liður að
fjölskylda hennar hittist heima hjá
henni á jóladag og þá var ekkert til
sparað. Ekki er að efa að slík
heimboð hafa oft reynst Valborgu
fyrirhafnarsöm, einkum síðari árin,
en svona vildi hún hafa þetta og
minningin um þessi boð er
fjölskyldu hennar afar dýrmæt.
Fyrir liðlega ári greindist
Valborg með krabbamein. Það er
kaldhæðni örlaganna að
eiginmaður hennar dó af völdum
sama sjúkdóms. Hún vissi því vel
að hverju dró og hlutskipti sínu tók
hún af æðruleysi en hún mat það
mikils að fá að dvelja heima eins
lengi og kostur var. Síðustu
mánuðimir vom henni þó um
margt erfíðir en hún stóð ekki ein
þar sem böm hennar og nánustu
ættingjar reyndu af fremsta megni
að auðvelda henni þá glímu sem
fyrir öllum liggur. En nú hefur hún
mnnið sitt æviskeið á enda, sátt við
allt og alla. Blessuð sé minning
hennar.
Jón G. Friðjónsson.
Segja má að í lífi Valborgar
Jónasdóttur hafi skipst á skin og
skúrir. Hún ólst upp við gott atlæti
í föðurhúsum, lauk námi og lífið
brosti við henni. Hjónaband
hennar og Svavars B. Björnssonar
var hamingjuríkt. Þau eignuðust
fjögur börn og allt virtist leika í
lyndi en þá dró blikur á loft.
Svavar greindist með krabbamein
sem dró hann til dauða langt fyrir
aldur fram. Ekki þarf að fara
mörgum orðum um það hvflík raun
það hefur verið Valborgu að standa
ein uppi liðlega fertug með fjögur
böm. A þessum tímamótum í lífi
sínu naut Valborg þess sem
endranær að eiga góða að og þvi er
ofmælt að segja að hún hafi staðið
ein. Með hjálp foreldra sinna og
nánustu ættingja tókst Valborgu
að sigrast á erfiðleikum sem á
stundum virtust óyfirstíganlegir og
öllum bömum sínum kom hún til
manns.
Tíminn græðir öll sár og að
loknu erfiðu tímabili tók aftur að
rofa til í lífi Valborgar. Fljótlega
eftir andlát eiginmanns síns lá leið
hennar út á vinnumarkaðinn enda
þurfti hún að sjá sér og bömum
sínum farborða. Það var á þessum
tíma sem leiðir okkar lágu saman
er ég kynntist eiginkonu minni,
Herdísi. Mér er enn í fersku minni
er konan mín kynnti mig fyrir
móður sinni á vordögum 1971. Eg
hafði nokkuð kviðið þessum fundi
eins og margra ungra manna er
háttur við slíkar aðstæður en sá
kvíði reyndist ástæðulaus. Valborg
tók mér strax mjög vel og ekki
minnist ég þess að eitt
styggðaryrði hafí fallið á milli
okkar.
Valborg var fremur lokuð kona
og fáskiptin. Hún lagði ekki í vana
sinn að fjölyrða um hlutina og
aldrei lét hún beinlínis í ljós hvort
henni líkaði betur eða verr. Hún
þurfti þess heldur ekki því að
hennar nánustu skynjuðu ávallt
hvað henni fannst og tóku fullt tillit
til óska hennar og afstöðu. Valborg
átti það sammerkt með mörgum af
sinni kynslóð að hún lifði meira
Elsku amma, það er erfitt að
sætta sig við að þú ert ekki á meðal
okkar lengur. Þú barðist við illvíg-
an sjúkdóm. En þú þjáist ekki
lengur og þér líður vel núna. Þegar
ég kom til þín á spítalann á sunnu-
daginn hélt ég ekki að þessi stund
væri okkar síðasta. Eg spurði þig
hvort þú mundir treysta þér til að
fá börnin mín í heimsókn til þín og
þú svaraðir: „Já, já, það er allt í
lagi.“ „Ég kíki til þín í vikunni, sjá-
umst.“ Það voru okkar síðustu orð.
Elsku amma, ég vil þakka þér
fyrir allt sem þú hefur gert og gef-
ið mér og bömunum mínum þrem-
ur, en þú varst þeim einstaklega
góð. Alltaf hafðirðu tíma til að
koma í afmælin þeirra og alltaf
með svo finar og góðar gjafir
handa þeim.
Hvfl þú í friði, elsku amma, þín
sonardóttir.
Elsku pabbi, Jónas, Dísa og
Hanna, ég votta ykkur mína
dýpstu samúð og megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Margrét Björnsdóttir.
+ Gestur Jónsson
fæddist á Aust-
ur-Búðarhólshjá-
leigu, Austur-Land-
eyjum, 16. apríl
1908. Foreldrar
hans voru Jón Guð-
mundsson frá
Hólmahjáleigu,
Austur-Landeyjum,
og Valgerður Gests-
dóttir frá Króki í
Meðallandi. Gestur
var sjötti í röð átta
systkina, en þau
voru: 1) Guðríður, f.
15.12. 1899, d. 27.1.
1904. 2) Jónína Guðmunda, fyrr-
um húsmóðir á Brekkum í Hvol-
hreppi, f. 5. 1902, d. 16.6. 1969.
3) Guðbjörg fyrrum húsmóðir á
Gestur frændi minn er síðastur
af börnum þeirra Valgerðar og
Jóns í Austurhjáleigu að kveðja og
hverfa í faðm ljóss og friðar.
Mér eru minnisstæðir þeir tím-
ar, er eg í æsku fékk að heimsækja
afa minn og ömmu í Austurhjá-
leigu, þar kynntist eg Gesti
frænda, sem mér þótti einstaklega
knár og skemmtilegur. Þegar eg
eltist og þroskaðist sá eg að þetta
var engin tálsýn. Gestur var kvik-
ur í hreyfingum og stæltur. Fram-
koma hans öll var í hvívetna hlý og
Langagerði í Hvol-
hreppi, f. 29.12.
1903, d. 19.3. 1990.
4) Marta, fyrrum
húsmóðir í Vesta-
mannaeyjum, f. 2.5.
1905, d. 27.8. 1957.
5) Gestrós, f. 6.2.
1906, d. 2.12. 1907.
6) Helga, f. 2.12.
1909, d. 6.1. 1910. 7)
Magnea, fyrrum
húsmóðir í Vest-
mannaeyjum, f. 28.3.
1911, d. 31.12. 1992.
8) Ingólfúr, f. 2.10.
1915, d. 10.6. 1917.
Utför Gests fer fram frá Foss-
vogskapellu mánudaginn 8.
febrúar og hefst athöfnin klukk-
an 13.30.
notaleg. Hann bar með sér traust
og festu. I Austur-Landeyjum var
blómlegt félagslíf á æskuárum
hans. Hann var félagslyndur og
tók ríkan þátt í ungmennafélaginu
og æfði þar glímu og önnur fang-
brögð og sóttist vel. Með foreldr-
um sínum stundaði hann búskap-
inn af kappi og framsýni. Hesta
átti hann góða, sem hann hlúði vel
að. Þegar foreldrar Gests hættu
búskap í Austurhjáleigu og fluttu
til Vestmannaeyja, sótti hann
vinnu í nágrannasveitirnar og til
Reykjavíkur. Lengst af vann hann
við höfnina í Reykjavík. Hann var
eftirsóttur af vinnuveitendum
vegna dugnaðar og áreiðanleika.
Þegar aldur færðist yfir og
þrekið þraut, fluttist hann á
Hrafnistu og naut umhyggju og
hlýju starfsmanna þar. Gestur var
alla tíð hagsýnn og kunni vel með
fjármuni að fara. Umframeyðsla
og bruðl var honum ekki að skapi.
Síðast er eg hitti hann á Hrafnistu
ræddum við um liðna daga og þá
miklu breytingu sem orðið hefur á
sveitinni hans á skömmum tíma og
líkja má við byltingu. Fúamýrar og
melar eru nú gróin tún og má
segja að Landeyjarnar séu með
blómlegustu sveitum landsins.
Enginn vafi er á því að Gestur
hefði viljað vera beinn þátttakandi
í uppbyggingu sveitar sinnar, en
örlögin völdu honum annað hlut-
skipti. Ahuga sínum á velferð
lands og þjóðar duldi hann engum.
Hann gagnrýndi af eldmóði það
sem honum þótti miður fara hjá
ráðandi öflum og fannst oft skorta
á hyggindi og ráðdeild. Það var
sannarlega upplífgandi að ræða við
hann um dægurmálin. Hann var
heill til orðs og æðis. Nú þegar
leiðin er á enda gengin, kveð eg
þig, frændi minn, með orðum séra
Matthíasar.
Svanaljóð í sjálfum dauða
syngja skal með guðlegt þor,
þá er búið bölið nauða
byrjað lífsins nýja vor.
Guðni B. Guðnason.
GESTUR
JÓNSSON