Morgunblaðið - 07.02.1999, Blaðsíða 43

SUNNUDAGUR 7. FEBRÚAR 1999 43
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
.; vinnulífið - sjávarútvegurinn -
gengi, fólkinu og þjóðfélaginu til
hagsbóta. Sá sem þessar línur skrif-
ar, man eftir því að langt fram á átt-
unda áratuginn áttu ísfirðingar tak-
markaðan aðgang að lánum til húsa-
kaupa hjá ísfirsku bankaútibúunum.
Hins vegar var ólíkt ástand í þess-
um málum í kauptúnunum í kring.
Sparifé Isfirðinga í útibúum ríkis-
,;i bankanna fór að mestu í atvinnulífið
á Vestfjörðum en hins vegar hafði
f| hvert kauptún sinn eigin sparisjóð
sem lánuðu nær eingöngu til hús-
bygginga í sinni heimabyggð. Það
þurfti því sterk bein til að vinna við
þessar aðstæður, réttsýni og lipurð,
því margh- fóru bónleiðir til búðar
þegar bankar voru heimsóttir á
þessum áram. Starf lánveitandans
reyndi því oft á hinn innri mann.
,,, Við þessar erfiðu og oft andlega
:i| slítandi aðstæður starfaði Bjarni all-
|j an sinn starfstíma á ísafirði. En sem
j betur fór skánaði ástandið hægt og
bítandi með áranum og með lipurð
og dugnaði tókst Bjarna að aðstoða
við stofnun nýrra fyrirtækja sem
skutu sterkari stoðum undir mann-
lífið á svæðinu. Á þessum árum urðu
m.a. til á ísafirði lyrirtæki, sem með
tíð og tíma komust í fremstu röð í
sinni grein. Má þar m.a. nefna út-
gerðir togaranna Guðbjargar, Júlí-
í| usar Geirmundssonar og Páls Páls-
;j sonar, fyi'ii’tæki sem síðar urðu
|| landsþekkt fyrir góðan rekstur og
sterkan efnahag. Sjálfur heyrði ég
menn úr röðum eigenda þessara fyr-
irtækja fullyrða, að það hefði ekki
síst verið vegna áhuga Bjarna á að
efla atvinnustarfsemi á Isafirði, að
þessi fyrirtæki urðu til, þótt erfitt
hafi verið með peninga á þessum ár-
um.
Bjami var mikill félagsmálamað-
ur og sem slíkur lagði hann víða
hönd á plóginn. Sem ungur maður
tók hann ríkan þátt í íþróttum og
síðar í félagsstörfum íþróttahreyf-
ingarinnar. Hann fylgdi Framsókn-
arflokknum að málum og sat fyrir
hans hönd 15 ár í bæjarstjóm Isa-
fjarðar, þar af 4 ár sem forseti bæj-
arstjórnar. Hann varð þingmaður
flokksins í Vestfjarðakjördæmi og
sat á níu þingum. Atvinnumál vora
honum hugleikin og efa ég ekki að
sá áhugi hafi öðru fremur orðið til
vegna starfa hans sem bankamanns
í 42 ár og þess skilnings sem hann
hafði á þessum undirstöðumálum.
Ég var einungis fjögurra ára
gamall þegar Bjami kom til starfa á
Isafirði. Síðar, þegai- ég óx upp og
fór að veita umhverfinu athygli, fór
ekki hjá því að ég veitti þessum ís-
firska forystumanni athygli. Það var
ekki einungis vegna þeirra ábyrgð-
armiklu starfa sem hann gegndi í
sinni heimabyggð og vissulega
beindu athyglinni að honum, heldur
ekki síður vegna mannsins sjálfs.
Bjami var fríður sýnum, frekar lág-
vaxinn og snaggai-alegur og alla tíð
unglegur í útliti. Hann hafði létta
lund, átti gott með að umgangast
fólk og var hvers manns hugljúfi. Ég
hafði þó alltaf á tilfinningunni að
þrátt fyrir allt væri maðurinn innst
inni feiminn. Með Bjama og konu
hans, Gunnþórunni Bjömsdóttur, og
foreldram mínum var góður vin-
skapur og störfuðu faðir minn og
Bjarni náið saman að ýmsum félags-
málum á ísafjarðaráram hans. Síðar
á lífsleiðinni höguðu örlögin því svo
að ég réðst til starfa sem útibús-
stjóri Útvegsbankans í Vestmanna-
eyjum. Bjami var þá útibússtjóri
bankans í Kópavogi. Síðar, þegar
hann tók við stöðu bankastjóra
bankans, starfaði ég undir stjórn
hans bæði í Eyjum og Reykjavík og
var samstarf okkar á tíðum náið.
Einn fagran aprílmorgun árið
1983, hringdi Bjarni til mín í Al-
þýðubankann, en þangað hafði ég
ráðist sem aðstoðarbankastjóri árið
1981. Hann spurði mig að því hvort
ég hefði ekki áhuga á að koma aftur
í Útvegsbankann því hann hefði
aldrei verið sáttur við að ég flutti
mig um set. Aðspurður hvað hann
væri að bjóða mér svaraði hann;
„Ekkert." Hann sagðist ætla að láta
af störfum innan skamms og hvatti
mig mjög til að sækjast eftir stöðu
sinni. Þessi var ástæðan fyrir því að
ég tók síðar við stöðu Bjama þegar
hann lét af störfum.
Að leiðarlokum kveð ég þennan
vin minn sem nú er horfinn á vit ei-
lífðarinnar. Ég þakka honum sam-
fylgdina, vináttu og stuðning í gegn-
um tíðina. Megi minning hans lifa.
Við Steinunn sendum Gunnþóranni
og fjölskyldunni allri okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Fyrrum
starfsmenn Útvegsbanka íslands
kveðja látinn stai-fsbróður með virð-
ingu og þakklæti.
Halldór Guðbjarnason.
í dag kveðjum við Bjarna Guð-
björnsson, fyrrverandi bankastjóra
og alþingismann. Hann var eigin-
maður, faðir, tengdafaðir og afi en
það sem er mest um vert, hann var
góður maður. Hann var hlýr, blíður,
fullur af ást og umhyggju og vildi
allt fyrir alla gera. Sérstaklega fyrir
okkur sem stóðum honum næst.
Hann var einnig heiðarlegur, ákveð-
inn og fastur fyrir og ætlaðist til
þess sama af öðram. Þessi blanda
gerði hann að þeim einstaka manni
sem hann var.
Þegar ég kem til sögunnar fyrir
tæpum þrjátíu áram hafði afi lifað í
meira en hálfa öld. Hann var giftur
ömmu Dúdú og þau áttu þrjú böm,
Bjöm Ragnar, Gunnar Þór og Þór-
dísi móður mína. Afi og amma
bjuggu á ísafirði en þegar þau
fluttu til Reykjavíkur eignaðist ég
hjá þeim mitt annað heimili. Hvergi
var betra að vera en hjá þeim. Eg
skynjaði fljótt að ég hafði eignast
minn besta vin skömmu eftir fæð-
ingu, það var afí Bjarni. Hann var
mér í senn vinur, afi og faðir. Til
hans var alltaf hægt að leita, jafnt í
gleði sem sorg. Hann var ekki há-
vaxinn en samt svo stór, það fór
ekki mikið fyrir honum en samt
fyllti hann svo vel upp í allt. Hann
var minn besti vinur, hann var afi
Bjarni.
Gunnþórunn.
Látinn er í Reykjavík í hárri elli
Bjarni Guðbjörnsson, fyrrum
bankastjóri og alþingismaður. Með
honum horfir knattspyrnufélagið
Valur á bak gömlum og dyggum fé-
laga.
Bjarni var ári yngri en félagið,
fæddur 1912. Hann ólst upp í
Reykjavík og byrjaði snemma að
sparka bolta. Ungur gekk hann í
Val og lék knattspymu með yngri
flokkum félagsins og síðar í meist-
araflokki í nokkur ár. Bjarni vann
til margra titla með félaginu á ferli
sínum sem knattspyrnumaður. Þá r
tók hann þátt í fyrstu keppnisferð
til útlanda, sem íslenskt knatt-
spymufélag réðst í, en það var fræg
ferð meistaraflokks Vals, þáverandi
íslandsmeistara, til Danmerkur
sumarið 1931.
Er keppnisferlinum lauk gegndi
hann ýmsum trúnaðarstörfum fyrir
félagið. Auk þess að sitja í stjóm-
um og nefndum innan þess var
hann um nokkurt skeið fulltrúi fé-
lagsins í Knattspyrnuráði Reykja-
víkur. Þá sat hann um áratuga-
skeið í fulltrúaráði Vals. Bjarni ^
gegndi starfi útibússtjóra Útvegs-
banka íslands á ísafirði frá 1950 til
1973 er hann flutti til Reykjavíkur
á ný. Þrátt fyrir erilsöm störf í öðr-
um landshluta rauf hann aldrei
tengslin við Val. Alla tíð og þrátt
fyrir háan aldur fylgdist hann af
áhuga og elju með gamla félaginu
sínu, sótti leiki þess ef þess var
kostur og bar hag þess fyrir
brjósti. Hann var t.d. styrktarmeð-
limur í Lollapotti frá stofnun sjóðs-
ins til dauðadags.
Með Bjama er genginn góður fé-
lagi, sem unni Val af heilum hug. Að
leiðarlokum þakkar félagið honum
fyrir störf í þess þágu og óbilandi
stuðning alla tíð. Valur sendir eftir-
lifandi eiginkonu hans, Gunnþór-
unni Bjömsdóttur, sonum þeirra og
öðram aðstandendum innilegustu
samúðarkveðjur.
Knattspymufélagið Valur.
JONF.
ARNDAL
+ Jón Hjaltalín
Finnbogason
Arndal fæddist í
Hafnarfirði 17. maí
1930. Hann lést á
sjúkradeild Hrafn-
istu í Hafnarfirði
30. janúar síðastlið-
inn og fór útför
hans fram frá Frí-
kirkjunni í Hafnar-
firði 5. febrúar.
í dag verður til mold-
ar borinn vinur okkar
og félagi Jón Amdal.
Það fór ekki framhjá okkur félögum
hans í Lionsklúbbi Hafnarfjarðar, að
Jón átti við alvarlegan sjúkdóm að
stríða. Síðustu misseri voru honum
mjög erfið, en samt sem áður sótti
hann fundi, allt undir það síðasja og
lagði alltaf gott til allra mála. Ávallt
var vel hlustað á það sem Jón sagði,
enda mikils virtur meðal félaganna.
Ég átti þess kost að starfa með
Jóni í yfirstjóm Lionshreyfingarinn-
ar, þar sem hann starfaði sem gjald-
keri. Það kom strax í ljós að gjald-
kerastarfinu sinnti hann af þeirri al-
úð og trúmennsku sem honum var
lagið og hann var þekktur fyiTi-, allt
var samviskusamlega fært og upp-
gjör lagt fyrir á réttum tíma.
Jón var formaður Lionsklúbbs
Hafnarfjarðar þegar ég gekk í hann
og allt frá þeirri stundu var hann sú
fyrirmynd, sem ég hafði, enda litu
allir upp til hans.
Það hefur verið gæfa Lionshreyf-
ingarinnar að hafa haft á að skipa
slíkum manni. Nærvera Jóns, ein
sér, varð oft á tíðum til þess að mál
fengu yfirvegaða umfjöllun og leiddi
til niðurstöðu sem allir gátu verið
sæmdir af.
Á gleðistundum var hann hrókur
alls fagnaðar, en á erfiðari stundum
þegar störf okkar lutu að þeim sem í
erfiðleikum áttu, eða höfðu um sárt
að binda, þá litu allir til Jóns, því frá
honum var von á orðum sem voru
bæði skynsamleg og fallega hugsuð.
Hæverska vai- áberandi þáttur í
fari Jóns, það var sama hversu mikið
hann hafði lagt af mörkum til ein-
stakra mála, aldi'ei hafði hann orð á
því sjálfur, sama var uppi á teningn-
um þegar honum voru veittar viður-
kenningar af einhverju tagi, eða þá
að honum væri hrósað, þá sagði Jón
alltaf að fleiri hefðu nú
komið þar nærri, en
hann.
Þau Gréta voru af-
skaplega samhent hjón
og undu sér vel í góðra
vina hópi. Það er ekki
síst samneyti við slíkt
fólk sem eflir mann í
trúnni á að heimur
batnandi fari.
Elsku Gréta, við fé-
lagamir í Lionsklúbbi
Hafnarfjarðar, vottum
þér og fjölskyldu þinni,
okkar dýpstu samúð.
Megi guð geyma
ykkur öll.
Halldór Svavarsson, Lions-
klúbbi Hafnarfjai-ðar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð þinn náðarkraftur
mín veri vöm í nótt.
Æ, virzt mig að þér taka,
méryfirláttuvaka
þinn engil, svo ég sofi rótt
(S. Egilsson.)
Mig langar í fáum orðum að minn-
ast vinar míns og Lionsfélaga Jóns
F. Arndal, sem lést á Hrafnistu 30.
janúai- sl. eftir erfið veikindi.
Að leiðarlokum er margs að minn-
ast og margt að þakka.
Ég kynntist Jóni í Lionsklúbbi
Hafnarfjarðar árið 1973 en við geng-
um í klúbbinn um svipað leyti. Það
kom fljótt í ljós hversu tryggur og
áreiðanlegur hann var og gott að
leita til hans alveg sama hvað það
var. Þegar ég var í ábyrgðarstöðu
hjá Lions fékk ég alltaf góð ráð hjá
honum. Hann reyndist mér ætíð sem
besti vinur sem ég gat treyst á.
í Lionshreyfingunni var hann
alltaf boðinn og búinn að leggja fram
krafta sína og leggja þeim lið sem
minna mega sín. Hann var einn af
þessum mönnum sem alltaf eru já-
kvæðir um þau málefni sem tekin
era fyrir. Hann vildi einnig hafa allt
á hreinu.
Þótt hann hafi átt við 61410 veik-
indi að stríða í nokkur ár var hugur
hans alltaf hjá Lions og hann reyndi
að koma á fundi eins oft og hann gat
þótt það hefði verið erfitt. Manni
hlýnaði um hjartaræturnar að sjá
hann koma á fundi og taka þátt í
þessum góða félagsskap.
Ekki má gleyma konu hans Mar-
gréti, hún tók mikinn þátt í Lions-
starfinu og hefur stutt mann sinn í
einu og öllu og nú síðast í veikindum
hans.
Við Elna og Inga, dóttir okkar,
eigum ógleymanlegar minningar um
öll ferðalögin sem við höfum farið
með Lions. Þau hjón Margrét og Jón
áttu stóran þátt í því hve gaman var
og glatt á hjalla í þessum ferðum.
Þau voru svo skemmtilegir og ljúfu-
ferðafélagar og alltaf hress og kát.
Þau létu sig aldrei vanta í Lionsferð-
irnar og aðrar skemmtanir. Við
þökkum þeim innilega fyrir þein-a
góðu samfylgd í gegnum árin.
Elsku Margrét og fjölskylda. Við
vottum ykkur dýpstu samúð og biðj-
um Guð að styrkja ykkur í sorg ykk-
ar.
Kæri vinur Jón Arndal, við þökk-
um þér fyrir hlýleika þinn og góða
samveru alla tíð.
Fai- þú í friði, friður Guðs þig
blessi.
Baldvin og Elna.
t
Hjartans þakkir sendum við öilum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför
GUÐMUNDAR M. KLEMENSSONAR
kennara,
Bólstaðarhlíð,
Austur-Húnavatnssýslu.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki Fjórð- !
ungssjúkrahúss Akureyrar, Héraðshælisins á Blönduósi og Sjúkrahúss
Reykjavíkur.
Aðstandendur.
Frágangur afmælis-
og minningargreina
MIKIL áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentun-
inni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað. Þá
er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569 1115) og í tölvu-
pósti (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfínu,
ekki sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá era ritvinnslukerfin Word og WordPerfect
einnig nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvem látinn einstakling birtist ein uppistöðugrein af hæfilegri
lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við eina örk, A-
4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200 slög (um 25
dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt
tO þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skímamöfn sín en
ekki stuttnefni undir greinunum.
Útfararstofa íslands - Suðurhlfð 35 - 105 Reykjavík.
Sími 581 3300 - allan sólarhringinn.
er að veita trausta og persónulega þjónustu.
Aðstandendur geta leitað útfararstjóra hvenaer sólarhrings sem er. Útfarar-
stofa (slands er aðstandendum innan handar um alla þá þætti, er hafa ber I
huga er dauðsfall ber að. Útfararstjórar Útfararstofu Islands búa yfir mikilli
reynslu og hafa starfað við útfararþjónustu um árabil.
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjón útfarar t samráði
við prest og aðstandendur.
Flytja hinn látna af dánarstað i likhús.
Aðstoða við val á kistu og likklæðum.
Undirbúa lík hins látna i kistu og snyrta ef
með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
Prest.
Dánarvottorð.
Stað og stund fyrir kistulagningu og útför.
Legstað i kirkjugarði.
Organista, sönghópa, einsöngvara, einleikara
og/eða annað listafólk.
Kistuskreytingu og fána.
Blóm og kransa.
Sálmaskrá og aðstoöar við val á sálmum.
Ukbrennsluheimild.
Duftker ef likbrennsla á sér stað.
Sal fyrir erfidrykkju.
Kross og skilti á leiði.
Legstein.
Flutning á kistu út á land eða utan af landi.
Rutning á kistu til landsins og frá landinu.
Sverrir Elnarsson,
útfararstjóri
Svenir Olsen,
útfararstjóri
4