Morgunblaðið - 16.03.1999, Side 46

*46 ÞRIÐJUDAGUR 16. MARZ 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
EINAR LONG
* BERGS VEINSSON
+ Einar Long
Bergsveinsson
fæddist á Norðfirði
10. júní 1942. Hann
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsinu á
Akureyri 8. mars
síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Brynhildur Sigurð-
ardóttir frá Gný-
stöðum á Vopna-
'y firði, f. 9. aprfl
1918, d. 25.
1976, og Berg-
sveinn Sigmundur
Long Stefánsson frá
Norðfirði, f. 9. ágúst 1909, d. 27.
aprfl 1993. Systur Einars Long
eru Kristrún, f. 2. maí 1945, og
Guðbjörg Stefanía, f. 20. aprfl
1947, báðar búsettar á Akur-
eyri.
Einar Long kvæntist Onnu
Guðbjörgu Sigfúsdóttur frá
Staffelli í Fellum 6. júlí 1968.
Foreldrar hennar voru Sigfús
Jón Oddsson frá Staffelli og
Þorbjörg Eiríksdóttir frá Egils-
seii í Fellum. Anna og Einar
•• áttu fjögur börn saman en fyrir
átti Anna eina dóttur, Guð-
björgu Guðmundsdóttur, f. 1.
janúar 1962, Ieiðsögumann, bú-
sett í Reykjavík, maki Sigurður
Einarsson, f. 22. júlí 1954_, húsa-
smiður, böm þeirra em Ymir, f.
22. febrúar 1991, d. 27. febrúar
1991, og Óðinn, f.
11. nóvember 1992.
Börn Einars og
Önnu eru 1) Þor-
gerður, f. 5. ágúst
1967, búsett í Hafn-
arfirði. Börn hennar
em Einar Long
Gissurarson, f. 9.
desember 1986, og
Katrín Rut Jóhanns-
dóttir, f. 26. júní
1990. 2) Valdís
Vera, f. 29. ágúst
1972, leikskóla-
kennaranemi í
Reykjavík. 3) Sig-
fús, f. 5. mars 1975, d. 26. sept-
ember 1975. 4) Óskar Long, f.
13. desember 1976, nemi f
Reykjavík.
Einar Long vann framan af
ýmsa verkavinnu á landi og á
sjó. Frá árinu 1980 og fram til
ársins 1993 starfaði hann hjá
versluninni Eyfjörð á Akureyri
en frá 1994 vann hann í KEA -
Lónsbakka. Einar og Anna
bjnggu á Akureyri allt frá árinu
1967 en áður höfðu þau búið í
Reykjavík um skeið. Einar Long
var alla tíð mikill áhugamaður
um hvers konar veiði en einnig
um spilamennsku, bókmenntir
og ferðalög.
Utfor Einars Long fer fram
frá Akureyrarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
Mig langar að minnast pabba
míns í örfáum fátæklegum orðum.
Það er erfitt að sætta sig við hvað líf
hans tók snöggum breytingum á
* jstuttum tíma. Eg minnist pabba þar
sem hann var alltaf á ferð og flugi.
Hann sat sjaldan auðum höndum,
annaðhvort var hann á leiðinni að
spila, veiða eða tefla með félögunum
en einnig var hann alla tíð mikill
vinnuþjarkur. Hann var yfirleitt
léttur á brún og alltaf var stutt í
skopið og spunann hjá honum. Oft
flæddu vísumar og hendingamar
upp úr honum við minnsta tilefni, þó
sérstaklega á ferðalögum. Pabbi var
mikið náttúmbam, hann eyddi ótal
stundum á árbakkanum eða ein-
hvers staðar uppi á fjöllum og heið-
um við að koma auga á fugl. Eg man
hvað það var gaman þegar hann
Utfararstofa Islands sér um:
Útfararstjóri tekur að sór umsjón útfarar
í samráði við prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað í líkhús.
- Aðstoða við val á kistu og líkklæðum.
- Undirbúa lík híns látna (kistu og
snyrta ef með þarf.
Útfararstofa íslands útvegar:
- Prest.
- Dánarvottorð.
- Stað og stund fyrir kistulagningu
og útför.
- Legstað i kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingu og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoöar við val á
sálmum.
- Líkbrennsluheimild.
- Duftker ef líkbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein.
- Flutning á kistu út á land eða utan af
landi.
- Flutning á kistu til landsins og frá
landinu.
Sverrir Einarsson,
útfararstjóri
Sverrir Olsen,
útfararstjóri
Útfararstofa fslands - Suðurhlíð 35
-105 Reykjavík. Sími 581 3300 -
allan sólarhringinn.
kom af rjúpnaveiðum og ég beið iðu-
lega í glugganum eftir honum, og
fékk að giska á hvað væru margar
rjúpur í veiðipokanum. Margir
sögðu að pabbi væri með veiðidellu,
hann mætti ekki sjá h'tinn drullupoll,
þá væri hann rokinn af stað með
veiðistöngina. A sumrin var iðulega
farið austur á land í sveitina til móð-
urforeldra minna, sú ferð hefði und-
ir öllum venjulegum kringumstæð-
um tekið um fjóra tíma en þegar
pabbi var í stuði þá vorum við allt að
tíu tíma á leiðinni. Pabbi var fróð-
leiksfús maður og ávallt lá bók á
náttborðinu hans, hann hafði mjög
gaman af að lesa Islendingasögurn-
ar en einnig var gluggað í léttari
bókmenntir inn á milli. Mikið var
leitað til pabba eftir upplýsingum
um góða veiðistaði, og var þá sama
hvort um var að ræða skot- eða
stangveiði. Pabbi var mikill sögu-
maður, hann átti auðvelt með að
segja frá á skemmtilegan hátt.
Hann sagði mér margar sögur frá
æskuárum sínum þegar hann bjó að
Heyklifi á Kambanesi. Þar bjó hann
frá átta ára aldri og þar til hann var
sextán ára. Afi var vitavörður á
Kambanesi með fimm manna fjöl-
skyldu sem þurfti að búa við erfiðar
aðstæður. Oft verður mér hugsað til
þess hvernig var fyrir pabba að vera
unglingur á þessum stað.
Eg get ekki annað sagt en pabbi
hafi verið mér góður faðir, hann var
mjög þolinmóður að eðlisfari og
ákveðið frjálsræði var leyfilegt.
Hann ýtti undir sjálfstæði mitt á
margan hátt, alltaf var hann boðinn
og búinn til þess að rétta hjálpar-
hönd en á móti kenndi hann mér að
standa á eigin fótum, stundum með
því að vísa í sín bemskuafrek. Það
var erfitt að taka því hve skjótt
hann varð fyrir barðinu á krabba-
meininu, en ég fékk víst litlu ráðið
um það. Fyrir fjórum árum fóru
hjartveikindi að gera vart við sig en
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
H
Erfisdrykkjur
P E R L A N
H
H
Sími 562 0200
H XIlilixZXXXIXII£
pabbi var fljótur að ná sér upp úr
þeim veikindum. Síðasta vor var
hann hætt kominn en enn stóð hann
uppréttur og það var fjarlæg til-
hugsun að svo stutt væri eftir af
hans lífshlaupi sem raun ber vitni.
Krabbamein í nýra var fjarlægt í
nóvember og ég eyddi yndislegum
jólum með foreldrum mínum, pabbi
orðinn nokkuð frískur og var að búa
sig undir að fara að vinna eftir ára-
mót. En allt kom fyrir ekki, í byrjun
janúar veiktist pabbi á ný og því
miður var ekki aftur snúið. Engar
vonir voru gefnar að þessu sinni og
vitað var hvert stefndi. Eg heim-
sótti hann norður fyrir tveimur vik-
um og þá vissi ég af því að ég væri
sennilega að sjá hann á lífi í síðasta
sinn, það var mjög erfiður biti að
kyngja. Eg var búin að hlakka til að
sýna honum háskólaskírteinið mitt í
vor og einnig langaði mig til að geta
gefið honum bamabörn í náinni
framtíð. En minningarnar um góð-
an föður lifa.
Elsku pabbi, litla diskódísin þín
getur ekki með nokkru móti staðið
uppi í hárinu á þér hvað varðar
skriftir þannig að hún lætur þetta
ljóð segja það sem segja þarf, hún
veit að það var í uppáhaldi hjá þér.
Bestu þakkir fyrir fylgdina í
þessari jarðvist. Hvíl í friði.
Fram í heiðanna ró
fann ég bólstað og bjó,
þar sem birkið og fjalldrapinn grær.
Þarervistinmérgóð,
aldrei heyrist þar hljóð,
þar er himinninn heiður og tær.
(Friðrik A. Friðriksson)
Þín dóttir
Valdís Vera.
Elsku pabbi minn og afi okkar.
Nú er komið að skilnaðarstund. Við
viljum fá að þakka þér fyrir allar
góðu og hlýju stundmnar sem við
áttum með þér, sem því miður urðu
of fáar. Líf þitt er ljós í hugum okk-
ar. Megi algóður Guð varðveita þig
og blessa.
Hvíl í friði.
Þín dóttir,
Þorgerður E. Long og
bamabörnin Einar Long
og Katrín Rut.
Hver og einn á sér sína mynd af
látnum ástvini. Síðastliðna daga og
vikur hafa leitað fast á mig myndir
frá bemskunni og mínum fyrstu
kynnum af pabba. Það var fallegur
haustmorgunn í október ‘66. Lítil
stelpa er stödd í stofunni heima hjá
afa og ömmu á Staffelli, hún er
steinhissa því að það er ókunnugur
maður inni hjá henni mömmu. Hún
er hálffeimin, en þessi maður vill
kynnast henni nánar og spyr að
nafni, segist sjálfur heita Einar og
vera kærastinn hennar mömmu. Já,
þannig komstu inn í líf mitt, pabbi
minn, og við höfum átt samfylgd
síðan í rúma þrjá áratugi. Það er
margs að minnast. Bernskuárin í
Hafnarstræti sem vora fyrstu bú-
skaparárin ykkar mömmu á Akur-
eyri. Eg minnist þaðan nálægðar-
innar við hafið, þegar sjórinn náði á
tímabili alla leið að tröppunum á
húsinu okkar, þegar við vorum úti á
sjó á skaki. Einnig þegar pollurinn
var ísi lagður og við vorum úti á
ísnum að dorga. Pabbi var mikið
fyrir útivist og veiðar og naut sín
best úti í náttúranni. Oft fóru þau
mamma í ferðalög, hvort sem það
væru nú hefðbundnar ferðir austur
á land í sveitina eða veiðiútilegur.
Við börnin duttum svo inn í þessar
ferðir þegar svo bar undir, en oft
vorum við sum hver í sveitinni hjá
afa og ömmu. Eg man hvað mér
fannst gaman eitt sumarið þegar
þau mamma sóttu mig í sveitina og
tóku mig með í ferðalag niður á
firði og pabbi sýndi okkur bernsku-
slóðir sínar á Kambanesi. Það var
ævintýri líkast, hellirinn og fjaran
og svo hvítir og glansandi geisla-
steinar.
Þegar ég lít til baka til unglings-
áranna í Hjallalundi finnst mér sem
allt hafi verið þar á ferð og flugi.
Það var aldrei nein lognmolla í
kringum pabba, hann vildi lifa lífinu
lifandi. Hann átti sér mörg og gef-
andi áhugamál, var félagslyndur
með afbrigðum og einatt hrókur alls
fagnaðar. Oft var hlegið dátt að ein-
hverju við eldhúsborðið í Hjalla-
lundi sem og annars staðar. Því er
ekki að leyna að við pabbi áttum
okkar erfiðu stundir á þessum áram
og þá mættust oft stálin stinn, en
við þurftum líka oft að standa sam-
an þegar erfiðleikar steðjuðu að
fjölskyldunni. I gegnum tíðina hafa
pabbi og mamma orðið íyrir miklum
áfóllum, en pabbi hefur aldrei látið
bugast. Honum má líkja við örninn
sem býður storminum birginn og
beitir vængjum sínum þannig að
vinduinnn ber hann hærra og hærra
uns komið er upp í efri loftlög þar
sem er logn.
Við pabbi höfðum ekki svo mikið
af hvort öðra að segja framan af eft-
h- að unglingsárunum sleppti enda
flutti ég snemma að heiman og frá
Akureyri. En það var gott að koma
heim í Hjallalundinn og seinni árin
hefur leið mín æ oftar legið þangað.
Það hefur verið okkur Óðni mjög
mikils virði að fara í þessar heim-
sóknir til afa og ömmu í Hjallalundi.
Elsku pabbi, nú er komið að leiðar-
lokum alltof snemma og það er svo
sárt. Mér fannst við svo heppin um
hvítasunnuna í fyrra þegar þú
slappst fyrir hom og ég var svo
sannfærð um að þér væri ætlað
lengra líf fyrst hjartað gaf sig ekki
þá, enda leit allt út fyrir það og allt
gekk eftir sem skyldi. Þú varðst
reyndar að dvelja á sjúkrahúsi allt
sumarið og láta þér nægja að hugsa
bara um veiðiámar í þetta sinnið.
En svo varðst þú á endanum að lúta
í lægra haldi fyrir öðrum sjúkdómi.
Þú hélst þinni reisn engu að síður
og minning um þig frá því í nóvem-
ber er þú lást á gjörgæsludeildinni
eftir aðgerð kallar fram bros á var-
irnar. Þarna lást þú tengdur við alls
kyns slöngur og tæki, með dagblað-
ið og getraunaseðlana þína og með
skýr fyrirmæli til okkar hinna um
hvað ætti nú að gera, kíkja á texta-
varpið heima, fara með seðlana fyr-
ir lokun og gera þetta nú rétt.
Þama áttum við ennþá von og vor-
um full bjartsýni. Síðasta reið-
arslagið kom nú í janúar og nú ertu
allur. Við systkinin náðum sem bet-
ur fer öll að kveðja þig. Eg er þakk-
lát fýrir þær stundir sem við náðum
að eiga saman nú fyrir skemmstu
og sérstaklega þykir mér vænt um
að Óðinn gat hitt þig líka. Starfs-
fólkinu á FSA sem ég hitti og
kynntist lítillega í nóvember og
febrúar þakka ég hlýlegt viðmót.
Eg kvaddi þig, pabbi minn, 27. febr-
úar á dánardegi Ymis litla og fylgi
þér í dag í þína hinstu ferð 16. mars
á sama degi og hann lagði í sína
hinstu ferð. Eg hugsa núna til ykk-
ar og Sigfúsar bróður og annarra
ástvina.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Þín fósturdóttir,
Guðbjörg Guðmundsdóttir.
Elsku afi minn.
Nú ertu ekki lengur hjá okkur og
það finnst mér leiðinlegt. Það var
alltaf gaman að koma til Akureyrar
og hitta afa. Einu sinni fórum við að
veiða. Það fannst mér mest gaman,
þegar við fóram með ömmu,
mömmu og Einari frænda í Hörgá.
Það var sól og við veiddum silung.
Afa fannst silungur góður en þegar
var pasta í matinn, þá sagði hann að
pasta væri ekki matur, það fannst
mér svo fyndið.
Mér finnst svo gaman að koma til
Akureyrar á öskudaginn. Fyi-st
kom ég þegar ég var tveggja ára og
söng í bangsabúningi í búðinni hjá
afa úti á Lónsbakka og fékk nammi,
svo líka í fyrra í fína íþróttaálfabún-
ingnum sem amma saumaði. Eg
kom aftur núna og var íþróttaálfur
og söng fyrir afa á sjúkrahúsinu. Afi
var mikið veikur og þess vegna var
henn á sjúkrahúsi. Það var gott að
geta heimsótt hann með mömmu f
nóvember, þá horfðum við afi á fót-
bolta og afi var með miðana sína.
Eg og Katrín Rut fengum líka miða
og við hjálpuðum afa að merkja við
á miðana.
Afi fór aftur á sjúkrahúsið 1 janú-
ar og var meira veikur, samt gat ég
lesið fyrir hann og teflt við hann
skák áður en hann varð svona
skrýtinn og alltaf sofandi.
Elsku afi minn, nú líður þér vel
hjá öllum englunum.
Þinn
Óðinn.
Að kveðja góðan vin er erfitt,
erfitt að skilja því hann fór svo
fljótt. Hann varð að lúta í lægra
haldi fyrir erfiðum sjúkdómi. Einar
Long sótti Fljótsdalshérað oft heim
og þá ævinlega leit hann inn til okk-
ar hjóna. Einar var sannur vinur.
Við kvöddum hann fagurt haust-
kvöld á Háafelli 2. Fylgdum honum
til dyra og dáðumst að fegurð
kvöldsins, logn var og stjörnubjart.
Þetta var hinsta kveðjan.
Við vottum Önnu, börnum og fjöl-
skyldum samúð á erfiðum tímum.
Herdís Eiríksdóttir
og Viggó A. Jónsson.
Þeir sem guðimir elska deyja
ungir. Vinur og stórfrændi minn er
látinn, langt fyrir aldur fram, og
það er virkilega skarð fyrir skildi.
í fyrsta lagi var hann mikill
öðlings maður og stórmenni, sem
vildi allt fyrir alla gera, og í öðra
lagi fór hann allt of fljótt, ég átti eft-
ir að rífast miklu meira við hann!
Við slógumst eins og hundur og
köttur þegar við vorum að alast
upp, en vorum miklir vinir og mátt-
um ekki vita að neitt væri að hjá
hvort öðra. Seinna urðum við ennþá
meiri vinir þegar við fullorðnuð-
umst og hættum að slást og gátum
hlegið saman alveg endalaust. Okk-
ur var alveg sama þótt fólk í kring-
um okkur þyrfti eymahlífar, og
hann var svo skemmtilegur og tal-
aði svo innilega að allir hrifust með.
Frændi var mikill veiðimaður,
jafnt á lax og silung, og þess á milli
seldi hann veiðivörur og gaf góð
ráð. Eg man eftir einu sumri. Hann
var að kenna manninum mínum að
kasta flugu úti í garðinum í Hjalla-
lundinum á Akureyri. Þá kom lítill
drengur og horfði í forandran á
þessa klikkuðu karla, sem héldu að
þeir væra að veiða á grasinu. Hvað
gátu þeir veitt? Kannski túnfisk.
Hann var skáld mikið og gerði tölu-
vert að því að semja vísur og ég veit
að ýmislegt er til.
Frændi var mikill fjölskyldumað-
ur og fjölskyldan var honum allt, og
hann var mjög tryggur vinur.
Elsku Anna og öll börnin ykkar
og barnaböm, Kristrún, Guðbjörg
og fjölskyldur. Guð veri með ykkur
og veiti ykkur styrk. Minningarnar
lifa um góðan dreng. Blessuð sé
minning Einars Long'Bergsveins-
sonar.
Eg sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífs þíns nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta,
þásælteraðvitaafþví,
þú laus ert úr veikindum þínum,
þín veröld er björt á ný.
(Þ.S.)
Guðbjörg B. Sigurðardóttir
(Bubbý) og Orvar Kristjánsson.
Skilafrestur
minning-
argreina
EIGI minningargrein að birtast
á útfarardegi (eða í sunnudags-
blaði ef útför er á mánudegi), er
skilafrestur sem hér segir: í
sunnudags- og þriðjudagsblað
þarf grein að berast fyrir hádegi
á föstudag. í miðvikudags-,
fimmtudags-, föstudags- og
laugardagsblað þarf greinin að
berast fyrir hádegi tveimur
virkum dögum fyrir birtingar-
dag. Berist grein eftir að skila-
frestur er útranninn eða eftir að
útfór hefur farið fram, er ekki
unnt að lofa ákveðnum birting-
ardegi. Þar sem pláss er
takmarkað getm- þmft að fresta
birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna
skilafrests.