Morgunblaðið - 09.10.1999, Qupperneq 72

MORGUNBLAÐIÐ
. > 72 LAUGARDAGUR 9. OKTÓBER 1999
FÓLKí FRÉTTUM
Hægt
að
nálgast
Elvisí
Vegas
► NÚ GETA Elvis-
aðdáendur þyrpst til
Las Vegas til að nálg-
ast muni og fatnað
kóngsins því uppboð
stendur nú um helg-
ina á eigum hans og
mun ágóðinn renna
til bygginga fyrir
heimilislausa i heima-
borg hans, Memphis.
Hér sést Carles Dav-
is, sem vinnur fyrir
sér í Vegas með því
að herina eftir Elvis,
virða fyrir sér brúnu
jakkaföt kóngsins
sem hönnuð voru af
einkahönnuði kóngs-
ins, Bill Belew.
9\[œturfla(inn
Dans- og skemmtistaður — alltaf lifandi tónlist
í kvöld leika
Hilmar Sverrisson og
Þuríður Siguróardóttir
Opið frá kl. 22—3 — sími 587 6080
-UNGFRUIN
GOÐA.
OGHUSIÐ
l.ciksijoii tiuönv I lalldórsdóttir
Tinna CiunnlaugsdóUir
Ragnliildm (iísladótln
Lgill t ilalsson
Agncta I kmanner
Rúiik Maialdsson
Björn 1 loberg
Reiuc Bi\ nollsson
I Iclgi Bjöi'nssoii
★ ★★ MRI
★ ★ ★ |)\
★ ★ ★ RAS2
★ ★ ★ V J)íi<>ur
Það crástæða til að óska óllum aðslandcndum
Ungrníarinnar góðu t>g htissins til hamingju mcð
vcl hcppnað \ crk,... Ó.T.H. Rás 2
Aðalpcrsónurnar voru hörku \ cl lciknar, tónlisiin
angurværog álcilin, og umgjórðin s\o undurdramalísk
undir lokin... L.A. Dagur
Hcr helurorðið til cltirminnilcg kvikmynd scm h\crlist
ummannlcg gildi af lisifcngi og ágælri alúð. H.S. Mbl.
Unglrúin góða og Inisið cr besta k\ ikmynd Guðnýjar.
Tinna svnir mikin slyrk og cr aldrci bclri cn þcgar
vandræðin cru mcsl.-H.K. DV
m Bio
HASKOLABIO
Bræðurnir Jón og Haukur Hjalta-
synir, sem ráku Sælkerann við
Hafnarstræti á árum áður, buðu Is-
landsmeisturum KR í mat áður en
KR-ingarnir tóku á móti Islands-
meistarabikarnum 1968 á Laugar-
dalsvellinum. Þeir endurtóku boðið
á þriðjudaginn með því að bjóða leikmönnum
meistaraliðsins 1968 og nýkrýndum íslandsmeist-
urum í mat í Keiluhöllinni í Oskjuhlíð. Onnur
myndin sýnir KR-liðið 1968 fyrir utan Sælkerann,
en hin myndin hópana saman.
Á gömlu myndinni eru Pétur
Ki'isljánsson, Ársæll Kjartansson,
Björn Árnason, Gunnar H. Gunnars-
son, Walter Pfeiffer þjálfari, Jóhann
Reynisson, Hörður Markan, Guð-
mundur Pétursson, Jón og Haukur,
Gunnar Felixson, Eyleifur Haf-
steinsson, Þórður Jónsson, Haildór Björnsson, Ól-
afur Lárusson, Theodór Guðmundsson og Einar
Sæmundsson, fyrrverandi formaður KR. Á mynd-
ina vantar Jón Sigurðsson, Ellert B. Schram, Jón
Ólason og Þórólf Beck.
Að31
ári liðnu
1 i\ iflfc
pO-' ' 'il WssæíX 'l II’
M V 'M *pg|i,' iLiriiA , ■
Glaðnar yfir sýningum
DAGSKRÁR sjónvarpsstöðv-
anna beggja eru eitthvað að
hressast ef marka má sjónarspil
þeirra um síðustu helgi. Fyrst
skal frægan telja gamanþáttinn
Heilsuhælið í Gei-vahverfi, sem
Stöð 2 endursýnir, þar sem Laddi
og margir fleiri fara á kostum og
engu og engum þarf að sýna virð-
ingu. Þátturinn er einskonar
uppeldi í læknis-
fræði, enda er bóta
meina leitað linnu-
laust á „gróteskan“
máta, svo sjúkling-
ar jafnt og læknar verða stór-
hlægilegir. Allt er þetta þó
græskulaust gaman og mátulega
afkáralegt til að hitta engar taug-
ar fyrir nema hláturtaugarnar.
Eflaust hafa margir lagt hönd á
plóginn við samningu svona
stykkis, en helstu leikarar fyrir
utan Ladda eru Edda Björgvins-
dóttir, Júlíus Brjánsson og Pálmi
Gestsson, svo einhverjir séu tald-
ir.
Endursýning á þessum þáttum
fæiir okkur heim sanninn um, að
gott sjónvarpsefni sprettur ekki
eins og gras á vori. Það þarf mik-
ið fyrir því að hafa og það tekur
sinn tíma að búa það tO sýningar.
Þess vegna mega dagskrárstjór-
ar aldrei sofna á verðinum. Þeir
þurfa að vera duglegir að ýta á
eftir mönnum, sem eitthvað geta.
Það eru ekki endilega hinir
„kannoniseruðu" kvikmyndaleik-
stjórar landsins, sem hafa ekki
sýnt neina afburðahæfni á síð-
ustu árum nema við sjálfsauglýs-
ingar. Miklu frekar þarf að leita
S JONVARPA
LAUGARDEGI
tO hinna hógværu manna, sem
eru fyndnir og gáfaðir, án þess að
berja sér á brjóst á torgum.
Þannig urðu þættirnir um
Heilsuhælið til og þættir ríkis-
kassans úr Spaugstofunni.
Jafnvel ríkiskassinn virðist
vera farinn að hugsa um áhorf-
endur sína í stað þessa að æfa
sérfögin. Á sunnudagskvöldið
sýndi hann leikritið
Fjögur hjörtu eftir
Ólaf Jóhann; vel
__________ skrifað leikrit og
flott sýningu, sem
Saga fOm tókst vel að kvik-
mynda. Leiksýningin gladdi
áhorfendur eftir satt að segja
heldur dapurlegar æfingar með
dagskrána. Leikararnir voru
fjórir dáðadrengir af íslensku
leiksviði og allir komnir á eftir-
laun að ég held. Var sérstök án-
ægja að horfa á þá alla saman í
hóp, Arna Tryggvason, Bessa
Bjamason, Gunnar Eyjólfsson og
Rúrik Haraldsson vera að föndra
við spil (bridge) á sama tíma og
þeir voru að gera upp mál sín á
milli með nokkrum ósköpum.
Þama vora ekki feilpústin eða
ærslin eða óðagotið heldur fast-
mótaður stfll og fumlaus fram-
setning, sem þeir einir geta sýnt
sem eru búnir að standa á leik-
sviði í fjömtíu ár eða meira og
alltaf komist frá því með láði. Það
var gaman að sjá þessi brýni í
einum hóp flytja snurðulaust og
með tflþrifum mikla mannlega
tragedíu nú þegar lífshættan
virðist víðsfjarri öllum listum.
Svo kom þáttur í ríkiskassan-
um á mánudagskvöldið, sagður
sá fyrsti af þremur og hét Goð-
sögn í sinni grein. Nafnið er
nokkuð undarlegt og líka það, að
goðsagnirnar skuli ekki vera
fleiri en þrjár. Ég hélt að goð-
sagnir á Islandi væru miklu fleiri
svona við aldarlok, en sjónvarpið
hefur talað. Þátturinn var um
Guðna Guðmundsson, rektor
Menntaskólans í Reykjavík.
Guðni er með skemmtilegri
mönnum og lítt orðvar, þegar sá
gállinn er á honum. Af þeim sök-
um fékk hann viðurnefni, sem
borið er fram af hlýju og viður-
kenningu, þótt það sé hið grófa
orð: kjaftur. Mér hefur aldrei
þótt þetta orð sæma. En tóbak-
skallar norður í Skagafirði not-
uðu annað orð af líku tilefni. Það
var orðið: gullkjaftur og slíkt orð
gæti ég notað um mann eins og
Guðna hvenær sem er. Guðni var
ágætur í þættinum. Honum
mætti lýsa sem íhaldssömum
krata enda enginn flysjungur. I
þættinum var eingöngu talað við
hann um árin í Menntaskólanum,
þar sem hann vann ævistarf sitt
að mestu. Lítið var talað við hann
um námsárin á Akureyri, þar
sem ég sá hann fyrst, glaðan og
reifan eins og hann hefur alltaf
verið. Svo unnum við saman á Al-
þýðublaðinu, þar sem hann var
um tíma í fríum sínum. Það voru
aldeilis stórbrotnir tímar. Síðan
er ég sannfærður um að ég hefði
haft það í gegnum menntaskóla
hefði Guðni verið rektor.
Indriði G. Þorsteinsson