Morgunblaðið - 03.12.1999, Síða 46

46 FÖSTUDAGUR 3. DESEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
Það sem
koma skal
Viðbrögð Ingibjargar Sólrúnar Gísla-
dóttur við mótmœlum borgarbúa vekja
væntingar um að víðar taki að örla á
nútímalegum skilningi á stjórnmálum
/
á Islandi.
VIÐBRÖGÐ Ingi-
bjargar Sólrúnar
Gísladóttur borgar-
stjóra við mótmæl-
um almennings sök-
um fyrirhugaðra framkvæmda í
Laugardal og endurbyggingar
Reykjavíkurflugvallar eru lof-
sverð og ávísun á það sem koma
skal í íslenskum stjómmálum.
Hefðbundin pólitísk hugsun á Is-
landi hefur kveðið á um að það sé
veikleikamerki ákveði stjóm-
málaleiðtogar að hlýða á skoðanir
annarra hvað þá leita eftir þeim.
Þeir sem lagst hafa svo lágt að
taka tillit til annarra sjónarmiða
hafa síðan dæmt sig til ævilangrar
vistar í lúðadeildinni. Þessi fram-
stæða stjórnmálahefð er nú á
undanhaldi
VIÐHORF
Eftir Asgeir
Sverrisson
þótt einhverj-
ir fulltrúar
hins liðna
muni vafa-
laust freista þess að hefta framrás
hins beina lýðræðis á Islandi.
Nú er ljóst orðið að áform um
húsbyggingar í Laugardal hafa
verið lögð til hliðar vegna mót-
mæla almennings. Það ber
ánægjulegan vott um virðingu
fyrir leikreglum nútímalegra
stjómmála að borgarstjóri hafi á
þennan veg bragðist við skýram
vilja mikils fjölda borgarbúa.
Fyrirheit um atkvæðagreiðslu
um framtíð Reykjavíkurflugvallar
era öllu óljósari. Vitaskuld hefði
verið heppilegra ef slík atkvæða-
greiðsla hefði farið fram áður en
ákveðið var að ráðast í endur-
byggingu flugvallarins. Engu að
síður er sú ákvörðun að leita beint
eftir skoðunum borgarbúa í þessu
efni ánægjulegt fráhvarf frá
stjómmálum hrokans.
Þótt hin efnislega niðurstaða í
báðum þessum málum verði vafa-
laust talin mikilvæg er það að-
ferðafræðin sem vekur sérstakar
vonir þar sem hún vísar fram á
við. Vitanlega er það fráleitt að
fólkið í landinu þurfi að gera sér
að góðu að hlýða kalli lúðursins á
fjögurra ára fresti en hafi þess í
milli engin áhrif á ákvarðanir og
gerðir þeirra, sem valdið hafa.
Þetta kerfi er augljóslega tíma-
skekkja og fær ekki staðist öllu
lengur.
Tölvutæknin verður trúlega
nýtt þegar fram líða stundir til að
leita eftir skoðunum almennings
og tæpast leikur vafi á að Islend-
ingar era í góðri aðstöðu til að
huga að þeirri framþróun. Fyrst
menn geta íyllt út skattaskýrslur
og sent þær um tölvunet er freist-
andi að álykta að þessa tækni
megi einnig nota til að leiða fram
vilja fólksins í landinu með skoð-
anakönnunum/atkvæðagreiðslum.
Ef unnt er að ábyrgjast per-
sónuvemd í miðlægum gagna-
granni á heilbrigðissviði má ætla
að tryggja megi leynilegar kosn-
ingar um tölvunet. Við þetta bæt-
ist síðan að tölvur og intemet
henta sérlega vel til að koma upp-
lýsingum/áróðri á framfæri á
ódýran hátt.
Tölvubyltingin er lýðræðisbylt-
ing. Ekkert svið samfélagsins fær
staðið eftir ósnortið af henni og
þeim breyttu viðhorfum sem
henni fylgja.
Breyttra viðhorfa er enda tekið
að gæta á íslandi. Auk þeirrar at-
kvæðagreiðslu sem nú hefur verið
ákveðin um framtíð Reykjavíkur-
flugvallar eru teknar að heyrast
raddir um að eðlilegt sé að al-
menningi gefist kostur á að tjá sig
um stórmál á borð við stóriðju-
stefnu ríkisstjómarinnar og fyrir-
hugaðar virkjunarframkvæmdir á
Austurlandi. Skilningur lands-
manna á inntaki lýðræðisins er að
breytast.
Nútímalegur skilningur á
stjórnmálum og lýðræði felur
ekki í sér þá afstöðu að al-
menningur veiti kjörnum fulltrú-
um sínum alræðisvald í öllum
málefnum þegar þeim hinum
sömu er fengið tímabundið umboð
til að sinna mikilvægum stjórnun-
arstörfum í þjóðfélaginu. A þenn-
an skilning skortir mjög á Islandi
líkt og framganga margra stjórn-
málamanna fyrr og nú er glögg-
lega til vitnis um. I stað auð-
mýktar gagnvart því umboði sem
þeim hefur verið veitt hefur ís-
íensk stjómmálahefð um of mót-
ast af framstæðum hroka sumra
ráðamanna, sem ugglaust má
rekja til eins konar samþjöppunar
minnimáttarkenndar dvergþjóð-
arinnar auk þeirrar „karakter-
heimsku sem Þórbergur Þórðar-
son skilgreindi svo vel.
Viðbrögð Ingibjargar Sólrúnar
Gísladóttur við mótmælum borg-
arbúa vekja væntingar um að víð-
ar taki að örla á nútímalegum
skiiningi á stjórnmálum á Islandi.
Það er ekki veikleikamerki að
leita eftir skoðunum almennings.
Þvert á móti lýsir það veikleika
hrokans að óttast missi valdsins
og efast um hæfni fólksins í land-
inu til að komast að skynsamleg-
um niðurstöðum. Styrkurinn felst
í þorinu til að leita eftir öðra áliti
og skipta um skoðun líkt og borg-
arstjórinn í Reykjavík hefur gert í
málefnum Laugardals og Reykja-
víkurflugvallar. Að auki bar Ingi-
björg Sólrún Gísladóttir gæfu til
að leita eftir sáttum við kennara
þegar í algjört óefni stefndi þótt
við blasi að kjöram þeirrar stéttar
hefur enn hvergi nærri verið
komið í viðunandi horf. Borgar-
stjórinn í Reykjavík stendur af
þessum sökum eftir sterkari
stjórnmálamaður þótt því fari
blessunarlega fjarri að Ingibjörg
Sólrún Gísladóttir sé eini ljósviti
lýðræðisins á Islandi.
Framganga borgarstjórans í
Reykjavík er hins vegar vísbend-
ing um það koma skal. Sú krafa að
leitað verði eftir afstöðu al-
mennings og að stærri ákvarðanir
verði bornar undii- fólkið í landinu
á eftir að hljóma á öllum sviðum
stjórnsýslunnar á íslandi á næstu
áram. Þessi viðhorfsbreyting á
eftir að hafa jákvæð áhrif á
stjórnmálalífið í landinu og
tryggja nútímalega nálgun við
stærri viðfangsefni.
Ætla verður að landsmenn
fylgist af vaxandi áhuga með emb-
ættisfærslu borgarstjórans á
næstunni. Þegar haft er í huga að
leiðtogahlutverk bíður Ingi-
bjargar Sólrúnar Gísladóttur á
vinstri væng íslenskrar þjóðmála-
baráttu hljóta viðbrögð hennar
við andmælum borgarbúa að telj-
ast mikilvæg og vekja sérstaka
athygli.
BERTA
JAKOBSDÓTTIR
+ Berta Jakobs-
dóttir fæddist á
Hömrum í Reykholts-
dal 22. ágúst 1943 og
ólst þar upp. Hún lést
á Landspítalanum 25.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru hjónin Jakob
Sigurðsson frá
Hömrum í Reykholts-
dal, f. 28. maí 1905, d.
20. júní 1970, og eig-
inkona hans, Aðal-
björg Valentínus-
dóttir, f. 8. febrúar
1918, búsett í
Bræðraborg í Garði. Systkini
Bertu eru:
1) Ásta, f. 9. aprfl 1934. Eigin-
maður hennar er Þorsteinn Pét-
ursson, f. 22. okt. 1930. Þau eru
búsett í Reykholtsdal. 2) Magnús,
f. 9. ágúst 1939. Eiginkona hans er
Valgerður Rósa Sigurðardóttir, f.
18. september 1940. Þau eru bús-
ett í Kópavogi. 3) Guðrún, f. 9.
nóv. 1940. Eiginmaður hennar er
Sigurður Hallgrímsson, f. 13. júlí
1937. Þau eru búsett í Reykjavík.
4) Svanhildur, f. 4. maí 1942. Eig-
inmaður hennar er Ólafur Ágúst
Jónsson, f. 28. feb. 1936. Þau eru
búsett í Njarðvík. 5) Borghildur, f.
2. maí 1945, búsett í Reykjavík. 6)
Katrín, f. 8. aprfl 1958. Eiginmað-
ur hennar er Guðmundur Gunn-
laugsson, f. 15. feb. 1955. Þau eru
búsett í Kópavogi.
Hinn 31. desember 1967 giftist
Berta Brynjari Valdimarssyni, f.
21. mars 1939 í
Stykkishólmi, d. 12.
janúar 1973. Þau
eignuðust þrjú börn.
Þau eru: 1) Guðríður
Svanhvít, íþrótta-
kennari, f. 11. okt.
1967. Sambýlismað-
ur hennar er Pálmi
Steinar Guðmun-
dsson frá Kvenna-
brekku í Miðdölum,
f. 11. september
1968. Þau eru búsett
í Garði. Börn þeirra
eru Guðmundur Jón,
f. 9. nóvember 1995,
og Brynja, f. 26. feb. 1999. 2)Sig-
ríður, leikskólakennari, f. 16.
september 1969. Hún er búsett í
Reykjavík. Dóttir hennar er
Berta, f. 26. aprfl 1998. 3) Borgar,
hlaðmaður hjá Flugleiðum, f. 25.
mars 1972. Hann er búsettur í
Garði.
Árið 1974 hóf Berta sambúð
með Ólafi Tryggvasyni, f. 27. des-
ember 1944 í Garði í Gerðahreppi.
Þau fluttust árið 1975 að Melbraut
19 í Garði. Þau eignuðust einn
son, Brynjar, fiskvinnslumann, f.
18. maí 1976, búsettur í Reykjan-
esbæ. Unnusta hans er Birgitta B.
Bjarnadóttir, f. 5. júní 1981.
Berta vann við ýmis störf um
ævina, en siðast starfaði hún á
Dvalarheimilinu Garðvangi í
Garði.
titför Bertu fer fram frá Út-
skálakirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 14.
Ég sakna þín
Nú ertu farin frá mér
mér finnst það dálítið skrítið,
að þú skulir ekki lengur vera hér.
Hérleiðistméraðvera,
ég læt ei á því bera,
þú hverfur varla nokkra stund úr huga
mér.
Þú veist vel að ég sakna þín,
ég sakna þín er ég hugsa um þig,
þvíþúvarstmérkær.
Þær óraiöngu ieiðir
sem liggja á milli okkar
laða fram í huga mínum minningar.
Um gamia góða daga
er gerðist lítil saga
og lífið var svo auðvelt því þú varst þar.
(Haukur Ingibergsson.)
Elsku mamma, nú þegar þú
hverfur svona snögglega úr lífi okk-
ar sitja eftir svo margar spurningar.
Hver svarar núna öllum spurning-
unum sem þú kunnir öll svörin við?
Hver sér nú um söngstundirnar með
börnunum og kennir þeim allar vís-
urnar? Hver fylgist nú með því að
við geram allt rétt í barnauppeldinu
(hver sér um að spilla þeim) ? Og þá
ekki síst hver verður „mórinn“ í
vatnsleikfiminni?
Það verður ansi skrítið að koma
ekki við hjá þér eftir vinnu og deila
með þér atburðum dagsins.
En við getum sætt okkur við hlut-
ina eins og þeir eru, því við vitum að
nú líður þér vel, þjáist ekki og hefur
hitt pabba aftur. Og svo eigum við
allar góðu minningamar. Takk fyrir
allt sem þú varst okkur.
Þín
Guðríður og Pálmi Steinar.
Elsku mamma. Að skrifa kveðju-
orð til þín er erfiðara en hægt er að
ímynda sér. Alla mína ævi hefur þú
verið mín fyrirmynd, stoð og stytta.
Eg veit ekki hvernig ég hefði komist
í gegnum meðgöngu litlu Bertu ef
ekki hefði verið fyrir þig. Styrkur
þinn var stykur minn þá.
Mig langar að þakka þér fyrir all-
ar samverastundirnar sem við höf-
um átt í gegnum tíðina, sérstaklega
Reykjanesbrautarferðirnar en þar
var nú margt rætt. Þegar þú veiktist
nú í byrjun nóvember dáðist ég að
því hvað þú varst dugleg, jákvæð og
hress, en það lýsir þér best. Nú vil
ég þakka þér fyrir samfylgdina og
góðu stundirnar og ég veit í hjarta
mínu að nú líður þér betur og fylgist
með okkur.
Að lokum vil ég þakka starfsfólki
32-a fyrir að hugsa svona vel um
hana mömmu mína.
Þín dóttir
Sigríður.
Nú ert þú farin til að eiga heima
hjá Brynjari afa og þegar snjórinn
er farinn ætlum við að setja sand á
leiðið þitt eins og hans. Við þökkum
þér fyrir allar söngstundirnar og í
framtíðinni mun stóri strákurinn
þinn spila á gítarinn fyrir litlu stelp-
urnar eins og amma á Melbrautinni
gerði.
Ástarkveðja,
Guðmundur Jón, Berta
og Brynja.
Elsku Berta, við trúum ekki að þú
sért farin frá okkur. Þið Óli, sem
komuð á hverjum degi í Laufás.
Alltaf svo glöð og hress. Þið voruð
alltaf til staðar ef eitthvað bjátaði á
eða bara á gleðistundum. Þú alltaf
hrókur alls fagnaðar hvar sem þú
komst. Við þökkum þér með kærleik
í hjarta hvað þú varst alltaf góð
börnum okkar og allri fjölskyldunni
alla tíð. Okkur finnst það sárt að þú
getur ekki notið þess að umvefja og
faðma elsku barnabörnin þín, Guð-
mund Jón, Bertu og Brynju litlu.
Við vitum að Óli verður góður afi og
segir þeim hvað þú varst góð kona.
Þið voruð svo stolt af að eiga þessi
litlu elskulegu barnabörn. Við gæt-
um skrifað mikið meira um hana
Bertu okkar en við geymum það í
hjarta okkar. Elsku Óli, Alla, Gauja,
Sigga, Borgar, Binni, tengdabörn,
barnabörn, fjölskylda og vinir. Góð-
ur Drottinn allsherjar, viltu leiða
okkur öll í gegnum sorgina.
Láttu nú ljósið þitt
logaviðrúmiðmitt,
hafðu þar sess og sæti,
signaður Jesú mæti.
Kristur minn, ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóii þínu.
Helga og Eyjólfur
í Laufási.
Á kveðjustund sem þessari hlað-
ast upp endurminningar frá upp-
vexti og æsku systkinahópsins frá
Hömram bæði í leik og starfi, en
Berta hafði snemma þann hæfileika
að sjá jákvæðu og oft skoplegu hlið-
ina á tilveranni og hafði þess vegna
forystu um að halda skemmtilegum
tengslum við fjölskyldu og vini.
Þessi hæfileiki Bertu kom oft og
vel að notum hjá henni á lífsleiðinni
og styrkti hana vel til að takast á við
lífið. Ung að áram varð hún fyrir því
áfalli að missa eiginmann sinn frá
þrem ungum börnum, en með aðdá-
unarverðum dugnaði og kjarki lét
hún engan bilbug á sér finna þrátt
fyrir erfiða tíma.
En aftur brosti hamingjusólin við
Bertu þegar hún kynntist Óla sínum
sem ætíð reyndist henni góður og
ástríkur lífsföranautur og ekki síðri
var umhyggja hans fyrir börnunum.
Berta og Óli létu sér mjög annt
um tengsl við fjölskylduna en þó
voru tengsl okkar við þau kannski
nánust eins og sést best á þeim
ferðalögum bæði innan lands og ut-
an sem voru ætíð fastur hluti af til-
vera okkar. Þessum ferðalögum
fylgdi mikil tilhlökkun og eftirvænt-
ing, enda tókust þau ávallt eins vel
og til var ætlast. Allir voru ánægðir
að þeim loknum og áttu frá þeim
góðar endurminningar, sem ekki
var síst Bertu að þakka, en hún var
ávallt hrókur alls fagnaðar og eign-
aðist á þessum ferðalögum stóran
vinahóp.
Það verður öragglega á slíkum
stundum sem tómleikinn og söknuð-
urinn verður kvað sárastur, en eftir
lifa þó minningamar um góðar sam-
verustundir sem við viljum sérstak-
lega þakka á þessari kveðjustund.
Við systkinin stöndum öll í sér-
stakri þakkarskuld við Bertu vegna
umhyggju og ástúðar við móður
okkar, sem naut nábýlis við hana nú
um margra ára skeið, hennar missir
er því mikill eins og allrar fjölskyld-
unnar,
Elsku Óli og fjölskylda. Þrátt fyr-
ir þessa sorgardaga á dimmasta
tíma ársins er eins víst og að daginn
fer brátt að lengja aftur með hækk-
andi sól að sorgin mun breytast í
ljúfar endurminningar. Og hugsunin
um hvernig Berta tók á sinni sorg
með einstökum kjarki og dugnaði,
þannig myndi hún án efa vilja að við
tækjumst á við okkar sorg og sökn-
uð sem ætíð fylgir fráfalli ástvina.
Minningin um elskulega systur
lifir hjá okkur öllum. Hvíl þú í friði,
Berta mín.
Valgerður og Magnús.
Elsku Dedda mín. Þá er komið að
kveðjustund þó ótrúlegt sé. Kvöldið
sem þú kvaddir var stjörnubjartur
himinn og norðurljósin loguðu til að
lýsa þér veginn. Það er svo margt
sem mig langar til að segja og margt
sem við ætluðum að gera en verður
víst að bíða betri tíma.
I mínum huga varst þú hetja sönn
sem heyrðist aldrei kvarta og hafðir
það þrek sem einginn skýra kann.
Eða eins og hann Borgar okkar orð-
aði það, þegar við sátum saman
kvöldið eftirað þú fórst. „Mamma
var stór kona í litlum líkama.“
Lífið er ekki alltaf dans á rósum
og oft óréttlátt eins og þú vissir best
sjálf. En minningarnar um þig getur
þó enginn tekið frámér. Þó þú gætir
varla rheyft þig án þess að hafa mig
í eftirdragi þegar ég var lítil og ég
reyndar verið háð þér allt mitt líf, þá
er hjólhýsaferðin mér efst í huga
núna sem við fórum í ásamt ’Ola og
Gumma. Fra Svíþjóð froum við tii
Danmerkur, Þýskalands og Holl-
ands. Þegar við villtumst og þú
varðst svo fegin að koma auga á
Borgfirðingana og þegar við gistum
á fallega staðnum sem þú kallaðir
Húsafell, svo má nú ekki gleyma
henni Bjóranni.
Ég þakka þér, Óla og börnunum
ykkar, alla þá hlýju, hjálpsemi og
traust sem þið hafið sýnt okkur alla
tíð. Litlu sólargeilana þína þá Guð-
mund Jón, Bertu og Brynju sem
þdáðir meiraen allt annað, skal ég
annast í þinn tað eftir bestu getu.
Elsku mamma, Óli, Gauja, Sigga,