Morgunblaðið - 10.02.2000, Blaðsíða 62

62 FIMMTUDAGUR 10. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Dýraglens
Jalltílagi, jonni... ^ ... É6 TALA Em AFTUfí mPK!
^.
Grettir
Hundalíf
SKYLDIPESSI 2000 VANOIHAFA
EINHVEH ÁHRIF HERNA HJÁ OKKUR 7

Ljóska
DAGUR, EG BYRJADIMED TVÆR HENDUR
TjQMAR OG SJADU HVAD ER ORDID ÚR
EG HELT AD AFIÞINN HEFDISTOFNAD
FYRIRTÆKID, PÁ TÓtŒADIR PINN VID PVI
OGLETÞADSÍDANvP^
mNARH|NDU^‘
Ferdinand
Smáfólk
Já ungfrú. Það rann úr hárinu á Gerðu svo Hvað er Nóbelsverðlaun
Ég gekk í skólann mór yfir heimavinnuna vel, herra. þetta? fyrir bókmenntir.
í rigningunni. mína og eyðilagði hana. Til hamingju.
Kringlunni 1 103 Reykjavík 0 Sími 569 1100 e Símbréf 569 1329
Bréf til seðla-
bankastj óranna
Frá Guðbirni Jónssyni:
OFT hefur skotið upp kollinum um-
ræða um stöður seðlabankastjóra og
mikilvægi þess að þeir hefðu góða
þekkingu á peningamálum og
áhrifamátt þeirra í þjóðfélaginu.
Sagt heíur verið að Seðlabankinn
ætti að vera einskonar aðhaldsstofn-
un fyrir lánastofnanir, með mark-
vissum ábendingum um það sem
betur mætti fara í útlánastarfsemi
þeirra. Til langs tíma hafa helstu
verkfæri Seðlabankans í þessu efni
verið svokölluð bindiskylda lausa-
fjár og vaxtaákvörðun í lánsviðskipt-
um Seðlabankans til lánastofnana.
Það hefur vakið athygli mína að
þótt lánsviðskipti Seðlabankans til
lánastofnana séu ekki nema lítð brot
af heildar útlánastarfsemi þeirra
hefur Seðlabankinn í engu gert at-
hugasemdir við heildar vaxtahækk-
un lánastofnana í hvert sinn sem
hann hækkar lánsvexti sína. Aug-
Ijóst er þeim sem til þekkja að þörf
lánastofnana fyrir heildarvaxta-
hækkun, vegna hækkunar Seðla-
banka á lánsvöxtum til þeirra, er
hverfandi lítil. Hækkun Seðlabanka
á vöxtum til lánastofnana virkar
hins vegar ekki sem stjómtæki, þeg-
ar lánastofnanir eru ekki gagnrýnd-
ar fyrir að nota þessa aðgerð Seðla-
bankans til að verða sér úti um
auknar tekjur með allsherjar vaxta-
hækkun, sem samtímis virkar sem
vaxtahækkun á allt það fé sem þeg-
ar er í útláni. Þessi einfalda stað-
reynd hefði átt að vera orðin ljós
þeim seðlabankastjóra sem tæki
starf sitt alvarlega og vildi vera það
aðhald í peningamálum sem ætlast
er til.
Opinberlega hefur komið fram, að
á nokkuð löngu árabili var svo mikið
ábyrgðarleysi í útlánum lánastofn-
ana, að þær töpuðu mun meira fjár-
magni en sem nemur heildartekjum
þeirra fyrir þetta sama tímabil. í
þessu sambandi skal bent á að
tekjur lánstofnunar eru einungis
svokallaður vaxtamunur, þ.e. mis-
munur fenginna vaxta af útlánum og
greiddra vaxta af innlánum, ásamt
þeim sértekjum sem stofnunin fær
með ýmsum hætti, s. s. vanskila-
gjald, útgáfur skuldabréfa, ábyrgð-
argjald o.fl. Ég minnist þess ekki að
seðlabankastjórar hafi stigið fram
og bent á þá hættu sem þjóðfélagi
okkar stafar af því að lánastofnanir
séu reknar með svo óábyrgum hætti
að þær tapi meiri fjármunum en
sem nemur heildartekjum sínum ár
eftir ár. Ekki minnist ég þess heldur
að þeir hafi gert tillögur um að loka
einhverri þeirra leiða sem stjórn-
endur lánastofnana hafa notað til að
láta hinn almenna viðskiptamann
lánastofnana greiða þessa stjórnun-
arlegu vitleysu sína. Hverjir eru það
sem eiga að vera á vaktinni um heil-
brigð vinnubrögð í fjármálaum-
hverfi okkar. Eiga seðlabankastjór-
ar ekki að vera þar fremstir? Eitt af
skýrari dæmum um að seðlabanka-
stjórar okkar hafa ekki skilið starf
sitt er að þeir hafa ekki enn áttað sig
á mikilvægi þess að fjármálaum-
hverfið skapi rétt umhverfi fyrir at-
hafnalíf í landinu. Meðan þeir láta
ekki afnema núverandi svokallaða
„verðbótavísitölu" staðfesta þeir
skort sinn á heildarskilningi heil-
brigðs flæðis fjármagns um þjóðlíf-
ið, til eflingar athafnalífi. í apríl á
þessu ári eru liðin 20 ár síðan ég
benti fyrst á alvarlega skaðsemi
þessarar tegundar verðbótavísitölu
fyrir athafnalíf okkar og sýndi fram
á þá þróun sem síðan hefur orðið
veruleiki. Það varð mér því sérstakt
fagnaðarefni að loksins nú skyldu
þeir hjá Verslunarmannafélagi
Reykjavíkur vera búnir að átta sig á
þeirri liörmung sem þetta kerfi hef-
ur verið að leiða yfir okkur. Máltæk-
ið segir að betra sé seint en aldrei að
sjá sannleikann. Kannski förum við
líka að sjá seðlabankastjórana skilja
mikilvægi starfs síns fyrir þjóðar-
heildina. Hver veit. Góðir hlutir geta
alltaf komið manni á óvart og endur-
vakið trú á að kærleikurinn leynist
enn í mikilvægum mönnum.
GUÐBJÖRN JÓNSSON,
Hjarðarhaga 26,
Reykjavík.
Náttúruperlur
í einkaeign
Frá Orra Vigfússyni:
KRISTINN H. Gunnarsson segir að
þingflokki framsóknarmanna hafi
þótt það fyndin tilhugsun að leyfa
Björk Guðmundsdóttur að einka-
væða náttúruperluna Elliðaey á
Breiðafirði í Ijósi baráttu söngkon-
unnar fyrir vemdun Eyjabakka.
Þessi málflutningur verður tilefni
hugleiðinga því sýnilega er einkaað-
ilum vantreyst. Sannleikurinn er sá
að einkaaðilum er oftast miklu betur
treystandi en opinberum aðilum til
að vemda náttúruauðlindir. í blaða-
grein eftir Björk í Mbl fyrr í vetur
kemur afstaða hennar til náttúrunn-
ar vel í Ijós. Þar segir hún: „Náttúra
okkar er sérstaða okkar, með henni
emm við ósigrandi, án hennar glopr-
um við sterkasta trompinu okkar.“
Með þessa hugmyndafræði að leiðar-
ljósi treysti ég Björk betur til að
vemda hvaða náttúruperlu sem er.
ORRIVIGFÚSSON
formaður NASF, verndarsjóðs
villtra laxastofna.
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
tii birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.