Morgunblaðið - 25.08.2000, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 25. ÁGÚST 2000 43,
HANNESPETUR
YOUNG
+ Hannes Pétur
Young fæddist í
Keflavík 25. aprí!
1971. Hann lést 20.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans eru
Steinunn Guðna-
dóttir, f. 4. júní
1949 og Neville
Young frá Notting-
ham í Englandi, f.
17. maí 1945. Bróðir
Hannesar er Tómas
Viktor, f. 18 maf
1982, unnusta hans
er Lilja Ösp Daní-
elsdóttir f. 14.5. 1983.
Sambýliskona til nokkurra
ára var Nína Berglind Sigur-
geirsdóttir, f. 12.12.
1972. Barn þeirra
er Perla Ósk
Young, f. 11.10.
1993.
Hannes ólst upp
hjá foreldrum sín-
um og bróður í
Keflavík og stund-
aði sína skólagöngu
þar. Hann bjó i
Reykjavík í nokkur
ár og stundaði ýmis
störf, er heilsan
leyfði, aðallega
málarastörf.
Utför Hannesar Péturs fer
fram frá Keflavíkurkirkju og
hefst athöfnin klukkan 14.
var ein af þessum frábærlega mynd-
arlegu húsmæðrum. Maðurinn henn-
ar Irisar, hann Tommi, var mikið að
heiman, á sjónum, svo hún þurfti oft
á tíðum að vera bæði húsfreyjan og
húsbóndinn og fórst það vel úr hendi
eins og annað, sem hún gerði.
Nú eru bömin okkar beggja upp-
komin og búin að stofna eigin heim-
ili. Okkur þótti gaman að vera ömm-
ur og sögðum hvor annarri gjarna
sögur af barnabömunum. Við Iris
voram jafnöldrur, fæddar hvor sinn
daginn, tveir fiskar. Þegar árin liðu
syntum við ekki lengur sama sjó. Við
fjarlægðumst hvor aðra án þess að
vinátta okkar rofnaði. Þau vináttu-
bönd, sem bundin eru í æsku og ofin
kærleika, umburðarlyndi og sameig-
inlegri reynslu hafa mikla teygju og
slitna aldrei.
Ég á erfitt með að horfast í augu
við þá staðreynd að ég get ekki oftar
hringt í írisi og sagt: Mikið er langt
síðan ég hef heyrt í þér, segðu mér
nú fréttir af þér og fjölskyldunni.
Minningamar, sem ég á um líf okkar
saman í leik og starfi munu ylja mér
hér eftir sem hingað til.
Ég votta eiginmanni írisar, Tóm-
asi, sonum þeirra og fjölskyldum,
mína dýpstu samúð. Megi Guð
styrkja þau í sorg þeirra.
Selma Jóhannsdóttir.
íris Björnsdóttir, vina mín, hefur
kvatt þennan heim. Við voram að-
eins litlar hnátur þegar við vissum
hvor af annarri, báðar úr vesturbæn-
um. Hún var æskuvinkona elstu
systur minnar sem einnig er látin.
Árin liðu, systir mín flutti erlendis,
vinabandið milli þeirra lengdist.
Hins vegar höguðu örlögin því þann-
ig að við íris fluttum báðar upp í
Holtin. Þar var stofnað til vináttu
sem aldrei rofnaði. Við voram með
börn á sama aldri sem ekki spillti
fyrir. Drengirnir okkar urðu vinir
svo og stór-fjölskyldan öll. Ótaldir
era þeir dagar sem við Iris sátum,
spjölluðum og munduðu prjóna okk-
ar en hún var snillingur í höndunum,
sama á hverju hún snerti.
Vinkonu mína langaði að verða
handavinnukennari, en hún komst
aldrei að í skólanum - því miður.
Henni var í blóð borið að segja öðr-
um til, það get ég vitnað um. Hún
kenndi mér það sem ég kann í þeim
fræðum.
íris var með eindæmum hlý mann-
eskja og sama hver í hlut átti. Hún
hallmælti aldrei neinum heldur fann
allt það góða sem í fólki bjó. Mjög
gestkvæmt var á heimili þeirra
Tomma, ekki bara á hátíðum heldur
flesta daga ársins. Oft var mann-
margt við eldhúsborðið, alveg sama
hversu mörgum skipstjóranum datt í
hug að bjóða heim í bita, húsfreyjan
virtist alltaf geta töfrað upp úr pott-
um sínum gnótt fyrir alla. Árin liðu,
drengirnir þrír flugu úr hreiðrinu en
eftir sátu mamma og pabbi, fylgdust
með og glöddust yfir velferð þeirra.
Barnabörnin vora umvafin kærleika
ömmu og afa sem ekkert létu ógert
til að þeim liði sem best.
Fyrir nokkrum áram festu þau
hjónin kaup á jörð vestur á Skógar-
strönd og þar áttu þau bæði anna-
sama og gleðiríka daga. Alltaf fullt
hús af gestum, þar á meðal vorum
við Guðmundur sem áttum þar ljúfar
ánægjustundir. Lífið er alltaf að
breytast. Vinirnir, sem fóra saman í
hálendisferðir á áram áður breyttu
um lífsstíl. Hættu að notast við
Herragarðinn, en það var tjaldið
okkar. Fyrir örfáum vikum komum
við í heimsókn og þá var verið á fullu
í heyskap. Sjórinn, eyjarnar og
landið var baðað í sól svo fagurt var
um að litast. Búið að klæða húsið að
utan og mála skyldi þakið blátt eins
og glugga og útihurðir. Já, það var
gaman að koma í sumarhöllina
þeirra.
En skjótt skipast veður í lofti.
Elsti sonur þeima, Svavar, hringdi í
okkur upp í sumarbústað og færði
okkur þá sorgarfregn að mamma
hans hefði orðið bráðkvödd þá um
morguninn. Við sem vorum búin að
flagga voram fljót að draga fánann í
hálfa stöng og kveikja á kerti fyrir
vinu mína. Eg bið góðan guð að
geyma þig, íris mín, og styrkja alla
fjölskylduna.
Herdís Björnsdóttir (Dísa).
Elsku pabbi minn.
Það er erfitt fyrir mig að trúa
því að þú sért farinn frá mér.
Núna veit ég að þér líður vel og
finnur ekki lengur til því þú ert
uppi hjá Guði. Ég veit að þú verður
alltaf við hliðina á mér og passar
mig.
Ég ætla alltaf að muna eftir þér
og biðja fyrir þér, elsku pabbi.
Við hliðið stend ég eftir ein,
ó, elsku pabbi minn,
og tárin mín, svo heit og hrein,
þau hníga á gangstíginn.
En höndin veifar, veifar ótt.
Þú veist ég sakna þín.
Ó, komdu aftur, komdu fljótt,
æ, komdu þá til mín.
(Tólfti september.)
Sólargeislinn þinn,
Perla Ósk.
í dag kveðjum við þig elsku
Hannes okkar. Það verður stórt
skarð í okkar litlu fjölskyldu. Nú
verður bróðir þinn sem einbirni og
vitum við að það er erfitt hlutverk.
Það vill til að við eram hluti af
mjög stórri fjölskyldu sem þjapp-
ast saman og hjálpast að á stund-
um eins og þessum sem við erum
að ganga í gegnum núna.
Elsku Hannes, minningarnar um
þig sem barn og ungling ryðjast
fram. Framtíð þín var björt. Þú
varst alltaf svo hress og kátur, við
heyrum enn dillandi hlátur þinn.
Þú varst líka svo hjartahlýr og ein-
lægur og vildir öllum vel. Vinsæll
varstu sem sýndi sig best á stóra
vinahópnum sem þú áttir. Minning-
arnar um öll ferðalögin sem þú
fórst með okkur í, út í lönd frá því
að þú varst ungabarn geymast vel í
hjörtum okkar. Þér fannst þau
stórkostleg, við voram dugleg að
taka myndir og það hjálpar okkur
við að geyma minningarnar um þig.
Um tvítugsaldurinn lét sjúkdóm-
ur sá, sem nú dregur þig til dauða,
fyrst á sér kræla. Við og allir þínir
nánustu ættingjar og vinir vissum
ekki hvaðan á okkur stóð veðrið,
þetta var eitthvað sem við höfðum
aldrei kynnst. í fyrstu var talið að
þetta væri ekki varanlegt og þú
varst svo lánsamur að eignast fjöl-
skyldu, fallegt heimili og stærsta
sólargeislann í lífi þínu, hana Perlu
litlu.
Með árunum fór sjúkdómur
þinn, örlyndi-þunglyndi, sem er
geðhvarfasjúkdómur, að ágerast og
við þurftum öll að horfast í augu
við hann. Það var erfitt, mest þó
fyrir þig sjálfan enda spurðir þú
oft grátandi, af hverju ég? Við
spurðum okkur líka en það var fátt
um svör. Við trúum því núna að
þetta hafi verið hlutverk sem okk-
ur var ætlað að takast á við í þessu
lífi. Þetta var erfitt hlutverk en
hefur gefið okkur mikla lífsreynslu,
breikkað sjóndeildarhringinn og
opnað fyrir okkur áður óþekktan
heim.
Við lásum okkur mikið til og leit-
uðum ráða hjá fagfólki. Þessu
reyndum við að miðla til þín og
vissum að með hjálp lækna og lyfja
hefðir þú átt að geta lifað eðlilegu
lífi, það fer enginn í gegnum líf
áfallalaust. í þínum huga var fram-
tíðin ekki björt og þegar myrkrið
varð æ meira í þínum huga minnk-
aði sjálfsmatið og vonin með hverj-
um degi.
Elsku Hannes, nú vitum við að
þú ert laus við þínar þjáningar og
kominn á meðal engla alheimsins.
Við biðjum góðan Guð að geyma
þig og vitum að það verður tekið
vel á móti þér af báðum ömmum
þínum og öfum ásamt öðrum nán-
um ættingjum sem við höfum
misst. Farðu í friði elsku sonur.
Mamma og pabbi.
Elsku besti bróðir minn. Nú ertu
farinn. Farinn frá mér og öllum
þínum ástvinum. Sorgin er gríðar-
leg og söknuðurinn ólýsanlegur.
Það fyrsta sem mér dettur í hug
eftir að hafa fengið sorgarfréttirn-
ar era allar stundirnar sem við
upplifðum saman, en þó líka allar
þær stundir sem við ætluðum að
upplifa saman. Þú varst mér ekki
bara besti bróðir, sem hægt var að
hugsa sér, heldur líka besti vinur
minn. Það var alltaf svo gott að
tala við þig og svo þægilegt að
hlusta á þig. Þú sýndir svo mikinn
áhuga á öllu sem ég var að stússast
í, á körfuboltanum, tónlistar-
mennskunni, skólanum, vinunum
og mínum framtíðaráfonnum. Þú
varst með allt á hreinu í lífi mínu.
Stærsta áhugamál mitt, tónlistin,
var líka stærsta áhugamál þitt. Ef
við vorum fjarri hvor öðrum vissi
ég að þú værir líka að hlusta á
tónlist og þannig höfðum við stöð-
ugt samband án þess að þurfa að
talast við eða sjást.
Við upplifðum svo margar gleði-
stundir en aftur móti varstu mér
og fjölskyldunni líka stundum erf-
iður í gegnum veikindin sem þú
háðir baráttu við. Veikindi þín vora
óútskýranleg og svör við þeim
verða sennilega aldrei fengin. En
þau voru þó á sinn hátt eitt það
besta sem hefur hent mig. Þau
hafa ekki bara gert mig þroskaðari
og skilningsríkari og að betri
manni, heldur líka andlega sterk-
ari. Hlutirnir eru allir sagðir fyrir-
fram ákveðnir og sjúkdómurinn
þinn og veikindin var eitthvert fyr-
irbæri sem þú, ég og allir í kring-
um okkur áttum að ganga í gegn-
um með þér og gera okkur að
betra fólki og opna okkur nýjan
heim. Góðu stundirnar mun ég
geyma í mínu hjarta og taka með
mér í gröfina en þeim erfiðu ætla
ég að gleyma og leiða framhjá
huga mínum.
Eins og sagt er, allt það erfiða í
lífinu sem við göngum í gegnum
gerir ekkert annað en að styrkja
okkur. Á vissan hátt þakka ég fyrir
að hafa gengið í gegnum þetta með
þér, því það hefur gefið mér mikla
lífsreynslu.
Orð fá varla lýst tilfinningunum
sem ég bar til þín. Þú varst svo
einlægur, fyndinn, vinsæll, ástkær
og hlýr. Hlátur þinn var svo smit-
andi og einstakur að hann mun
lengi hljóma í huga mínum. Þú
varst ástin og umhyggjan uppmál-
uð. Þú varst Perlu Osk svo góður
faðir og öllum svo góður vinur.
Ég veit að þér líður miklu betur
þar sem þú ert núna. Að vita það
er mín eina huggun. Mér líður eins
og annar helmingurinn af mér sé
farinn, en ég reyni að vera sterkur.
Sterkur fyrir þig. Sem betur fer
eigum við fjölskyldan góða ætt-
ingja og góða vini sem eru búin að
sýna okkur ótrúlegan stuðning og
styrk í gegnum þessar sorgar-
stundir.
Elsku besti bróðir, þú munt allt-
af eiga stað í hjarta mínu, Guð
geymi þig.
Þinn bróðir,
Tómas Viktor.
Elskulegi frændi.
Það var sárt að fá þær fréttir að
þú værir allur, en það kom ekki al-
veg á óvart, þú varst búinn að
heyja svo erfiða baráttu við sjúk-
dóm þinn og líklega ekki séð þér
batavon. Ég varð reiður þegar ég
var búinn að átta mig á að þú vær-
ir dáinn en fyrirgaf þér fljótt þegar
ég fór að hugsa um allt sem þú
gekkst í gegnum síðastliðin tíu ár.
Við höfum átt saman yndislegar
stundii’ í gegnum tíðina og þá ekki
síst í sameiginlegu áhugamáli,
snókernum. Ég valdi þig sem um-
sjónarmann Knattborðsstofunnar
þegar ég opnaði hana, það var úr
stórum hópi að velja en þú varðst
fyrir valinu, ekki sökum frændsemi
heldur vegna ýmissa kosta þinna.
Mig langar að þakka þér sér-
staklega fyrir tímann sem við átt-
um saman á Knattborðsstofunni,
þú skilaðir þar góðu verki, það
gekk allt svo vel þegar þú sást um
stofuna, alltaf svo þrifalegt hjá þér
og gott að koma þangað, fólk sog-
aðist að þér, þú varst svo vandað-
ur, sjarmerandi og hafðir heillandi
og fallega framkomu.
Þú varst glæsilegur maður og
alltaf snyrtilega til fara. Það var
gaman að sjá hve vel þú gekkst um
alla hluti, myndavélina þína, kjuð-
ann og allt annað, þar hefði ég
mátt læra af þér.
Það var alltaf svo gaman að
koma til ykkar á Heiðarveginn, ég
sóttist eftir félagsskap ykkar
feðga, þar sem hláturinn ríkti. I
fjölskylduboðum sótti ég í hóp ykk-
ar þar sem stutt var í hláturinn,
sérstaklega hjá þér og Eika heitn-
um frænda þegar pabbi þinn sagði
okkur svo skemmtilega frá, á sinn
sérstaka hátt á ensk-íslenskunni
sinni. Nú ertu kominn til ömmu og
afa og annara úr fjölskyldunni og
þar getið þið Eiki hlegið saman á
ný-,
Ég heyrði síðast í þér þegar þú
hringdir í mig þegar ég var á leið í
veiði fyrir mánuði, þá ætlaði ég
mér að veiða minn fyrsta flugulax,
þér fannst ég bjartsýnn og hlóst að
mér, það lá vel á þér og við töluð-
um um stóru fiskana sem þú hafðir
veitt á flugu, þú ætlaðir að heyra í
mér aftur og heyra hvernig mér
hefði gengið, af því varð ekki. En
ég get sagt þér núna að það tókst,
þessi dagur í Stekknum verður
mér kær minning tengd þér.
Hannes minn, við ætluðum að
vinna meira saman, þú ætlaðir að
koma til mín í málninguna, en af
því varð ekki, þú hefur fengið ann-
að hlutverk. Ég veit að þér líður
vel núna og vil enn og aftur þakka
þér allar góðu stundirnar.
Elsku Perla, Steinunn, Neville
og Tommi, þetta hafa verið erfiðir
tímar, þið hafið gert allt sem í ykk-
ar valdi stóð til að hjálpa Hannesi í
gegnum veikindi hans. Ég bið góð-
an guð að styrkja ykkur í sorginni,
þið eigið margar ljúfar minningar
um góðan föður, son og bróður sem
hjálpa ykkur á erfiðum stundum.
Börkur Birgisson.
Kæri frændi.
Það var erfitt að meðtaka þær
fréttir að þú værir farinn frá okkur
Hannes minn en ég veit að þú ert
kominn á stað þar sem þér líður
betur og allir draumar þínir geta
ræst. Mér finnst erfitt að hafa ekki
hitt þig svona lengi eða síðan við
komum heim um áramótin en við
fylgdumst með og fengum fréttir af
þér að heiman. Eg hélt alltaf í von-
ina um að þér myndi batna og
hlakkaði til að hitta þig núna eftir
að við erum komin heim aftur.
Ég man svo vel þegar þú fædd-
ist, þá var ég tíu ára og nýbúin að
eignast litla systur sem ég var svo
montin af, eitthvað hefur fjölskyld-
unni fundist þurfa að fjölga mann-
kyninu því þetta árið fæddust, auk
ykkar Aspar systur, Nonni og-
Hanna Rún. Þið frændsystkinin
voruð svo skírð saman öll fjögur og
einnig fermd saman, man ég vel
eftir þessari fjölmennu fermingar-
veislu ykkar. Þú varst fallegt bam
og þroskaðist í glæsilegan mann.
Þú hafðir heillandi framkomu,
varst alltaf svo snyrtilegur og
smekklega til fara.
Við áttum mikil samskipti þegar
þú vannst á Knattborðsstofunni hjá
Berki bróður og ég sá um peninga-
málin, það vora góðir tímar og þú
stóðst þig vel. Þú varst frændræk-
inn og komst oft við á Kirkjuvegin-
um þegar þú áttir leið um. Það var
alltaf gaman að spjalla við þig, þú
varst svo einlægur og góður dreng-
ur, þú áttir þér svo marga drauma
sem þú sagðir mér frá og þig lang-
aði svo margt. Mér er svo minnis-
stætt þegar Perla litla fæddist
hversu stoltur og ánægður þú varst
og bauðst okkur systkinabörnunum
öllum til skírnar hennar í gömlu
kirkjunni í Árbæjarsafni.
Það er erfitt að sætta sig við
þegar fólk sem stendur manni nær
veikist eins og þú veiktist, maður
veit ekki nógu vel hvernig maður á
að takast á við svona andlega erfið-
leika. Þú varst búinn að reyna
margt, Hannes minn, og ég veit að
það var erfitt að burðast með þenn-
an óvin, sjúkdóm þinn, á bakinu.
í veikindum þínum áttir þú oft
erfitt, þú fórst þá stundum fram úr
þér og við hin gátum ekki fylgt þér
eftir, þú skilur okkur núna, það
vildu þér allir vel.
Elsku frændi, þakka þér sam-
fylgdina, ég veit þér líður vel núna.
Elsku Perla, Steinunn, Neville
og Tommi, ég bið góðan guð að
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um, þökkum allar góðu minning-
arnar og látum þær ylja okkur um
hjartarætur.
Sóley Birgisdóttir.
Sorgin, sem settist að í hjörtum
okkar hjóna þegar við fréttum af
andláti Hannesar, síðastliðinn
sunnudagsmorgun verður ekki í
letur færð. Fátt er erfiðara en að
sjá á eftir börnum sínum yfirgefa
þennan heim.
Vinahópur konu minnar fylgdist
grannt með barneignum hinna
stelpnanna í öndverðu og Hannes
var elstur í þessum barnahópi. Við
vorum öll ung þegar hann fæddist
og komum auðvitað í heimsókn til
að sjá frumburðinn hjá SteinunnP*-
og Neville. Þau bjuggu þá hjá for-
eldrum Steinunnar, Guðna Magn-
ússyni og Hansínu Kristjánsdóttur
á Suðurgötu 35, og Hannes var upp
í risi, barn í vöggu. Mér era
ógleymanleg, eftir nær 30 ár, lífs-
gleðin og brosið sem breiddist yfir
andlit barnsins þegar ég sá hann
fyrst. Myndarbarn, eins og hann
átti kyn til.
Síðan liðu árin, börnin uxu úr
grasi og urðu að fullorðnu fólki.
Svo var með Hannes. Hann festi
ráð sitt og eignaðist síðan yndis-
lega dóttur, Perlu Ósk, sem nú er
sex ára gömul og augasteinn afa og
ömmu.
Við Hannes höfum ekki sést
mikið síðustu ár, en í síðustu viku
hittumst við þar sem hann var með
dóttur sinni og móður. Það var sól-
ríkur dagur og og ég man að ég
hugsaði hvað þau feðgin væra fal-
leg saman og hvað Hannes væri
myndarlegur ungur maður. Hann
var að ala dóttur sína upp og segja
henni að hún ætti að gera svona en
ekki hinsegin. Það var greinilega
gott samband milli dóttur og föður,
og allt leit vel út. Mér fannst við
hin í vinahópnum eiga dálítið í hon-
um. .
Þetta eru mín kveðjuorð tiP
Hannesar, þar sem ég get ekki
fylgt honum. Ég bið honum guðs
blessunar og megi hann hvíla í
friði.
Elsku Steinunn, Neville, Tommi
og Perla, ég sendi ykkur mínar
innilegustu samúðarkveðjur svo og
öðrum aðstandendum.
Páll V. Bjarnason.