Morgunblaðið - 19.11.2000, Blaðsíða 30

30 SUNNUDAGUR 19. NÓVEMBER 2000
MORGUNBLAÐIÐ
Þessi útrás er
ekki til höfuðs is-
lenskum tölvuiðn-
aði; hún er til
þess fallin að við
heltumst ekki úr
lestinni.
Bjarni Hákonarson í bækistöðvum i7-hugbúnaðarfyrirtækisins á íslandi.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
ALISLENSKT HUGB UN-
AÐARHÚS ÁINDLANDI
VIÐSKIPri AIVINNULÍF
Á SUIMNUDEGI
Bjarni Hákonarson er framkvæmdasljóri 17 Software Asia (P) Ltd. Hann
er fæddur í Reykjavík 24. júní 1961. Að loknu námi í grunnskóla stundaði
hann nám í Vólskóla íslands. Hann vann hjá IMG við rekstrarráðgjöf á
árunum 1985 til 1990. Síðast vann hann hjá Teymi hf. og stóð að upp-
byggingu fjarvinnsluhóps fyrirtækisins. Hann hefur einnig um langt árabil
unnið að fólagsmálum viða um heim og hefur mikla reynslu af skipulagi á
alþjóðasamstarfi. Bjarni er fráskilinn og á tvö börn.
Frá Chennai á Indlandi þar sem i7 Software Asia hefur aðsetur.
eftir Pétur Blöndal
ISLENSKA hugbúnaðarhús-
ið i7, stofnaði dótturfyrir-
tæki í Chennai á Indlandi í
ágúst sl. Þar vinna 16 ind-
verskir forritarar, en stefnt
er á að þeir verði 25 innan fárra
vikna og að á næsta ári muni þeim
fjölga í 50. Bróðurpartur forritun-
arhugbúnaðar i7 verður unninn af
dótturfyrirtækinu, sem nefnist 17
Software Asia (P) Ltd., en hönnun
og markaðssetning hugbúnaðarins
verður áfram á vegum i7 á Islandi. I
framtíðinni er áætlað að indverska
fyrirtækið verði skýrari og sjálf-
stæðari eining.
i7 var stofnað í fyrra og einbeitir
,sér að lausnum á síma- og fjar-
skiptamarkaði. Það vinna hátt í 20
manns hjá fyrirtækinu. Um þessar
mundir er það að vinna að þróun á
cWell reikningsgerðarhugbúnaði, í
samstarfi við Islandssíma, sem mun
markaðssetja hugbúnaðinn, og
kemur IBM einnig að þróunarvinn-
unni. Búnaðurinn verður að mestu
leyti kóðaður á Indlandi.
Náum landfestu í Asíu
Að sögn Bjarna Hákonarsonar,
framkvæmdastjóra indverska fyrir-
tækisins, er þetta skref i7 að færa
hluta starfseminnar til Indlands í
samræmi við þróunina erlendis.
Hann segir að mörg erlend stórfyr-
irtæki séu með hugbúnaðarhús í
Indlandi og helsti vaxtarbroddur-
inn sé ( Chennai, þar sem stofnuð
hafi verið 600 ný tölvufyrirtæki á
þessu ári. „Mikið er gert til að laða
að erlend fyrirtæki,“ segir Bjarni.
„Þau þurfa t.d. ekki að greiða
skatta í 10 ár, þeim er boðinn 20%
afsláttur af nettengingum, og ekki
eru lagðir tollar á aðkeyptar vörur.“
Ekki er áhugavert í sjálfu sér að
vera einungis með þróunarsetur í
Indlandi, að mati Bjarna, heldur er
markið sett hærra. „Við höfum ein-
sett okkur hasla því smám saman
völl sem sjálfstæðu fyrirtæki. Ur
því við höfum náð landfestu í Asíu
er ætlunin að markaðssetja íslenskt
hugvit þar. Til lengdar litið verður
það langstærsti markaður í heimi,
einfaldlega vegna þess að fólks-
fjöldinn er mestur. Þótt tækni-
þróunin sé ekki komin eins langt á
veg og hér á landi er uppbyggingin
hröð, t.d. er unnið að því að bæta
nettengingar í Chennai um 21
terabitar.“
Lægri laun, meiri sérhæfing
„Á íslandi er hátt menningarstig,
lífskjör eru góð og þjóðfélagið er lít-
ið, svo tækni á auðvelt uppdráttar,“
segir Bjarni. „Það segir sína sögu
að ekki stærri þjóð en ísland á 200
þúsund farsíma. Framþróunin er
hröð og eftirspurn mikil eftir tölv-
unarfræðingum, sem skólakerfið
annar engan veginn. Það útskrifast
aftur á móti árlega um 13 til 15 þús-
und tölvunarfræðingar úr háskól-
um í Chennai. Fyrir vikið er fram-
boðið meira, ekki síst á sérhæfðum
forriturum, launin eru ekki eins há
og vinnuaflið hreyfanlegra."
Bjarni segir að frá stofnun fyrir-
tækisins í Indlandi hafi höfuð-
áhersla verið lögð á að ráða sér-
fræðinga með góða starfsreynslu.
„Stöður hjá okkur eru eftirsóttar,
enda bjóðum við betri launakjör en
gengur og gerist hjá alþjóðlegum
stórfyrirtækjum, sem eru með
starfsstöðvar á Indlandi. Við höfum
verið að ráða forritara frá fyrir-
tækjum á borð við CISCO og
Microsoft. Við leggjum mikið upp
úr því að finna rétta fólkið. Einnig
leggjum við mikið upp úr góðum að-
búnaði á vinnustað og vegur þungt
að viðhorf okkar til starfsmanna er
annað en hjá risafyrirtækjunum.“
Bæði er að vinnustaðurinn er
minni og andrúmsloftið þar af leið-
andi persónulegra og í krafti sér-
hæfingar er mögulegt að gera vel
við starfsfólkið. „Þau verða oft
hissa,“ segir Bjarni. „í indverskum
fyrirtækjum er tilhneiging til að
fara illa með starfsmenn, þótt
tæknigeirinn sé sjálfsagt skárri en
flestar aðrar atvinnugreinar, hvað
það snertir. Við þykjum skemmti-
legur og spennandi kostur, auk þess
að standa framarlega í tækninni.
Það skiptir máli forritararnir séu að
fast við nýjustu tækni á hverjum
tíma, til að þeir festist ekki í gamal-
dags og úreltum vinnubrögðum.“
Fleiri íslensk
fyrirtæki í lgölfarið?
Ástæðan fyrir því að ekki eru
ráðnir fleiri en 25 forritarar á þessu
ári, segir Bjarni vera þá að slípa
þurfi samstarfið milli i7 á Islandi og
fyrirtækisins í Indlandi, áður en
lengra sé haldið. Unnið sé að því að
koma upp CMM (Capability Matur-
ity Model) gæðakerfi í báðum lönd-
um. „Það á vel við Indverja að vinna
agað og ( starfshópum og það var
eiginlega erfiðara að taka upp
gæðakerfið á íslandi," segir Bjarni.
„Á hinn bóginn er íslensk vinnu-
menning framúrskarandi og von-
umst við til að ná því andrúmi úti.
Miklu varðar að við ná tengingu á
milli þessara tveggja ólíku menn-
ingarheima."
Indverska fyrirtækið er fyrsta al-
íslenska hugbúnaðarhúsið á Ind-
landi, að sögn Bjarna. Hann telur
engan vafa leika á því að fleiri ís-
lensk fyrirtæki eigi eftir að sigla á
sömu mið. „Ef horft er til aðstæðna
á Islandi, hörgulsins á tæknimennt-
uðu fólki, - hvernig má annað
vera?“ segir Bjarni. „Ég held að
þetta sé ein besta fjárfesting sem
íslenskt hugbúnaðarhús hefur gert
á síðastliðnum árum. Við getum
leyft okkur þann munað að velja úr
hæfu starfsfólki. Og þess skal geta
að þessi útrás er ekki til höfuðs ís-
lenskum tölvuiðnaði; hún er til þess
fallin að við heltumst ekki úr lest-
inni.“
íhaldssamt hérað,
framsækin tækni
Chennai er í einu af íhaldssöm-
ustu héruðum Indlands. „Fyrir ís-
lending er þetta eins og að ferðast
30 til 40 ár aftur í tímann,“ segir
Bjarni. „Samskiptamynstrið er af
öðrum toga. Fjölskyldan er mjög
sterk og hefur mikið um líf ungs
fólks að segja.“ Til marks um það
sýnir Bjarni blaðamanni dagblað
frá Chennai. Þar er forsíða sérblaðs
með smáauglýsingum helguð
auglýsingum foreldra eftir mökum
fyrir börn sín, og eru sum þeirra þó
komin á fertugsaldur. Algengt er að
börnum á fullorðinsaldri sé ráðstaf-
að í hjónabönd með þessum hætti.
Það sem mestu varðar er að í
Chennai er mikil framrás í tækni-
geiranum og er þar ITT (Indian
Institute of Technology), einn af
virtustu tækniháskólum Indlands,
að sögn Bjarna. „Sem dæmi um þá
samkeppni sem þar ríkir sagði mér
prófessor við skólann að haldið
hefði verið inntökupróf um 120 laus
sæti í skólanum," segir Bjarni. „Það
segir meira en mörg orð að um 50
þúsund þreyttu prófið, enda er al-
mennt talið að í það minnsta
tveggja ára undirbúning þurfi til að
fá inngöngu.“ En var það ekki erfið
ákvörðun fyrir Bjarna að setjast að
í Chennai? „Nei,“ svarar hann. „Ég
gerði litla athugun fyrir ári, páraði
hana á blað og barst hún forráða-
mönnum i7. Þegar þeir skoruðu á
mig að framkvæma hugmyndina
var það tilboð sem ég gat ekki hafn-
að.“
Þarf að þekkja
til á Indlandi
Það var þó enginn hægðarleikur
að hrinda hugmyndinni í fram-
kvæmd. „í fyrsta lagi er maður í
öðru þjóðfélagi, ólíkum menningar-
heimi, og í öðru lagi er maður að
reyna að stofna þar til viðskipta,"
segir Bjarni. „Maður þarf góðar
ábendingar um hverjum eigi að
treysta. Og ýmsar hefðir verður að
virða, t.d. er ógerlegt að fá Indverja
til að taka viðskiptaákvarðanir á
þriðjudögum, sífellt verða árekstr-
ar milli ólíkra trúarbragða, velja
þarf um ótal helgidaga, o.s.frv. Eg
hefði aldrei náð þessu í gegn ef ég
hefði ekki þegar verið búinn að
eignast fjölmarga vini á þessum
slóðum í gegnum hjálparstarf mitt
með húmanistahreyfingum.“
Að síðustu segir hann litla dæmi-
sögu um slíkt hjálparstarf. „í hjálp-
arstarfi húmanista er stuðst við
gagnkvæmnisaðferðafræði: Ég
hjálpa þér og þú hjálpar öðrum. Við
lítum ekki á peningaaðstoð sem
lausn heldur reynum að fá fólk til að
bjarga sér sjálft. í september fór-
um við t.d. á spítala í Chennai og
fengum lækna til að bjóða upp á
ókeypis augnskoðanir í einu hverf-
inu. Um 60 manns voru skoðaðir og
kom í ljós að nokkrir þurftu að lyfj-
um að halda og tólf þurftu gleraugu.
Það varð úr að við höfðum samband
við um þúsund manns í hverfinu,
sem gáfu lítilræði, og fyrir vikið
náðum við að öngla í sjóð til gler-
augnakaupa. Þannig leystu íbúarn-
ir sjálfir vandann. Með þessu telj-
um við að sjálfsvirðing þeirra og
samtakamáttur aukist."