Morgunblaðið - 20.12.2000, Page 51

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 20. DESEMBER 2000 51
MINNINGAR
+ Ester Guðlaug
Westlund fædd-
ist í Reykjavík 7.
október 1923. Hún
lést 4. desember síð-
astliðinn og fór útför
hennar fram frá
Fossvogskirkju 15.
desember.
Ég vil með nokkrum
orðum minnast eftir-
minnilegrar samstarfs-
konu minnar, Esterar
G. Westlund, sem lést
mánudaginn 4. desemb-
er sl.
Ég hitti Ester fyrst þegar ég
stundaði sagniræðinám við Háskóla
íslands og þurfti að leita til Borgar-
skjalasafns Reykjavíkur um heimildir
fyrir ritgerð. Þetta var bara í annað
skiptið sem ég fór á skjalasafn og ég
var ekki of viss um að hvaða skjölum
ég væri að leita. Strax var greinilegt
að það var Ester sem réð á lesstofu
safnsins og hún ráðlagði mér að móta
frekar hugmjmdir mínar um ritgerð-
arefni og koma svo seinna. Þetta varð
til þess að ég afmarkaði mig betur og
fékk góða þjónustu þegar ég kom aft-
ur.
Ég kynntist síðan Ester aftur þeg-
ar ég hóf störf á Borgarskjalasafninu
nýkomin úr námi er-
lendis haustið 1987. Þá
voru aðrir starfsmenn á
safninu einungis tveir,
Ester og Hildur Páls-
son, báðar komnar á
efri ár. Ymsir áttu von á
að okkur myndi lynda
misjaihlega en það var
öðni nær. Þær tóku
mér og Gunnari, sem
byrjaði fljótlega á eftir
mér, alveg frábærlega
og okkur kom vel sam-
an. Síðar bættist Guð-
jón í hópinn vorið 1991.
Ester hafði ung byij-
að að vinna og var ein af þeim sem
kunni að vinna. Það var frábært að
fylgjast með því hvað hún var vand-
virk og skipulögð í vinnubrögðum.
Hún var með afburða fallega rithönd.
Á Borgarskjalasafninu vann hún
einkum við færslur byggingarmála og
afgreiðslu fyrirspuma sem oft gátu
verið flóknar. Byggingarmálin voru
vandlega færð í stórar bækur og hún
byggði upp gott skjalavistunarkerfi
fyrir þau. Hún kveið því engu að brátt
yrði farið að tölvuvæða málin og taldi
að ekki yrði meira mál að læra á tölv-
ur en annað. Ef Ester var ekki viss
um staðsetningu á húsi sem hún var
að skrá, fór hún gjaman í frítíma sín-
um að líta á aðstæður til þess að þetta
yrði örugglega rétt gert. Ester hafði
víðtæka þekkingu á borginni og sögu
hennai’. Hún þekkti vel til borgar-
kerfisins, sem kom sér vel við upplýs-
ingaleit og við að leiðbeina fólki um
hvar upplýsingar væri að finna.
Ester starfaði á Borgarskjalasafn-
inu í 17 ár. Áður hafði hún starfað sem
skrifstofustjóri í Iðnskólanum í
Reykjavík. Margir iðnaðarmenn
komu á safnið og var greinilegt að
þeir bára fyrir henni óttablandna
virðingu. Hún þekkti þá flesta með
nafiii frá námsáram þeirra og hafði
augljósa ánægju af því að hitta þá aft-
ur.
Fyrir utanaðkomandi gat Ester
virkað hvöss og fyrir kom að það
gustaði af henni. Þegai’ maður kynnt-
ist henni betur, kom hins vegar í ljós
að hún var bæði hlýleg og með góða
kímnigáfu. Ester vai' skörp, athugul
og fljót að tileinka sér nýjungar. Hún
hafði ákveðnar skoðanir á öllu og lá
ekki á þeim, en um leið virti hún skoð-
anir annarra. Hún var skemmtilegur
félagi og jákvæð við að gera eitthvað
nýtt.
Við söknuðum Esterar þegar hún
fór á eftiriaun. Sem betur fer leit hún
einstaka sinnum inn og hún heyrðist
segja „Maður getur ekki slitið sig frá
Skúlatúninu."
Við á Borgarskjalasafni Reykjavík-
ur kveðjum Ester G. Westlund með
virðingu og söknuði og sendum fjöl-
skyldu hennar og vinum innilegar
samúðarkveðjur.
Svanhildur Bogadóttir.
ESTER GUÐLAUG
WESTLUND
+ Oddný Edda Sig-
uijónsdóttir
fæddist í Snæ-
hvammi í Breiðadal
28. maí 1939. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans 5.
nóvember síðastlið-
inn og fór útfór
hennar fram frá
Heydalakirkju 11.
nóvember.
Mér finnst við mann-
fólkið taka lífinu sem
sjálfsögðum hlut. Það
era sumir sem lifa í
þeirri trú að maður lifi að eilífu og
hafa þar með litla sem enga virðingu
fyrii’ þeirri gjöf sem við mennirnir
höfum fengið. En síðan era það aðrir
sem þakka fyrir það sem þeir eiga.
Móðursystir mín Oddný Edda var ein
af þeim. Eiginlega þekkti ég ekki
Eddu eins og ég hefði átt að gera. Ég
ólst upp og hún var allt-
af til staðar svo ég tók
henni sem sjálfsögðum
hlut. Ég get bara gefið
ykkur mína mynd af
Eddu.
Hún var þessi ferski
blær eða vindur sem
blés burtu allar nei-
kvæðu hugsanir sem
maður hafði. Hún var
sú manneskja sem taldi
í mann kjark, hug-
hreysti með að segja
gleðstu í staðinn. „Eg
get ekki“ var ekki til í
orðforða Eddu heldur
sagði hún alltaf hughreystandi „þú
getur þetta víst“. Edda var ekki sú
manneskja sem hugsaði um sjálfa sig.
Vorið 1997 hitti ég Eddu síðast við
sjúkrarúm móður minnar þar sem
hún reyndi með öllum sínum mætti
að telja kjark í systur sína þó að hún
tæki næiii sér að sjá hana svo veik-
byggða sem hún var þá. Ég sá hvað
Edda var sorgmædd og að hún
reyndi viridlega að gefa systur sinni
styrk. Við munum öll sakna Eddu
sárt en við getum líka látið hana lifa
áfram með því að taka til okkar það
sem hún reyndi að gefa okkur.
Ég vil hér með enda mín orð um
móðursystur mín og sendi mínar
dýpstu samúðarkveðjur til Baldurs,
bama og barnabarna.
Oddný Elín Kristinsdóttir,
Svíþjóð.
Mér þótti sárt þegar ég fékk fréttir
af andláti móðursystur minnar,
Eddu, eins og hún var alltaf kölluð.
Ég minnist hennai’ sem glaðrar
kraftmikillar konu. Samskipti mín og
hennar vora ekki svo mikO síðastliðin
ár, þar sem ég flutti utan, en þegar ég
hef heimsótt Island þá fór ég og heils-
aði upp á frænku. Nú ertu horfin og
skilur eftir góðar minningar, sem
varðveitastvel.
Elsku Baldur, Elín, Brynja, Alla
og Palli, ykkur votta ég mínar inni-
legustu samúðai’kveðjur.
Kristín Kristinsdóttir,
Svíþjóð.
ODDNY EDDA
SIGURJÓNSDÓTTIR
ÁRNÝ ÓLÍNA
ÁRMANNSDÓTTIR
verki. En hvað er mikilvægara en
að vera góð eiginkona, móðir, dótt-
ir, systir, frænka, barnabarn og
einstakur vinur allra? Það er fyrir
ofan minn skilning.
+ Árný Ólína Ár-
inaimsdóttir
fæddist á Akranesi
29. október 1963.
Hún lést á Sjúkra-
húsi Akraness 10.
nóvember síðastlið-
inn og fór lítför
hennar fram frá
Akraneskirkju 20.
nóvember.
Elsku Adda mín!
Nú hefur þú verið
tekin frá okkur og eft-
ir sitjum við með
brostið hjarta og tár-
vot augu. Á svona stundum hugsar
maður um hve ósanngjarn þessi
heimur er, að taka þig frá okkur.
En megum við ekki bara líka
þakka fyrir að hafa fengið að
þekkja þig og eiga sem frænku
eins og í mínu tilviki? Ég á margar
ljúfar og góðar minningar um þig.
Aldrei gleymi ég þegar þú varst
alltaf að spyrja mig og Moniku
þegar við vorum komnar á gelgju-
aldurinn hvaða strákum við værum
skotnar í. Og ef við gáfum upp eitt-
hvert nafn þá þurftir þú að vita allt
um hann og alltaf
varstu að stríða manni
á þessu. En þetta var
ekki illkvittni. Hún
var ekki til í þér, bara
ljúf stríðni, glens og
gaínan. Þannig mun
ég muna þig. Allar
Reykjavíkm-ferðirnar,
allar hesthúsferðirn-
ar, allir dagarnir og
allar næturnar hjá
ykkur.
Eða þegar þú
fékkst gítarinn minn
lánaðan af því þig
langaði svo að læra á
hann og þegar þú og mamma unn-
uð saman í bakaríinu alveg eins
klæddar og báðar systurnar með
eins hálsmen frá afa Ármanni.
Þetta mun aldrei líða mér úr
minni!
Eitt veit ég, þú átt þessa hvíld
skilda eftir þín erfiðu veikindi, en
samt er svo sárt að horfa á eftir
þér, elsku frænka. En þetta er
hlutur sem ekkert okkar fær ráðið
við og við verðum að trúa því að þú
hafir verið kölluð frá okkur til að
gegna öðru og mikilvægara hlut-
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guð sé lof fjTÍr liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Elsku hjartans Adda mín, engin
orð fá lýst söknuði mínum eða ann-
arra í fjölskyldunni og bið ég góð-
an Guð að gefa okkur öllum styrk
til þess að halda áfram. Þú munt
alltaf eiga þinn stað í hjarta mínu
og ég kveð þig með trega og tár-
um. Takk fyrir allt.
Þín systurdóttir,
Sigurbjörg E. Ottesen.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
JÓN KRISTINN BJÖRNSSON,
Hellulandi,
Skagafirði,
verður jarðsunginn frá Sauðárkrókskirkju föstudaginn 22. desember
kl. 14.00.
Þeim, sem vildu minnast hans, er bent á Krabbameinsfélag (slands.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þórunn Ólafsdóttir.
Hjartanlegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur ómetanlegan
stuðning, hlýhug og vináttu við andlát og útför
JÓNS RÚNARS ÁRNASONAR og VILBORGAR JÓNSDÓTTUR,
Túngötu 17,
Keflavfk.
Jón Ingi Jónsson, Berglind Sigþórsdóttir
og Rúnar Ingi Jónsson,
Árni Rúnar Jónsson, Guðrún Andrea Borgarsdóttir
og Alexandra Líf Árnadóttir,
Bjöm Vilberg Jónsson,
Jón Stígsson, Ingibjörg Björnsdóttir,
Björn Línberg Jónsson, Hetga Jónsdóttir,
Árni Vilhjálmsson, Guðrún Magnúsdóttir,
Kristín Árnadóttir, Vilhjálmur Árnason
og Gerður Bjarnadóttir.
+
Þökkum innilega auðsýnda vináttu og hlýhug
við andlát og útför
ÓSKARS ARNARS LÁRUSSONAR,
Bragagötu 35,
Reykjavík.
Þórhalla Guðnadóttir,
Lárus Ýmir Óskarsson, Ásta Böðvarsdóttir,
Helga Guðrún Óskarsdóttir, Trausti Júlíusson,
Halla Björg Lárusdóttir, Hjalti Már Þórisson,
María Þórólfsdóttir,
Edda Lárusdóttir,
Finnur E. Fenger,
Jóhanna Margrét Gunnarsdóttir,
Óskirður Hjaltason.
1

+
Þökkum auðsýnda samúð við andlát og útför bróður okkar, mágs, fóst-
urbróður og frænda,
ÁRNA KARLSSONAR,
Steinsstöðum,
Djúpavogi,
sem lést mánudaginn 11. desember.
Guð blessi ykkur öll.
Kristján Karlsson,
Þorbjörn Karlsson, Jensína Janusdóttir,
Margrét Reimarsdóttir, Ólafur Halldórsson,
Jón Halldór Gunnarsson,
Kristrún Gunnarsdóttir, Sigvaldi Þórðarson.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við fráfall og útför eiginkonu minnar,
INGIBJARGAR Þ. BJARNADÓTTUR
frá Ögurnesi,
Miðvangi 6,
Hafnarfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristján J. Jónsson.