Skírnir - 01.01.1844, Blaðsíða 13

15
þeim eigi liafa Iíka5, og þeitn sumttra orðið fram-
gengt. Hafa og torimenn einkura horn i sífcu
flestra Ira, fyrir þá sök, a5 þeir eru menn kat-
ólskir, en þeir unna mest þeim sib, sem alinenn-
ur er á sjálfu Bretlandi. Torimenn liafa og á
allarlundir reynt til, a5 smeygja inn hjá Irutn em-
bættismönnum úr flokki siuum, og nú síbau þeir
komu seinast til valtla, hafa þeir komiÖ svo ár
sinni fyrir bor5, a5 flestir af þeim hærri embætt-
ismönnum hjá Irum eru torímenn, og þröngva
þeir rojög kostum þeirra í alla staði. þetta munu
enar helstu ástæöur fyrir öánægju lra, og mun
þó fleyra teygja til þess. — Um óeyrÖir þessar
hefir nú orðiö tilrætt i málstofum Breta, og til
hverra bragða skyldi taka til að stöðva þaer; Ijet
Hróbjartur það á sjer skilja, að stjórnin myndi
eigi liggja á liði sínu i þessu efni, og kvab hann
það vera vilja drottningar, að ályktun þeirri, er
gerð var 18o4, um ab halda við sambandinu mill-
um Breta og Ira til ens ýtrasta, væri með öllu
fylgt, og sagði Hróbjartur jafnframt, afc ef ekki
vildi betur tii, þá myndi hann leita styrks hjá
fulltrúunum til að sefa óeýrðirnar, og vonaðist
drottningin svo góðs til þeirra, að þeir myndu
nú jafnt þess búnir, og voru þeir 1834, að veita
henni fulltingi sitt í málum þessutn. Gerðu allir
góban róm að máli þessu, og þótti þeim brýn
naubsýn tilbera, en jafnframt hjeldu sumir, ab
einúngis ráðagerðir þessar myndu skjóta Irum
skelk í bringu, og þeir af sjálfum sjer rayndu
hætta öllum óeyrðum. þetta gerbist snetnma í
maíraánuði í vor eð var, og víkjum vjer nú sög-