Skírnir - 01.01.1844, Blaðsíða 78

frír basnar veg, en [>aS dngfii eigi aS Iieldiir, |)eim
var eigi a& oka. Um sama leiti tók að brydda á
óeyrömn á Grikklandi sjálfu, og dagblöHu gerÖust
skorinorÖ mót stjórninni, og þótti þeim sem eyÖ-
slusemi og fjársóun væri skuld í vandræÖum þess-
um. I því meiri vandræÖuin varÖ og stjórnin
stödd, þá er erindsrekar Rússa og Breta stiingu
uppá við hana, aÖ lækka rikisútgjöldin um rúraar
tvær millióuir, auk þess er Iiiiu haffci minkað þær
um eina, á þann hátt er áður er greint frá, og
sem aö nokkru leiti var skuld ( óeyrÖum þeim,
er lijer og livar brutust út. En nærri má geta,
aö eigi rauni liafa veriö auðvelt afc minka útgjöldiu
meir enn í fyrstu var gert, utan meÖ því móti
enn ineir að skjerða einkaleyíl stjettanna, eða rjett-
iudi þjó&arinnar, og myndi þá raega búast við
uppreist. Af þessum rökum er nú voru talin, var
stjórnin i mesta vanda stödd, og var henni eigi
Ijóst til hvorrar handar bezt mundi að snúa sjer.
lírjóta um þvert vifc Rússa og Rreta gat hún eigi,
en viðurliluta mikið að æsa þjóðina sjálfa uppá
móti sjer mefc nýjum álögum. Frakkar voru eigi
jafnharðir í kröfum sínuin og Rússar og Bretar,
er bjeldu því fast frara, að gjaldið skyldi greifca
í septembermánuði, en ráðherrar vildu fá tíman
iengdan til þess í raartsmánuði 1844, en þess var
þó engi kostur. Var nú settur stefnudagur mill-
um ráðherra og erindsreka hinna ríkjanna, en
allt fór á sömu leið og áfcur, og kváðnst þeir eigi
inega víkja þversfótar frá kröfum þeirra í fyrstu.
þá er ráðherrar nú þannig gátu engu komið til
leiðar á þenna bóginn, urðu þeir að huga þetta