Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 6

8
Feneyjum. Fleiri ítalskir stjórnendur fetuBu í hans
fótspor, svo aÖ allt í einu Ieit svo út, sem stjórn-
endurnir og þeir er þeir áttu yfir aí) rába, væru
meö öllu ásáttir. En þessi fribur stóö eigi lengi.
Stjórnendurnir höf&u rýmkaö um þjóbfrelsiö, eins
og á&ur er sagt, en lýöurinn var eigi ánæg&ur meb
þab, heldur færbi hann sig æ því meir upp á skapt-
iB, og sumstabar leizt stjórnendunum svo sem þeir
til ills eins hefbu veitt meira frelsi þegnum sínum,
og út úr þessu hófust langar deilur milli stjórnend-
anna og þegnanna. þó voru þessar óeirbir ekki
eins skablegar fyrir Italíu sem rígurinn og hatriö
milli Itala sjálfra, eí>a meb öferum orbum milli smá-
ríkjanna. þar á ofan hófu Sikileyingar uppreist gegn
Neapelskonungi, og sumir segja, ab ýms ríki norb-
urálfunnar bljesu ab þeim kolunum. þab eina, sem
/
annars átti ab geta komib því til leibar, ab Italir
hjeldu saman allir sín á milli, var án efa þab ab
frelsa Langbarbaland og Feneyjar undan yíirdrottnan
Austurríkis, og reka þjóbverja burt, því ]>ab hafbi
þeim lengi búib í skapi, er álitnir voru þjóbræknis-
menn, en þetta snjerist öbruvísi. Páfinn var meb
öllu ótilleibanlegur til ab segja Austurríki stríb á
hendur, nema svo ab eins, ab Austurríkismenn rjeb-
ust á ríki hans, en hann einn hefbi ab líkindum
verib sá mabur, sem gat kallab alla Itali undir merki
sitt, ef hann hefbi viljab, en því var ekki ab heilsa.
þá var þab sem Karl Albert, Sardiníukonungur,
tókst þenna mikla starfa á hendur, sumpart af þjób-
rækni, en sumpart mun hann og hafa ætlab ab nota
sjer af hinu almenna uppþoti í Itölum mót Austur-
ríkismönnum til ab auka lönd sín. þegnar hans studdu