Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 13

þó var aubsjeb, aí> Rússakeisari hafbi eitfhvaS mikib
i hyggju í byrjun ársins; hann var t. a. m. búinn
ab senda mikib lib inn í Blökkumannaland, og Aust-
urríkiskeisari leitabi liSs hjá honum til ab kúga
Ungverja.
Frá vibburBunum í Danmörk er nokkurneginn
greinilega sagt í Skírni í fyrra, svo varla vir&ist þörf
a& taka þafe upp aptur á þessum sta5.
Af á&ur sögírn má þá sjá, aÖ byltingarnar í
norburálfunni árib 1848 hafa einkum hnigib ab því,
aí> takmarka konungsvaldiS og sumpart ab uppræta
þab meíi öllu, eins og þab trje, er eigi getur borib leng-
ur góban ávöxt. þetta er í sjálfu sjer eSliIegt, því
eins og hver einstakur ma&ur kemst til vits og ára,
ef honum endist aldur til, svo aí> hann a?> lögum
kann ab hyggja fyrir orði og eifci, eins er og um
hverja þjób, aí> meb tímanum finnur hún þann styrk
hjá sjer, a¥> hún er orfein fær um aí> ráSa e?>a aí>
minnsta kosti aí> hafa hönd í bagga meí> um málefni
sín, og þolir eigi, heldur enn fullorbinn mabur, aö
fariö sje meÖ hana eins og annan hvítvoöung. Enda
leit svo út um stund, aí> konungsvaldiÖ væri víöa í
noröurálfunni á heljarþröminni, en hins vegar tókst
konungunum þó á endanum víöast hvar sumpart aö
kúga meö öllu þegna sína, og sumpart aö blíöka
þá meí> nokkrum breytingum í stjórnarlöguninni, er
þeim var í vil. Hin helsta orsök til þess, aö kon-
ungarnir sigruöust þannig á þegnum sínum var sú,
að þegar er þegnarnir voru búnir aö hnekkja kon-
ungsvaldinu, þar sem byltingarnar urfeu, skiptust þeir
einkum í tvo flokka, og voru ríkismennirnir í öörum,