Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 23

25
litlir og látiö of lítib til sín taka, einkum í þeim
málefnum, er mönnum þykir mestu yaröa, þar sem
grimmir bló&hundar kúga lönd og lýbi og drepa
og myrba Iivern, þar sem hann stendur, eptir eigin
gebþekkni. En á hitt er aö líta, aö Englendingar
munu hafa sjeb, aí> ef þeir reyndu til meb vopnum
ab koma vilja sínum fram, mundi og friöur norb-
urálfunnar vera í veöi, og mætti þá svo fara, aö hiö
síöara yröi verra hinu fyrra. Sökum þessa munu
Englendingar hafa skorast undan aö veita Feneyjum
liö, þegar leitaö var til þeirra í sumar. Víst er og
hins vegar, aö Englendingar munu hafa óskaö Ung-
verjum sigurs og heilla í stríöinu mót Austurríkis-
mönnum og Rússum, enda þótt þeir ekki veitti þeim
liö. þó aö Englendingum tækist aö sneiöa sig hjá illdeil-
um viö Rússa og Austurríkiskeisara í þessum tveimur
málefnum, hefur þó jafnan veriö grunnt á því góöa
millum þeirra og Rússa, svo aÖ þá og þegar hafa
menn búizt viö, aÖ þeim mundi lenda saman. Eink-
um hefur mundangshófiö veriö vandrataö í þeim
málefnum, sem Tyrkir hafa veriÖ eitthvaÖ viö riönir.
Rússar hafa um langan tíma leitazt viö aö kreppa
aö Tyrkjum, og menn segja , aÖ þeir hafi á laun
ineö mútum og fortölum egnt Grikki, sem búa í
Tyrkjaríki, til uppreistar gegn Tyrkjakeisara, og í
huga munu Rússar lengi hafa haft, aö leggja undir
sig Tyrkland, aö minnsta kosti er svo ráö fyrir gjört
í dánarskrá Pjeturs mikla Rússakeisara. A hinn bóg-
inn sjá Englendingar, aö meÖan ríki Tyrkja stendur, er
þaö aÖ miklu leyti varnargaröor fyrir árásum Ilússa, og
fvrir þá sök gera þeir sjer far um aÖ styöja þaö sem
mest mega þeir, og sjá um aÖ rjetti Tyrkja sje ekki