Skírnir - 02.01.1850, Qupperneq 62

64
þinginu sleit konungur reyndar til þess alls ekki afe
þurfa a& binda nokkurn enda á loforö sitt um stjórn-
arbót, en þegar hann sá, ab þetta myndi eigi mega
takast ab svo vöxnu máli, Ijet hann búa til enn aÖ
nýju stjórnarbótarnefnu, er hann kvaddi þingib hib
nýja til aí> samþykkja, og sá varb endirinn, ab þab
hlaut ab fallast á hana, þó naubugt væri. Sjálfur
hafbist konungurinn jafnan vib á höll sinni, og lágu
gínandi fallbissur umhverfis hana, enda mun hon-
um hafa verib þaí> hollast, því fáir konungar munu
hafa verib um langan tíma meir hatabir af þegnum
sínum, enn Neapelskonungur, enda muna og fáir
konungar hafa fariö jafn sviksamlega og harbýbgis-
lega ab vib þegna sína, sem hann, og honum tekst
vonum fremur ab kúga þá meb hörku og herlibi.
1 sumar kom þab upp allt í einu, ab embættismenn
konungs sendu honum bænarskrár víba ab úr ríkinu
þess efnis, ab konungur skyldi meb öllu taka af
stjórnarbótina, því hún gerbi eigi nema illt eitt. þab
er hvorttveggja, ab embættismenn einvaldanna hafa
jafnan verib leibitamir þjónar þeirra, en hjer kastar
þó tólfunum um þessar bænarskrár embættismanna
Neapelskonungs. þab er nokkurneginn aubsjeb, ab
konungur hefur skipab þeim í laumi, ab senda sjer
þessar bænarskrár, af því hann vill eigi vita af
neinni stjórnarbót ab segja og honum þykirtlab þjóbin
sje til fyrir hann” og rnegi hann því eiga frjálst ab
fara meb hana, eins og honum bezt líkar, en bæn-
arskár þessar eiga ab sýna, ab þab sje vilji þjóbar-
innar, ab stjórnarbótin sje af tekin, og undir eins
rjettlæta hann, þó hann gangi á bak orba sinna og
rjúfi eiba sína. Sagt er, ab Neapelskonungur eigi