Skírnir - 02.01.1850, Síða 104

106
Um sama leyti barst fulltrúum fregnin um um-
burbarbrjef Prússakonungs til hinna stjórnendanna
á þýzkalandi, og jókst þá enn meir óvildin til Prússa-
konungs. J)ess er ábur getib, ab fundurinn í Frakka-
furbu skorabi á Prússakonung, hiö bráöasta aö láta
kjósa aö nýju í ríki sínu til neöri málstofunnar.
Prússakonungur svaraöi, aö þetta kæmi fulltrúafund-
inum ekkert viö, því þetta væri eigi þaÖ mál, er
snerti allt þýzkaland, og af öðru ætti fundurinn
eigi með aö skipta sjer. Líku svaraöi Prússakon-
ungur upp á ályktun fundarins af 4. maí um full-
trúakosningu til ríkisfundarins, og um sama leyti
var skjal ritaö til allra hinna æöri embættismanna út
um landiö á Prússalandi, aö þeir skyldu reisa rammar
skoröur viö því, aö boöi fundarins í Frakkafuröu yröi
hlýönast, sökurn þess þaö væri meö öllu ólöglegt,
því Prússakonungur hefÖi hvorki fallizt á eöa myndi
fallast á þessi grundvallarlög þýzkalands. Um sama
leyti brutust út óeyrÖir í Saxlandi og í Bæheimi og
sumstaöar á Prússalandi út úr því, aö stjórnend-
urnir vildu eigi fallast á grundvallarlögin. Prússa-
konungi tókst þegar aö stööva óeiröirnar í ríki sínu,
og sendi konunginum á Saxlandi liö, og voru þá
uppreistarmenn þar, þegar kúgaöir. þegar þetta
frjettist til Frakkafuröu, bar einn fulltrúi þar þá upp-
ástungu fram, aÖ stjórnin í FrakkafurÖu skyldi láta
sjer annt um aö hjálpa þjóöunum mótkúgun stjórn-
endanna, og margar aörar ályktanir þessu líkar voru
gerÖar f Frakkafuröu, en þær voru í rauninni eigi
til annars enn aö gera illt verra. þær voru fyrst
og fremst svo gagnstæöar anda stjórnendanna, aö
minnsta kosti þeirra, er mest máttu sín, aö þær