Skírnir - 02.01.1850, Blaðsíða 112

114
komiö í þessu. I ágústmánuÖi tókst þó Prússakon-
ungi aö fá þaö fram, aÖ Austurríkiskeisari og Bæj-
aralandskonungur sendu menn af sinni hendi til Ber-
línarborgar. Var þá tekib til munnlega aö ráögast
um þetta efni, en þaö tókst litlu betur, enn brjedegu
ráöagjöröirnar. A þessum fundi stakk Austurríki upp
á, aö keisarinn og konungur Prússalands skyldu í
sameiningu bindast fyrir aö skipa málefnum þýzka-
lands eins og bezt þætti henta, og hinum stjórn-
endum þýzkalands var lagt á sjálfs vald, hvort þeir
vildu kjósa hinn þriÖja mann meö þeim, eöa veita
Prússakonungi og keisaranum sitt umboö. Prússa-
konungur átti kost á, annaöhvort aö setja einhvern
af konungsættinni eöa einhvern stjórnkænan mann
í sinn staö, en Austurríkiskeisari skyldi haga sjer
eptir því. Prússakonungur skyldi og til taka, hvar
liin nýja stjórn þýzkalands skyldi hafa aösetur sitt.
Bæjarakonungur fjellst meÖ öllu á uppástungu þessa.
Prússakonungur gat hins vegar eigi gengiö aö þessu,
nema meö svo felldn móti, aö Austurríkiskeisari
samþykkti grundvallarlögin, er Prússakonungur Ijet
semja, og gæfi skýra játningu um, aö þau væru í
öngvu gagnstæöileg sambandssamningnum frá 1815.
Aö þessu gat Austurríkiskeisari eigi gengiö, eins og
nærri má geta, því eptir grundvallarlögum þessum
er hann útilokaöur frá því aö taka þátt í stjórn hins
nýja þýzka sambands, er átti aÖ komast á Olt
þessi ráöastofnun fjell því um sjálfa sig. Nokkru
síÖar færöi Austurríkiskeisari sig upp á skaptiö, og
stakk upp á, aö skipta þýzkalandi í 7 fylki, en fyrir
hvert fylki skyldu stjórnendurnir senda einn fulltrúa,
enn þessir 7 menn skyldu stjórna málefnum þýzka-