Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 13

INNGANGUR.
13
mart tekið eptir þeim, sem á Rússlandi, og margir menn frá
Jjcim löndum eru settir fyrir verknaSarsmiSjur og ýmsar iðnaöar-
greinir, en hjer er líka flest unniS fyrir eptirgöngu stjórnarinnar
eSa jarlsins, og verkmenn eru hjer flestir vinnumenn haná eSa
Jirælar. HiS merkasta frá þessu landi voru fornmenjar, sýnishorn
af húsum, musterum, go8amyndum og fl. þessh. — Sendingarnar
frá NorSurlöndum fengu allgóSan vitnisburS, og var vel látiS yfir
smíSum Jeirra og iSnaSarvarningi, enda hlutu Jau fleiri verS-
launapenninga aS tiltölu en mörg stærri lönd, í samanburSi vi8
fólksfjöldann eSa tölu sendinganna. Bæbi Danir og Svíar sendu
mikiS af fornleifum og gripum frá fyrri tímum, og þótti mart af
J>ví hiS markveröasta. Sjerílagi fannst mennum miki8 um stein-
og eiraldarleifarnar úr fornmenjasafninu í Kaupmannahöfn. Danir
höfSu meSal annars sent úr 'þjóSmenjasafni sínu vefstaSinn
gamla, er enn mun oíiS í á sumum stöSum á Islandi, og sitt
hvaS frá Grænlandi (fatnaS, báta og veiSarfæri). — í fornmenja-
deildinni þóttu sendingarnar frá gripasöfnum ítala (t. d. frá
Feneyjaborg og Flórens) enar merkilegustu. Leifarnar frá fornöld
Rómverja, gripir og listaverk frá miööldunum sýndu, hvert aSal-
aSsetur fagurra menta og kunnáttu í öllum listum Ítalía hefir
veriS. Smíðar og verknaöur ítala þvkja enn í ágætri röS, og
votta bæÖi hugvit, fegurSarsjón og kunnáttu, en þeir munu jþó
lengi veröa aS hafa sig alla viS, aS ganga í spor feSra sinna,
svo mörg forkunnarverk sem þeir hafa leift þeim frá fyrri timum.
— J)ó Spánverjar og Portugalsmenn byggi góð og auSmikil lönd,
er svo að sjá á lýsingunum, aS mönnum hafi þótt minna bragð
aS sýnismunum þeirra þjóSa en hinna tveggja (Frakka og ítala)
af rómönsku kyni. — þaS er hvortteggja, aS NorSurálfubúar eiga
svo margar greinir mennta sinna og íþrótta aS rekja til Asíu,
enda sýndu sumar sendingarnar frá austurþjóSum þeirrar álfu, aS
þær standa á gömlum merg, sem menn segja. Sumt af smíSum
þeirra og iSnaSi þótti enn fara yfir þaS fram, sem til er búiS í vorri
álfu. Dýrindagripir og mart fagursmíöi (sverS búin gulli og
gimsteinum, hnífar, gullskrúS, skurSargripir af trje og fílabeini
og svo frv.) þóttu margir meir en ígildi ens fegursta og fágætasta
frá NorSurálfuþjóSum og ættþjóSuvn þeirra í Vesturheimi. En þó