Skírnir - 01.01.1868, Page 21

INNGANGUB.
21
sínum (t. d. Frakkakeisara), ef meira gerSist í og allt yr8i víta-
laust látiS. þess má og geta, aS formaSur friSarþingsins og
einn varaformanna voru Svisslendingar; enn fyrnefndi, Jolisaint
a8 nafni, úr fylkisstjórn Baselsmanna, en varaformaSnrinn James
Fazy (sem er nefndur í Skírni 1865, í Svísslands þætti). FormaSurinn
minnti Garibaldi á, aS erindi hans á friSarþing og kenning yrSi
ófriSarerindi og ófriSarkenning, og reis af því mikið háreysti.
Einu sinni dróttaSi Fazy því aS þinginu, aS menn vildi varna
Svisslendingum (enum spakari hluta) máls. J>aS leiddi og til
harSrar rimmu, og viS þaS sagSi Fazy af sjer varaformennskunni,
Ymsir höfSu enn meiri gífurmæli fram en Garibaldi, og var misjafnt
undir tekiÖ. Frakkneskur eÖalmafeur, Bonnet afe nafni, nefndi
fyrir þingmönnum Krist mefe þeim orfenm: „frelsarinn yfear“ (mefe
áherzlu á sífeara orfeinu) og kvafe trúarbrögfein höfufeundirrót strífea
og blófesúthellinga. Bezt myndi, sagfei hann, afe skilja þafe úr
kristninni og kristinni fræfei, er væri sjerlega kristilegs efelis, en
halda því, er væri af heifenum rótnm runnife. J>afe var því eigi
um skör fram, er einn fundarmanna (Dupasquier) har „frifear-
þinginu11 á hrýn, afe þafe heffei hafife ófrife gegn gufei. Ungur mafeur,
frakkneskur, bafe þingmenn lýsa því yfir, „afe Napóleon keisari fyrsti
heffei verife allra illræfeismanna verstur", og enn heimtafei einn,
afe merki Frakkiands (mefe keisaraerninum) skyldi nifeur dregife
og haft úr sýn þingmanna, „því þafe væri harfestjórnarfáni“.
Tveimur þjófeverjum lenti saman í hörfeustu rimmu út af því, afe
annar þeirra (Simon, þjófevaldsvinnr) haffei kallafe. Sadowasigur-
inn „svívirfeu alls J>ýzkalands“. Yife allt þetta óx sundurleitni
þingmanna, og hæjarbúum tók afe eira illa þingsvarkife. Eina
nótt átti mikill fjöldi þeirra fund mefe sjer og samþykktu mefe
miklum atkvæfeafjölda mótmæli gegn hyltingaráfeum frifearþingsins.
Garibaldi þóttist afe sínu leyti fá daufar undirtektir á þinginu,
en bann haffei mifeafe allt vife Rómaborg og nifeurbrót páfavalds-
ins; uppbyrjun frelsis og frifear yrfei afe vera herför til Bóms,
kúgun páfans og prestanna, þá myndi allt annafe eptir fara, sem
menn kysi. En hjer þótti sitt bverjum; Póllendingar bentu á
endurreisn ríkis síns, Frakkar og þjófeverjar á þjófevaldsríki í
stafe keisara og konunga, Englendingar á framfarir í allri kunn-