Skírnir - 01.01.1868, Side 51

Frakkland.
FRJETTIR.
51
kvaSning liSsins frá Rómaborg væri J>ess órækur vottur, aS
Napóleon keisari vildi sleppa J>ví 'taki á Italíu, er hann svo lengi
hafBi lialdiS, og í meSallagi var þokkaS hæ8i af Itölum og mörgum
öbrum. Af enum síbustu atburSum munu flestir hafa orðib aS
veiklast i trú sinni, ef hún hefir veriö sú, er bjer er á vikiS.
|>egar liS keisarans hjelt heim á leiS, var syeit manna leyft aS
vera eptir og ganga sjálfboSa á mála í þjónustu páfans, og
skyldu allir jþeir liSar njóta sama rjettar, sem þeir hefSi þjónaS
í liSi keisarans. Stjórnin í Flórens mun eigi hafa viljaS gera
þetta mál aS deiluefni, jþar sem öllum Jpótti sem keisarinn hefSi
vilnaS svo mikiS í viS málstaS Ítalíu. í sumar kom einn af
hershöfSingjum keisarans, Dumont aS nafni, til Rómaborgar og
gerSi sjer þaS aS erindi, aS líta eptir jþjónustu málasveitarinnar,
eSa „sveitarinnar frá Antibes“, sem hún var kölluS. RáSherrum
Viktors konungs fór nú ekki aS iítast á blikuna og háSu stjórn
keisarans gera svo grein fyrir, aS þeim yrSi ijóst, hvernig þetta
stæSi af sjer, eSa hvort keisarinn enn hefSi herdeild á Rómi eSa
eigi. því var þegar svaraS, aS hershöfSinginn hefSi eigi haft nein
erindi á höndum frá keisaranum, en hefSi tekiS þe*ta upp hjá
sjálfum sjer (?). ViS þetta fjell þaS mál niSur, en þá var þess
þó eigi lengi aS biSa, aS enn sami hershöfSingi hefSi brýnt erindi
til Rómahorgar frá Frakkakeisara. Vjer munum í Ítalíuþætti
segja nánara af þeim tíSindum, er þar gerSust og förum því
hjer stutt yfir, en drepum aS eins á höfuSatburSi og á afstöSu
rómverska málsins, aS mönnum verSi ijósara hverir vextir hafa
komizt á þaS fyrir septembersamninginn. Samningurinn gerSi
máliS aS viSskiptamáli ítala og Frakka, aSrir skyldu eigi um
þaS fjalla þaSan í frá, og slíkt þótti eigi ísjárvert, er svo góSir
vinir áttu hlut aS. En vandinn var allur Italíu megin. ítalir
áttu aS komast í sátt viS páfann, borga skuldir hans aS miklum
hluta, verja lönd hans og svo frv. þeir hafa aS vísu leitaS
margs í, aS standa viS einkamálin, en páfinn hefir neitaS öllum
sáttum viS „ræningja kirkjunnar og ens helga stóls“, og vísaS
öllu af hendi utan peningunum. Hann hefir þó eigi haft neitt á
móti, aS Italíukonungur hjeldi varSliS viS landamærin. „Látum
sjá, hvernig honum tekst á verSinum“, hafa ráSanautar Píusar
i*