Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 55

Frakkland.
FRJETTIR.
55
eigi hægt a<5 segja fyrir a8 svo komnu, en hitt síbur, hvernig
þá fer á Rómi, er þær eru á burtu. Napóleon keisari hefir ab
vísu seilzt hjer skemmra til en £>á, er hann sendi leibangursjiS
sitt til Mexíkó, en hvort nú aflast hetur til sæmdanna vita menn
þá fyrst, er stundir lí8a.
J>ó Napóleon keisari ætti hlut a8 Jpeirri grein (5.) í Pragar-
friSnum, aS norSurhluta Sijesvíkur skyldi skilab aptur, hefir hann
látib J>ab mál í þagnargildi. Menn hafa spurt um þaS á þinginu
og veriÖ mebmæltir Dönum, en stjórnin hefir svarab, aS hún hafi
eigi haldiS neinu a8 Prússum um efninguna. Roúher gekk reyndar
eigi á móti því, ab sendiboðar Frakka hefbi fengib ab vita, hvern
skilning stjórnin hefbi á því máli, og hann kynni a8 vera annar
en sá, er Prússar hefbi — en hún hefSi þó ekki innt til neins
vib stjórn Prússakonungs, og slíks myndi heldur ekki þurfa, þar
sem Danir og Prússar væri farnir ab semja um málib (?). I fyrra
sumar impraSi einn af erindrekum Frakka, Lefebvre, á málinu
vib fulltrúa Bismarcks í deild utanríkismálanna, og var sagt hann
hefbi látib þab í Ijósi, er Frakkastjórn þætti bezt fallib til sam-
komulags og málalykta. Jjetta harst út, og var sagt, aS Frakkar
væri farnir aS reka á eptir í þessu máli, en strax fór mesti eldur
í öll prussnesk blöb, og varb ýieisarinn sem fljótast aS láta lýsa
því yfir, ab þetta hefbi alls ekki verib gert ab fyrirmælum stjórn-
arinnar. Af þessu má sjá, hvernig Frakkar verSa ab stikla á
tánum, þegar þeir koma ab máli vib vini sína í Berlínarborg
um eitthvab, sem }>jóbverjar kalla eingöngu þýzkt málefni og öbrum
óvibkomandi. — í þingsetningarræSu sinni þykist keisarinn vera
orbinn betri vonar um austræna málib, þar sem öllum (?) stór-
veldunum hafi nú komiS saman um, ab láta Soldán halda ríki
sínu óskerbu, en ganga eptir um betri lagasetningar og eptirlit
á högum kristinna manna. Flestir ætla þó, ab málinu sje eigi
komib í vænlegri stab en fyrr, og leggja lítinn trúnab á samkomulag
stórveldanna. Síban hafa blöS Frakka og Austurríkismanna sagt
margar dylgjufregnir frá Dunárlöndum, Serbíu og Bulgariu, talab
um undirróbur af hálfu Rússa, libsafnaS þeirra vib landamærin, eu
sum dreift Prússum til þeirra launrába, er nú sje í býgerS þar
eystra. Vjer vitum eigi, hvab hæft er í þessum fregnum, en