Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 70

70
FBJETTIB.
ítftWa.
sendi þá í liSsafnaS. Á friSarþinginu í Genefu gátu monn skili8,
aS hann myndi fresta því sem skemmst, er liann hafSi í ráÖi, og
skömmu eptir a8 hann kom þaðan, fór hann að láta flokka sína
leita suÖur á hóginn. Stjórn Frakkakeisara hafÖi allajafna frá
því er voraöi aliÖ á málunum viÖ stjórnina í Flórens um aÖ hafa
gætur á ráöabrotum Garibaldi og annara óþolsmanna, og minnti
um leiÖ á, hver vandi henni væri á höndum. Ratazzi hafÖi ávallt
brugÖizt vel undir og sagzt vera við öllu búinn, en dró heldur
ekki aÖ beiðast skýrslu af Frakkastjórn um erindi Dumonts hers-
böfðingja til Rómaborgar. Hann kvaðst mundu ganga hart móti
sóknarráðum Garibaldinga, en tók það fram um leið, að enginn
mætti hlutast til um óeirðir í Rómaborg sjálfri, ef eigi yrði leitað
á inn yíir landamæri páfans. J>egar Garibaldi hóf safnaðinn, mun
stjórnin hafa reynt með góðu aö halda honum aptur, — og að
sögn gei;Öu það margir af vinum hans — en það tjáði ekki.
Fyrir flokka voru settir Nicotera, barúnn, Acerbi, Menotti sonur
Garibaldi og fl., en annan son sinu, Ricciotti, sendi hann til
Lundúna í fjárleitir og önnur erindi til vina sinna á Englandi.
10. sept. sendi Garibaldi Rómverjum ávarpsbrjef, og bað þá nú
vakna viö máli sínu, en þeim væri meir en mál komið, ((að brjóta
hlekki sína á hausum kúgaranna”. Stjórnin sá, að nú var ekki
lengur um gott aö gera; hún hafði dregið allmikiö lið saman við
landamærin, eða allt at 40 þúsundum, en allt fyrir þaö komust
bæði vopnasendingar og smáriðlar framhjá vörðunum, og bráðum
komu sögur af viðureign aðkomuflokka og páfaliðsins. Hún Ijet
því gera bráðan hug aö því, að taka Garibaldi fastan, og hjelt
að við þaö myndi öllu slá niður, er böfuðforingirin væri heptur.
24. september var Garibaldi í bæ, er Asinalonga heitir, skammt
frá landamærunum, og ætlaði hinn næsta dag að ráðast inn í
lönd páfans. Um morguninn snemma, áður en Garibaldi var á
fótum, kom einn fyrirliði úr konungsliðinu og setti sveit manna á
vörð um húsið, þar sem Garibaldi hafði gisting, en gekk sjálfur
inn og upp í svefnloptið og ljet hann vita erindi sitt, en það
væri áö snúa honum aptur. Garibaldi svaraði styggt í fyrstu og
og kvaðst mundu fara, sem honum væri frjálst um leiðir. Fyrir-
liðinn benti honum á fylgdarmenn sína, og kvaöst neyddur til að