Skírnir - 01.01.1868, Side 84

84
FBJETTIB.
fuií».
i þjónustu í páfaliSinu og vísaSi leiSir aí leynnm stigamanna, en
hjer hafSi nær illt af illum hlotizt, er hann eitt sinn hafði ginnt
liíiS svo, ab heil sveit þess var næstum um kringd af ræningjunum
og á þeirra valdi. Hermennirnir sáu vi8 bragSinu í tíma og
drápu hann þegar.
Orötak Garibaldi er þetta: <(fyrst Kómaborg, og þá mun y8ur
allt annaS gott veitast!” þaS getur veri8 rjett huga8, en væri
alþý8an uppfræddari en hún er, væri lengra komi8 me8 cndurhót
skólanna, væri bjátrú og hjegiljuskapur minni me8al næstum allra
stjetta, þá færi mart ö8ru vísi en fer, og þá myndi sjálf Róma-
borg liggja lausari fyrir en nú. í sumum bæjum Kalabríu, þar
sem kólera geisa8i í sumar, sög8u klerkar og munkar þa8 fólkinu,
a8 pestin væri hefndarsending drottins fyrir alla nýbreytnina á
Su8urítalíu. Fyrir slíkar fortölur var8 lýSurinn sumsta8ar svo ær
og Ó8ur, a8 hann hljóp me8 hnífum og barcflum e8a ö8rum vopnum
a8 setuliSsflokkum og drap hvern er hendur festi á. Á einum sta8
var því sö81a8 á ofan, a3 líki eins fyrirli8a var kastaS fyrir svín
til átu. J>etta er nú sök sjer þó svo færi þar sy8ra, og í drep-
sóttum hefir þa8 eigi sjaldan hent, a8 borgarskríll hefir frami8
verstu æBisverk, en hitt þótti gegna meiri fur8u, er yfirklerkarnir
í Milano Ijetu gera prósessíu til sóttvarna, og bá8u menn a8 ganga
berfætta í þeirri helgigöngu, en konur af öllum stjettum hlýddu
þessu heillaráSi, skundudu bcrum fótum í raSirnar og hjeldu, sem
fleiri, a3 kólera myndi vib þetta fælast á burtu. Milano er höfub-
borgin á Langbarbalandi, og svo hnítir enn vi8 þar norbur frá,
sem víbar, þó menn hjer sje komnir mun lengra en í enum sySri
hluta ríkisins.
Umberto, konungsefnib, hefir nú be3i8 sjer til konu frændkonu
sinnar, Margrjetar dóttur hertogans af Genua (bróbur Viktors
Emanuels)'. Móbir hennar er enn á lífi, en hertoginn dó
fyrir 13 árum síSan. BrúSkaupiS er nú fyrir höndum, en
sökum skyldleika var8 a8 sækja leyfi til páfans, og er þab nú
*) I fjrra var talað um ráðahag með honum og Malhildi dóttur Albrckts
erkihertoga af Austurríki, en áður en nokkuð rjeðst til fulls, varð sá
sorgar atburður í húsi hertogans, að prinzessan fjekk eitt kveld banvæn
sár af bruna (Jjósi er nam búning hennar) og dó fám dögum s>ðar.