Skírnir - 01.01.1868, Síða 101

Pýzkaland.
FRJETTIB.
101
friSurinn”), og takist honnm aS gera sama vináttusamband viS
Prússa, sem þegar er sagt gert viS Austurríki, þá tekst honum
og aS koma aisætti á meS hvorumtveggju. Er þetta erindi frænda
hans? Hver má vita! — Dm vináttu og samband meS Kússum
og Prússum hefir blaSamönnum orSiS svo tíStalaS, aS þaS er
örSugt aS leggja engan trúnaS á slíkar sögur. Yjer látum þaS
liggja milli hluta, sem til er getiS um einkamál og samband meS
Jiessum ríkjum, en hitt ætlum vjer hafandi fyrir satt, aS stjórnin
í Berlínarborg drepi ekki hendi viS goSum boSum frá Rússlandi,
meSan hún ekki er ugglaus fyrir hættum og vandræSum úr annari
átt, og aS svo komnu mun hún eigi vilja gera Rússum neitt til
styggSar. I skattlöndum Rússa viS Eystrasalt hefir stjórnin í
Pjetursborg haldiS svo rússneskri tungu fram til rjettar, og rúss-
nesku þjóSerni, aS þjóSverjar sjá, hvert sök horfir, og aS bæSi
JjjóSverskt og þarlenzkt þjóSerni (þjóSerni Estha, Kúra og Letta)
á aS eySast og ganga til þurrSar fyrir enu rússneska. J>essu' var
hreyft á ríkisþingi Prússa, og menn skoruSu á stjórnina, aS tala
máli þjóSverja í þeim löndum viS stjórn Rússakeisara. Bismarck
færSist undan, og kvaS þar örSugt aS deila viS dómarann, sem
Rússar væri; þýzkum mönnum þar eystra myndi bezt aS vera
ekki of hörundsárir í þessu efni, en hluti þeirra myndi sízt batna,
ef aSrir út í frá færi aS hlutast í máliS. Mönnum þótti þetta
eigi fara saman og viSkvæmni Prússastjórnar í Sljesvík, aS því
snerti rjett þýzkrar tungu og ens þýzka þjóSernis, en sumir höfSu
orS Bismarcks til marks um samband viS Rússa og samkomulag
þeirra Bismarcks og Gortschakoffs um ýms vandamál, einkum þau,
er sjerílagi taka til beggja ríkjanna (t. d. pólska máliS). I þessu
getur aS vísu nokkuS veriS hæft, sem nú stendur á, en hitt verSur
þó aS liggja í augum uppi, aS Prússar eSa þjóSverjar geta sízt
sjeS sjcr neinn mun í því, nema miSur sje, aS veita Rússlandi
fulltingi til uppgangs og meiri ráSa í NorSurálfunni, og á hinn
bóginn, aS Rússar verSa aS sjá sjer meiri hættu en hag búinn af
vexti og viSgangi granna sinna fyrir vestan. Oss nægir, aS benda
á hina nýju flotastöS þjóSverja viS eystrasalt (í Kílarhöfn), og
vart mun Rússum þykja, aS hún geri þeim greiSara aS ná þeim
ráSum í norSurhöfunum, er þeir lengi hafa ætlaS sjer. í stuttu