Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 122

122
FBJETTIB.
Austnrríki.
jeg má til aðyður takist vel meÖ fjárlánin; menn verSa aS greiSa
framfórum þjóSanna allar leiSir, en þær skjótförnustu eru járn-
brautirnar”. Schindler kvaS þctta hverju orSi sannara, en ríkiS
ætti undir svo þungum álögum aS rísa, aS fleirum yrSi vart á
hætt. J>ví vildi hinn eigi mótmæla og sagSi öilum þaS athuga-
vert, aS þjóSunum yrSi eigi stýrt á vorum dögum, utan þær sæi
sjer hag sinn aS því, er stjómendurnir færSist í fang. Keisarinn
talaSi og um MexíkómáliS og úrslit þess; sagSist hafa fariS
þangaS í bezta tilgangi, en landsbúar hefSi eigi þekkt sinn vitj-
unartíma, því þeir hefSi „alla galla ens spænska kynflokks, en
enga af kostum hans”. Schindler vjek samtalinu aS viSskiptunum
og samningunuin viS Ungverja, og kvaS alla þá kosti mjög harSa
aSgöngu, en þó yrSi þeim aS taka, sem nú væri komiS. Hann
líkti vesturpörtum ríkisins viS þá menn, er fyrir ofufeflis sakir
yrSi aS gefa upp vörnina, til þess eptir á aS geta fengiS þolan-
legri kjör. Keisarinn sneiddi hjá beinum svörum um þetta mál,
en benti Schindler á annaS, er bonum þótti verr standa af sjer,
sem sje: slafneska máliS, eSa hreifingar enna slafnesku þjóSa
Austurríkis, og kvaS af þeim standa mikla hættu, ef eigi yrSi
viturlega til tekiS. Eptir þaS tóku þeir tal um önnur efni, þýzkar
bókmenntir, leikrit og fl. Schíndler talaSi á þýzku, en keisarinn
baS hann afsaka, aS hann yrSi aS mæla á sína tungu, því sjer væri
orSiS stirt um þýzkuna. J>ó er sagt, aS hann í eiuni veizlunni
hafi talaS tóma þýzku viS drottningu Jósefs keisara* 1. í október
(þann 20.) lagSi Austurríkiskeisari af staS til Parísarborgar og
fundust þeir þá í svip viS iandamæri Badens, liann og Prússa-
konungur. Af þeim fundi er eigi annaS sagt, en aS þeir hafi
tekizt í hendur og kvadt hvor annan meS vináttubragSi og kurt-
eisi, en tíminn hafi veriS of naumur til viStals. Meira orS var
gert af fagnaSarviStökunum á Frakklandi og í Parísarborg, sem
>) Á barnsoldri sonar síns bjó Hortense drottning nokkur ár í Augsborg
(í Bayern) og gekk hann þar í þýzkan skóla. I sumar komu þau við
i þeirri borg á ferðinni, keisarinn og drottning hans; vitjaði hann þá
hælisvistar æsku sinnar og sýndi droltningunni bæði íveruhús nióður
sinnar og skólahúsið.