Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 128

128
FBJETTIR.
Austurríki.
máliS á þeim bæ8i fara nær ruthensku og rússnesku en þab mál,
sem nú er talaS, og vera vottur um forna má!s einingu slafneskra
jþjóba, en brotin sjálf e2a kvæbin aS öSru leyti, eSa aS efninu
til, einber slafnesk ilmun og sætleikur. I sumar var haldin júbíl-
hátíb í minningu þessa ens dýra fundar, og í samsætinu sungu
menn — ekki kvæSin af handritinu, en — ftjóSsöng Rússa (tiGu8
blessi Zarinn!”), er nú er rnjög tíSkaSur vib hátíSir í borgum
Böhmensmanna, en einkanlega í'Prag. Czekar hafa fengiS allan
rjett og frelsi fj’rir tungu sína í skólum og kirkju, og svo frv.,
en ]?ó Jykir þeim eigi viS Jia8 mega hlíta, og allir menntaSir
menn og góSir slafar verSa nú aS læra rússnesku og stunda rúss-
neskar bókmenntir, og helzt sneiSa sig svo bjá ])jóbverskunni sem
orSiS getur. Vjer munum geta um fleira í næsta þætti, er stendur
í sambandi viS t>essar slafnesku hreifingar í Böhmen og víSar í
Austurríki.
Rússland.
Efniságrip: Bússar beita sjer fyrir slafnesku J)jóberni. f’jóíigripasýning í
Moskófu. Frá Póllandi. Rússar i Bokhara.
MeS svipum og sveríum hafa drottnar Bússlands lengi rekiS
Jiegna sína áfram, og fengiS opt þeim keyrin í hendur, er kynjaðir
voru frá menntaþjóSum áifu vorrar, eSa þaSan komnir til Rússlands,
en báru iíka meira skyn en Jiarlandsmenn á æSra afl en ]paS,
er reibir sverö og svipur, á afl menntunarinnar og vísindanna.
Smámsaman hafa Rússar lært aS viÖurkenna, aS mannafli ríkj-
anna er ekki einhlítur þeim til framgangs, og aS þjóSmenning
og uppfræSing (og á síSustu tímum frelsi) eru meginkraptar sögu-
legra framkvæmda. J>eir hafa numiS af vesturþjóSum álfu vorrar
allskonar íþróttir og fræSi, tekiS upp siSi þeirra og stælt eptir
þeim í öllu, og nú er þar komiS, aS þeir tala sem borginmann-
legast um itslafneska þjóSmenntan”, er verSi aS koma lífi í ttena
visnu og hálfdauSu (Játínsku og germönsku”) þjóSmenntun í
vesturlöndum RorSurálfunnar”. Ekkert hefir þeim numizt skjótar
af sumum þjóSum álfu vorrar, en trú á þjóSlegt ágæti sitt og