Skírnir - 01.01.1868, Blaðsíða 142

142
FRJETTIB.
Danmörk.
um tíSindamál Danmerkur, verSur J>a% ávallt SljesvíkurmáliS,
sem er efst á bugi. Fyrr en því máli er sett svo, sem nú er
kallaB rjett og sanngjarnt, þykirDönum allt rá<3 sitt sem á hverf-
anda hveli. HiS sama jpótti reyndar j)á, er Danavirki og Ægisdyr
voru einskoruS mörk alls sannleika í stjórnarmálum, og þá var
l>aS kallaS „endir Danmerkurríkis”, ef hjeSan bæri. í(En”, segja
jþeir, (<svo verSur nú úr aS ráSa, sem kostum vorum er komiS.
Eptir allt þaS ofríki, er vjer höfum mátt Jola, varS því skotiS
inn í friSarsamninginn í Prag, aS enir trjggu og trúnaSarföstu
hræSur vorir í NorSursljesvík mætti ráSa kjörum sínum. YrSi þetta
efnt, kæmi líklega helmingur Sljesvíkur aptur á vorn kluta, t>ví
danskt þjóSerni hefir allt yfirborS suSur fyrir Flensborg og þaSan
vestur til Tönder og Husum. Fengist þetta aptur, mundum vjer
virSa þaS scm upphót alls órjettar og óskunda, er vjer höfum
orSiS fyrir af þjóSverjum, og eptir þaS myndi hvorir húa viS
aSra í vináttu og bróSerni”. þetta er nú aS vísu rjett og satt í
marga staSi, og jafnlegt mætti þaS kalla Dönum til handa, ef svo
færi — en ógæfan er, aS þá yrSi miklu fleiri en kjósa af þýzku
þjóSerni, margir fleiri en Bismarck mun þykja hlýSa, aS komast
aptur undir Danmörk. þaS var danskt þjóSerni, en eigi ríkisrjettur
Danakonungs — því honum var brjálaS, er horfiS var frá Lundúna-
skránni og heildarskipun ríkisins —, er 5ta grein Pragarsátt-
málans leit til, en ógæfan er, aS þjóSernisreglan hefir síSan lækkaS
í verSi, og þaS virSist sem nú sje kominn apturkippur í suma,
er voru henni þá helzt fylgjandi. þaS er sem sumir hafi dignaS,
er mest hafa talaS um þjóSernisrjett og þjóSavilja, er þeir sáu
hve óvægilega hvorutveggja var beitt á þýzkalandi og Ítalíu —
og jafnvel Bússar tóku aS veifa þessum vopnum; þaS er sem
Frakkakeisara og stjórnmálamönnum Frakklands sje fariS aS
þykja nóg um þjóSerniskenningar, og aS þeir vilji nú fegnir
hverfa aS enum gamla ríkjarjetti eSa ríkja helgi, og leita þar
vígis til aS verjígamla og góSa ríkjatrú NorSurálfunnar: á jafn-
vægi valda. Menn þurfa aS eins aS líta á austræna máliS, á
sigur Ungverja fyrir hönd ríkis síns, á afstöSu Austurríkis viS enar
slafnesku hreifingar, og svo frv., en einkanlega á ena síSustu
samninga stórveldanna í Lundúnum, samningana um Luxemborg,