Skírnir - 01.01.1868, Side 151

Danmörk.
FKJETTIR.
151
Skömmu optir fyrstu umræSu sag8i Kierkegaard af sjer, og bar
viS heilsulasleik, en þó hefir hann aptur tekiS vi8 biskupsembættinu.
í hans stað er kominn A. S. Hansen, prófastur (prestur a8 Ferslev
og Vellerup) og hefir sagt á Jþinginu, a8 hann myndi fylgja jjeim
nýmæium fram, er hinn skildist vib. Auk nýmælanna um kjör-
söfnuSi voru af nokkrum mönnum í fólksdeildinni borin upp iög um
hlutdeild safnaSa í kjöri presta sinna, en hin fyrsta umræba var a8
eins búin. Af ö8rum nýmælum má nefna frumvarp til breytinga iag-
anna um læknaheimild (e8a um (Iskottulækna”, Kvaksalverloven), er
fellt var Jþegar í landþingsdeildinni (kom ekki í hina), eptir áskorun
læknanna; frumvarp um málafærslurjett, er á a8 gera mönnum
hægra fyrir a8 ná þeirri heimild, þó afar varlega sje til tekib;1
lög um herþjónustu (miki8 strí3 um hvort prestar eigi a8 bera
vopn); lög um útfærslu járnbrautanna áJótlandi; auk annara fleiri.
í umræSunum um fjárhagslögin hefir ekki neitt verib tala3 sjer-
staklega um framlögin til Islands, en er uppástunga um a8 fresta
launahækkun ísl. embættismanna var fram borin, minntist dóms-
málarábherrann (Rosenörn-Teilmann) á, a3 alþing hefbi nú allvel
vikizt vi8, og a8 ((stjórnarmálib” myndi ekki eiga svo langt í land;
þó væri ekki líklegt, a8 stjórnin gæti gengib a3 sumum breytingum
þingsins. Seinna sagbi hann, a8 stjórnarmálsfrumvarpiS myndi
boriS fram á ríkisþinginu, ef eigi í ár, þá a8 ári komanda, á3ur
en þa8 aptur yr3i lagt fyrir alþing. Kjáll ljet segja sjer sumt
þrysvar sinnum, og svo fór sumum íslendingum, er þeir lásu þetta
í blöbunum, en trúa urbu þeir, er rábherrann hafbi sagt or8in
ö8ru sinni í landsþingsdeildinni. Skírnir vill ekki gera neinum
bilt, en a8 fyrsta áliti fara þau ummæli beint móti því, er heiti3
hefir veri8 og Islendingar hafa búizt vi8, eptir því sem rjettur vor
stendur til. Hafi rábherrann a8 eins haft í huga sjer þau atriSi frum-
varpsins, er var8a hin sameiginlegu mál Islands og Danmerkur, má
*) Einkanlega vöruðust menn í landþingsdeildinni að hrejfa við þeim
heimildarkostum, er prdOn skapa. Einn maður gerðist þar svo djarfur,
að hann vildi leggja udanska júrista” að jöfnu, hvorn vitnisburðinn af
tveimur hver hefði hlotið, ef þeir um sex ára tíma hefði gegnt svo
störfum í skrifstofu, sem lögin til skildu. Slikt þótti ðgerningur, og
var þessi uppástunga hrakin með miklum afla atkvæða.