Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 157

Svíþjóð og Noregur.
FEJETTIE.
157
málum eSa viBskiptum viS önnur ríki kemur konungurinn fram
sem stjórnandi beggja ríkjanna. Annar kaflinn er um konungs
rjett, konungs skyldur, ríkiserfSir m. fl. í jþriðja kafla segir fyrir
um „sambandsrábiS” (det unionelle Statsraad), eSur J>a8 ráSaneyti,
er konungur hefir sjer vi8 hönd í öllum sambands e8a samríkis-
málum. I því sitja jafnmargir ór ríkisráSi hvorra fyrir sig, Svía
og NorSmanna, en aldri færri en jþrír (frá hvorum), og hefir
sænskur ráfcherra framsöguna fyrir konungi í Svíaríki, en norskur
ráíherra jþegar hann er í Noregi. þó segir í fjórSa kafla, a8
ráMierra utanríkismálanna (sænskur ma8ur) skuli hafa framsöguna,
ef máliö varSar viSskipti vib önnur ríki og tekur til beggja ríkj-
anna samt. Um ailt jþaS, er ræ8a skal í sambandsrá8inu, senda
ríkisráS beggja ríkjanna þangaS álitagerSir, en jþeir leggja þar
ekki til, er sitja skulu e?a ræ8a skulu þa8 mál í samríkisrá8inu.
I fjór8a kafla mælir fyrir um alla afstöSu, viBskipti og samninga,
og svo frv., vi8 önnur ríki; um erindarekstur og umboS í útlöndum.
Fyrir stjórn utanríkismálanna stendur fyrir liönd beggja ráSherra
jþeirra mála í Svíaríki. Til erindareksturs e8a scndiboSa leggur
hvort ríkiS um sig eptir fólkstölu, en til konsúla e8a slíkra um-
bofea, er snerta verzlan, fara tillögin jafnfram a8 tiltölu eptir
fólksfjölda oglestatölu verzlunarflotans, og þeirri upphæS í peningum,
er kaupin í útlöndum nema. Fimmti kaflinn skipar fyrir um
hervarnir og útbo8, og lýtur að nánara sambandi heraflans. J>ar
segir, a8 samríkislög skuli á kveSa þann afla, er hvort ríkiS eigi
a8 halda og kosta til fastrar þjónustu, en útboS og kostnaSur til
landhers og flota skuli fara eptir fólksfjölda. Utan nauS reki til,
má konungur eigi skipa flota annars ríkisins me8 sjóli8um hins,
nema jþeir ráSist sjálfkrafa til þeirrar jþjónustu. í tveimur næstu
köflunum er tala8 um stjórn ríkjanna, ef konungur fer utanlands
e8a hann sýkizt, e8a hans missir vi8 fyrr en sá getur tekii.' vi8
stjórninni, er lögborinn er til ríkis, um kosningu ríkiserfingja og
um konungskosningu, ef svo ber undir. Konungur skal kjörinn
af 80 þingmönnum af hvoru ríkisþingi. í áttunda kafla eru ýms
almenn fyrirmæli. J>ar segir me8al annars, a8 hver maSur, er
borinn er, e<5a hefir fengiö þegnrjett í öSru hvoru ríkinu, hafi í