Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 162

162
FRJETTIR.
Sv/þjód og Noregur.
dala — komiS upp í 500,000 dala, en auk J>ess hefir stjórnin
lagt til nokkuS á á8ra milljón sænskra dala. Af samskotafjenu
komu í desembermánuSi 241,755 dalir á hluta Svía. — Á Finn-
landi var og mesti árbrestur, og hafa bæSi Svíar og hinar
JjóSirnar á Norðurlöndum átt hjer þátt a8 bjargabótum, sem Rússar
á Norrlandi.
Norímenn eru nú a55 búa sig undir nýjar kosningar til stór-
jjingsins. Bændur og embættismenn hafa lengi sta8iS öndverSir á
Jinginu, og fara nú svo sögur af, a8 hinir fyrrnefndu muni gera
mjög kappsótt um þingkjöriS. Jaahæk', einn af helztu forustu-
mönnum hænda, hefir sent erindreka um allt Jand til aB halda
fundi og eggja alþýSuna til fylgis vi8 menn af bændaflokki, e<5a
j>á menn, er lofa a8 mælafram me8 höfu8kenningum 1(Bændavina”.
J>essi flokkur kýs helzt alla embættismenn frá þingmálum, vill
fækka töiu þeirra (t. d. af taka öll fógetaembætti) og mínka launin
(láta l>au þvarfa milli 500 og 1200sþesía), en hleypa niður eptir-
launa bálki til mikilla muna úr því sem nú er títt. Tíl umsjónar
vega, jar8yrkjufræ8inga eía landbúna8ar skóla vilja þeir eigi aS
lagt sje úr ríkissjóbi, heldur af amtssjóSum, sem þörfum hagar,
e8a, a8 einstakir menn og sveitir taki a8 sjer jarSyrkjuskólana,
ef þeirra má eigi án vera. J>eir vilja og takmarka framlögur til
vega og járnbrauta, utan þar sem mikil umferð er og flutningar,
og til fleira, er framiS er í almennar þarfir. Hinsvegar vilja þeir
auka fjárframlög til alþýSuskóla og alls, er miSar til a<5 bæta og
efla siSi og uppfræSingu fólksins. Af því, er hreyft hefir veri8
á fundum Jaabæksli8a, má enn fremur nefna lög, er skulu banna
skipti fasteigna, en láta jar8irnar ganga heilar í erfSir, afnám
skuldavar8halds, fasta lögleigu af peningum, beinar kosningar til
stórþingsins, auk fl. — Geti8 er og um fundi af þeim mönnum,
*) Sörcn Jaabæk (frá Lista) stendur fyrir blaði, er heitir Folkelidenden,
og hctrr átt sæti á þinginu i tíu seinustu ár. Hans er mjög við getið
fyrir harða atgöngu að embættismönnum og iðulegum áminningum á
þinginu að spara fjárframlagið. I mörgu þykir þessi maðar hafa gerzt
offara, bæði á þingi og utanþings, en allir játa þd, að hann og hans
fiokkur eigi lofsverðan þátt í þvi, að alþýðan hefir vaknað og er orðin
áhugameiri um inál sin og þarfir landsins.