Skírnir - 01.01.1868, Qupperneq 188

188
FRJETTIR
Afrika.
útlendir menn e8a sendiboSar eiga vi8 hann einhver erindi og
ganga á fund hans; en honum þykir mesta gaman aí því, er
ljónin rísa á móti J>eim og gera j?á skelkaSa. Hann er harSur
og grimmur öllum, er mót hans vilja gera, en j)ó rjettlátur og
haldinorSur, aS því þar er kallaS. Einu sinni var illur kur í
hernum, og grunaSi keisarann, aS uppreist myndi vera höfS í ráSi.
Hann tók þaS þá til bragSs, aS hann hljóp upp á hól einn og bauS
fylkingunum aS hafa sig nær, en kallaSi svo aS heyrSist um allan
herinn: uNíSingar! jeg veit hvaS ykkur er í skapi: þiS munduS
vilja drepa mig, ef áræSiS ekki brysti. ÁSur en svo verSur, skal
jeg leika svo hvern ykkar, sem nú þenna fjelagann!” — og í
sama vetfangi þeytti hann spjótinu og flaug þaS í gegnum einn
manninn og nísti hann fastan viS trje, er hann stóS nærri. ViS
þetta brá hermönnunum svo, aS þeir fjellu á knje, báSu sjer
líknar og æptu: (1Vjer erum allir þrælar þínir, og þjer skulum
vjer hlýSa!” í annaS sinn hafSi einn af heririönnum hans drepiS
tvo kaupmenn á förnum vegi og tekiS allt, er þeir höfSu meS-
ferSis. Hann var færSur fyrir keisarann, er spurSi, hví hann
hefSi drepiS mennina. ItJeg var hungraSnr'’, sagSi hann. — uþú
gazt tekiS af þeim munina, en látiS þá halda lífinu.” — „HefSi
jeg ekki banaS þeim, mundu þeir hafa variS fje sitt, og jeg hefSi
engu náS.” Keisarinn skipti eigi fleirum orSum viS hann, en ljet
höggva af honum báSar hendur, og færa honum síSan á diski, og
mælti þá til hans: í(þú varst hungraSur, borSaSu nú, og gerSu
þjer aS góSu!” Fleiri likar sögur eru af honum sagSar, og því
er ekki kyn, aS fólkiS sje hrætt viS hann, einkanlega hermenn-
irnir; þeir hafa líka reynt hugrekki hans í bardögum, og treysta
giptu hans og sigursæli. Sagt er og, aS bæSi herinn og lands-
lýSurinn haldi, aS bann kunni meira en fólk flest, og hafi meS
fjölkynngi ráSiS sjer til hlífSar og fylgis fjanda þann, eSa ((svarta
djöfulinn”, er á aS búa í vatni því, er Tana heitir. Djöfullinn á
þó nú aS hafa afsakaS sig, og sagt aS hann mætti eigi viS því
gera, er aS höndum færi. Keisarinn ætti skammt eptir ólifaS,
hann myndi falla fyrir vopnum Englendinga, og þeir myndi halda
landinu í þrjú ár á valdi sínu. Eptir þaS myndi þeir halda á