Skírnir - 01.01.1895, Blaðsíða 20

20
Kirkjumál.
gami maður gæti ekki verið hvorttveggja í scnn: þjóðkirkjuprestur og fri-
gafnaðarprestnr. Samkvæmt ályktun alþingis skoraði landshöfðingi (21.
des.) á amtmenn að leita samkomulags við söfnuði landssjððskirkna um að
taka að sjer fjárhald þeirra og umsjðn. — Af öllum landstjórnarbrjefum
um kirkjumál vakti mesta athygli ráðgjafabrjef (8. nóv.) viðvíhjcindi stað-
festing og vígslu á utanþjóðkirhjupresti; höfðu nokkrir menn i Yallanes-
prestakalli sagt sig íir þjóðkirkjunni og sótt um konunglega staðfestingu
handa prestaskólakandídat Þorvarði Brynjólfssyni til prests fyrir þennan
frísöfnuð. En með brjefi þessu úrskurðaði kirkjustjórnin, að beiðninni
skyldi eigi sinnt, fyr en sannað væri, að söfnuðurinn hefði fengið sjer
kirkjubygging; átti þá að staðfcsta kosningu utanþjóðkirkjuprestsins og
ákveða starfsvæði hans eptir tillögum biskups; þó skyldi honum eigi leyft
að taka vígslu af biskupi landsins.
Bráðabyrgðaruppbót fyrir fardagaárið 1895—1896 hlutu þessi presta-
köll (27. febr.): Staður í Aðalvík (600 kr.), Tjörn á Vatnsnesi (300 kr.),
Lundarbrekka (300 kr.), Sauðlanksdalur (250 kr.), Stóruvellir (200 kr.),
Eyvindarhólar (200 kr.), Stöð (100 kr.).
Þeirrar nýlundu er að geta, að um haustið komu hjer við land 2
kaþólskir klerkar, danskur og þýskur, og settust að í Landakoti við
Reykjavík, hinni fornu trúboðsstöð kaþólsku kirkjunnar hjer á landi. Hinn
danski prestur, er Priðriksen heitir, tók brátt að halda uppi guðsþjónustu-
gjörð í kaþólsku kapellunni, með prjedikun á danska tungu, er margir
gjörðust til að hlýða á, en eigi hefur þar myndast neinn söfnuður fyrst
um Binn. — Kaþólskur prestur, er heitir Jón Sveinsson, íslenskur maður
að ætt og uppruna, ferðaðist hjer um land fyrir fáum árum og ritaði síð-
an um ferðir sínar og gat lands og lýðs mjög lofsamlega; hefur hann síð-
an hvatt trúbræður sína til samskota til að koma upp hjer á landi holds-
veikisspítala; liefur sú áskorun þegar borið nokkurn árangur, þótt þess
verði enn að líkindum nokkuð að bíða, að Blíkur spítali komist á fót.
Þetta vor kom hjer við land lítii sveit manna úr Hjálpræðishernum,
hinum nafnkunna apturhvarfsflokki, er dreifst hofur nú á síðustu árum
nær því um heim allan. Liðsmenn þessir tóku þegar að halda guðsþjón-
ustusamkomur í Reykjavík, og víðar þar í grennd, eptir því sem háttur
þeirra er. öjörðust allmargir (eitthvað um 40) áhangendur flokks þessa
fyrir áramótin.
Menntun og menning. Embættisprófi við háskólann luku þessir ís-