Skírnir - 01.01.1895, Blaðsíða 51

51
Austurríki og Ungverjaland.
Ofstæki þeirra minnir á skuggalegustu tímabil miðaldanna. Þessi maður
var kosinn með tveim þriðju hlutum atkvæða. Bn stjðrnin á rjett á að
samþykkja koBninguna eða hafna henni, og hún synjaði henni samþykkis.
Út úr þessu urðu harðar deilur á þingi Austurrikismanna, en Badeni
varði aðgerðir stjðrnarinnar á hinn skörulegasta hátt. Bptirtektavert er
það óneitanlega, að slíkur maður skyldi ná kosningu hjá alþýðu manna,
en landstjórnin verða til þess að hamla svívirðingunni. Annars fnllyrða
merk hlöð, að ef Gyðingamálinu væri ráðið til lykta með atkvæðum al-
þýðu í Þýzkalandi, Austurríki og Ungverjalandi, mundu mest líkindi vera
til þess, að allir Qyðingar yrðu reknir úr landi og allar eigur þeirra
gerðar upptækar.
ííoregur og Svíþjðð. Samkomulagið milli þessarra sambandsþjóða var
i meira lagi stirt þetta síðasta ár, og stafaði sundurþykkjan af konsúla-
málinu, sem frá hefur verið skýrt í Skírni írá siðustu árum. Oscar kon-
ungur kom til Kristjaníu í lok janúarmánaðar. Emil Stang, foringi hægri
manna á þinginu og stjórnarformaður síðan 1893, sagði þá af sjer, með
því að örvænt var um, að hann gæti komið á samkomulagi milli þingsins
og stjórnarinnar. Konungur neyddist þá til að leita til vinstri manna
til þess að fá nýtt ráðaneyti skipað. Eu það gekk síður en ekki greið-
lega. Konungur afsagði að slaka til; slíkt hið sama gerðu leiðtogar
vinstri manna, og svo fór, að konungur fjekk enga áheyrn hjá þeim. Þá
skoraði hann á Stang, að taka afsögn sina aptur, en til þess var hann ófáan-
legur. Þá reyndi hann við Jakob Sverdrup, leiðtoga miðílokksins, og fór
sú tilraun á sömu leið. Svo varð konungur aptur að hverfa frá Krist-
janíu, að hann fjekk ekkert nýtt ráðaneyti skipað, en Stang hjelt stjórn-
arstörfunum áfram til bráðabirgða að eins.
Nokkru eptir að konungur kom heim aptur til Stokkhólms, tók hann
til ráða, er Norðmönnum gazt að hið versta, Ijet þing Svía kjósa 12 menn,
6 úr hvorri deild, til þess að ræða með sjer konsúlamálið á leyndarráð-
stefnu. Þeir menn einir voru kosnir, er menn vissu Norðmönnum and-
stæða. Þessi 12 manna samkunda komst, ásamt konungi, að þeirri niður-
urstöðu, að konsúlum heggja ríkjanna skyldi skipt í 3 flokka. í fyrsta
flokki skyldu vera sænskir konsúiar einir, í þeim löndum þar sem Svíar
einir eiga viðskipti, en Norðmenn ekki. í öðrum flokki norskir konsúlar
eingöngu, þar sem Norðmenn eiga viðskipti, en Svíar ekki. 1 þriðja flokk-
4*