Skírnir - 01.01.1895, Síða 47

Þýzkaland.
47
um stefnuleysi og tvískinnungsMtt og loforð hans við þjóðina miklutn
mun óákveðnara en hinna. Og svo er enginu vafi á því, að Salisbury
lávarði hefur af miklum þorra þjóðarinnar verið betur trúað en nokkrum
öðrum manni fyrir að halda uppi sóma Stórbretalands í þeim vafningum
og vandamálum, sem stjórnendur Englands áttu fram úr að ráða á síð-
asta ári.
JÞýzknlíiud. Ofsóknarlögin gegn sósíalistum, sem getið er um i sið-
asta Skírni að kanzlarinn nýi hefði tekið að berjast fyrir, náðu ekki sam-
þykktum á rikisþinginu, og leikur orð á því, að keisara hafl líkað það
illa. En miklar sögur bárust frá Þýzkalandi þetta síðasta ár um það,
hvernig frelsinu væri hnekkt þar með margvíslegu móti. Einlægar máls-
höfðanir áttu sjer stað fyrir ógætileg ummæli um keisarann eða aðra há-
tigna menn, og var tilefnið stundum hlægilega lítið.
En þótt allmikið væri talað um óánægjuefni þjóðarinnar, að því er
að stjórnmálum lýtur, vantaði ekki hátíðaköldin meðal Þjóðverja á síð-
asta ári.
Fyrst var 80 ára afmæli Bismareks, 1. dag aprilmánaðar. Keisarinn
ljet bera upp á ríkisþinginu tillögu um, að það flytti Bismarck fagnaðar-
kveðju þann dag. Tillagan var felld og mæltist heldur illa fyrir, að
minnsta kosti i öðrum löndum. Ein3 fór í borgarráði Berlínar. Þar kom
fram tillaga um að senda nefnd til að samfagna Bismarck afmælisdaginn,
en var felld. Þegar tillagan var fallin á ríkisþinginu, sendi keisari taf-
arlaust hraðskeyti til BÍBmarcks og vítti atkvæðaúrslitin í þinginu „í nafni
þýzkra þjóðhöfðingja og þegna þcirra". 5 dögum fyrir afmælið hjelt
Yilhjálmur keisari hersýning honum til heiðurs, sæmdi hann gullbúnu
sverði, forkunnar fögru og hjelt um hann lofræðu mikla. Meira kvað þó
auðvitað að fagnaðinum afmælisdaginn sjálfan í Friedrichsruhe. 5—tiOOO
stúdentar komu þangað meðal annars, frá öllum háskólum Þýzkalands,
hver háskólasveitin í sinum einkennisbúningi og allir girtir sverði, og fluttu
honum ávarp. Brjeflegar hamingjuóskirbárust Bismarckum 10,000 þenna dag,
kraðskeyti 5000, meiri háttar gjaflr 1000 og 2000 blómsendingar. Auðvitað
var haldið mikið af ræðum, bæði af Bismarck og öðrum, og þótti mönn-
um lofið um Þjóðverja og konungsvaldið nokkuð iburðarmikið hjá Bis-
marck. Aptur var ekki laust við, að hann hnýtti í aðrar þjóðir, einkum
Frakka.
Þá var ekki lítið um dyrðir, þegar leiðarsundið mikla milli Yestur-