Skírnir - 01.01.1895, Blaðsíða 31

Misferli og mannalát.
31
vík 23. okt. (f. 10. sept 1860), hagleiksmaður mikill og vel metinn í starfi
sínu; pðtti hann í mörgu vera fyrir öðrum pilskipaformönnum, og var
meðal annars frumkvöðull að þeim fjelagsskap þeirra, er heitir „Aldan“.
Af íslenzkum merkiskonum, er önduðust þetta ár, skal nefna þesaar:
Þorbjörg Halldórsdóttir (stud. Sigurðssonar frá Hálsi í Fnjóskadal
og Hildar Eiriksdðttur, systur Magnúsar eand. theol.), húsfrú Stefáns
prests Jónssonar á Auðkúlu, andaðist 18. ágúst (f. 12. okt. 1851), einhver
merkasta kona í hjeraði sínu, fjölhæf til munns og handa. — Katrín Þor-
valdsdóttir (bónda Sivertsens í Hrappaey) andaðist i Keykjavík 23. des. (f.
3. apríl 1829). Hún átti fyr Lárus prófast Johnsen, síðast prest í Skarðs-
þingum (f 1859) og síðar Jón bókavörð Árnason (f 1888). „Húu var
miklum og göfugum kvennlegum kostum prýdd“. — 1 Kaupmannahöfn
andaðist (27. sept.) í hárri elli merkiskona ein af íslenskri ætt, Benedicte
Arnesen Kall (f. 13. nóv. 1813), dóttir málfræðingsins Páls Árnasonar.
Hún var vel menntuð og starfaði að bókmenntum og skáldskap; ritaði
hún ýms rit og hefur meðal annars þýtt á danska tungu rit hins franska
skálds Moliére, og þykir snilldarbragur á þeirri þýðingu. Einu sinni ferð-
aðist hún hjer um land og bar jafnan hlýjan hug til þessa ættlands síns
og sona þess og dætra.
Landar vorir fyrir vestan haf. Yesturfarir hjeðan af landi voru í
minnsta lagí þetta ár. En yfirleitt var vel látið af högum íslendinga þar
í álfu. Atviuna jókst í borgum og bæjum, og öndvegistíð var fyrir þá,
er akuryrkju stunda. Yar þetta ár talið íslendingum eitthvert hið besta
síðan þeir settust að þar í álfu. Uppskera varð góð; um einn íslenskan
bónda við Garðar í Norður-Dakota er þess getið, að hveitiuppskera hans
varð nær 12000 skeppur.
Kirkjufjelag íslendinga í Vesturheimi hjelt 11. ársþing sitt í Pembina
26. júní til 1. júlí. Söfnuðir fjelagsins voru jfá 23. Meðal annars var þar
rætt um inngöngu kirkjufjelagsins í „(feneral Council“, sem er safn ýmsra
minni lúterskra kirkjudeilda þar i álfu. Þar var og gjörður að umtals-
efni fjelagsskapur ungmenna eptir fermingu, til viðhalds þeim í kristin-
dómi; hafa slik fjelög myndast þar sumstaðar meðal íslendinga Fyrirlest-
ur flutti Friðrik prestur Bergmann þar (um tákn tímanna), og annan sjera
Jón BjarnaBon (um forlög). Almennar ræður voru haldnar út af þeirri
spurningu, hvernig kirkjufjelaginu væri unnt að styðja nám íslenskrar
tungu og fræða meðal æskulýðsins þar i landi. Um áramótin var skóla-