Skírnir - 01.04.1907, Qupperneq 32

Frá Róm til Napoli.
JL28
kátasta, Ijúft og tilhliðrunarsamt mér til handa eins og mest mátti,
jþví að Italíenzkir taka öllum fram að góðfysi og þénustusemi við
útlendinga, allra helzt ef þeir verða á ferð með þeim ; það er eðl-
iskostur þessa tolks, og fer þeim, eins og öll útvortis háttsemi
J)eirra og tilburðir, svo lipurlega úr hendi. Þeir vita varla hvað
stolt er, og kunna ekki að halda sór niðri, heldur eru þeir eins
og börn þegar vel liggur á þeim, — og á ítölskum liggur, held
eg, œtíð vei, — tilbúnir í alls konar galsa og skrípalœti, og þeir
kunna ekki við sig nema þeir geti komið útlendingum til að taka
þátt í gleðinni með sér og trúa honum, eius og von er, ekki full-
ikomlega annars kostar. Eg man meðal annais til, að eiu af litlu
stúlkunum tók upp spil, sem mjog skringilega voru máluð, og
kvaddi mig til að spila við sig; var mér sagt til hvernig fara ætti
að brúka þau, og lærðist mér það skjótt, eti gleymdist eins skjótt
aftur, og sat eg þó tímakorn yfir þeim. Yið hóldum allan daginn
afram sömu stefnu, sífelt til útsuðurs og suðurs, eu þegar fór að
h'ða á daginn, þrengdist smám saman milli fjalls og sjávar, svo að
síðustu tekur fjallið vestur í sjó eður sjórinn austur til fjalls, og
var þá komið til Terraoína. Komum við þar um sólsetur.
Terracína er að nokkrum hluta bygð á fletinum milli fjalls
,og sjávar, og tekur frá fjallsrótum fram á sjávarbakkann og ligg-
,ur lágt, er þetta meiri hluti staðarins og er allreglulegur og lag-
lega bygður. En hinn hluti hans mænir þar ofan yfir og liggur
•hann upp á sjálfum fjallásnum (sbr. y>impositum saxis late
candcntibus Anxur<i*, hjá Horatius [Sat. lib. 1, 5. 26]) Er sagt,
að Þiðrik af Bern hafi bygt þar höll nokkra, sem enn mótar fyrir,
Eg nenti ekki að fara upp í efri hluta staðaiins, heldur fórum við
.eftir það við vorum búnir að skoðast um eins og okkur lysti,
lieim í vertshúsið, hvar við höfðum valið okkur næturstað.
Var þar vel til húsa komið, enda höfðum við þar góðar við-
gjörðir. Garðurinn stóð fremst á sjávarbakkanum og var að nokkr-
tum hluta bygður út í sjó; bárurnar gutluðu hægt og friðsamlega
við mölina eður húsveggitin fvrir utan glugga okkar í næturhúm-
,inu, og sofnaði eg vært út af við suðu þessa, og kunni svo vel við
mig, er eg heyrði hana gegnum svefninn eður í kyrðinni milli
dúranna; mér fanst eg vera svo sem heima hjá mór, en mundi þó
til og var glaður með sjáifum mór af því að vera kominn í verts-
húsið í Terracína, sem mór var svo kunnugt í andanum frá sjón-
‘) Terracína hét Anxur til forna.