Skírnir - 01.04.1913, Blaðsíða 32

128 Ýms atriði úr lifinu í Reykjavík fyrir 40 úrnm.
vigta anilín niður í lóð og búa um í bréfum, — var svo
beðið um eitt anilínsbréf, — telja af saum 50 og 100 af
»tú-tommu« og »trei-tommu«. Þessi tala var látin í sér-
stakan pakka, og einn nagli rekinn í gegn um hvern
enda, til þess að halda pakkanum saman, vigta silkitvinna
í dokkur o. s. frv.
Þær vörur, sem þá fluttust, eru flestar hinar sömu,
sem seldar eru þann dag í dag. Þó vil eg nefna tvær
vörutegundir, sem munu vera horfnar alveg nú, en þá
seldist mikið af. önnur var nokkurs konar kaffibætir og
kölluð malað kaffi. Af því tóku bændur mikið og fluttu
heim í stórum skjóðum. Það hvarf alveg þegar export-
kaffið kom til sögunnar, nokkrum árum seinna. — Hin
vörutegundin var skorið neftóbak, svo kallað »Snör«. Það
fluttist í pundsbögglum, og var jafnan hálfblautt. Hvor-
ug þessi vörutegund var, að minni hyggju, »príma« vara,
og því lítil eftirsjá í þeim. Hins vegar var langt frá, að
þá flyttust hingað þær vörutegundir, sem nú eru alveg
algengar — eg tala nú ekki um þær, sem síðan hafa
komið upp, — svo jafnvel útgengilegustu vörutegundir voru
ekki til. Þannig minnist eg þess ekki, að epli væru á
boðstólum, fyr en Askam nokkur hestakaupmaður fór að
verzla með þau rétt eftir 1870, og þá fóru appelsínur að
flytjast líka, en perur smakkaði eg áreiðanlega aldrei í
uppvexti mínum. Svo holl og ágæt fæða sem haframjöl
er, var þá ekki flutt hingað, að minsta kosti er það
víst,- að eg smakkaði aldrei haframjölsgraut í æsku minni.
En aftur á móti fluttist þá mikið af svo kölluðu »svarta-
brauði«; það var kallað þrælabrauð, því sagt var, að það
væri einungis búið til í Danmörku handa föngum þar. —
Niðursoðin matvæli þektust þá varla, að minsta kosti voru
þau ekki til í minni búð. Útlend hefðarkona, sem mestan
aldur sinn hefir dvalið í stórborgum heimsins, sagði við
mig nýlega, að hægt væri að fá hér venjulega alt, sem
maður vildi, hún saknaði ekki neins af því, sem hún væri
vön við. Hún hefði sagt eitthvað annað, ef hún hefði átt
hér heima um 1870.